Zwykły przypadek [Z]

agnieszka2372

Będziecie niezadowoleni, ale na dziś to ostatni planowany fragment

do końca zostały 2, lub 3 zależy jak wyjdzie

- Nie wiem co mam robić – wyznał pokonany wchodząc do jej sali po raz drugi tego samego dnia. Usiadła wygodniej na łóżku i po prostu na niego patrzyła.
- Pocałuj mnie na pożegnanie - poleciła ze szklistymi oczyma i lekkim uśmiechem.
Spełnił jej prośbę. Ich pocałunek był desperacki, namiętny i gwałtowny.
Gdy po długiej chwili odsunął usta przyłożył swoje czoło do jej czoła. Czuł jej ciepłą dłoń gładzącą jego chropowaty policzek tak jakby robiła to po raz ostatni. Tak bardzo chciałby ją zapewnić, że wszystko będzie dobrze. Tak bardzo sam potrzebował takiego zapewnienia. Tyle, że nie było sensu kłamać i oboje o tym wiedzieli. Więc nie tracili czasu na zbędne słowa. Zawsze odkładali to co między nimi było na później. Czyżby ich czas właśnie się skończył?
- Powinnaś być na mnie zła – zauważył.
- Jestem zła – przyznała, a on poczuł, jak bardzo ją zawodzi. Wstał z miejsca.
- Że nie zrobiliśmy tego wcześniej – dodała nie pozwalając mu odejść. Wciąż trzymała go za rękę kiedy wrócił na miejsce.

kremówka

nie jestem niezadowolona, jestem zachwycona

śliczny, słodziutki kawałek, ale nie przesłodzony, przynajmniej ja tek uważam...
i niecierpliwie czekam na te 2 lub 3 odcinki...

Annie

Aga, czy ja przypadkiem nie wspominałam czegoś o zabijaniu Cuddy?!

Bo wygląda, jakby zmierzało w tym kierunku. Możesz sobie sprawdzić w drabble'ach, że tak nie wolno

Ale oczywiście bardzo mi sie podoba. Lubię Cuddy taką... nieadministracyjną

lisa

ostatni fragment mnie urzekł, aż mnie coś w dołku ścisło

tylko mam nadzieje, że Cuddy nie umrze...

ewel

wzruszyłam się fikcyjną historią fikcyjnych bohaterów.
Aguś - lepszej pochwały chyba nie znam

I czekam na finisz

*Madziula*

końcówka z pocałunkiem - boska

śmierci Cuddy mówimy stanowcze NIE!

No to czekam do jutra

Pikaola

...
Taki mały fragmencik, a tak może zmienić człowieka...
Ja chcę happy end, jednak zobaczymy czym nas zaskoczysz

katka1819

piękne

z niecierpliwością czekam na dalszy ciąg

nie próbuj nawet uśmiercać Cuddy

pozdrawiam

jeanne

W depresji jestem...

strasznie smutnoo:/

Wiesz że mi się żyć nie chce?
Czyżby ich czas właśnie się skończył?
oh...
nie wiem czy się śmiać czy płakać dlatego że przeżywam wydarzenia w ficu często gorzej niż bohaterowie... mam problemy neurologiczne chyba...
eh... jak ma się źle skończyć to może nie wklejaj kolejnych części???
ale ja ciągle wierze że ty masz dobre serduszko i nie dasz jej umrzeć xD

