Fic: Brain Damage [20/20+bonusik]

Richie117

.

Rozdział 11
Zgadnij, kto przyjdzie na brunch

- Witaj, James. Wszystko wskazuje na to, że seks daje wspaniałe rezultaty. Terapeutka House'a nie ma co do tego wątpliwości, podobnie jak lekarz, który się nim opiekuje. House zażywa mniej środków przeciwbólowych, lepiej sypia, nawet jego ciśnienie krwi się poprawiło.

- Dobrze wiedzieć, że to czemuś służy. Bo mnie to zabija od środka. Nie wiem, jak długo jeszcze dam radę to robić.

- W czym tkwi problem? Myślałem, że uważałeś go za atrakcyjnego mężczyznę?

- To prawda, i nadal tak uważam. Tylko że... obecna sytuacja sprawia, że strasznie brakuje mi tego, co mogło być między mną a House'em. Nigdy nie zdawałem sobie sprawy z tego, jak bardzo on mnie pociągał. Robiłem, co mogłem, starając się to ignorować, bo przerażała mnie myśl, że stracę jego przyjaźń. Żeniłem się trzy razy, miałem sporo dziewczyn i jednorazowych randek, a jemu próbowałem pomóc umawiać się z Cameron i ze Stacy. Pomógłbym mu umówić się z Cuddy, gdybym miał taką możliwość. Czemu byłem taki głupi? Dlaczego nawet nie spróbowałem doprowadzić do tego, by nasz związek nabrał romantycznego charakteru, kiedy... kiedy to było ciągle możliwe?

- Oglądanie się na przeszłość jest pożyteczne, jeśli czegoś się dzięki temu uczymy, lecz przeszłości nie można zmienić. Jedyne, co możemy zmieniać, to przyszłość. Czego byś chciał?

- Chcę, żeby House był wystarczająco zdrowy, aby mógł mnie rzeczywiście pokochać. Żebyśmy mogli uprawiać prawdziwy seks, jak dorośli, jeżeli będziemy tego chcieli, zamiast tej sterylnej wersji seksu, która zdaje się być jedynie jakąś zboczoną formą fizykoterapii. To... to mnie wykańcza.

- Stan mózgu House'a polepszył się w większym stopniu, niż kiedykolwiek uznalibyśmy za możliwe. Być może będzie on zdolny pokochać cię w taki sposób, jak tego pragniesz. Może powinieneś go o to zapytać. Powinieneś był zapytać go przedtem, lecz skoro tego nie zrobiłeś, a on nie umarł, możesz zapytać go teraz.

- To nie ma sensu. House niemalże nie widuje ludzi poza mną, z wyjątkiem swoich terapeutów. Jakim cudem może rozumieć, co to znaczy kochać? Ja jestem jego całym życiem!

- To istotna kwestia i jedna z tych, w których, moim zdaniem, konieczna jest interwencja kogoś z zewnątrz. Cieszę się, że sam doszedłeś do tego wniosku. Dzięki temu wszystko będzie łatwiejsze.

- Co masz na myśli?

