Dorośli są dziwni. [M]

Coccinella

Cześć. Robiłam sobie porządki na dysku i kiedy tak grzęzłam w pajęczynach znalazłam jeden z moich starych fików.

Nie wiem co ja brałam pisząc go.

Ale ponieważ czytanie moich starych wypocin przyprawiło mnie o heart attack ze śmiechu, postanowiłam to tu wrzucić. I trochę zmodyfikowałam pierwszą piosenkę, początkowo dotyczącą Wilsonka, na coś świątecznego.

Dorośli są dziwni.

- Dostał święty w krocze kopa,
na gwóźdź się nadziała stopa.
Mikołajek krwią już pluje.
Niech go Cuddy zoperuje! – po szpitalnym korytarzu niosła się najnowsza piosenka Rachel z cyklu „przyswojone od House’a”.

Pielęgniarki kursujące po korytarzu co chwilę oglądały się za przeskakującą po dwa kafelki małą dziewczynką. Niektóre wybuchały śmiechem, inne tylko kręciły głową, a jeszcze inne przechodziły obojętnie przyzwyczajone do tego typu ekscesów małej Cuddy. Trzy targały duże termometry tylko z igłą na końcu, a co drugiej było widać majtki, jeśli tak jak Rachel, patrzyło się od dołu. Ale był jeszcze salowy, dzięki bogu, bez spódniczki.

- Moje uszanowanie mały człowieku, któremu jeszcze sporo do pełnoletniości – powitał ją mężczyzna. - Jaki utwór urzeczywistniasz?
Wspominałam już, że dorośli są dziwni?
- Cześc mopie – zamiast odpowiedzi na pytanie doczekał się tylko ekspozycji dołeczków w policzkach.
- Jestem zmuszony do indagowania – nie dawał za wygraną. – Jeżeli odpowiesz, jestem zdolny przekazać mopa do twojej dyspozycji.
Rachel połknęła haczyk. Małe dzieci są naiwne.
- Piosenka po tytułem… – dziewczynka zafundowała mu pełną napięcia chwilę milczenia – „Mikołaj”. House mnie nauczył.
- Zawodowa – pochwalił mężczyzna i wyciągnął rękę, rozszerzył palce i zatrzymał tuż przed jej twarzą, patrząc na nią wyczekująco.
- Ok - powiedział po chwili zrezygnowanym głosem. - Oddalam się glancować pomieszczenia w najważniejszej z jednostek organizacyjnych w systemie opieki zdrowotnej. – Powstał na nogi ale przed odejściem powstrzymał go uścisk drobnej dłoni na nadgarstku.
- Oddawaj mi mopa – Rachel zmierzyła go stanowczo domagając się swego.

Mężczyzna wręczył jej przedmiot i powolnym, miarowym krokiem skierował się w stronę magazynu.

Dziewczynka dumna ze swojej zdobyczy, tak jak rybak z czegoś większego niż marna płotka, pobiegła prędko pochwalić się przed House’em. Był trochę nienormalny, ale śmieszny. No i zawsze nosił przy sobie pomarańczową grzechotkę, którą co chwilę otwierał i wyjadał białe czopki. Dorośli są dziwni.

Przemierzała po dwa kafelki naraz przytrzymując ścianę ręką. Tak dzieci chronią się przed zatonięciem, bo w co drugim kafelku jest studnia z wodą. Można wpaść i się utopić, a czteroletnie dziewczynki nie potrafią pływać. Nawet jeśli latem ktoś wrzuca je na głęboką wodę z nadzieją, że się wreszcie nauczą i zostaną wpisane do księgi Guiness’a.

Kiedy Rachel dotarła do portu zapukała cichutko w szklane drzwi. Greg siedział z nogami na biurku i podrzucał grzechotką do góry.

