Jeśli jest ktoś kogo kochasz... [M]

soft

Zweryfikowane przez soft.

Jest to mój pierwszy fik osadzony w Housie i na dodatek pierwsza miniaturka. Mój talent pisarski pozostawia jeszcze wiele do życzenia, ale mam nadzieję, że was to nie zrazi.
Krótkie, pisane pod wpływem pewnej piosenki i słabym napływem weny.
Dedykuje mojej przyjaciółce, która przeczytała początek pierwsza i mam nadzieję, że się w końcu tu zarejestruje ;P Fr U Aguś

A i mam nadzieję, że odpowiednio dodałam klasyfikację wiekową.
Enjoy!

Jeśli jest ktoś kogo kochasz...

Westchnął i klepnął na fotelu przed biurkiem. Właśnie stracił pacjenta, pełną życia, czternastoletnią dziewczynkę. Wydawałoby się, że on Gregory - jestem - bez - serca - House nie powinien się przejąć się czymś takim jak śmierć jakiegoś nieznanego mu dzieciaka. W końcu ludzie przychodzili i odchodzili. Taki był bieg tego świata i nic nie mogło go zmienić.
A jednak. Ruszyło go to. Czuł się winny, że jej nie uratował. Gdyby tylko wcześniej odkryli co to było.. Wciąż czuł na sobie to pełne radośći, przewiercające spojrzenie zielonych oczu. Ten niepewny uśmiech. Nie była jak inne nastolatki. Była dojrzalsza niż większość dorosłych, których znał. Nie traktował jej jak innych pacjentów. Ta mała wzbudzała jego sympatię, co było nie lada wyczynem... A on? On pozwolił jej umrzeć.
Przypomniał sobie jej ostatnie słowa. "Jeśli jest ktoś, kogo kochasz, powiedz jej to. Bez względu na wszystko... Potem może być już za późno."
- House? - dotarł do niego głos Cuddy. Stała przed biurkiem, wpatrując się w niego z troską. Cyżby był aż tak zamyślony, że nie zauważył jej wejścia? Podniósł wzrok i poczuł jak jego serce zaczyna bić mocniej. Za każdym razem jak na nią spoglądał nie mógł się nadziwić, że coś tak pięknego mogła stworzyć natura. Przesuwał spojrzeniem po jej całym ciele. Jednocześnie tak bliskim i tak odległym.
Jeśli jest ktoś kogo kochasz, rozległ się słaby głos w jego głowie. Jeśli jest ktoś kogo kochasz... Tak, jest ktoś taki. Ten ktoś właśnie przed nim stał, a dokładniej stała. Powie jej to. W końcu uwolni wszystkie stłumione do tej pory emocje. Zrobi to. Poprostu powie.
Wstał z fotela, okrążył biurko i stanął na przeciwko kobiety. Była tak blisko. Czuł ciepło jej ciała, delikatny zapach perfum.
- Greg... Coś się stało? - na jej twarzy zagościła niepewna mina. Poruszyła się niespokojnie. Złapał ją za rękę i przybliżył jeszcze bardziej.
- Lisa... - zaczął - Ja... - Nagle opuściła go cała zebrana w nim stanowczość. Wziął głęboki oddech. - Kocham cię, Cuddy.
Zielono-błękitne oczy kobiety zrobiły się duże i okrągłe jak pięciocentówki. Była zaskoczona. Opuściły go wszystkie siły. Obleciał go strach. Odrzuci go, zostawi samego, pogrążonego w smutku i samotności. Z resztą nie dziwiłby się jej zbytnio. Po tym wszystkim co zrobił, po tym wszystkim co powiedział.
Lecz to się nie stało. Kąciki ust kobiety podniosły się w nieznacznym uśmiechu. Pocałowała go lekko. House pogłębił pocałunek i przycisnął ją do siebie. Zarzuciła mu ręce na szyję i wpiła w jego usta.
Cały świat zawirował w okół nich. Nie liczyło się teraz nic, niebo mogło spadać im na głowy, a oni by tego nie zauważyli. Starczyło to, że byli oni. Byli oni i więź, która oplotła ich łańcuchem i nie miała zamiaru pozwolić im na rozdzielenie się. W jednym momencie uwolniło się całe ukrywane uczucia - pragnienie, tęsknota, namiętność i przede wszystkim miłość.
Nie mógł uwierzyć, że istniało coś tak wspaniałego, delikatnego i uzależniającego jak jej usta. Smakował je, jakby miała się rozpłynąć, jakby była tylko cudownym snem. Przejechał dłonią po jej plecach. Ile razy o tym marzył? Ile razy przed oczami miał fantazje z jej udziałem? Ile razy...
Niestety wszystko co dobre szybko się kończy. Nagle drzwi do gabinetu otworzyły się i do środka wszedł Wilson. Skamieniał na ich widok, ale po chwili się uśmiechnął.
- Pukałem, ale widzę, że jesteście zajęci... - powiedział. W czekoladowo-brązowych oczach pojawiły się iskierki mówiące "Wiedziałem, że to się kiedyś stanie!".
- Wilson?
- Tak?
- Nie chciałbym być nie uprzejmy, ale z łaski swojej weź stąd swoje cztery litery, bo przeszkadzasz - powiedział House z typową dla siebie zgryźliwością. - Chyba, że chcesz popatrzeć.
- Nie, dzięki. Oszczędźcie mi tych widoków - odpowiedział onkolog i wyszedł. Diagnosta znów zwrócił całą swoją uwagę na stojącą w jego objęciach, lekko zażenowaną tym co się stało, Cuddy.
- Na czym skończyliśmy? - zapytał.
- Nie wiem, ale myślę, że możemy zacząć coś innego - odpowiedziała bawiąc się guzikami jego koszuli.
- Mmm.. Jestem za - złożył na jej szyi delikatny pocałunek.

