03x14 - Long-Distance Call

Izoch

Premiera: 01/05/2008

Bracia wyruszają na polowanie Crocotty, która zmusza ludzi do samobójstwa, po czym zabiera ich dusze. Robi to w sposób niezwykły - komunikuje się za pomocą telefonu lub komputera z potencjalną ofiarą i udaje zmarłego, którego kochali. Dean otrzymuje telefon od ojca oraz dowiaduje się, który demon utrzymuje jego umowę.

evi

Cały sezon skupia się wokół śmierci Deana i Sama jako "proroka" demonów. Wiedziałam, że tak będzie, ale wciąż miałam nadzieję, że to nie wyjdzie na pierwszy plan - i jak do tej pory udaje się jedynie wplatać te wątki w inne sprawy. Nie jestem irytująco bombardowana nawijaniem o nieuniknionej śmierci i próbach uratowania Deana (chociaż początek - w stylu: co było do tej pory - nieco mnie denerwuje).

Władczy Dean - uwielbiam TO!

Od trzech sezonów myślę sobie, że czasami ci dobrzy chłopcy też są mniam ciachami do schrupania - i to mnie cieszy! Bo zazwyczaj jednak w rolach złych chłopców są obsadzani najprzystojniejsi mężczyźni, a to dodane do tajemniczej przeszłości i trochę wrodzonej złośliwości tworzy połączenie uwielbiane, bo tak inne. Na szczęście SPN w tym się różni.

Dziewczyna oprowadzająca po muzeum Edisona była śmieszna. Jej chyba zaaplikować coś, żeby uspokoiła dłonie

Przykro mi z powodu brzemienia, jakie wziął na siebie Dean, naprawdę. Ale zrobił to mocą własnej decyzji, a teraz próbuje desperacko uwierzyć we wszystko, co tylko mogłoby go uratować. Nie wiem, czy można zaakceptować fakt, że czeka cię nieunikniona śmierć wtedy, a wtedy, na pewno jest to strasznie trudne dla człowieka, który jest w pełni sił, dopiero życie dla niego się zaczyna. Dean jednak czasami wydaje się, jakby zapomniał o wszystkim, co przeżył, czego doświadczył.

Btw. o każdym odcinku mogłabym napisać poemat o stosunkach braterskich między Deanem i Samem. To, w jaki sposób przedstawiają to scenarzyści, nie pozwala zarzucić im niczego. Z przyjemnością oglądam kolejne odcinki i wyłuskuję momenty braterskie między walką z potworami i demonami.