4x18 "American Gothic"

Alumfelga · Wysłany: Czw 19:30, 28 Mar 2013 Temat postu: 4x18 "American Gothic"

orchidea · Wysłany: Pią 20:53, 29 Mar 2013 Temat postu:

Podobał mi się ten odcinek. Prawdopodobnie ma to coś wspólnego z przystojnym Pierwotnym dostojnie przechadzającym się w swej olśniewającej glorii najmądrzejszego z najmądrzejszych, mówiącym rzeczy oczywiste, a jednak okazuje się, że trzeba je wypowiedzieć ustami Elijah'a, by nabrały sensu. Miło Cię widzieć, zostań z nami jak najdłużej.

"Byłaby szkoda jeśli świat straciłby duszę tak współczującą jak twoja." Elijah w tym krótkim zdaniu zawarł istotę tej historii, coś, o czym mam wrażenie kompletnie zapomniano. Jeśli pokazano nam wredną Elenę bez uczuć (jestem na skraju cierpliwości i tolerancji dla tej postaci), abyśmy uświadomili sobie, że tęsknimy za tą kruchą, bezbronną dziewczyną, która miota się w swoich uczuciach do braci, to tak droga pani Plec. Tęsknimy, a teraz poproszę, wracajmy do normalności. Natychmiast.

Katherine i Damon wciąż mają chemię. I wciąż świetnie się na to patrzy. Szkoda, że oboje stracili motywacje, by koncentrować swoje gierki bezpośrednio na sobie. Nie wiem, co myślę o "metamorfozie" Kath. Była wiarygodna i mogłaby być wiarygodna jako postać w scenariuszu, ze swoim pragnieniem "odnalezienia prawdziwej siebie" i bycia z kimś, kto da jej drugą szansę i czystą kartę na start. Ale po pierwsze, nie chcę kolejnego złego charakteru, odkupującego swoje winy i przechodzącego na dobrą stronę mocy. A po drugie, trudno mi nie podejrzewać, że to kolejna wyrachowana kalkulacja by osiągnąć swój cel, dobić interesu i wykiwać wszystkich wokół dla własnej korzyści. Damon kiedyś powiedział, że Katherine zawsze kochała tylko siebie i sądzę, że ma rację on, a nie Elijah, rozpaczliwie pragnący jej uczucia. Zatraceni w miłości mężczyźni są zdolni uwierzyć we wszystko, nawet najbardziej złudne mrzonki, nieprawdaż?

Numer z akwarium był... słaaabyyyy. Nawet super bystry Damon za szybko rozwiązał tą wyrafinowaną zagadkę. Notabene, rzekomą odpowiedź podano widzom pod nos w pierwszym ujęciu salonu z gigantycznym akwarium na samym środku. Seriously? Może następnym razem jakaś duża czerwona strzałka, gdyby przez przypadek 8-latki też oglądały ten serial? Rebece również zbyt łatwo przyszło przechwycenie fiolki i połknięcie jej zawartości. Jedyna szkoda, gdyby to rzeczywiście było lekarstwo, Damon zadźgałby ją w całkiem widowiskowy sposób. +10 punktów dla Damona

Czy ja dobrze zrozumiałam, że Stefan zamierza "odpuścić sobie" Elenę? Taaaaaaak, jasne. To w którym odcinku zmieni zdanie i wrócimy do punktu wyjścia: niekończącego się trójkąta? W tym, gdzie Gilbertówna bierze lek, staje się człowiekiem i rzuca się mu w ramiona z wyznaniem "it's always gonna be you"? Podoba mi się natomiast, jak obecnie bracia są ze sobą szczerzy i równie zdeterminowani, by ocalić roztrajkotaną w swym bezuczuciowym wampiryzmie Elenę.