THE END

Madness

Ahahaha!A...

Em...tak...miała być Aguś...
no ale pech.Jest Madness ^___^
Brawo,brawo,brawo! Miniaturka bardzo fajna,co prawda mogłaby się bardziej rozwinąć,ale chyba wybrzydzam.Miniaturka,to miniaturka.
Zachęcam do pisania nowej historii,bądź dłuższych opowiadań,bo widać, że talent posiadasz.

Powiedziała młoda,głupia i nie niedoświadczona Mad...

amandi

Nie wiem, co prawda, czy to debiut, czy tylko debiut „hałsowy”

, ale na pewno na niego nie wygląda

. Jest naprawdę fajnie napisane

– z ciekawym pomysłem na fabułę, z dobrym zacięciem pisarskim, ze świetnym dialogiem House-Wilson

. Wypatrzyłam może ze dwie pomyłki w pisowni, a tak, to jest w porządku – opowiadanie mnie tak wciągnęło, że nie zauważyłam, kiedy nadszedł koniec. Wiem za to, że stanowczo za szybko

, bo ja się zatopiłam

, więc liczę na dłuższego fika później

. Dobrze, że postawiłaś szczególnie na myśli i uczucia, bo są fajnie ukazane, zwłaszcza wpływ śmierci tej wyjątkowej dziewczyny na postrzeganie przez House’a życia

. I jej słowa „Jeśli jest ktoś, kogo kochasz...” – i się znalazł. A raczej znalazła. Za jego plecami, w gabinecie, miłość jego życia od studenckich lat. Znalazła się też odwaga, choć i wątpliwości. A później nawet i nagroda... Co tu dużo mówić – naprawdę mi się podobało

i z przyjemnością czekam na więcej

. Pozdrawiam ciepło

soft

Madness dziękuje, dziękuje

Na dłuższe opowiadanie pomysł mam, ale z wykonaniem trochę gorzej. A po za tym leniem strasznym jestem ;P

amandi debiut tylko housowy. Popisywałam wcześniej, ale ostatnio miałam naprawdę długą przerwę, więc trochę się bałam jak wyjdzie.

Naprawdę się ciszę, że się spodobało

Narazie urodziłam drabbla, ale dziwny wyszedł. Może umieszcze kiedyś ;P
A jak się znajdzie ktoś do pilnowania mnie podczas pisania dłuższego fika to moża nawet takiego popełnie? ^^ ;d

Wielkie dzięki za miłe komentarze

Justyna;

Ogólnie wszystko ok tylko całe ta historyjka nie pasuje mi do postaci House`a

ECC

Wczoraj znalazłam twoją miniaturkę w tym dziale, ale ponieważ musiałam schodzić na randkę z chemią, wydrukowałam ją sobie i przeczytałam już w łóżku. Mam nadzieję że się nie obrazisz.
Nie powiem, podobało mi się, chociaż nie lubię sytuacji w których James-nie-mam-wyczucia-czasu-Wilson wpada na H. i C. w takich momentach. Po prostu tego nie cierpię, wtedy mam ochotę rozszarpać Jimmy'iego.

