Trudne dzieciństwo [NZ]

baby

w głowie Oli już jest tłum, wykrzykujący: CIĄŻA! CIĄŻA!

Jane

Tłum jest, może nie tylko w jej głowie

IloveNelo

ŻADNEJ CIĄŻY OLU! NIE WAŻ SIĘ!!! ZROZUMIANO??!!
CIĄŻY MÓWIMY NIE!!!

baby

Nelo, nie chcesz małego Grega albo małej Lisy?

IloveNelo

baby, ona jest w drugiej gimnazjum.

za parę lat owszem.

ale ciąża w tym wieku to nic fajnego.

jeżeli nie chcemy zrobić farsy z tego fika.

baby

no ale... ale...

no dobra, niech ci będzie.

ale za parę lat mają mieć niebieskooką dziewczynkę z brązowymi loczkami

Agusss

Ciążę to ja już jej wibijam z głowy od dawna!!

EJ BABY mimo wszystko czuję sie zazdrosna! Takie mi tu wyznania piszesz?!

OLA JEST MOJA!! xD

> On jest od wszystkowiedzenia

OLA336

Mężu mój

oczywiście, że mi to mówiłaś

To był pierwszy i ostatni raz

Też cię kocham

Baby, wstawaj z kolan!!!!!

Verti, nienawidzę chemii!!!!!

A wy mi słodzicie

Bez przesady

Lisek, WSTAWAJ!!!!!!

I USG!!!!

Prześladujecie mnie!!!!!!

Umarła!

Tak, to doświadczenie ma dzięki Agusss

Ta, to ja do ciebie powinnam iść po poradę

Lisek, bo się boję, że nie sprostam

Jane, słodzicie mi za bardzo!!!!!!

Cieszę się, że wróciłaś

A teraz wiadomość dla Nelo i Baby!!!!!!! Sex bez zabezpieczenia nie zawsze kończy się ciążą!!!!!!!

Co do waszej dyskusji i do tego czy on miał gumkę czy nie… dowiecie się w swoim czasie…
Mężu… tu ci nie odpiszę… dopomnij się jak chcesz na gg

Pukanie do drzwi. Nie usłyszał. Pociągnęła za klamkę i weszła do środka. Siedział przy biurku. Dookoła znajdowały się porozrzucane zeszyty i książki. Uczył się. Nawet nie zauważył, że weszła. Uśmiechnęła się i zapukała po raz drugi, tym razem we framugę.
- Wejść – obrócił się na krzesełku.
- Przeszkadzam? – weszła w głąb pomieszczenia i usiadła na łóżku.
- Nie. Teoretycznie już skończyłem, a co chciałaś? - zapytał.
- Chcieliśmy jechać na zakupy, ale nie ma nas kto zawieść i…
- I wysłali ciebie? – dokończył za nią – Wiem, że jesteś najmłodsza, ale nie dał się tak wykorzystywać, ok?
- Zawieziesz nas? – zignorowała jego uwagę.
- A co ja z tego będę miał? – usiadł obok niej.
- Nie mógłbyś chociaż raz zrobić czegoś bezinteresownie?
- Nie – zbliżył się do niej i złożył na jej wargach delikatny, krótki pocałunek.
- Zakupy – przypomniała mu.
- Mogę jechać z wami? – przyglądał się jej bardzo uważnie.
- Ty i centrum handlowe? To coś nowego – nie ukrywała zdziwienia.
- Pochodzę z wami, a raczej z tobą – uśmiechnął się – A potem odwiozę was z powrotem.
- W porządku – przytaknęła.
- Poczekaj, tylko wezmę kluczyki i portfel – rozejrzał się po pokoju – Albo wiesz co? Ja zaraz zejdę – podrapał się po głowie – Muszę ich poszukać.
- Powodzenia – zaczęła się śmiać – W takim bałaganie szybko tego nie znajdziesz – wyszła z pokoju.
- Uczyłem się! – krzyknął za nią.

