Podarunek [Z]

martusia14

jesteś genialna
piszesz świetne fiki
pozdrawiam

lizbona

jeanne

LicenceToKill

- Nie możesz mnie teraz zostawić, Cuddy!!! – Usłyszeli to chyba nawet na pediatrii – Jestem w ciąży!!!!!!! <------ *leży i kwiczy ze śmiechu*

Jesteś cudowna

Nie wyobrażam już sobie braku Twoich fików w tym temacie

I ciągle chcę jeszcze i jeszcze

Czekam

minnie

Hahha

Umarłam

Genialne!!! Pisz błagam Cię, pisz, bo to jest świetne

Czekam na cd i Pozdrawiam

T.

*padła*

Jeanne robi pranie, ja odmaluje Ci ściany

*idzie szukac pedzli i śnieżki* Byle tylko Twój wen czuł sie dobrze w otoczeniu i chcial współpracowac

Ostatni zdanie mnie powaliło. Sen Housea uroczy

Tylko żadnych pediatrów! Bez takich

Ja chce Huddy walentynki

*idzie pisac petycje*

Cave

- Nie możesz mnie teraz zostawić, Cuddy!!! – Usłyszeli to chyba nawet na pediatrii – Jestem w ciąży!!!!!!!

zabrac na kolacje

amandi

dziewczyny robią ci pranie, zakupy, obiad, maluja ściany, to ja mogę byc twoim szoferem i karmić, żebyś tylko miała wolne ręce do pisania

. Jezu, kobito, ty to masz TALENT, że hej

! Znowu powalająco zabawnie, ale tym razem dodane też trochę powagi, i to takiej, że kolana miękną i oddaję ci

. No wiesz, co

, biedny House z tym łańcuchem - przez ten jego sen ścisnęło mi się z bólu serce, a przez przyszłe czyny Cuddy żołądek ze smiechu

. A jego ostatnie zdanie?? Genialne! Nieeeee, tylko nie aborcjaaa!! Skoro House dostrzegł, że ją goni (Boże, błogosław tajemnicze staruszki - anioły

), to może ona dostrzeże, że chce być złapana?

oby

. Przepraszam, że nie komentowałam wcześniej, ale zawsze, jak przychodzę, jest już kilka części :d. Nie narzekam, bo uwielbiam twoje fiki - serrio - i jak tylko mogę się do jakiegoś dorwać, to go pochłaniam

. A teraz co? mam mękę oczekiwania na kolejny odcinek!! Dawaj go jak najszybciej *wręcza po kryjomu Wenowi 3000 zł w ślicznej, białej kopercie* uściski

Jarii007

Boskie xDD
*śmiech na całego

*

runiu

Fik z gatunku powalających. Świetne i strasznie śmieszne dialogi oraz wspaniały sen Housa.

Uwielbiam Twój styl pisania. Mam nadzieję, że Wen ma się dobrze i wkrótce uraczy nas kolejnym fragmentem.

Hania

o matko!
Ja naprawdę pokochałam ten fik!!

lizbona

minnie

OMG!

Wszyscy coś robią to ja mogę za Ciebie do pracy chodzić, żebyś pisała...xD
lizbona to jest świetne

Czekam na cd i Wena życzę

eye_roller

Jezu- dialogi są genialne!

doszłam do konca 3. części i tak parsknęłam śmiechem że oplułam ekran

ech z tego Hałsa to kawał wieprza

Izabella

Masz już ekipę do sprzatania, malowania, gotowania i nawet szofera.

Ja będę twoim SZEFEM i to do mnie będziesz przesyłała kolejne części w terminie wyznaczonym przeze mnie. A później to ja zdecyzduję, czy je upowszechnisz na forum.

Tylko nie krzycz.

Moze potrzebujesz korektorki? Korektorka też dostaje tekst jako pierwsza.
Bo ja już czuje się zdesperowana. Nie mam wena co zrobić zebyś Ty miała wena ciągłego.

kremówka

Genialne... Bo prostu boskie...
Dialog House'a z Wilsonem więcej niż mistrzowski...
Ja... Ja nie wiem co już mogę dla Ciebie zrobić, żeby się przysłużyć dla Ciebie, żebyś dla nas więcej pisała... mogę Ci zrobić prządki na święta.... dywany Ci wytrzepię, podłogi wypastuję... ciasta upiekę, zrobię barszcz... nie wiem co jeszcze... daj znać, co Ci potrzebne a będzie zrobione, tylko pisz dla nas

Jestem zachwycona, naprawdę

Pozdrawiam bardzo gorąco

edit: ja mogę Ci wyrzucać śmieci jeszcze

i wyprowadzać psa, jak masz, i dzieci do szkoły zaprowadzać jak masz

runiu

Świetne, jak zawsze, dialog House-Wilson po prostu mistrzostwo.

nimfka

o bosze to jest genialne

pękam ze śmiechu

...... o mało bym z krzesła spadła.

