House's dream - dla ludzi o mocnych nerwach [Z, +18]

Nisia

Zdecydowanie dla takich którzy są odporni psychicznie
I takich, którym i tak już nic nie zaszkodzi (i nie pomoże).
Pamiętajcie- ostrzegałam.

<i>Zweryfikowane przez Nisia</i>

Cameron szła wolno w kierunku samochodu objuczona papierowymi torbami pełnymi zakupów. Westchnęła ciężko na myśl, że musi pokonać jeszcze dobre paręset metrów zanim w końcu dotrze do auta. Parking hipermarketowy był o tej porze załadowany po brzegi. Cameron stąpała po podłożu delikatnie stawiając stopy, gdyż widoczność zza toreb miała raczej marną.
"Tak to jest, jak się robi zakupy raz na miesiąc" skarciła się w duchu.

Nagle poczuła, że o coś zahacza nogą, jej równowaga krzyknęła radośnie " łiii" i Cameron poleciała do przodu. W ostatniej chwili udało jej się odzyskać pion. Niestety, zakupy nie miały tyle szczęścia. Z jednej z toreb na skutek przechylenia posypały się jabłka i cytryny. Cameron westchnęła ciężko, odłożyła pozostałe torby obok siebie, przez chwilę usiłując nadać im pozycję stojącą, po czym zajęła się zbieraniem rozsypanych owoców.
Nagle poczuła silny powiew powietrza. Coś sporego przeleciało obok niej i sekundę później stał przed nią wysoki czarny mężczyzna w śmiesznych zielonych rajstopach i żółtych majtkach założonych na nich. Miał też czerwoną koszulkę z napisem "Kupuję tylko w Tesco" i coś na kształt peleryny zrobione najwyraźniej z koca w kratę.

Cameron oniemiała. To Hilschman! Jej ukochany bohater, którego zawsze pragnęła spotkać!
Tymczasem Hilschman zasalutował jak żołnierz i powiedział:
- To zadanie dla Hilschmana!- po czym schylił się do Cameron cicho jęcząc i zaczął raźnie zbierać turlające się po ziemi owoce. Cameron wpatrywała się zachłannie w mężczyznę swoich snów. W końcu zauważył jej spojrzenie. Ich oczy spotkały się a Cameron przez całe ciało przeszedł dreszcz. Błękitne znajomo wyglądające oczy... Wrócili do zbierania i po chwili uporali się z zajęciem.
Hilschman poderwał się, znowu wydając z siebie jęk, po czym zasalutował ponownie i powiedział:
- Wykonano! Melduję, że żaden dzielny, mały, okrągły obywatel nie ucierpiał!
Cameron stała na przeciwko i nie mogła wydobyć z siebie głosu.
Hilschman uśmiechnął się z zarozumiałym zrozumieniem.
- Ach rozumiem Cię niewiasto, nie Ty pierwsza tracisz mowę na mój widok- to rzekłszy przeczesał włosy palcami.
Cameron odzyskała mowę
- To nie to, po prostu wielka osa siedzi Ci na ramieniu. W życiu nie widziałam takiego okazu!
Hilschman krzyknął panicznie głosem chłopca z mutacją i podskoczył śmiesznie na palcach, przy każdym skoku wydając z siebie także jęk.
Jęk- krzyk- jęk- krzyk- jęk
Takiego koktajlu nie wytrzymałaby nawet najbardziej wytrwała osa. Odfrunęła więc z wielkim oburzeniem, dobiegły ich urywki wyrzucanych w gniewie słów.
Hilschman spojrzał na Cameron, na leżące obok niej torby i ruszył gotów pomagać. Przy pierwszym kroku jęknął, potknął się i pokracznie usiłował odzyskać równowagę.
- Kurczę!- zaklął szpetnie.
- To nic, to nic!- wykrzyknęła Cameron- w tym miejscu musi być jakaś zła energia, ja też się potknęłam- broniła superbohatera.
Hilschman przez chwilę myślał nad czymś, po czym wyciągnął rękę z wystawionym ku górze palcem serdecznym.
- Wiem!

Podszedł utykając do Cameron- tym razem bez żadnych wywrotek- podał jej torby, objął ją jedną ręką w pasie i podskoczył. Wyciągnął wolną rękę przed siebie i poszybowali w górę. Cameron kolejny raz przechodziła stan zdumienia odbierającego mowę. Obserwowała mijane drzewa (cudem mijane), spoglądała na ludzi śpieszących do swoich zajęć kilkanaście metrów pod nimi i ściskała mocno torby z zakupami.
Hilschman zakręcił tak, że lecieli teraz bardzo blisko okien mieszkań mijanych bloków. Zwolnił i Cameron spostrzegła, że ciekawie zagląda do domów.
Hilschman oderwał wzrok od mężczyzny kąpiącego w wannie fokę i zauważył pytające spojrzenie Cameron.
- Odkąd miałem drobne zderzenie z samolotem latam na niskim pułapie. A odkąd latam na niskim pułapie umilam sobie to obserwując ludzi.
- Taaak, pewnie towarzyszą temu głębokie przemyślenia- powiedziała sarkastycznie Cameron, spodziewając się właśnie takiego uzasadnienia. Faceci, pfff.
- Nie, po prostu wynajduję bodźce poprawiające mi nastrój w trakcie trzepania konia- powiedział superhero i przyśpieszył.

