W krzywym zwierciadle [M]

dr. paula

<i>Zweryfikowane przez dr. paula</i>

To znowu ja

Ten pomysł (dość dziwny) wpadł mi do głowy już miesiąc temu, ale wahałam się czy go wstawić. W końcu zdecydowałam się to zrobić w Prima Aprilis

Czekam na krytykę.
Miłego czytania.

Obudził się. Na zegarku była 7:59. Zaraz zadzwoni budzik, pomyślał. Nie mylił się. Wstał z łóżka i udał się do ubikacji. Dokładnie się ogolił i uczesał włosy. Następnie poszedł się ubierać. Założył starannie wyprasowaną koszulę, spodnie pod kant i marynarkę. No koniec założył idealnie wypastowane, błyszczące buty. Jednym słowem wyglądał elegancko. Musiał tak wyglądać, w końcu szedł do pracy. Jadąc do szpitala jechał nie więcej niż 60km/h i ściśle przestrzegał zasad drogowych. W żaden sposób nie mógł zrozumieć ludzi szalejących na drogach. Przecież stwarzali tyle zagrożeń! A ON Gregory House nawet muchy by nie skrzywdził. W końcu dojechał pod szpital i równiutko zaparkował swoje lśniące autko na parkingu. Niepewnym krokiem ruszył w stronę szpitala. Jednak zauważył, że ku niemu nadciąga jego najlepszy i jedyny przyjaciel James Wilson. Wymielona koszula, zwykłe jeansy, adidasy i do tego ten okropny zarost. Nie wspominał już o jego włosach sterczących we wszystkie strony, które chyba nigdy nie miały bliższego kontaktu z grzebieniem.
- Siema stary!- wrzasnął onkolog.
- Dzień dobry.
- Wyluzuj trochę! – powiedział James klepiąc swojego kumpla w plecy. Właśnie przekroczyli próg szpitala i przechodzili obok pielęgniarek. Wilson rzucił im zalotne spojrzenie i zakosił lizaka przypadkowemu dzieciakowi.
- James, jak mogłeś! Ona teraz płacze. – powiedział zakłopotany Greg i kupił nowego lizaka dla zapłakanej dziewczynki.
- To takie straszne, niewiem jak to przeżyję! – ironizował Wilson.
- Mi też kupisz drugiego lizaka?
- Jesteś nie możliwy. – powiedział House i pokuśtykał przed siebie.
- Wpadnę dziś do ciebie. Załatw piwo i jakiegoś dobrego pornosa.
- Jasne. – rzucił House i przekroczył próg swojego gabinetu. Tam już czekały na niego wkurzone kaczątka.
- Dzień dobry doktorze House! Jak noga? – krzyknął od progu Chase.
- Zamknij się pedale! – przerwał Foreman i zwrócił się do House’a:
- A ty idioto myśl co z twoim pacjentem, bo nie długo nam zdechnie!
- Spokojnie, zaraz coś wymyślimy... – powiedział nerwowo House.
- Spokojnie?! Już zrobiliśmy wszystkie badania i dalej nic nie wiemy! Włammy się do jego chaty.
- Ale to wbrew zasadom. - zaczął się jąkać House.
- Pierdolić zasady! – teraz odezwała się Cameron, która dopiero co przyszła.
- Szefie! Nie słuchaj ich, oni chcą cię wygryźć! Razem na pewno coś wymyślimy. – powiedział Chase i spojrzał z nadzieją na szefa.
- To jak możemy iść? – zapytał Foreman z ironią.
- Eee… - zaczął House.
- To nie było pytanie. – wtrąciła Cameron
- Albo nam pozwolisz albo masz wpierdol. – dodała.
- No… - znów zaczął House, ale mu przerwano.
- Wiedziałem, że nie masz nic przeciwko! Chodź Cam na pewno znajdzie się jakieś wolne łóżko dla nas. – rzucił Foreman po czym oboje opuścili gabinet.
- Jak oni się zachowują… - zaczął swój monolog Chase, ale House go nie słuchał. Ze łzami w oczach wyjął swoje antydepresanty i łyknął parę tabletek. W jakim on stresie musi pracować? Przecież to nie są godne warunki dla człowieka pokroju House’a… Ale bał się złożyć wymówienie. Tutejsza szefowa była ostrą i napaloną babką. Bał się jej jak ognia, a na dodatek regularnie go wykorzystywała… Nagle z zamyślenia wybił go Chase, który w tej chwili rozczulił się nad swoimi słowami i padł na kolana obcałowywując ręce House’a.
- Jesteś moim ideałem… bogiem… Ja cię kocham!
- Opamiętaj się! – krzyknął House siląc się na spokój.
- Muszę iść do łazienki. – skłamał i wyszedł ze swojego biura. Biedne, zatracone dziecko, ale on przecież nie może narazić się na takie upokorzenie. Gdy tak szedł zagłębiony w swoich myślał dostrzegł JĄ. Zmierzała w jego kierunku. Kobieta z ogromnym biustem i jeszcze większą pupą i z… głupawym uśmieszkiem przyklejonym do twarzy. Wiedział co to oznacza…
- Chodź ofiaro losu. Mam na ciebie ochotę.