agnieszka2372

Leżał na niewygodnym, szpitalnym łóżku z wtuloną w niego Cuddy ponad półtorej godziny, nie wstał nawet, kiedy wreszcie zasnęła. Czas dla nich stanął w miejscu. Przyglądał się jej twarzy nieustannie przeczesując dłonią burzę jej włosów. Na moment przestał się zastanawiać, martwic, szukać odpowiedzi. Z jej głową na swojej klatce piersiowej i i splecionymi dłońmi po raz pierwszy od przywiezienia jej tutaj czuł spokój. Już prawie zapomniał jak smakuje to uczucie. Do tej pory przeszedł po kolei wszystkie etapy paniki. Nie miał pojęcia ile ich było, ale był pewny że większość przechodził co najmniej dwa razy. Żałował, że nie może tu zostać, ale wiedział, że unikanie problemu nic nie da. Potrzebował rozwiązania i to szybko. Rzeczywistość wydawała się być tego samego zdania bo chwile później usłyszał swój pejdżer. Cuddy powoli otworzyła oczy.
- Śpij. Muszę iść – poinformował uwalniając się z jej objęcia – Mają wyniki kolejnych badań.
- Wrócisz? - spytała zaspana układając się po utracie swojej Housowej poduszki.
- Do śliniącej się we śnie i obłapiającej mnie administratorki ? Jasne
- Jesteś okropny.
- A ty kupujesz mi nową koszulę.
- Obiecuję – wymamrotała zasypiając.
- Już ja tego dopilnuje – dodał spoglądając na nią w nadziei, że nie robi tego po raz ostatni i wyszedł. Niestety również to badanie nie przyniosło oczekiwanego rozstrzygnięcia. House stał przy balustradzie patrząc w dół na ruchliwą recepcje, kiedy zaczepiła go zielonooka dziewczynka.
- Czy mogę rozmawiać z dr Cuddy?
- Nie – odpowiedział opryskliwie. Miał dość uczucia bezsilności i rezygnacji.
- Przyszłam na kontrolę, ale jej nie było więc zbadał mnie inny lekarz.
- Jest zajęta - powiedział wymijająco. Nie miał siły tłumaczyć jej co się stało. Od poznania wyniku badania nie opuszczał go nowy ciężar. Teraz czuł, że traci o wiele więcej niż początkowo mu się wydawało. Od kiedy opuścił jej salę wyraźnie odczuwał mijające ich możliwości.
- Chciałam tylko podziękować – poinformowała ignorując ją House'a.
– Rodzice tam na mnie czekają - wskazała nieopodal stojącą parę.
- Dr Cuddy obiecała, że mnie wyleczy i zdążę na wycieczkę za tydzień. Od wczoraj czuję się lepiej i chyba ....
- Słuchaj mała – przerwał jej radosną opowieść – Nie mam teraz na to czasu.
- Przepraszam – powiedziała nieśmiało i zgaszona skierowała się do rodziców. Przyglądał się jak odchodzi i nagle coś przyszło mu do głowy.
- Stój – polecił niespodziewanie - Kiedy tu byłaś ?
- Tydzień temu.
- Powiesz mi na co jesteś chora, a osobiście zaprowadzę cię do Dr Cuddy - zapewnił, był pewny, że właśnie znalazł brakujące ogniwo potrzebne do rozwiązania bodajże najważniejszego przypadku w swojej karierze.

dr Asia

czyżby w końcu rozwiązanie zagadki

Aguś, ja Cię po prostu KOCHAM

lisa

House ma wreszcie pomysł ije ije ije

a ten fragment cudo!

kremówka

śliczne

zwłaszcza wizja House'a i Cuddy śpiących na szpitalnym łóżku

no i wreszcie coś się ruszyło...
teraz tym bardziej nie będę mogła sie doczekać diagnozy