Po chwili Cameron rozpoznała znajome budynki, a po następnej chwili stali już wraz z zakupami na dachu PPTH. Cameron spojrzała głęboko w oczy swojemu wybawcy.
- Wybawco- powiedziała oryginalnie.
- Cała przyjemność po mojej stronie- odpowiedział Hilschman przeczesując palcami włosy.
- Przyjemność to dopiero może być- mruknęła Cameron. Odstawiła na ziemię zakupy i naparła całym ciałem na Hilschmana. Ten nie myśląc długo (co nie było u niego rzadkością) pocałował Cameron.
- Ała!- krzyknęła Cameron, bo dość mocno zderzyli się zębami.
- Sorry- powiedział z angielskim akcentem- to mi się ciągle zdarza, mam zaburzenia błędnika.

Obrócił ją tak, że opierała się o murek i teraz on był dominujący. Pocałował ją i tym razem pocałunek nie okazał się niewypałem. Do wywaru z namiętnego pocałunku Hilschman dorzucił szczyptę koncentratu z głaskania pośladków, garść masażu piersi aż w końcu sięgnął pod spódnicę Cameron, przesunął paseczek stringów i zagłębił się w jej kobiecości, dodając do potrawy kostkę soków z jej wnętrza płynących. Hilschman lubił szybkie dania. Opuścił majtki a potem rajstopy do kolan, podsadził Cameron która owinęła nogami jego biodra i oparł ją o ścianę. Potem w nią wszedł i zaczął mieszać potrawę ruchami frykcyjnymi. Nagle usłyszeli melodię YMCA Village People.
- Kurczę- znowu szpetnie zaklął Hilschman. Wyszedł z Cameron i odstawił ją na ziemię, a sam zaczął grzebać w swoim niebieskim bucie. Wyjął zeń komórkę, która radośnie informowała:
It's fun to stay at the y-m-c-a.
It's fun to stay at the y-m-c-a.
Hilschman odebrał. Wysłuchał dzwoniącego wydając z siebie tylko kilka potwierdzeń. Rozłaczył się.
- Darth Kutner znowu zaatakował- powiedział bardzo niezadowolony- kończymy akcję i spadam- powiedział podchodząc do Cameron, która nie była już taka pewna, czy chce to kontynuować. W obliczu jej niezdecydowania Hilschman westchnął, oparł ją o ścianę i powtórzył wcześniej wykonane czynności. Tym razem Cameron zaprotestowała. Hilschman spojrzał na nią spod byka.
- Jeszcze przed chwilą byłaś mi wdzięczna- mruknął wkurzony.
- Ale mi przeszło. Właściwie co to dla mnie za pomoc, skoro muszę się teraz tłuc ze szpitala na nogach z tymi siatami? W dodatku ukradłeś mi jedno jabłko!

W tym momencie drzwi wejścia na dach otwarły się szeroko i stanął w nich Greg House!
- Co robisz z tą lekarką na tym dachu ty dziwny człowieku?!- krzyknął groźnie i ruszył w ich stronę.
- House, Ty nie utykasz. Jestem zdziwiona- zdziwiła się Cameron- i po co Ci ta laska skoro nie kulejesz?
Hilschman puścił Cameron i obrócił się do House'a nadal stojąc z opuszczonymi do kolan rajstopami i majtkami.
- Kurczę!- zaklął szpetnie- przez Ciebie kuleję! Dostałem Twoją prawą nogę!
House zatoczył oczami koło, dając znać, że nic a nic go to nie interesuje.
- Spadaj- powiedział krótko.
Hilschman siegnął po jego laskę.
- Skoro Ci nie potrzebna, dawaj. Robię z siebie pośmiewisko.
House nie puścił laski, przez chwilę się szarpali, w końcu doktorowi udało się obronić.
- Kiedy ludzie na mieście mówią, że jestem uzależniony myślałeś, że mają na myśli vicodin?- powiedział tuląc swoją ognistą laskę- a Ty trzymaj się z daleka od mojej laski! Od obu!- krzyknął patrząc na Cameron.
Hilschman wzruszył ramionami.
- Dooobra- pokuśtykał w kąt, obrócił się do nich tyłem i dokończył potrawę kilkoma szybkimi machnięciami dłoni dodając do smaku kilka kropel nasienia. Podciągnął ubranie i spojrzał na nich.
- Nara- wyciągnął rękę przed siebie i odleciał.