Następne dwie godziny spędził w toalecie będąc ujeżdżanym przez swoją szefową. Gdy wreszcie sobie poszła on dalej siedział w tym samym miejscu. Był bliski załamania nerwowego. Wziął kolejne dwa antydepresanty i jakoś musiał się pozbierać. Wyszedł z toalety i skierował się w stronę stołówki. Może tam znajdzie chwilę ciszy i spokoju???
Siedział zgarbiony przy stoliku i konsumował swoje kanapki popijając je kawą. W końcu zauważył, że jednak łańcuszek nieszczęść nie ma końca. W jego stronę szybkim krokiem zmierzał onkolog, James Wilson.
- Już nie mam ochoty mówić tym idiotom, że nie długo umrą i nic na to nie poradzę. A co druga babka za tę informację chciała by mnie gwałcić! Ale nie ma tak dobrze. Powiedziałem im, że mogą się powyżywać w gabinecie obok.
- Nie lubię cię.
- Ja ciebie też nie, ale w całym szpitalu gorszego ślimaka niż ty nie ma. Przyznam szczerze, że nie mam pojęcia jak ta twoja duża inteligencja mieści się pod taką mała skorupką.
- Idź sobie.
- Dobra, idę, ale tylko dlatego, że tamta młoda stażystka woła mnie na szybki numerek. Do wieczora. - Zwinął ostatnią kanapkę kolegi i poszedł przed siebie.
Z niedosytem w brzuchu House spowrotem udał się do swojego biura. W kącie zauważył skulonego i wciąż łkającego Chase’a. Pogrzebał w kieszeni i znalazł lizak, który kupił dla Wilsona na wypadek gdyby chciał zakosić lizaka jakiemuś dziecku. Wręczył więc mu go, a na twarzy Australijczyka zagościł szeroki uśmiech.
- Dziękuje. Nie zasłużyłem sobie na to. – powiedział Chase i znowu zaniósł się płaczem. House stał nad nim z politowaniem na twarzy kiedy nagle do gabinetu wpadli Cameron i Foreman.
- To, że my uprawiamy seks nie znaczy, że wy tez możecie. – warknął Foreman.
- My, nie…
- Oj dobra. Zamnknijcie się OBIE.- rzucił z ironią. - Pacjentka ci zdechła idioto.
- Super! Eric, idziemy wznieść toast za drugiego trupa z rzędu?
- Oczywiście. – Ponownie opuścili biuro House’a.
House nie mógł uwierzyć: znowu zawiódł. Chase kompletnie się rozkleił, House tez nie mógł powstrzymać łez patrząc na niego. Tak więc młody lekarz w jednym kącie, starszy w drugim siedzieli i płakali nad kolejnym straconym życiem…
House już nie miał na nic siły, ale przecież w przychodni czekają na niego chorzy ludzie którym musi pomóc. Wziął kolejne dwa antydepresanty i poszedł do przychodni. Tam przyjmował pacjentów jeden po drugim, aż w końcu Wilson po dłuższych namowach wyciągnął go do domu. Tam jak to Wilson zaplanował: pili piwo i oglądali pornosy. House nawet na to nie miał ochoty, ale nie chciał być nie miły dla swojego przyjaciela.
Dochodziła północ. Nagle ktoś zapukał do drzwi. Wilson wysłał House’a żeby otworzył i ku swojej rozpaczy dostrzegł tam swoją ogromną szefową.
- No witam! Jest Wilson?
- Obecny! – usłyszeli głos z kanapy.
- Macie ochotę na seks w trójkącie?
- Oczywiście!- krzyknął Wilson zrywając się z kanapy.
House skrzywił się na tę myśl. Być wykorzystywanym przez szefową to koszmar, a dodać do tego Wilsona? Boże, czemuś mnie opuścił? pomyślał House czując jak Wilson i Cuddy ciągną go za sobą do łóżka, a następnie wszyscy troje znikają pod kołdrą…
……………………
- Aaaaaaaaaaa!!! – wrzeszczał House jak opętany spadając z łóżka i tym samym budząc leżącą obok kobietę.
- Greg, co się stało?! – zapytała zaniepokojona Lisa nachylając się do niego z góry.
- Nie DOTYKAJ mnie!!! Gdzie ten zboczony Wilson?! – dalej wrzeszczał House. Cuddy patrzyła na niego jakby postradał rozum. Po chwili odezwała się siląc się na spokój:
- Tu nie ma nikogo oprócz nas. To był tylko sen. – powiedziała powoli, obawiając się jego reakcji. House oddychał szybko. Po chwili zaczynał docierać do niego komizm całej sytuacji. Po kilku minutach intensywnego wpatrywania sobie w oczy, House sięgnął po Vicodin i łyknął od razu dwie tabletki. Wgramolił się powrotem na łóżko i powiedział z dziwnym wyrazem twarzy:
- Ja wiedziałem, że ślub z tobą to koszmar.
- House!
- Ale i tak cię kocham. – powiedział i przytulił mocno do siebie Lisę.
- Ja ciebie też. Dobranoc. – odpowiedziała i po chwili znowu smacznie spała.
House natomiast długo nie mógł zasnąć…