Centrum handlowe było naprawdę ogromne. Kilka pięter, podziemny parking, ruchome schody, fontanny, kina, kawiarnie, restauracje, markety, butiki, księgarnie i wiele innych ciekawych miejsce. Żeby to wszystko zobaczyć, zwiedzić trzeba było by poświęcić temu… co najmniej z tydzień.
- Świetnie… - nabrał powietrza i po chwili je wypuścił – Po co my tu właściwie jesteśmy? – zapytał swoich towarzyszy.
- Po produkty spożywcze i wiele innych ciekawych rzeczy – odpowiedział mu przyjaciel.
- Po ubrania – odpowiedź dziewczyn była identyczna.
- Ktoś wie, jak załatwić te wszystkie rzeczy sprawnie i szybko? – odpowiedziała mu cisza – Czemu mnie to nie dziwi? – wzruszył ramionami – Najpierw idziemy po zakupy, które mama kazała zrobić Wilsonowi – zaczął – Zanosimy je do samochodu i wtedy najważniejsze będziemy mieć już z głowy. Potem róbcie sobie co chcecie – już czuł się zmęczony. Nigdy nie lubił chodzić po centrach. Uważał to za nudne i niepotrzebne – A miała być zabawa…
- I będzie – Lisa wzięła go pod pachę i pociągnęła za sobą – Chodź, idziemy.

- Wychodź! – poganiali go przyjaciele – Ile można przymierzać jeden sweter i koszulę? – niecierpliwili się – A podobno to kobiety się guzdrają! – dało się słyszeć z ust Grace. Niezadowolony i już bardzo zmęczony wyszedł z przymierzalni. Miał na sobie pulower w romby, a pod spodem biała koszulę.
- Wyglądasz w tym jak… - Grace szukała odpowiedniego słowa – Jak gej – wszyscy parsknęli śmiechem.
- Bardzo śmieszne! – oburzył się – Więcej się was nie słucham! – raz, dwa, trzy…foch. Ruszył w głąb sklepu.
- Gdzie idziesz? – zapytał go Jimmy.
- Ubrać się po swojemu! – odpowiedział. Podszedł do jednego, drugiego wieszaka i ściągnął z nich potrzebną mu garderobę. Nie odzywając się ani słowem, wrócił do kabiny. Przebrany, po raz drugi pokazał się przyjaciołom. Tym razem miał na sobie białą, rozpinaną bluzę, z pod której widniał czarny bezrękawniki, na środku którego znajdowało się logo oryginalnej i dość znanej firmy. Czarne, bawełniane spodnie, które posiadały ten sam znaczek co koszulka, idealnie pasowały do pozostałej reszty.
- Wyglądasz… - Grace chciała zabrać głos.
- Idealnie – uprzedziła ją Lisa.
- Chciałam powiedzieć, że wyglądasz jak skrzyżowanie koszykarza z raperem, ale to co powiedziała Cuddy, też może być.
- Mi się podoba, wam nie musi – schował się i zaczął rozbierać.
- Obraził się – odezwał się James.
- Po prostu jest zmęczony, przejdzie mu – uśmiechnęła się dziewczyna – Nie przejmujcie się.
- To dziwne, że zgodził się z nami pojechać, nie uważacie? – Wilson nie miał zamiaru dać mu spokoju – Jak ci się udało go namówić? – spojrzał na stojącą po jego lewej stronie dziewczynę.
- Oj, nie interesuj się – nie spuszczała oczu z kabiny, w której przebierał się House.
- Lisa, ty coś ukrywasz – mierzył ją z góry na dół swoimi brązowymi oczami.
- Właśnie! – ocknęła się Grace – On nienawidzi zakupów – teraz i ona bacznie się jej przyglądała.
- Kocha mnie i zrobił to dla mnie – wzruszyła ramionami – Też mi tajemnica.
- Powiedział ci, że cię kocha? – James był w szoku, a Lisa zaczęła się czerwienić.
- Kochana, skąd na twojej twarzy ten piękny rumieniec? – była otoczona i pewnie gdyby nie Greg, który opuścił przymierzalnie, to zbombardowali by ją bardzo niezręcznymi pytaniami.
- Dlaczego się jej tak przyglądacie? – młodzieniec zmierzył ich spojrzeniem – Przytyła przez ten kawałek czasu, czy jak? Dajcie jej spokój – udał się do kasy – Cuddy chodź – zawołał ją.
- On ją broni? – Wilson wybałuszył oczy – Co tu jest grane?
- Idziecie, czy będziecie tak stać i się na nas gapić?! – House naprawdę był wściekły i wykończony.