- Wkrótce się dowiesz. Tylko nie rób żadnych planów na następną niedzielę.

~~~~~

House grał na PSP, nie zauważając faktu, że mieszkanie zostało gruntownie odkurzone i uporządkowane, a wszystkie drobne przedmioty, które zwykle zajmowały każdą dostępną powierzchnię, zniknęły z widoku. Rozległ się dzwonek do drzwi i podenerwowany Wilson otworzył bez pytania, kto przyszedł. Foreman, Taub, Chase, Cameron, Kutner i Trzynastka weszli do środka, a Cuddy zamykała pochód. Każdy przyniósł coś do jedzenia. Chase pomógł Wilsonowi przygotować stół. Potrawy, które potrzebowały niskiej temperatury, wstawiono do lodówki, oraz podgrzano to, co zdążyło wystygnąć. Niedługo potem wszyscy zasiedli do miłego, wspólnego brunchu.

House wydawał się bardziej odprężony, niż się spodziewano, prawdopodobnie dlatego, że zapoznał się już ze wszystkimi obecnymi osobami, pomimo tego, iż był to zapewne pierwszy raz, gdy przebywał w towarzystwie tylu ludzi jednocześnie. Siedział blisko Wilsona i od czasu do czasu ukradkiem wkładał lewą dłoń pod stół, by dotknąć jego uda dla dodania sobie otuchy, na co onkolog zawsze reagował, ściskając jego rękę prawą dłonią. Rozmowa toczyła się beztrosko, skupiając się głównie na szpitalnych plotkach z jednej strony oraz na postępach House'a z drugiej. Wilson przywykł do tego, że Brown pełnił funkcję szefa onkologii, a Chase i Foreman wspólnie kierowali Diagnostyką (w danej chwili obaj oficjalnie byli wiceordynatorami). Kiedyś sprawiało mu to przykrość, lecz teraz jego praca w PPTH stała się szybko gasnącym wspomnieniem.

Kiedy na stole nie pozostało nic oprócz świeżo zaparzonej kawy, Wilson przeprosił na chwilę swoich gości. House był zmęczony. Potrzebne mu były jego leki przeciwbólowe i krótka drzemka.

Agusss

Córka marnotrawna powraca! Proszę się nie dziwić widząc ten nick

Po pierwsze: ale świetny fic!! Powiem Ci nieziemsko się w niego wkręciłam, że (proszę usiąść! ) nawet próbowałam wziąć się za angielską wersję xD *zrezygnowałam oczywiście bardzo szybko!

*

Nie wiem tak naprawdę co mi się w nim podoba. Chyba całokształt tego wszystkiego. House jako dziecko naprawdę mnie podnieca

Nie wiem jak to z językiem, ale pewnie dzięki tłumaczeniu jest boski!

Ty Richie zawsze wiesz co wziąć pod swoje skrzydła!

Rozdział 10 bardzo mi się treściowo spodobał. Wilson płaczący, a wizja House'a który go przytula

Bosssko! Normalnie! ale się stęskniłam!!

Już nie będę opuszczać na taki czas! Chyba nawet wróciłam nie z pustymi rękoma xD Jak ktoś będzie kiedyś chciał sobie pobetować xD i jak przepisze w końcu

Więc... Czekam na resztę!
Z niecierpliwością!
Pozdrawiam!
Całuję!

Richie117

uh, za późno, już się zdążyłam zdziwić, wchodząc do Hilsona

Ale nie mam nic przeciwko byciu pozytywnie zaskakiwaną i zadziwianą

OMG, to się dopiero nazywa zmiana nastawienia do fika - od kręcenia nosem do bycia zakręconą na jego punkcie

Całe szczęście, że przemiana zaszła w tę stronę, a nie na odwrót

hmm, interesujące... rozdział 10. lepszy od 9.? Gdzie zapodziałaś swojego wewnętrznego perwera?

No to już nas nie opuszczaj. Idzie zima, trzeba się trzymać razem, bo razem jest cieplej

A moja propozycja betowania jest aktualna.

Reszta kiedyś się pojawi, cierpliwości!!

buziaki

Agusss

To jak przyjemnie, to bardzo dobrze xD

No widzisz? Jestem dziwnym człowiekiem, a przede wszystkim jak sie chwilowo wyłączę z czegoś i do tego wrócę to potrafię nawet o 180 stopni zmienić zdanie xD Więc widzisz

Ciii... No tak, tak 9 to w ogóle była wspaniała, ale 10 to była hm... taka... inna xD Taka faaaajna xD

No ja już chora więc mam zamiar się z Wami trzymać!

No to wiesz... Jak tylko znajdę czas na przepisanie w nauce to będziesz mieć robotę^^

Buzioleee!