Camelia

Jedyne, co mogę:

Huddy po ślubie?

Niestety, to tyle o fiku. Na więcej nie mam siły

Stokrotka

o matko

hahaha
najpierw cholernie szkoda mi było House'a taki biedny tłamszony itd. a tu się okazuje, że to tylko sen

fajny pomysł

Pietruszka

Nie mogłam z Wilsona.

Cameron to perełka ficka

Sarusia

Buahahahahahahahahahahahaha

Łomatkoboska, rozwaliłaś mnie na łopatki, pomysł chyba z kosmosu, ale mimo to świetnie zrealizowany, ubawiłam się nieziemsko

Pozdrawiam

I przepraszam za mało składny komentarz, najpierw musze ochłonąć

Albo nie.
Pośmieję się jeszcze raz, cytując the best of the best!

dr. paula

Camelia

amandi

Otworzyłam Twoje opowiadanie, jak wiadomo - TAKI tytuł działa niczym magnes

, i zaczęłam czytać. W miarę opisu ugrzecznionego Hałsia na buźce zaczął mi się pojawiać coraz szerszy

. A... ech.. jak doszłam do Wilsona, już nie wyrabiałam

. Jednak najlepsze - czytaj: kaczątka - moje pyszczki słodkie!

- było przede mną

. OOOOOOOO RANYYYYYYY!!!!!!!!!

Czemu kazałaś czekać nam aż na Prima Aprilis, no czemu

? Ten fik sam działał jak najlepszy antydepresant

.. po prostu nie wyrabiałam

. Kiedy czytałam kolejne odzywki Cam i Foremana, niewyżytą Cuddy, potrafiłam tylko rozdziawić buzię i wykrztusić coś w rodzaju "Y"

....... a na sam koniec - nie wątpię, że to był najwspanialszy sen w życiu House'a

- ryczałam już ze śmiechu - Genialne

!!