- Jest późno. Blythe już pewnie obdzwoniła wszystkie szpitale i posterunki policji w poszukiwaniu swojego jedynego dziecka, a ja jestem zmęczony, a nawet wykończony – monolog… start! – Czy wszyscy już wszystko mają i czy możemy wracać do domu?
- Myślałem, że pójdziemy jeszcze do jakiejś kawiarni – James spojrzał na przyjaciela.
- A będzie tam piwo, a najlepiej pól litra? – kolejne, pełne nadziei pytanie.
- Greg! Jesteś kierowcą! Po za tym obiecałeś, że już…
- Mówiąc to, musiałem być bardzo pijany – wszedł jej w zdanie – Nie wiem jak wy, ale ja wracam do domu – ruszył tylko w sobie znanym kierunku.
- My nie mamy wyjścia, idziemy z tobą – odpowiedziała zawiedziona Grace.
- Co się stało? – Lisa przyspieszyła kroku i zrównała się z chłopakiem.
- Padam z nóg – wymamrotał pod nosem.
- Boli cię?
- Trochę, ale zaraz przejdzie. Wiesz szkoła, trening, zakupy – próbował się uśmiechnąć – Muszę popracować nad kondycją i tyle.
- Dlaczego mi to mówisz?
- Nie chcę mieć powtórki z rozrywki jaką zafundowałaś mi pod przychodnią, więc mówię ci prawdę – wzruszył ramionami. Jej spojrzenie mówiło samo za siebie – Nie obrażaj się – poprosił – Chodź, damy im powody do dyskusji – przełożył torby do prawej ręki, a wolną, lewą dłonią złapał ja za rękę.
- Patrz! – Wilsona na pewno usłyszało pół centrum.

lisek

Och, ach, ech i mamy z liska mokrą plamę

Oluś Ty zawsze, ze wszystkim sprostasz

Bardzo mi się podoba, że wszystko dzieje się tak zwyczajnie powoli, że nie ma od razu jakiejś tragedii i w ogóle *bo, wiesz, wszyscy znamy Twoje zamiłowanie do tego, by chwilach radosnych trochę namieszać*

Ale tu jest idalnie i wszyscy są sobą, i mimo, że ten pierwszy raz zapewne wiele zmienił, to nie dają tego po sobie zytnio poznać, to znaczy House chyba faktycznie coś zrozumiał, ale nigdy nic nie wiadomo, no i Jimmi i Grace, którzy coś już węszą

Uwielbiam Cię Oluś za tego fika

Nie pozostaje mi nic innego jak tylko

Wena

baby

czy ja nie powtarzałam setki razy, żeby się nie wcinać?!

nu więc Olu,

tak wygladałam czytając to;

twoje opowiadanie jest... jest... nie znam takiego słowa, które wyraziłoby mój zachwyt.

pozostaje mi zrobić jedno;

kocham,
baby

Jane

Wiiiiiilson!

Co za plotkara, żeby tak na całe centrum wrzeszczeć... Nieładnie, oj nieładnie

Taak, Grace i Jim już węszą. Oj, węszą... Tak, jak House węszy swoich kluczyków w zagraconym pokoju, w którym się podobno uczył

I co ja mam powiedzieć

No nie wiem. Kocham tego fika po prostu

Pozdrawiam,
Jane

Agusss

Wiesz co?! Idę w ślady baby!

Jesteś moim

tak jak Wilson. któremu nic nie umknie xD

IloveNelo

Oluś moja kochana, jedyna, która chce mnie z dołka wyciągnąć

Ty wiesz, że ja cię kocham i tak dalej

i że kocham wszystko co napiszesz.

wena, Oluś

OLA336

Lisek, a właśnie, że nie sprostam

Nie ma tragedii bo nie ma wena na tragedie…chociaż… ok, pojawił się

I Lisek, wstawaj!!!!!!!

Baby, spokojnie

Oddychaj

Wdech, wydech, wdech, wydech…

I ty też wstawaj z kolan!

Jane, dobrze, że chociaż ty nie klęczysz

Eeeeee on się naprawdę uczył

Dziękuję

Nelo, powiedz mi, że chociaż troszkę ci przeszedł dołek??

A teraz uwaga!!!!!!!! Mężu mój!!! Przepraszam, wybacz mi!!Zostaw te walizki i wracaj z powrotem do mnie!!!!!

Już więcej nie napiszę HELP!!!! I już nie będę narzekać, że ciąża trwa aż 9 miesięcy i już nigdy (przynajmniej będę się starać

) nie wspomnę nic o zmianach nastrojów!!!!

Tylko ja cię błaga, wybacz mi!!!!!!

W sumie, to ja jestem twoją żoną i to ja powinnam strzelać fochy!!!

Ok, tego nie czytaj!!!!!!

Błagam cię, wybacz!!!!! *Klęczy przed twoimi nogami* Zrobię dla ciebie wszystko… ok, prawie wszystko!!!!!!!

Ze specjalną dedykacją dla mojego kochanego, cudownego, jedynego, niepowtarzalnego MĘŻA!!!!!!!!