agnieszka2372

- Zoey Stevens - oznajmił skupiając na sobie całą uwagę współpracowników.
- 8 lat, odra - mówił pokazując teczkę, którą trzymał w ręku. Od razu zauważyli zmianę jego nastawienia. Znowu był pewny siebie, taki jak za każdym razem gdy rozwiązuje przypadek, lub udowadnia im, że są idiotami.
- To ostatni pacjent Cuddy. Minął dokładnie tydzień od pojawienia się jej tutaj.
- Dr Cuddy nie miała pacjenta od tygodnia? - dziwił się Kutner.
- Tak, uroki pracy administracyjnej. Potem tylko zebrania, zestawienia i strajki pielęgniarek.
- A co z dokumentacją ciężarnej, którą znaleźliśmy?
- Bałagan w papierach – wyjaśnił dlaczego nie trafili na to wcześniej - Po cholerę komu dokumentacja skoro i tak wprowadza jedynie zamieszanie.
- Zaraz Cuddy nie ma odry – zauważyła 13.
- Nie ma – potwierdził - Ale nie przechodziła jej również w dzieciństwie. Wnioski.
- Musiała wziąć gammaglobulinę – dokończył myśl Chase.
- Jej organizm nie toleruje jej nadmiaru i po paru dniach wywołuje wstrząs, po czym zaczyna rozprzestrzeniać się po całym organizmie wywołując lawinę niepożądanych reakcji atakując kolejne układy wewnętrzne.
- Organizm zamiast wzmocnić wyniszcza się nawzajem – dokończył Forman.
- Jeżeli to reakcja alergiczna Dr Cuddy uniknie trwałych uszkodzeń – ucieszyła się Cameron.
- Dowiemy się do wieczora. Właśnie podają jej środki odczulające.
- Dobra robota – pochwalił pomocników - Zejdźcie mi z oczu.
Cała siódemka z ogromną ulgą zaczęła ubierać się do wyjścia. House skierował się do swojego biurka.
- Amber – zwrócił się do blondynki – Sprawdzenie ostatniego pacjenta to był twój pomysł. Dostajesz w prezencie mój weekend z Wilsonem – oznajmił ostatecznie przekonany, że jakoś się dogadają. Spojrzeli sobie w oczy, Amber skinęła w podziękowaniu głową, po czym nie chcąc psuć sentymentami ich relacji odezwała się w swoim stylu.
- Wielkie mi poświęcenie skoro przez najbliższe dni pewnie nie odstąpisz Cuddy na krok – uśmiechnął się pod nosem wdzięczny, że zachowała pozory wrogości. Po raz kolejny udowodniła jak dobrze zna zasady jego gier.
Jako ostatni z gabinetu wychodzili Cameron, Chase i Forman. Zatrzymali się w drzwiach.
- Wybieramy się jutro do knajpy, zastanawialiśmy się, czy nie poszedłbyś z nami – zaproponował Chase.
- Będę zajęty – odrzucił propozycję bez namysłu. Całej trójce zrobiło się trochę przykro. Widocznie to wydarzenie niczego go nie nauczyło, albo pomylili jego motywy sprowadzenia ich do pomocy z przyjaźnią.
- W przyszłym tygodniu – zaskoczył ich proponując inny termin - Jak stan Cuddy się ustabilizuje.
Przytaknęli głowami usatysfakcjonowani , Chase objął ramieniem Cameron i ruszyli do wyjścia.
- Hej – zatrzymał ich zanim zamknęli za sobą drzwi. Zdziwieni odwrócili się i spojrzeli mu w oczy z oczekiwaniem. Nie bardzo wiedzieli czego się spodziewać.
- Dzięki – usłyszeli coś czego nie liczyli usłyszeć, kiedy się tu zatrudniali. Uśmiechnęli się na znak zrozumienia.
- Dobranoc.
- Na razie.
- Do zobaczenia - pożegnali się i zniknęli.
Wieczorem przypuszczenia diagnosty się potwierdziły. Stan Cuddy przestał się pogarszać, a House mógł znowu oddychać. Więc może nie był to dla niego zwykły przypadek. Raczej najtrudniejszy, najbardziej wykańczający emocjonalnie, najdłuższy i najmniej ciekawy ze wszystkich z jakimi do tej pory przyszło mu się zmierzyć, ale jakoś przeżył i co ważniejsze przeżyła również Cuddy.

Przyznaje się bez bicia, że nie mam pojęcia czy to możliwe

prawdą jest podawanie zapobiegawczo gammaglobuliny osobą narażonym na odrą
co do reszty .... pomysł na takie rozwiązanie przypadku mi się spodobał i chciałam tylko, żeby brzmiał prawdopodobnie
poza Housem z medycyną mam niewiele wspólnego

została tylko ostatnia część

dr Asia

zwykle uczulenie....
wow

też nie wiem czy to możliwe, ale reakcje naszego organizmu bywają nieprzewidywalne

już tylko jedna część została

??
a masz jakiś pomysł na następnego ficka

??

agnieszka2372

a nie macie dosyć?

obawiam się, że na razie nie bardzo

myślałam o Cuddy i tajemniczym nieznajomym dającym Housowi do myślenia, ale nie wiem jak to ująć by nie wiało nudą

dr Asia

u Ciebie nuda

???
no coś Ty

Tylko nie każ nam za długo czekać...

Bo ja tylko do 20 czerwca mam neta....

*Madziula*

jeanne

Łiiiiii !!!
I znowu się cieszę xD
Znowu był pewny siebie, taki jak za każdym razem gdy rozwiązuje przypadek, lub udowadnia im, że są idiotami.

- Amber – zwrócił się do blondynki – Sprawdzenie ostatniego pacjenta to był twój pomysł. Dostajesz w prezencie mój weekend z Wilsonem – oznajmił ostatecznie przekonany, że jakoś się dogadają.

- W przyszłym tygodniu – zaskoczył ich proponując inny termin - Jak stan Cuddy się ustabilizuje.

- Dzięki – usłyszeli coś czego nie liczyli usłyszeć, kiedy się tu zatrudniali. Uśmiechnęli się na znak zrozumienia.