Przyjedźmy do mniej przyjemnych kwestii. Umierający wampir i jego epic love w obliczu śmierci, zmuszeni do szczerości i ostatecznych deklaracji. Czy ja już gdzieś tego nie widziałam? Całe szczęście, ktoś poszedł po rozum do głowy i odrobinę inaczej poprowadził ten wątek. Mimo wszystko, tania imitacja Deleny. Co zaskoczyło mnie i muszę przyznać, zaimponowało pomysłowością to "umieszczenie" bólu w głowie Klausa. A tak coś mi nie pasowało z tym łamaniem kołka z białego dębu, który rzekomo miał być niezniszczalny, czyli także nie dający się złamać. Inna sprawa, Silas jest póki co niezidentyfikowanym "supernaturalnym cosiem", potężnym tak, by wedrzeć się w umysł nawet Pierwotnego, który do tej pory był praktycznie nietykalny. Dość irracjonalnie i śmiesznie (a to nowość, ha ha ha) wypadła w tym wszystkim Caroline, która ryzykowała śmierć całej linii wampirów pochodzących od Klausa (w tym także swoją!), by negocjować możliwość powrotu do miasta Tylera. Tytuł blondynki odcinka tym razem wędruje do niej, choć Rebecka z uporem maniaka usiłująca stać się człowiekiem (mądry, poczciwy Elijah też tego pojąć nie umie) też mocno się starała.

Scena odcinka: wymowna reakcja Damona, Stefana i Barbie Klaus na wieść, że Katherine spiknęła się z Elijah'a. Dokładnie tak reaguję ja na większość epickich pomysłów Julie Plec.

Alumfelga · Wysłany: Sob 0:49, 30 Mar 2013 Temat postu:

Wciąż pozostało parę pytań sprzed dwóch odcinków, na które nie znamy odpowiedzi, a myślałam, że w tym odcinku poznamy: dlaczego Will pojawił się w Mystic Falls i dlaczego Damon go zabił? Kolejne – skąd Katherine wie o lekarstwie?

Ale przejdźmy do tego, co było. Spotkanie z Katherine okazało się mniej ekscytujące niż się spodziewałam. Ciężko było odróżnić Katherine od Eleny, a to naprawdę niedobrze. Katherine gdzieś traciła swój charakterystyczny sposób poruszania się, cytując Paula W., „jakby przedzierała się przez galaretkę” i uspokojona bezpieczeństwem gwarantowanym jej przez wiedzę o lekarstwie w zasadzie pozwoliła ze sobą robić, co się Elenie podobało i tylko na koniec zaskakując. Komicznie wypadła Rebekah, stając się dla Eleny „górą mięśni” w rodzaju Malfoyowych Crabba i Goyla. I ona chce stracić jedyną rzecz, która utrzymuje ją przy życiu. Oczywiście, skoro na miejscu był Damon, niespodzianki nie było i to, co Barbie Klaus wzięła, nie mogło być lekarstwem. Ta postać cieszy się (z niewiadomych powodów) taką sympatią twórców, że przy całej ironii tego pomysłu, nie mogłaby zginąć minutę po staniu się człowiekiem – a Damonowy rzut pierwszym ostrym narzędziem, jaki nawinął mu się pod rękę, był naturalną konsekwencją rozwoju wypadków (i super chwilą do oglądania). Katherine świetnie podsumowała Rebekę, bo jak głupim być trzeba, żeby pragnąć lekarstwa NAWET PO TYM, jak się prawie zginęło od noża do papieru. Z takim nastawieniem Rebekah powinna dźgnąć się kołkiem z białego dębu, pożyłaby niewiele krócej, a przynajmniej nie dałaby nikomu radości z zabicia jej osobiście.

Wracając do Katherine. Nie bardzo kumam jej domu w Willougby, choć akwarium postawione na środku domu to świetny pomysł na ukrycie imitacji lekarstwa. Damon i schowki to fascynujący temat, co mnie dziwi, to fakt, że przy wyciąganiu zamoczyłby kurtkę – czy skórzane rzeczy przypadkiem nie schną długo? – ale zrzucam to na wymogi sceny. Motyw K. zdobycia lekarstwa też wydaje się naciągany, choćby dlatego, że Katherine nie miałaby żadnej gwarancji bezpieczeństwa – niestety, Klaus nie jest najbardziej godną zaufania osobą – i choć już jakiś czas temu Klaus zarzucił jej poszukiwanie, zawsze mogłoby mu się odwidzieć. Uwodzenie Elijaha jest bardzo w stylu Kath, ale naprawdę dziwię się, że Elijah na to poszedł. Fakt, dał się oszukać Klausowi, przejechał się też na Elenie i Esther, ale można by się spodziewać, że na Katherine się jednak pozna. Natomiast podobało mi się, że używał imienia Katerina (i dopiero na do widzenia powiedział jej „Katherine”), jego rozmowy z Eleną (choć powiem szczerze, myślałam, że jakoś do niej trafi i coś tam poruszy, bo tak te rozmowy wyszły trochę na wypełniacze) oraz jak na końcu rozmawiał z Klausem – przedmiot pożądania wszystkich w końcu trafił w ręce osoby, która nawet jeśli jeszcze niedokładnie wie, co z nim zrobić, to jednak ogarnie cały ten bałagan. Podejrzewam, że Elijah będzie za zużyciem lekarstwa na pokonanie Silasa, choćby nie wiem jak przekonywała go Rebekah i choćby go bolało patrzenie na zdehumanizowaną Elenę.