Obudził się. Leżąc na łóżku przeciągnął się leniwie. Ziewnął, przetarł oczy i uniósł się na łokciach, aby móc lepiej zobaczyć stojący na biurku zegarek. Była dziesiąta rano. Z powrotem opadł na poduszkę. Tak dobrze mu się spało. Spojrzał w lewo, na puste miejsce obok siebie. Jeszcze nie tak dawno temu leżała tam ona… Naga, bezbronna, tylko jego. Uśmiechnął się do swoich myśli. Czemu szkolne wywiadówki nie mogłyby odbywać się przynajmniej raz w tygodniu? Zamknął oczy. Gdyby ona tu była i leżała tuż obok niego, to z pewnością nie podnosił by się jeszcze z łóżka. Dobrze, że za marzenia nie karają. Zrzucił z siebie kołdrę i najwolniej jak tylko się dało zszedł, a właściwie zwlókł się z ciepłego i wygodnego miejsca. Podszedł do okna. Otworzył je i wyjrzał na zewnątrz.
- Świetnie… – skrzywił się – Czy to w ogóle możliwe, aby przez jedną noc napadało aż tyle śniegu?
- Greg, wstałeś już?! – Blythe weszła do pokoju syna.
- Tak, co chciałaś? – odwrócił się twarzą do niej.
- Jak się ubierzesz, to przydało by się…
- Tak, wiem – wszedł jej w słowo – Po odśnieżam.
- Dziękuję – uśmiechnęła się – Zejdź zaraz na śniadanie – poprosiła – A i jeszcze jedno – przypomniało się jej – Dzwoniła Lisa i powiedziała, że przyjdzie o jedenastej – wyszła z pokoju.
- Mamo! – wybiegł za nią z pomieszczenia.
- Słucham – zatrzymała się.
- Wychodzisz gdzieś może przypadkiem? – chciał, żeby jego głos zabrzmiał jak najbardziej naturalnie.
- Nie, a dlaczego pytasz?
- Z ciekawości – odpowiedział i schował się w swojej sypialni.

