Nas już nie będzie... [M]

Bajeczka

zweryfikowane przez autorkę
I znów stworzone pod wpływem chwili. Miniaturka, ale może się pokuszę o jakąś kontynuację...Edyta Bartosiewicz- Ostatni

Zatańcz ze mną jeszcze raz...
Patrzyła na nich. Dwie znajome jej twarze, które teraz wydają jej się obce. Jedna w peruce, przywołującej jej na myśl francuskiego markiza lub angielskiego lorda. Od pierwszego spotkania z osobą kryjąca się pod tą ,,maską" bo to nie była twarz, tylko smutna, zgorzkniała maska zakrywająca oblicze osoby pod nią ukrytej, zmieniło się wiele. Na jego twarzy pojawiły się kolejne zmarszczki, a moze to nie zmarszczki, a jedynie grymasy bólu. Bólu? Jakiego bólu? Kaleka nie potrafiący poruszać się bez laski, a doskonale idzie mu w tańcu. Mimowolny rumieniec, nie ze wstydu lecz gniewu. W jej myślach istniała dziś tylko ironia. Patrzyła na świat wokół zimnymi oczami i szklaną twarzą, o którą ktoś mógłby się skaleczyć. A ona? Uśmiechnięta, poraz kolejny była zwycięzcą. W jej miłym uśmiechu kryła się nutka wyższości i samozadowolenia. Dopięła swego. Okręciła go sobie wkoło palca zmieniając go, ale raczej nie na lepsze. Już nie był sobą, tylko swoją marną podróbką. Poczuła uczucie żalu którego nie mogła wymazać z serca.
Otul twarzą moją twarz...
A przecież w jej marzeniach miało być pięknie. Chyba za dużo naoglądała się Pięknej i Bestii. Małe dzieci wierzą w bajki i nie widzą w ludziach zła. Dla nich wszyscy są dobrzy, nie widzą niebezpieczeństw, dlatego rodzice, lub inne starsze osoby je pilnują. Myślała, że po pocałunku coś się wydarzy, coś ważnego swoisty przełom w ich ,,znajomości". Tak chciała to powtórzyć. Allison Cameron- dorosła kobieta o mentalności dziecka, wierząca w bajki o smutnych królewiczach, którym królewny rozgrzewają lodowate serca.
Co z nami będzie? Za oknem świt. Tak Nam dobrze mogło być...
Za oknem pojawił sie pierwszy jasny promień, gdy oni nadal trwali w uścisku. ,,Just one last dance". Od tej chwili znienawidziła tę piosenkę. A przecież to ona mogła teraz tańczyć. Gdyby lepiej poprowadziła randkę, gdyby nie odeszła. A może była zbyt nachalna? Może tak miało być? Ona miała siedzieć tutaj przyglądając sie jak inna księżniczka tańczy z jej księciem. Bajka bez happy endu...
Gdy Ciebie zabraknie, ziemia rozstąpi się w nicości trwam..Zabrakło go w złym momencie. Popełniła w życiu tyle głupstw, ale najgorszym było to, że odeszła i w ten sposób pozwoliła mu odejść. Gdyby postąpiła inaczej uniknęła by zmarnowanego czasu z Chasem.
Tak Chase.. Miał byc tylko pionkiem Królowej by przechytrzyć Króla. Szach- mat. Na planszy były dwie Królowe, niespotykane w szachach, a jedna z nich bardzo źle rozegrała tę partię...
Gdy kiedyś odejdziesz, Nas już nie będzie i siebie nie znajdziesz też...
Potrafiła znaleść do niego drogę, często ją jednak gubiła. Nikt nie posiadał klucza do jego serca, lecz ona po pracy z nim nauczyła się robić wytrychy. Rzut oka na parkiet. Taniec nadal trwa. Najdłuższe 5 minut w jej życiu.
Chcę chłonąć każdy oddech twój...
Czas mijał, a ona wciąż szukała właściwej drogi do klucza. Chłonęła jego słowa, podpatrywała gesty, tłumacząc je sobie na 1000 sposobów.
Zupełnie jak nastolatka. I znów wspomnienie pocałunku i tylu miłych chwil. Chwile które potrafiła rozpamiętywać bez końca. Bo co jej pozostalo prócz wspomnień?
Co z nami będzie? Uwierz mi tak jak ja nie kochał nikt...Kochała go całego bez wyjątku. Kazdą zmarszczkę, każdy włos, kolor oczu, skóry, sposób chodzenia, wszystko. Kocham. kocham, kocham...
Niewypowiedziane słowo.
W salonie wśród ciepłych świec już nigdy nie zbudzisz mnie. Już nigdy nie powiesz mi jak bardzo kochałeś mnie... ?
Kochał ją? Choc przez chwilkę, ułamek sekundy czuł coś do niej? Gdy byli na randce, gdy ja całował... Czy gdy mówił, ze ją kocha, to oprócz sarkazmu była choć nutka
prawdziwego uczucia? Chciała tak myśleć to by ją podtrzymało na duchu. I znów spojrzała na dwie znajome twarze których usta tym razem zamknęły się w pocałunku.
W jej oczach zebrały się łzy, które ukradkiem wytarła. Wiedziła, że wszyscy i wszystko kłamie. Nawet on. A to czym się łudziła było tylko kłamstwem. Wyszła.
Nas juz nie będzie i siebie nie znajdziesz też...

Sonea

Wzruszyłam się. Podobało mi sie to porównanie do szachów. Ostatnio taką książkę czytałam, ale mniejsza z tym. Piękne i wzruszające...

kin

"Allison Cameron- dorosła kobieta o mentalności dziecka, wierząca w bajki o smutnych królewiczach, którym królewny rozgrzewają lodowate serca." - bardzo podoba mi się ten fragment. Całość smutna, ale jednocześnie tak podobna do serialu...

SzatuunZiioom_

Śliiczneee ;* .

Caellion

najpierw błędy te taki rzucające się w oczy:

Czerwono-Zielona

Hameronkiem jakimś specjalnym nigdy nie byłam, i chyba właśnie dlatego - z ciekawości - tak sobie tu zaglądnęłam...

I spodobało mi się. Bardzo fajnie pokazałaś to, co czuje Cameron, jak ta cała "sprawa" wygląda jej oczami. Spodobała mi się też perspektywa Cameron obserwującej taniec House'a i Cuddy i porównania do szachów. I piękna piosenka...

BuTtErfly...?.!

Bardzo ładna miniaturka.
Osobiście lubię tę piosenkę Edyty Bartosiewicz i naprawdę umiejętnie ją wkomponowałaś w tą sytuacje

Oby tak częściej

Kasiek

Bajeczka

Postaram się *modli się o wenę o dużo pomysłów*
Ale Kasiek to dopiero początek.
Jeśli dasz radę przeczytać resztę.