advantage

Richie117

Agusss

Hmmm... Wiesz obejrzałam do końca 7, sezon i... Nie znajduję chwilowo czasu na obejrzenie 8.^^ Choć na kilka innych seriali znalazłam czas xD
Więc... Poczekam jeszcze trochę i może po tym 7. sezonie się zregeneruje to może nie zmienię zdania o tym serialu z: "Dobry serial. Do czasu." na "Wielkie gówno." xD

W sumie to jedno i drugie Richie... Ciągle kaszlę i dmucham (hahaha w chusteczkę^^), ale choroba erowa wciąż się mnie trzyma *.*

advantage

Richie117

advantage

Richie117

Agusss

No co Ty tak wcześnie? No w sumie to trochę dziwne było... W ogóle dziwne rzeczy się działy. A 8. sezon? Oczywiście najbardziej śmiać to mi się chce z tego, że jak walną gdzieś House'a to jest tam w dziwnej fryzurze... Dziwnie w tych dłuższych włosach wygląda xD I nudne już dla mnie się zrobiło gadanie Wilsona: "Nie jesteśmy przyjaciółmi". Ile razy można to wykorzystywać? Przy czym i tak każdy wie że to nieprawda? Ok, ale szczerze. 8x02 jest spoko. Dobry odcinek, taki właśnie na jaki się czeka

Nie martw się używam jak najmniej chusteczek xD A jak jestem w pokoju to wręcz używam papieru^^ Taki mięciutki mam xD

Richie117

Wcześnie? Wtedy do końca zostało już tylko 5 epów

Podzielam zdanie o fryzurze House'a. Nie dosyć, że dziwna tak w ogóle, to jeszcze taka... mało erowa

Można by pomyśleć, że House przesiedział w więzieniu z 10 lat i stracił w tym czasie poczucie smaku i stylu; poszedł za kraty jako wyluzowany, zbuntowany chłopak, a wyszedł jako stateczny starszy pan, bleh

Epa zobaczyłam. Faktycznie jest spoko. Rozpisałam się o nim (ze szczególnym uwzględnieniem Hilsona) tutaj, więc się nie będę powtarzać

Tak na marginesie, po ostatnich 3 sezonach nie miałabym problemu z uwierzeniem, że chłopaki nie są już przyjaciółmi (a przynajmniej że Wilson nie czuje się przyjacielem House'a). Z drugiej strony w głowie mi się nie mieści, jak Wilson mógł tak długo trzymać House'a na dystans, a potem przeżyć jeszcze rok zupełnie bez niego, skoro tak niewiele było trzeba, żeby - przynajmniej na razie na to wygląda - złe czasy odeszły w niepamięć i wszystko wróciło do normy

uff, kamień z serca w imieniu wszystkich chłopaków na świecie, że nie przyczyniasz się do światowego deficytu chusteczek

Mi się zdarza używać papieru w łazience... bo chusteczki zwykle leżą poza moim zasięgiem, a gdybym wstała, to by mi laptop mógł zlecieć na podłogę

Anai

Ta-daam!

Wieki mnie tu nie było

, ale to głównie wina mojego gópiego lapka... On zasługuje na baciki, bo ma śmiałość się tak bezczelnie psuć

Jeszcze jeden taki numer i bierzemy rozwód!

Agusss

No dla mnie wcześnie, bo ja nie ogarniam odcinków 7. serii^^ Wiesz jakaś krzywizna się dla mnie w czasoprzestrzeni zrobiła i nie ogarniam xD O tak, tak xD Nie no bez przesady z tym poczuciem stylu, choć troszeczkę stateczny się zrobił. Ale to tylko na pierwszy odcinek po więzieniu xD
Owszem może tak. Może rzeczywiście nie byłoby problemu z uwierzeniem, ale z drugiej strony powtarzanie tego samego robi się nudne. I przewidywalne, bo i tak wiedziałam, że na końcu będzie wszystko dobrze. A i podzielam zdanie z Tobą, że bardzo dziwna była scena w MRI. Tak ten uśmieszek jakby chciał Wilson powiedzieć: "W końcu" albo coś innego ckliwego, a tutaj... Ale cóż.
O tak. Wytrzymał? Może na prochach jedzie czy coś? Dokładnie ejst to niemożliwe, dziwne, osobliwe czy jak to nazwać, ze tak szybko dał radę odpuścić jeśli tak długo wytrzymał bez niego. To już w 5tym sezonie bardziej przemyślane dla mnie to było.

Kamień powinien spaść xD Bo jakbym się wzięła za chusteczki - wiele by ich nie zostało ^^ hahaha xD Wiesz ja w akademiku teraz mieszkam, więc papier zawsze pod ręka

xD

advantage

Richie117