- Greg, chyba nie chcesz mi powiedzieć, że idziesz odśnieżać śnieg w samej bluzie!
- Ale mamoooo – przewrócił oczami – Przecież zrobi mi się gorąco.
- Nie ma mowy! Wracasz się na górę i ubierasz czapkę, rękawice, kurtkę i zimowe buty, a nie adidasy! – nie miała zamiaru mu popuścić – I nie dyskutuj ze mną, ponieważ nie wygrasz! – to tak na wszelki wypadek, jakby chciał coś jeszcze powiedzieć.
- Jak się spocę, a później przeziębię…
- Tak wiem, będzie to tylko i wyłącznie z mojej winy – nie pozwoliła mu dokończyć – A teraz idź się przebrać – marudząc coś pod nosem poszedł na górę. Wyciągnął z szafy zimową kurtkę, odszukał w szufladzie rękawice i zszedł na dół. Popatrzał na buty, które przez ten czas wyciągnęła mu matka i zdenerwowany jeszcze bardziej zaczął je ubierać – A gdzie masz czapkę? – pani House wyszła z kuchni.
- Mam kaptur – wymamrotał pod nosem – I przestań mnie traktować jak pięciolatka. A zapowiadał się naprawdę miły dzień.
- Też cię kocham – odpowiedziała i wróciła do swoich zajęć.
- Jasne! – krzyknął – Bo ci jeszcze uwierzę – zatrzasnął za sobą drzwi – Co ja się mam z tą kobietą – wzniósł oczy ku niebu. Przedzierając się przez zaspy, udał się do garażu. Uchylił potężne drzwi i wszedł do środka. Po omacku odnalazł łopatę i wrócił się z nią na zewnątrz. Oparł ją o ścianę, a sam poszedł na tył domu.
- Chodź, pomożesz mi – odpiął psa, który na jego widok dostał szału radości – A przynajmniej sobie pobiegasz. Entuzjazm do właściciela przerodził się w entuzjazm do… śniegu? Tak, zdecydowanie do śniegu. Zwierzak biegał wesoło merdając ogonem, pochłaniając przy tym nieskończone ilości śniegu – Co ty robisz? – House zaczął się śmiać – No tak zapomniałem, że ty nigdy nie widziałeś jeszcze śniegu. Chodź, czeka nas robota – klepnął ręką w nogę i momentalnie pies znalazł się przy nim – Wiesz, właściwie, to mi się nie chcę tego robić – żalił się czworonogowi – Najchętniej, to spotkałbym się teraz z Cuddy – sięgnął po przedmiot – Niestety obowiązki wzywają – zaczął odśnieżać podjazd – Twój taras przed budą też później odgarnę – jedna szufla, druga, trzecia, czwarta… Po niecałej godzinie podjazd został odgarnięty. Postanowił sobie zrobić krótką przerwę. Wbił łopatę w śnieg, ściągnął rękawice i przetarł ręką po spoconym czole. Zmęczony i zgrzany pochylił się i opierając ręce na kolanach próbował uspokoić oddech. Odpoczynek zakłóciły mu trzy śnieżki, które niemalże w jednakowym czasie wylądowały na jego plecach.
- Co za debil… - wyprostował się i odwrócił – Dzięki! Tu się pracuje jakbyście nie zauważyli! – Grace, Lisa i James podeszli do zdenerwowanego House’a.
- Cześć – podeszła do niego Cuddy i pocałowała go w policzek – Lubię jak się złościsz – uśmiechnęła się.
- Czyj to był pomysł? – spojrzał jej prosto w oczy.
- Mój – nie potrafił kłamać – Greg podszedł do przyjaciela, który do tej pory miał ubaw z tego, że udało mu się rzucić kolegę śnieżka i stanął naprzeciwko niego.
- Jimmy, co cię tak śmieszy? – zapytał, wykonując przy tym niezwykle szybki manewr. Jego prawa ręka złapała Wilsona za kurtkę, a prawa noga wylądowała tuż za jego nogami.
- Co ty robisz? – odpowiedział pytaniem na pytanie.
- Jeszcze nic nie zrobiłem – wzruszył wolną ręką – Ale w każdej chwili mogę zrobić to… - Popchnął go do tyłu, a zdezorientowany i coraz bardziej przerażony James potkną się o jego nogę i poleciał w kierunku wielkiej zaspy, która powstała w wyniku odśnieżania. Na szczęście silne ramię House’a powstrzymało go tuż przed upadkiem.
- Nie odważysz się – dolał oliwy do ognia.
- Nie? Boże, jaki ty jesteś naiwny – pchnął go, zabierając przy tym swoją nogę. Wilson wylądował w śniegu, z którego nie potrafił się wydostać. Szamotał się, machał rękoma i nogami, ale w dalszym ciągu nie mógł wydostać się z zaspy. Teraz to House bawił się świetnie i nawet przez myśl mu nie przeszło, żeby podać mu rękę i pomóc wstać. Dopiero Grace, która początkowo zareagowała podobnie jak dwójka przyjaciół postanowiła, że pomoże swojemu chłopakowi.
- Jesteś idiotą! – zdenerwowany Jimmy otrzepywał się ze śniegu.
- Nie trzeba było ze mną zadzierać – stał koło Cuddy i obejmował ją ramieniem w pasie.
- Jestem cały mokry! – poprawka, on nie był zły, był wściekły!
- Ojej – wygiął usta w podkówkę – I co teraz zrobisz? Popłaczesz się, czy poskarżysz mamie?
- Chłopaki, przestanie – Grace próbowała przemówić im do rozsądku.
- Wiesz co teraz zrobię?
- Już się b… - nie zdążył dokończyć, ponieważ wpadł w niego rozpędzony kolega, z którym razem wylądował w zaspie. Tym razem to James miał przewagę i okazał się szybszy od przyjaciela. To on jako pierwszy po upadku zerwał się na równe nogi i zaczął kopać w śnieg, który dodatkowo przykrył Greg’a.
- Mój bohater – dziewczyna podbiegła do zziajanego chłopaka i pocałowała go w policzek – Jestem z ciebie dumna.
- Nic ci się nie stało? – Lisa nachyliła się nad miejscem, w którym teoretycznie powinien leżeć House. Dlaczego teoretycznie? Ponieważ w ogóle nie było go widać z pod warstwy białego puchu – Greg? – wynurzył się nieco ze śniegu i spojrzał jej prosto w oczy – Podaj mi rękę – wyciągnęła w jego kierunku dłoń, za którą złapał i pociągnął w swoją stronę. Cuddy poleciała wprost w jego ramiona, a on nie pytając ją o pozwolenie, ani zgodę, obdarzył ją pełnym miłości i pożądania pocałunkiem.
- Utopiłeś się, że trzeba było ci zrobić „usta, usta”? – zapytał dumny z siebie chłopak.
- Wilson, zazdrościsz? – przerwali pocałunek.
- On cię wykorzystuje – zwrócił się do Lisy, która nie zmieniając pozycji uważnie przyglądała się House’owi.
- Zamknij się! – nie spodziewał się usłyszeć tego właśnie od niej.