House mógł znowu oddychać. Więc może nie był to dla niego zwykły przypadek. Raczej najtrudniejszy, najbardziej wykańczający emocjonalnie, najdłuższy i najmniej ciekawy ze wszystkich z jakimi do tej pory przyszło mu się zmierzyć, ale jakoś przeżył i co ważniejsze przeżyła również Cuddy.

wzruszyłam się xD taka rzecz a jak cieszy

czekam na ostatnią część

no i z niecierpliwością czekam na kolejnego fica który na pewno nie będzie nudny xD

agnieszka2372

Amber miała racja, kiedy podejrzewała, że House nie odstąpi Cuddy na krok. Nie zamierzał spuścić jej z oczu przez dłuższy czas z możliwością przedłużenia terminu do końca swoich dni. Cuddy dostała tydzień urlop na dojście do siebie. Tymczasową władzę w jej królestwie przejął Dr Walsh.
Już następnego dnia po podaniu leków wypisała się ze szpitala. Wolała leżeć we własnym łóżku i tak miała zagwarantowaną najlepszą możliwą opiekę medyczną. House również miał zasłużony dzień wolny. Z góry wiedział jak go spędzi. Otworzył sobie drzwi wejściowe kluczem z pod doniczki i wszedł do środka. Jego uwagę od razu przykuły odgłosy świadczące o czyjejś obecności w kuchni. Oczywiście. Ta kobieta nie potrafiła odpoczywać.
- Czemu jesteś na nogach? Powinnaś leżeć.
- Zeszłam zrobić sobie herbatę, nie podjęłam się żadnych niewolniczych robót – zbagatelizowała jego nadopiekuńczość.
- Nie słyszałam twojego pukania – zwróciła mu uwagę, święcie przekonana, że tego nie zrobił.
- Nie pukałem. Użyłem klucza. Duh!
- Zabiorę go z stamtąd – zagroziła.
- Jasne – parsknął - Już to wiedzę – dodał, był pewny, że tego nie zrobi.
Zaczął rządzić się w jej kuchni, kiedy dostrzegł, że nie ruszyła się z miejsca. Z jakiegoś powodu nie wracała do łóżka.
- Czemu jeszcze tu stoisz? - zapytał - Zrobię ci tą herbatę – zapewnił.
- Nie dostałam mojego całusa na powitanie – wyjaśniła udając nadąsanie.
- Nie dostałam mojego całusa na powitanie – powtórzył przedrzeźniając ją, choć cały czas się uśmiechał. Powiedzieć, że zmiana ich relacji mu pasowała było mało. Był po prostu szczęśliwy. Podszedł do niej, palcem wskazującym lekko unosząc jej brodę by chwile później złożyć na jej ustach mokry i jednocześnie słodki pocałunek.
- Szczęśliwa? - spytał gdy odsunął usta.
- Coraz bardziej – oznajmiła nie otwierając oczu. Nie mówiła tylko odnośnie powitania, ale kierunku do którego obecnie zmierzało jej życie.
- Do łóżka – ponaglił patrząc jak rozpromienia się jej twarz.
- Przestań - uwielbiał to, że był w stanie wywołać u niej taki uśmiech
- Opiekuje się tobą.
- Irytujesz mnie.
- To to samo – obstawał przy swoim.
Wcześniej zawsze mieli jakąś wymówkę by nie być razem. Nie mieli czasu się zejść, nie sprzyjały im okoliczności, dookoła działo się coś ważniejszego, zawsze coś ich dzieliło. Choroba Cuddy sprawiła, że znaleźli czas.

THE END

dr Asia

piękne

tylko szkoda, że juz koniec...

ewel

niceeeeeeee

to jest właśnie to! to, czego żądam w 5 sezonie

oczywiście, że mogą nas jeszcze podręczyć zanim słowo [Huddy] ciałem się stanie

ale taki rozwój wypadków - jak w Twoich opowiadankach, to jest TO!

Pozdrawiam i życzę dużych ilości WENY TWÓRCZEJ, bo Ciebie nigdy dość

jeanne

Wiem że nie spodziewasz się takiego wyznania...
Nie wiem co ty na to ...
ale...
Bardzo cię kocham xD

Podszedł do niej, palcem wskazującym lekko unosząc jej brodę by chwile później złożyć na jej ustach mokry i jednocześnie słodki pocałunek.
oh... słodkie

sklonujmy sobie Housa tak dla każdej z nas

Nie mieli czasu się zejść, nie sprzyjały im okoliczności, dookoła działo się coś ważniejszego, zawsze coś ich dzieliło. Choroba Cuddy sprawiła, że znaleźli czas.
uh... powtórze to jeszcze raz : Genialne

i ty wiesz że ja z niecierpliwością czekam na następny fic xD

agnieszka2372

to wspaniałe uczucie być kochanym przez nieznajomych

wiecie, że nie miałam ostatnio złego humoru

od czasu kiedy pojawiłam się na forum

wasze wpisy sprawiają, że jestem nietypowo wesoło, choć nadal raczej pesymistka

*Madziula*

cudne

- Nie dostałam mojego całusa na powitanie -----> no jak można zapomnieć o tak ważnym dodatku do dzień dobry (którego z resztą też nie było

)