Jesteś genialna, ty i twój Wen.
Te dialogi i........ i w ogóle to wszystko jest świetne

jeanne

*idzie zrobić to, co obiecała, ale ociąga się, bo chce wiecej fika*
*wysyła w paczuszce Wenowi, jako łapówkę, swojego kota, który ma właściwości lecznicze, piękne futro i jest bardzo inteligentny*
Jedno słowo - zgon

Całą rękę mam pogryzioną od powstrzymywania się od śmiechu

Cały fragment był boski! Nie mam serca go rozdzielać. Napiszę tylko, że mi się OGROMNIE podobało i czekam na dalej

lizbona

rocket queen

Ten fik jest po prostu... OBŁĘDNY! O-BŁĘ-DNY!

Dobrze, że siedzę na podłodze, bo inaczej po przeczytaniu fragmentów:

amandi

Nie noooooooooo - wspaniałe

. jak zawsze

- i te dialogi

. House, jak masz fajne kiecki, to weź mi jakąś odpal

. Ty wyprostowany zwoju mózgowy, udzielam ci pozwolenia na zabicie Wilsona po dwudniowym śnie Śpiącej Królewny

. Jak on mógł mu nie powiedzieć? A House się nie zorietnować

? Biedaczysko... Hej, gdzie jest next part?? Szukam, szukam i nie widzę, a chcę!!

i tą "kolacyjkę"

.....

Jarii007

Przeeeee xD

lizbona

Przez Was zejdę na zawał, a przynajmniej na zadyszkę!! Jak ostatnia oślica nie wyspałam się w nocy, bo mi po łbie jakieś takie łaziły [nie żywe, tylko myślowe, no] i potem przez pół dnia też. Prosto z pracy do domu, widzę dziecię je, znaczyć się, że umie się samo obsłużyć, więc dawaj do laptopika. Dobrze, że miałam większość już we łbie [od tego łażenia w nocy], no więc, z zadyszką, ale napisałam

Teraz poczytam Wasze komentarze, bo chyba je najbardziej lubię

5.
Zatrzymał się na chwilę w sali wykładowej, by przyjrzeć się temu wymoczkowi. Jak to pozory mogą mylić.. Na pierwszy rzut oka gnida Blade wcale nie wyglądał na gnidę. Wręcz przeciwnie, wysoki, przystojny czterdziestopięciolatek, na dodatek wykazywał oznaki inteligencji! A co gorsza, miał ciepły głos, był miły, spokojny, uśmiechnięty...
Jakiś taki…. Błeee….
I to się Cuddy podoba? Ciepłe kluchy?
House zdążył przyjrzeć się mu dokładnie, gdy okazało się, że po dzisiejszym jego spotkaniu ze studentami, następny wykład z nimi ma właśnie doktor Blade, niech go jasny szlag trafi!!