- Widziałaś jaki on jest miły? Jaki grzeczny i czuły? – Jimmy odprowadzał dziewczynę.
- Miły i grzeczny? – parsknęła śmiechem – Uważasz, że lądowanie w śniegu było miłe i grzeczne?
- Nie chodzi o mnie, a o nią – wyjaśnił – Może od jutra zacznie jej mówić: „Kocham cię”? – trochę go to przerażało.
- Coś w tym jest, ale to chyba dobrze, prawda? Może w końcu dorósł – nie miała lepszego pomysłu.
- Nie, to na pewno nie to – namyślił się – Coś musiało się stać. Pytanie, co? – złapał ja za rękę.
- Myślisz, że zdradził ją po raz drugi i nie chce żeby zauważyła? Dlatego jest taki miły?
- Powiedziałby mi, gdyby to zrobił – kolejna teoria obalona.
- Mówi ci o wszystkim?
- Tak. W końcu jesteśmy przyjaciółmi.
- Też prawda – przyznała mu rację – Może po prostu porozmawiali sobie szczerze – kończyły się jej pomysły.
- On i szczera rozmowa? Tylko wtedy kiedy jest winny i błaga o przebaczenie, a przecież nie zdradził jej po raz drugi. Rozmawiałaś ostatnio z Cuddy? Wiesz, tak szczerze o babskich sprawach?
- Nie, a nawet gdybym to zrobiła, to i tak nic bym ci nie powiedziała.
- Dlaczego? – oburzył się.
- To moja przyjaciółka. Nasze rozmowy są ściśle tajne – wyjaśniła.
- Z House’a raczej nic nie wyciągnę, ale z nią mogę porozmawiać – to był jego pomysł.
- Chcesz ją przesłuchać? – Grace nie ukrywała zdziwienia.
- Nie przesłuchać, a delikatnie podpytać – sprostował.
- Myślisz, że coś ci powie?
- Nie wiem, ale co mi szkodzi spróbować?

baby

pjerfsza!
i co? podskoczycie?

- Nic ci się nie stało? – Lisa nachyliła się nad miejscem, w którym teoretycznie powinien leżeć House. Dlaczego teoretycznie? Ponieważ w ogóle nie było go widać z pod warstwy białego puchu – Greg? – wynurzył się nieco ze śniegu i spojrzał jej prosto w oczy – Podaj mi rękę – wyciągnęła w jego kierunku dłoń, za którą złapał i pociągnął w swoją stronę. Cuddy poleciała wprost w jego ramiona, a on nie pytając ją o pozwolenie, ani zgodę, obdarzył ją pełnym miłości i pożądania pocałunkiem.

cały czas miałam banana na twarzy

kocham,
baby

Agusss

Żono, Twe grzechy zostały odpuszczone! Walizki wróciły na miejsce. Odnośnie HELP i ciąży to trzymam za słowo! xD Ale zapamietaj sobie: Wilson i House ponownie z chęcia przygarną mnie!

Z tymi fochami

Prawie wszystko? Tzn czego nie zrobisz?

Dziekować za dedyka

Część mnie poruszyła

Te zaloty między House'em a Wilsonem[tak wiem, ale nazwana zostałam ekspertem od wynajdowania dwuznaczności xD ] Przecież to rzucenie w zaspę

To było naładowane takim erotyzmem!

No i ten podstępny plan Wilsona!

W ogóle Wilson!

Tak w ogóle... Mówiąc o temperamencie... Kogo miałaś na myśli?!

I komentarz do ficka krótszy niż zażegnanie kłotni?

Baby! Ja wciąż jestem zazdrosna!!

lisek

Boże, żeby tu się dopchać i być pierwszą to trzeba chyba mieć radar

albo świetne wyczucie czasu

Oluś ubóstwiam Twego wena, tylko Ty potrafisz zadowolić i Hilsonki i Hudzinki w jednej części

Ps. Agusss i znów przezemnie, no dobra, niby tak powiedziałam, ale miałam rację, Ty od razu widzisz takie dwuznaczności

a przez Ciebie ja też je widzę

Jakieś małżeńskie problemy

i matka chrzestna o tym nie wie

Nie ma mowy, Junior wraca do Was, już on ustawi Was w poziomie, znaczy w pionie

A mówicie już wszystko ok? No, to macie szczęście

A część Oluś jak mówiłam idealna, dla każdego coś miłego

I ten realizm fika, kto by pomyślał, że z odśnieżania może wyniknąć coś tak fajnego

Gdybym miała takiego Jimmiego, który by się na mnie rzucał od razu złapałabym za łopatę i pobiegła odnieżać podjazd