Elenę, która będzie zabijać, żeby Damon i Stefan się od niej odczepili – wychodzi z niej Elena książkowa i mam nadzieję, że to się szybko skończy, bo frajdy z jej oglądania już nie mam.

Scena, w której Damon odzyskał samochód

Skoro aktualniejsza jest sprawa zawalenia Damona niż Stefana, ten ostatni pozwala już sobie na złośliwości, fajnie sparodiował Damona przy „dark clouds”. No i mieli całkiem fajne brother bonding. Natomiast mam ambiwalentne uczucia względem pomysłu, jakoby werbena na twarzy (błogosławić wampirze zdolność do uleczania się) dotarła Damonowi do mózgu, powodując, że zapomniał, iż Elena wampir = Elena zsirebondowana = nie wiem, czy naprawdę mnie kocha. Zdawało mi się, że to już mieliśmy ustalone, a dowodu, że po włączeniu uczuć z powrotem więź zniknie, nie było żadnego. Z drugiej strony, potrafię sobie wyobrazić Damona, który w imię rozwiązania paru kłopotów oddałby własne szczęście, na które myśli, że nie zasługuje. A okazja była idealna, żadnych świadków, nikt nie miałby pretensji, i tylko Damon żałowałby tej chwili do końca życia. Chyba się przekonuję do tej sceny.

„I’m sorry” było tak nieoczekiwane, że najpierw myślałam, że się przesłyszałam. Damon przeprasza. Łał. Damon się przyznaje do swojej słabości. Podwójne łał. A potem Stefan mówi, że da Elenie lekarstwo i odejdzie, bo to ciągłe powtarzanie się historii musi się skończyć. Łał potrójne i jeszcze plus pięćdziesiąt. Co tam, że guzik będzie z tego przerwania zaklętego kręgu, i tak jestem pod wrażeniem, że Stefan nie kazał wyjechać Damonowi z miasta i choć wszyscy się spodziewają rychłego zejścia się Steleny, to jemu to ani w głowie. Stefan jest gotowy rzucić Elenę, a gdy odchodził od Damona, Damon wyglądał, jakby mu było bardzo niewygodnie w wyborze między nim a Eleną. Ta dwójka jeszcze odjedzie w stronę zachodzącego słońca, tak, jak powinna.

Zbiorowy wstręt na wiadomość o Kath i Elajdży

Elijah i jego reakcja na wiadomość o Rebecce – tak wygląda wkurzony dżentelmen: przekłada telefon do drugiej ręki i żąda rozmowy z siostrzyczką

Trzęsący się ze strachu Klaus to niecodzienny widok. Zdążyło mnie zirytować, jak trudno mu wyciągnąć z pleców kawałek drewna (nie została mu żadna hybryda, której mógłby kazać to zrobić?), gdy okazało się, całkiem sprytnie, że tam niczego nie było. Natomiast kompletnie nie łapię, dlaczego kłócenie się z Caroline wygoniło mu z czaszki myśl Silasa – Silas był chyba tak znudzony tą dwójką, że postanowił się ewakuować nawet kosztem swojego diabolicznego planu. Czy był on skuteczny, zważywszy, że Klaus nie zrobił absolutnie nic przez cały odcinek, nie skomentuję.

Ten odcinek podobał mi się znacznie mniej niż poprzedni, zawiedli mnie Katherine i Elijah, a półnagi Klaus też jakoś nie podnosił jakości oglądania. Może to i dobrze, że nie było fajerwerków, bo będzie mi łatwiej przeczekiwać przerwę.

To teraz mogę czytać to, co wyżej.

orchidea · Wysłany: Sob 11:31, 30 Mar 2013 Temat postu:

Alumfelga · Wysłany: Sob 20:43, 30 Mar 2013 Temat postu:

orchidea

Alumfelga

orchidea

Alumfelga

orchidea