Nie od wczoraj miał do czynienia z trudnymi decyzjami, nie raz sytuacja wymagała stawiania wszystkiego na jedną kartę, nie raz przegrał i pewnie jeszcze nie raz poniesie porażkę. Ale nigdy, przenigdy w życiu nie czuł tak wszechogarniającego, paraliżującego strachu. O to, na czym mu zależało, zawsze walczył do ostatniej kropli krwi, nie poddawał się, nie rezygnował. Uparty, bezkompromisowy, nieidący na łatwiznę. Zastraszał, wyśmiewał, manipulował, byleby tylko postawić na swoim. Zawsze zwarty i gotowy, nie pozwalał sobie na opuszczenie gardy, na wszystko był przygotowany.
Ale nie na ten węzeł niepewności w jego brzuchu, który pojawił się, gdy szedł do jej gabinetu. Cholera. Różne uczucia i myśli walczyły w nim o swoje: raz miał ochotę wywrzeszczeć jej, że żadna gnida nie będzie wsadzała swoich łap pod jej sukienkę, raz chciał tylko przytulić ją do siebie. Jezu, jak można to wytrzymać? Nawet wiadro vicodinu tu nie pomoże!
Zatrzymał się z ręką na klamce i spojrzał przez oszklone drzwi. Siedziała pochylona nad jakimiś papierami i coś notowała. Przygryzła lekko wargę, coś jej nie pasowało, sprawdzała. Przewróciła stronę. Chryste, naprawdę mu odbiło, skoro doszedł do wniosku, że nawet kartki w dokumentach przewraca najpiękniej na świecie!
Wziął głęboki oddech i przywołał na usta leniwy uśmiech. Otworzył gwałtownie drzwi i podszedł do jej biurka. Stanął w nonszalanckiej pozie, jedną rękę opierając o blat.
- Tęskniłaś za mną, prawda kotku?
- House? Czy nie powinieneś być na wykładach? Kotku? – Nawet nie podniosła głowy.
- Skończyłem, teraz produkuje się ta twoja dzisiejsza randka.
W końcu spojrzała na niego i posłała mu swój najpiękniejszy uśmiech.
- Grzeczny chłopiec. Idź podręczyć kogoś innego. Podobno Wilson się nudzi…
- Jeżeli mam wybierać między tobą a Wilsonem, zdecydowanie wolę ciebie. Ty masz…
- Wiem, wiem – przerwała mu ze spokojem, nie przestawiając się uśmiechać – większe cycki. I tyłek. Znam to na pamięć, House, wymyśl coś nowego…
- Niezupełnie to miałem na myśli, kotku – przysiadł na biurku, pochylił się w jej kierunku i wyszeptał – Ty masz u mnie zdecydowanie większe szanse …
Przecież nie raz się z nią przekomarzał, nie raz poszli na noże, ale nigdy jeszcze jego serce nie chciało rozsadzić go od środka. Podejrzewał, że ona słyszy to upiorne dudnienie i za chwilę roześmieje się mu prosto w twarz, zatrzaśnie za nim drzwi i nigdy ich nie otworzy. Ona jednak wyciągnęła rękę i delikatnie, powoli pogładziła go po policzku i również wyszeptała:
- Wiem o tym, House. Tylko nie myślałam, że i ty zdajesz sobie z tego sprawę.
Jezu, wdech, pamiętaj o wdechu! Mimo ogromnego wysiłku, rozleniwiony uśmiech nie chciał utrzymać się na jego twarzy. Bezwiednie przytulił policzek do jej dłoni i zapytał, wbrew swojej woli, niepewnie:
- Masz dla mnie prezent na Walentynki?
- Nie. Przecież nie lubisz takich cyrków. – Nadal się uśmiechała, powoli gładząc kciukiem jego policzek – To kolejna kłamliwa hipokryzja, święto idiotów i co tylko jeszcze wymyślisz.
- Kocham Walentynki, Cuddy – usta same odnalazły wnętrze jej dłoni. - Bezgranicznie… Gdzie pochowamy zwłoki biednego doktora Blade’a?…
- Nie. – gdy zabrała rękę, mało nie wylądował nosem na biurku. Złapał równowagę i usiadł wyprostowany. – Nie odwołam randki, House. Nie dam się już nabrać na te twoje maślane oczka i mam zamiar miło spędzić wieczór.
Cholera! Jednak zatrzasnęła mu drzwi przed nosem! Miał tylko nadzieję, że nie widać po nim tego wszystkiego, co szalało mu w środku. Sam nie wiedział dokładnie co to jest, ale na pewno było to gorsze od dłubania w otwartym zębie bez znieczulenia. Cholera. Stanęła przed nim z założonymi rękami, w bojowej postawie, jakby oczekiwała, że zacznie ją przekonywać, zniechęcać, że odstawi swoje przedstawienie i w końcu wtargnie na jej randkę, by pochować pod gruzami jej szanse na własne szczęście.
On jednak opuścił głowę, milczał przez chwilę, potem wyciągnął z kieszeni niewielką paczuszkę owiniętą w biały, błyszczący papier, zawiązaną białą wstążeczką, z zatkniętą za nią miniaturową, czerwoną różyczką. Obracał ją przez chwilę w dłoni, potem położył delikatnie na biurku.
- Jak się zdecydujesz, to otwórz. - Spojrzał w jej oczy bez uśmiechu. – Będę na ciebie czekał wieczorem…

Cave

omg nie spodziewalam sie ze House powie to Wilsonowi.. a jesli juz to ze Wilson bedzie juz cos mu gadal, jakas psycho-analityczna gadke