Jednym słowem, bosko, cudownie i genialnie

I zawsze sprosztasz, ba, za każdym razem przechodzisz sama siebie

Małżeństwo z Agusss zdecydowanie Ci służy

Buziaczki i Wena

OLA336

OLA336

Przepraszam, że jedno pod drugim, ale inaczej się nie dało

Zegar w salonie wskazywał godzinę dwudziestą pierwszą. Blythe spojrzała na czworonoga, który już od jakiegoś czasu dopominał się o wyjście na spacer. Wstała z kanapy i wolnym krokiem udała się na górę do pokoju syna. W końcu to był ich pies. Diablo podążył za nią. Zapukała, a następnie weszła do pomieszczenia. Nie było nikogo.
- Greg?! – rozejrzała się dookoła.
- Słucham?! – usłyszała jego głos, który najprawdopodobniej dobiegał z łazienki.
- Zapomniałeś wyjść z psem! – weszła w głąb pokoju – Czy ty w ogóle wietrzysz to miejsce? – zadała kolejne pytanie. Zbliżyła się do okna i uchyliła je – Od razu lepiej.
- Wezmę tylko prysznic i już z nim wychodzę! – krzyknął. Zadowolona, że nie będzie musiała wychodzić z psem, miała już stamtąd wychodzić, kiedy nagle jej wzrok przykuł mały przedmiot, a właściwie opakowanie, które leżało na jego biurku razem z kluczami i portfelem.
- Greg, musimy porozmawiać! – wzięła opakowanie do ręki i usiadła na krzesełku.
- Teraz? Przecież ci już mówiłem, że biorę prysznic – jego głos zagłuszała lejąca się woda.
- W porządku, poczekam – rozsiadła się wygodnie. Po kilkunastu minutach House wyszedł z kabiny, okręcił się ręcznikiem i udał się do pokoju. Nie miał zielonego pojęcia, o czym tym razem Blythe chce z nim rozmawiać.
- Pozwolisz, że się ubiorę? – uśmiechnął się do matki.
- Śmiało, nie krępuj się – była bardzo poważna.
- Mamo, musisz wyjść! – zmierzył ją spojrzeniem.
- Myślisz, że nie widziałam cię nago? – nie ruszyła się z miejsca.
- Byłem wtedy mały! – zaczerwienił się – W porządku, pójdę do łazienki – wziął potrzebne ubranie i marudząc co pod nosem wyszedł.
- Do usług – ubrany usiadł na łóżku.
- Powiedz mi, co to jest? – pokazała mu znaleziony przedmiot.
- To… - udał, że się namyśla – To są balony – zerkał raz na matkę, raz na pudełeczko. „Czemu ja tego nie schowałem?” – przeszło mu przez myśl.
- Balony? – dopytywała.
- Pewnie, zabrałem je Wilsonowi – wzruszył ramionami – Mówiłem mu, że to nie dla niego, ale mnie nie słuchał.
- Rozmawiajmy jak dorośli ludzie – poprosiła.
- W porządku – zaczerpnął powietrza – Gumki recepturki?
- Synu…
- Ok – przerwał jej – To są prezerwatywy – przewrócił oczami – Mogę już wyjść z psem?
- Po co ci one? – zapytała, chodź tak naprawdę świetnie znała odpowiedź.
- Chciałem zobaczyć jak wyglądają – próbował ją zbyć.
- Czy ty i Lisa, uprawiacie sex? – to było bardzo szczere pytanie.
- Coś ty, tylko udajemy. Wiesz, żeby Wilson był zazdrosny. On tak bardzo mnie kocha, a ja po prostu nie dorosłem do takiego uczucia – wygiął usta w podkówkę.
- Czy wy uprawiacie sex? – ponowiła pytanie.
- Ja i Jimmy? No coś ty! To tylko on jest innej orientacji. Naprawdę tego nie zauważyłaś?
- Powtórzę, bo chyba nie dosłyszałeś. Czy ty i…
- Mamoooooooo – oparł głowę o ścianę.
- Chciałabym wiedzieć – była nieugięta. Nie miała zamiaru tak łatwo dać za wygraną.
- Nie, nie uprawiamy – patrzył się w sufit.
- To po co ci…
- Dobra, uprawiamy – wszedł jej w zdanie. Najwidoczniej stwierdził, że skoro już musi o tym rozmawiać, to wolałby mieć tą rozmowę jak najszybciej za sobą.
- Wiem, że nie masz ojca, który by ci to wszystko wytłumaczył, ale ze mną też możesz na te tematy porozmawiać – zaoferowała mu swoją pomoc.
- Ale tu nie ma o czym rozmawiać – gdyby mógł, z pewnością zapadł by się pod ziemię – Kochamy się i tyle – wzruszył ramionami – Mogę już iść?
- Pewnie sobie myślisz, że nie mam o tym zielonego pojęcia – zaczęła – Ale ja i John też się kochaliśmy – wzruszyła ramionami – W końcu skądś musiałeś się wziąć, a…
- Stop! – krzyknął.
- Co się stało? – zdziwiła się jego zachowaniem.
- Wiesz moja bujna wyobraźnia i ty i ojciec… - uciął – Chyba mi niedobrze.
- Bardzo śmieszne – jej spojrzenie mówiło samo za siebie – Nie wiem czy wiesz, ale dzieci nie przynosi bocian, biorą się z uprawiania sexu.
- Naprawdę? – zrobił ogromne oczy – Z kapusty też nie?! A Jimmy zawsze mi opowiadał, jak to go mama i tata znaleźli w kapuście… A to kłamca! Dziękuję, że mnie uświadomiłaś. Zaraz pójdę i mu to przekażę, zanim pójdzie na pole kapusty i je przeora w poszukiwaniu siostry. – spojrzał na nią – Możemy już zakończyć tą rozmowę?
- Nie – odpowiedziała.
- Dlaczego? Przecież ona do niczego nie prowadzi – był już bardzo znudzony.
- Chce mieć pewność, że wiesz co robicie – wyjaśniła mu – Jeżeli Lisa zajdzie w ciążę, nie będziesz mógł uciec. Nie pozwolę ci na to, a z tego co wiem, nie chciałeś mieć dzieci.
- Od dzisiaj będę zakładał trzy gumki, zadowolona? – naprawdę nie widział sensu dalszej rozmowy.
- Jej rodzice wiedzą? – miała na celu dobro wszystkich.
- Żartujesz?! Chcesz żeby jej ojciec wyciął mi… - skrzywił się na samą myśl.
- To dlaczego to robicie? – seria pytań nie miała końca.
- Przecież wiesz… - urwał.
- Wiem, ale chce usłyszeć to od ciebie – uśmiechnęła się.
- Mamooooo – był niezadowolony – Bo ją… no wiesz.
- Ja nic nie wiem i nie skończymy tej rozmowy dopóki się nie dowiem.
- Kocham ją!!!! – wydusił to wreszcie z siebie – Zadowolona? Uprawiam z nią sex ponieważ ją kocham! – powtórzył. Chyba nie wierzył, że to powiedział – Wiesz, że wolę czyny niż słowa.
- W porządku – wstała i udała się w stronę wyjścia.
- Tylko tyle? – nie spodziewał się tego – Nic więcej mi nie powiesz? Żadnej awantury, szlabanu, kazania o czystości przed małżeńskiej? Żadnego „Porozmawiam z nią, a jeszcze lepiej z jej rodzicami?”.
- Nie skrzywdź jej i pamiętaj, że jeszcze jestem za młoda na babcię – uśmiechnęła się.
- Drugi raz już tego nie zrobię – odpowiedział jak wyszła.

