Queer As Folk

milea

O ja pitole, już pamiętam o co chodziło

No to się zgadzam, piękna scena

A jutro odcinek CSI NY z Brianem

cytując wypowiedź na YT, "OMFG BRIAN KINNEY!"

evi

Ooo. Ze względów sesyjnych (sesja, jak co roku, zaskoczyła studentów w maju - a przynajmniej mnie

) dawno na Horum nie zaglądałam, a tu dziś nagle patrzę: i QaF na tapecie!

Temat, jak widzę, zdominowany przez trzy osóbki (jeśli kogoś pominęłam, wybaczcie, wzrok już nie ten). Muszę dołączyć do dyskusji, bowiem QaF uwielbiam (z pewnymi wyjątkami wątkowymi, ale o tym kiedyśtam).

Najpierw oglądałam wersję brytyjską (zresztą pierwowzór amerykańskiej). I bardzo, ale to bardzo za nią tęsknię, oglądając amerykańską. Nie mogę oprzeć się wrażeniu, że USA nie stawia na jakość, ale na ilość - im więcej sezonów, im więcej gmatwania wątkami, tym lepiej. W british (króciutkiej, co prawda) potrafili scenarzyści/reżyser/aktorzy zawrzeć wszystko bez zbędnego roztkliwiania się. No i oczywiście, serial zakończył się po mojej myśli

Co do wersji amerykańskiej, to nie mogę im wybaczyć zepsucia wątku Ethana i Justina. Po prostu: nie mogę. Nawet zrobiłam bojkot i zatrzymałam oglądanie na odcinku 3x06 (tuż przed tym, jak zrobią z Ethana małego ... hm... osobę, której nie powinnam lubić, o, może tak).

To tyle ode mnie na dziś. Wracam do książek i nauki, ale w wakacje chętnie podyskutuję o Brianie/Mikey'm/Tedzie/Emmecie/Mel/Linds/Debbie i innych

jlk

Ok, próbując przeżyć trwający teraz sezon egzaminów, zaczęłam oglądać QAF

Na razie pięć pierwszych odcinków. Bardzo przyjemny serial, chociaż muszę przyznać, że dla mnie mimo wszystko najważniejsze są "konkrety"

Dramaty miłosne mnie nie obchodzą - ani tradycyjne, ani gejowskie, ukrywanie orientacji czy tam nietolerancja też średnio. Humor niezły, chociaż to oczywiście nie mistrz gatunku. Ale muszę przyznać, niektóre postacie świetne. Mój faworyt to Emmett

(i Debbie, oczywiście) Za to Justin mnie strasznie wkurza

No ale dla takich wyśmienitych scen łóżkowych mogę zignorować wszelkie niedociągnięcia

Izoch

Ciekawa byłam, jlk, kiedy się skusisz

O tak, Justin był wkurzający na początku niemiłosiernie. Chociaż, jak tak się zastanowić, ciągle wyskakuje/wyskakiwał z czymś, co rozłoży człowieka na łopatki

Evi, też oglądałam wersję brytyjską

Z tym, że akurat mi ona specjalnie się nie podobała. W sumie nie wiem, czemu, jakoś konkretnych powodów naprawdę nie mam. Po prostu siedzę, oglądam i nic. Nie przyciągnęło mojej uwagi

Tak przy okazji, strasznie śmieszyły mnie pocałunki w brytyjskiej

milea

Pietruszka

Strasznie uroczy serial. (chociaż chyba jestem jedną z nieliczych, która go tak odbiera)
Namierzyłam go po podpisach na forum, obecnie jestem w trakcie sezonu 1 i z odcinka na odcinek jest coraz lepiej. Z początku jednak trochę kuł w oczy nadmiar seksu. Teraz raczej nie ma tutaj czegokolwiek, czego bym nie lubiła. Wszystkie przedstawione problemy są bardzo życiowe, ale nie robi się z nich wielkich dramatów, to po prostu wydarzenia w życiu - niesamowicie trudnym życiu. Wszystkie relacje, między wszystkimi bohaterami są cudne. Wszyscy bohaterowie są cudni, każdy na swój własny sposób. Najbardziej mi się podoba ukazanie wszystkich typów ludzi, wszystkich typów życia, jakie prowadzą. Jest zdzira Brian, który w gruncie rzeczy, też tam głęboko w środku jest kochany i cudny, jest Mickey, który próbuje poważnego związku, a wcześniej uprawiał seks raz w roku, jest Emmett, stereotypowy gej, któremu zazwyczaj zostaje czat, a i tak jest bardzo ostrożny

Póki co on jest właśnie moją ulubioną postacią w serialu, on i Melanie. Związek Melanie z Lindsay w jakiś sposób pokazuje, że tu nie chodzi o różnicę między heterykami i homoseksualistami - bardziej między płciami, ba, nawet nie płciami, ale ludzkimi charakterami. Do tej "uroczej i cudownej" całości dochodzi wyciskanie na siłowni, świetny Babylon i rodzina Michaela, które są jak wisienki na torcie pokrytym charakterystyczną muzyką.
Mam wrażenie, że z serialem zostanę na dłużej.
Niesamowita jest też symboliczność tego, że w Polsce pojawił się 10 lat po oryginalnej premierze...