Fakt, że jest kilka błędów, ale całość napisana poprawnie.
Ciekawy pomysł, chociaż wydaje mi się trochę naciągana ta cała sympatia House'a do dziewczyny (sama miałam kiedyś pomysł na podobną miniaturkę, chyba przez tę sympatię rezygnowałam). Ale mnie nie słychaj, ja zawsze (prawie) marudze... w końcu właśnie dla takich 'naciągnięć' są fanfiki...

Pozdrawiam i życzę dalszego napływu Wena,
A.

Ankara

To dla mnie

Piszesz świetnie, co już wiele razy ci mówiłam a teraz masz jeszcze potwierdzenie moich słów w komentarzach xD Anas, jesteś najlepsza! A miniaturka wyszła ci genialnie xD Nie przesadzona, trochę ironii ale też długo wyczekiwana dobra cząstka duszy House'a xD Wszystko wspaniale. I w dodatku ta dedykacja...

soft

ECC prawie idealna dobranocka do poduszki? ^^ Negatywna (?) krytyka, też jest mile widziana

Aguś w końcu się zarejestrowałaś

Heh. Od ciebie nigdy nie dostanę 'negatywnego' komentarza. Cieszę się, że skomentowałaś

Możesz liczyć na kolejnego dedyka w moim następnym tworze ;P

Madness

Więc czekamy ^^

martusia14

Super!

Tak jak Madness czekam na więcej

Sarusia

Na samym początku zaintrygował mnie tytuł.
Weszłam, przebiegłam wzrokiem tekst, zoabczyłam "Kocham Cię, Cuddy" gdzieś u samej góry i stwierdziłam, że nie czytam - nie-House'owe rozwiązanie akcji i to na samym początku?!
Dzisiaj weszłam na dział Huddy i uznałam, że może trochę pokrytykuję.
Wiec weszłam i przeczytałam.
No i teraz muszę przeprosić i publicznie przyznać - myliłam się, nie powinnam oceniać bez czytania.

Fakt, że było trochę błędów. Ale ogólnie mi się podobało.
Krótko, na temat. I chociaż nie wyobrażam sobie tego "Kocham Cię" w serialu, to kto wie - może to jakiś sposób, w który House mógłby postąpić?
Albo najabrdziej zawoalowanym sposobem z możliwych, albo kawa na ławę, bez uprzedzenia, bez cackania się.

Trochę mało House'a w House'ie - ale to wina braku dialogów, którymi mogłabyś narysować postacie.

Jednak to zdanie:

soft

martusia14 dziękuje, może w końcu się coś urodzi

Sarusia dziękuje bardzo

przyjemnie się czyta tak długie i oczywiście pozytywne komentarze

Błędy głównie spowodowane są brakiem Word'a, a posiadaniem AbiWorda, którego słownik jest cholernie ubogi i na dodatek nie podkreśla wszystkich literówek ;/

House_addict

Wszytko ok, ale temat taki banalny.
Początek naprawdę ciekawy, ale potem z tym kochającym Gregiem słuchającym się jakiegoś brzdąca? Trochę 'eeee' to jest.
I standardowo kończy się seksem.

Taki, no nie wiem, niezbyt niezwykły.

Ale styl masz świetny, więc pisz.

Repika

Nie wiem czemu czepiasz się swojego talentu? Przecież on aż wrzeszczy żebyś go wypuściła!

Dawno na tym forum nie czytałam tak fajnego tekstu. Jestem na tak przechodzisz do kolejnej rundy!

Naprawdę naprawdę mi się podobało. Najpierw czy mogłabym nieco ponarzekać? Ale tylko trochę...
zauważyłam jedną literówkę, mianowicie;

soft

Repika jejku... twój komentarz jest prawie tak samo długi jak moja miniaturka xd i przy tym cholernie budujący

co do dalszego pisania... hm... jeden fik jest zaczęty i czeka aż ktoś mi sprzeda kopa w dupę bym go w końcu ruszyła z odmętów otchłani jaką jest mój folder. narazie jestem w trakcie popełniania hilsona, ale jak tylko skończę to pewnie wezmę się za coś huddzinkowego

jeszcze raz dziękuje za wszystkie komentarze - i te pozytywne, i te negatywne. w końcu każda krytyka jest potrzebna i nie da spoczywać się na samych laurach