Fav fragmenty

martusia14

nie no pomysł cool

czarna kawa.

Pękam ze śmiechu! Cudowna parodia.
Uwielbiam Cameron i Foremana! Oj, biedny Chase!
I ten nieokiełznany Wilson!

runiu

Świetny pomysł. Gratulacje! Dawno mnie nic tak nie rozbawiło.
Biedny House, wykorzystywany przez złą szefową.

Foreman i Wilson też byli dobrzy, ale najlepsza wyszła Cameron.

dr. paula

amandi

pannaX

Cameron jak się patrzy...
Ale ciekawy eksperyment.

Cuddy_14

Ciekawy pomysł

Ubawiłam się po pachy

Lisa_Cuddy

Hhahah uśmiałam się jak nigdy!
Świetny fik i mistrzowsko przemyślany

Cuddy rządna seksu ze podwłądnymi - boskie hahaha
Składam Hołd

JigSaw

CaRoLaInE_97

Szok!

Szok, szok i jeszcze raz szok!

Mój światopogląd runął w gruzy...

Dokładnie się ogolił i uczesał włosy. Następnie poszedł się ubierać. Założył starannie wyprasowaną koszulę, spodnie pod kant i marynarkę. No koniec założył idealnie wypastowane, błyszczące buty. Jednym słowem wyglądał elegancko. Musiał tak wyglądać, w końcu szedł do pracy. Jadąc do szpitala jechał nie więcej niż 60km/h i ściśle przestrzegał zasad drogowych. W żaden sposób nie mógł zrozumieć ludzi szalejących na drogach. Przecież stwarzali tyle zagrożeń! A ON Gregory House nawet muchy by nie skrzywdził.

Nic więcej nie powiem...*szok*

Jednak zauważył, że ku niemu nadciąga jego najlepszy i jedyny przyjaciel James Wilson. Wymielona koszula, zwykłe jeansy, adidasy i do tego ten okropny zarost. Nie wspominał już o jego włosach sterczących we wszystkie strony, które chyba nigdy nie miały bliższego kontaktu z grzebieniem.
- Siema stary!- wrzasnął onkolog. O mój Boże. Jak wyobraziłam sobie Wilsona to...

Wilson rzucił im zalotne spojrzenie i zakosił lizaka przypadkowemu dzieciakowi.
- James, jak mogłeś! Ona teraz płacze. – powiedział zakłopotany Greg i kupił nowego lizaka dla zapłakanej dziewczynki. Idę się zabić...

No comments...

- Dzień dobry doktorze House! Jak noga? – krzyknął od progu Chase.
- Zamknij się pedale! – przerwał Foreman i zwrócił się do House’a:
- A ty idioto myśl co z twoim pacjentem, bo nie długo nam zdechnie!
- Spokojnie, zaraz coś wymyślimy... – powiedział nerwowo House.
- Spokojnie?! Już zrobiliśmy wszystkie badania i dalej nic nie wiemy! Włammy się do jego chaty.
- Ale to wbrew zasadom. - zaczął się jąkać House.
- Pierdolić zasady! – teraz odezwała się Cameron, która dopiero co przyszła.
- Szefie! Nie słuchaj ich, oni chcą cię wygryźć! Razem na pewno coś wymyślimy. – powiedział Chase i spojrzał z nadzieją na szefa. Chase, on nic się nie zmienił...

Oh my God! Foreman i Cameron!

Jakie teksty walą do House'a!

- Albo nam pozwolisz albo masz wpierdol. – dodała. Cameron?! To Ty?

Ze łzami w oczach wyjął swoje antydepresanty i łyknął parę tabletek.

A to dobre!

Ale bał się złożyć wymówienie. Tutejsza szefowa była ostrą i napaloną babką. Bał się jej jak ognia, a na dodatek regularnie go wykorzystywała… Cudless! Ty zUa kobieto!