Cameron spojrzała z wdzięcznością na House'a.
- Oh House!- krzyknęła i rzuciła mu się na szyję- co ja widziałam w tym dupku!
House podniósł brew.
- Może majtki na rajstopach, koszulkę z promocji i narzutkę z babcinego koca?
- Nie, to było coś innego, coś znajomego... ale nieważne, on tak szpetnie klął... Mój bohaterze! wykrzyknęła zasypując go pocałunkami. House na chwilę wyswobodził się z jej objęć, schylił się i wstając powiedział z radością:
- Jabłuszko!- po czym pozwolił się dalej uwielbiać.

House otworzył oczy. Zdrętwiała mu noga, znowu zasnął siedząc w gabinecie. Spojrzał na wyświetlacz laptopa i wyłączył go.
"Zdecydowanie nie powinienem więcej grać w takie gry"- pomyślał

Zuczek

zaliczam się do takich, którym i tak już nic nie zaszkodzi i nie pomoże

Nisia, to jest świetne - Hilschman mnie rozłożył

madziax

noo szacuneczek, super opo

Hilshman ;D

Couvert de Neige

Jak przeczytała Hilshman to splułam monitor ze śmiechu xD

moja wystarczająco zryta psychika przyjęła to dosyć łagodnie

Dżuczek

Jabłuszko

po prostu genialne to jabłuszko

Płaczę ze śmiechu

Kasinka

Jeszcze się nie pozbierałam... Mój śmiech słuchać było w całym domu

no po prostu...
Uwielbiam takie zryte fiki

A będą inne, podobnie odjechane sny House'a? *patrzy błagalnie*

Narenika

Eithne

O mój Boże.
Kapitalne...

Będzie coś jeszcze? Wokół nas jest dużo ludzi o mocnych nerwach, którzy chcą jeszcze

Nisia

będzie, będzie ;-)

MartaOSB

Opis Hilschmana boski, najlepsza ta koszulka z TEsco. Przez chwile myślałam że to House jest Hilschmanem. Czekam na... jeszcze !!!

Ingenious

Dobre xD Szeroki uśmiech nie znika mi z twarzy xD Lols xD Niezłe pomysły masz

Vanilla87

Nie, no tyle perełek w jednym fiku= niekontrolowny wybuch śmiechu :smt005 Muszę parę wymienić, nie wytrzymam:

Hilschman- światna nazwa, taka troche jak...niemiecki proszek do prania :smt002

Jen

nie no, po przeczytaniu czuję tylko jedno : śmiech ! *leży i kwiczy*

m90

A ja czytałam i zastanawiałam się "co ja do cholery czytam?!", po czym zaczęłam intensywnie szukać zwrotu "I Cameron/House/bądź jeszcze ktoś inny obudziła/obudził się w swoim łóżku". Przez chwilę zwątpiłam, ale dopisek na dole mnie uspokoił xD.
A psychiki... mnie już nic jej nie skrzywi xP.

Xsanti

Genialne

Spadłam z krzesła śmiejąc się

evi

Nisiu, czy już pisałam, że uwielbiam Twoją twórczość pod każdym względem i postacią? aż dziwne, że dopiero teraz natrafiłam na ten fik!
upłakałam się ze śmiechu :smt005

ceone

padłam xD
no nie.. nei mogę ...

rocket queen

nie nooooooooo... uśmiałam się jak głupia!

poproszę więcej!

Wolfgang

więcej, więcej!
umrę bez następnej części!

Hilschman!

ginger_42

Nie jestem osobą o mocnych nerwach, ale postanowiłam zaryzykować i nie żałuję! Uwielbiam takie "skrzywione psychicznie" teksty jak ten!

To jest kapitalne!

Tak głośno się śmiałam, że zlecieli się wszyscy domownicy (łącznie z psem) XD

ceone

czytam po raz 2 tego fika i znów leżę xD.

Mrovka

Super! Całkowicie porąbane

Świetne po prostu

Dark Angel

Pamiętam, że to był jeden z pierwszych przeczytanych przeze mnie fików, jeszcze gdy byłam gościem na forum, a nie DA. Pomyślałam sobie wtedy "Matko jedyna, ale porąbany fik! Od lewa do prawa, z góry na dół." I turlałam się ze śmiechu jak te pomarańcze, o tak

Czasem taka odskocznia się przydaje między poważnymi fikami o dzieciach, chorobach, śmierciach i miłościach

cocorito

Czytam drugi raz i znów musiałam się zeskrobywać z podłogi jak przeczytałam ^^

Sonea

No nie...
Leżę ze śmiechu

No fajny bohater z tego Hilschmana