baby

pjerfsza!

Agusss

Verti

O matko... ja znów spóźniona

Przepraszam najmocniej, ale to wina tylko i wyłącznie szkoły i tego, że koniec semestru się zbliża xD
No i odnośnie nie skomentowanych przeze mnie części, no cóż... hmm... jakby to powiedzieć... ymm... cudowne

(taa... ja i moja zdolność wysławiania się poważnie kuleją xD)
Pisz i miej zajefajnego Wena ^^
Pozdro

lisek

Oluś

Twój wen jest wielki jak stąd do wieczności

Po prostu uwiebiam czytać tego fika

Gdybyś wrzucała 10 części dziennie ja czytałabym je wszystkie

Kocham przenikliwego i docielkiwego Wilsona

House'a, który tłumaczy się matce

i w ogóle wszystko

Ach... Och... Ech...

Czekam na ciąg dalszy

Ps. Junior jest u cioci Shadow

Ona ma mnóstwo stworków

więc może jak zobaczy jak to jest, to odechce mu się tego oposa

Jane

O Matko, Ola...

Rozmowa Blythe z Housem to było COŚ. Po prostu mnóstwo domysłów, aluzji, a w końcu uczuć wyrażonych wprost. On się przyznał, on się przyznał, że ją ten tego... że ją kocha.

Wilson i Grace węszą na wszystkie strony, jakie tylko można sobie wymyślić, zawsze mają do tego jakiś dobry pretekst. Ale z tymi sankami to było dobre, chociaż popieram House'a, że o tej godzinie się śpi. Kamiennym snem.

Wena, wena!
Jane

OLA336

Baby, dziękuję