Nagle z zamyślenia wybił go Chase, który w tej chwili rozczulił się nad swoimi słowami i padł na kolana obcałowywując ręce House’a.
- Jesteś moim ideałem… bogiem… Ja cię kocham! O Boż...*umiera*

- Chodź ofiaro losu. Mam na ciebie ochotę.
Następne dwie godziny spędził w toalecie będąc ujeżdżanym przez swoją szefową. *zmartwychwstaje i pisze* Aaaa...Cuddy! Ja się Ciebie normalnie boje...*umiera 2-gi raz*

- Macie ochotę na seks w trójkącie?
- Oczywiście!- krzyknął Wilson zrywając się z kanapy.
House skrzywił się na tę myśl. Być wykorzystywanym przez szefową to koszmar, a dodać do tego Wilsona? Boże, czemuś mnie opuścił? pomyślał House czując jak Wilson i Cuddy ciągną go za sobą do łóżka, a następnie wszyscy troje znikają pod kołdrą… *zmartwychwstaje, bo musi dokończyć komentarz*

Nie, nie, nie! Ja dzisiaj nie zasnę, a jak zasnę to będę miała koszmary!

Jestem w głębokim szoku...

- Nie DOTYKAJ mnie!!! Gdzie ten zboczony Wilson?! – dalej wrzeszczał House. Cuddy patrzyła na niego jakby postradał rozum. Po chwili odezwała się siląc się na spokój:

Jaka akcja!

- Ja wiedziałem, że ślub z tobą to koszmar.
- House!
- Ale i tak cię kocham. – powiedział i przytulił mocno do siebie Lisę.
- Ja ciebie też. Dobranoc. – odpowiedziała i po chwili znowu smacznie spała.
House natomiast długo nie mógł zasnąć… Wow...!

(już któryś raz w ciągu niecałych dziesięciu minut doznaję ogromnego szoku

) Ja też bym nie zasnęła po czymś TAKIM!

Huddy 4ever!

Dr. paula! O Boże. No co ja Ci będę mówić...CUDO!

Włochatego Wena życzę!

GosiaczeQ_17

Kiedyś już to czytałam

Teraz mogę skomentować

Cudo... super mega śmieszne....
Wszystko przewrócone do góry nogami, a potem że to tylko sen? Mocne

No i jest Huddy i to spełnione

Czego chcieć więcej?
Świetny pomysł miałaś serio

Gorzata

buahahah!
świetne!
dobrze, że ktoś to 'ożywił', bo inaczej pewnie bym tu nie zajrzała!
genialny pomysł po prostu!
w czasie czytania ómarłam i zmartwychwstałam kilka razy

roksi.

hahahaha

To było boskie

House, Forman, Chase, Cameron, Wilson i Cuddy wszyscy byli rozbrajający.

- Pierdolić zasady! – teraz odezwała się Cameron, która dopiero co przyszła.

hahahaha

kocham ten fragment:

- Ja wiedziałem, że ślub z tobą to koszmar.
- House!
- Ale i tak cię kocham. – powiedział i przytulił mocno do siebie Lisę.

Takie moje wymarzone Huddy

.

sylrich05

super. ; )

mazeltov

a ja musze sie przyznac ze komizm tego wszystkiego dotarl do mnie dopiero jak przeczytalam ze to byl sen

wczesniej bylam zszokowana i przestraszona bo:
1 House byl straszna zniewiesciala ciamajda
2 Chase okazal sie gejem
3 Forman i Cameron kryczeli na Housa
4 Cuddy go bezczelnie wykorzystywala dwie godziny ( a podbno tyle ma pracy jako dyrektorka)

5 Jak sobie wyobrazilam jak Wilson mowi swoim pacjentom ze umieraja na raka to az mi ciary przeszly po plecach

Ale pozniej to mistrzostwo House nie pozwalajacy sie dotykac i to jeszcze Cuddy

bezcenne

dr. paula

Witam

Widzę, że mój pokręcony fik na nowo ożył ;D

CaRoLaInE_97