- Co cię tu sprowadza Blatta Orientalis, dokuczliwy owadzie synantropijny? – zapytał nie otwierając oczu.
- Zabrałam mopowemu mopa – poinformowała dumna. – To będzie moja gitara!
- Zaiste byczo – zauważył znudzony.
- Nauczysz mnie nowej piosenki?
- Milion czterysta osiemdziesiąt cztery setne sekundy temu skomponowałem ci ‘Mikołajkowy wabik” .
- Proszę – Rachel podeszła i złapała go za rękę.
- W zaistniałej sytuacji, ulegnę, aczkolwiek utwór opiewać będzie krągłości i wybrzuszenia ciała twojej mamy. Czy udzielasz zezwolenia?
- Tak! – krzyknęła rozentuzjazmowana dziewczynka.
- No to damy czadu!

- Tył jak baleron, front – dwa kokosy.
Ma rozłożysty dekolt i stoi koło szosy.
To Cuddy! – zaśpiewała dziewczynka stojąc na progu gabinetu mamy, ujmując mopa niczym gitarę.

Cuddy wyjrzała znad papierów i posłała córce gniewne spojrzenie. Odłożyła dokumenty, podeszła do dziewczynki i kucnęła łapiąc ją za dłoń.

- Jak brzmi dziewiąta zasada z dekalogu pobytu w najważniejszej z jednostek organizacyjnych w systemie opieki zdrowotnej? – zapytała wpatrując się córce w twarz.
- Nie będziesz wzywał swej mamy pagerem nadaremnie – wyrecytowała dziewczynka.
- Nie! To jest trzecia! – upomniała ją Cuddy.
Rachel starała się intensywnie myśleć.
- Nie wkładaj widelca do kontaktu? – zapytała niepewnie.
Cuddy pokręciła głową.
- Wiem! Nie będziesz naśladował oblicza House’owego, i nie pożądał żadnej rzeczy, która jego jest, bo to grozi kalectwem, krwotokiem wewnętrznym lub zarażeniem salmonellą – ponownie wyrecytowała Rachel.
- Poprawnie – Cuddy uśmiechnęła się. – Więc się do niego stosuj – ucałowała córkę w policzek znacząc go swoją śliną.
- Ale póki co – Lisa uśmiechnęła się przebiegle – myślę, że House byłby głęboko usatysfakcjonowany, gdybyś przyozdobiła jego instrument szarpany jakimś wzorem flory.

Szczęśliwa Rachel wybiegła z gabinetu ściskając w dłoni piękny, nówka, nieśmigany marker, co spowodowało, że piętnaście minut później House wpadł do gabinetu pani dziekan rozjuszony, trzymając w dłoni ulubioną gitarę. Była naprawdę ładna. Ładna koniczynka, i ładna krówka, ładne kółko i krzyżyk, litera „W” i liczba „8”. Idealna kompozycja. Za nim podskakiwała Rachel, tym razem unikając lawy z wulkanu.

- Co tu się znajduje? To twoja zasługa osobniku płci żeńskiej z rodzaju homo, różniąca się budową anatomiczną i morfologiczną! – wykrzyczał.
- Potwierdzam, aczkolwiek to nie ja uczę moją krewną płci żeńskiej w linii prostej należąca do dziecka z danego związku, którą darzę silną więzią emocjonalną jakiś nafaszerowanych głupotami, bzdurnych utworów muzycznych! – nie pozostała mu dłużna.
- Nigdy nie zrozumiem dorosłych – westchnęła Rachel utwierdzając się w przekonaniu, że dorośli są dziwni.

Czy mam was przepraszać?

marysiaaa

NIE! JEST CUDOWNE

piękne wspaniałe!

monad

Przepraszać??? Za co?????? Uśmiałam się do łez

I jak tu nie chcieć Housa za tatusia? Przecież on jest przecudowny

W ogóle po całości ten fik jest tak pojechany, że aż brak słów. Uwielbiam taką małą Rachel będącą totalną mieszaniną Cuddy & Housa

BRAWO

ps. Nie wiem co wtedy brałaś pisząc to, ale towar przedniej klasy

Dioda14

[Czy mam was przepraszać?]

Niby z jakiej racji...czytając ten fik świetnie się bawiłam...więc nie przepraszaj tylko pisz więcej...miniaturek,fików,co tam będziesz chciała...życze Wena!

Kika

O Chryste, Cocci!

Daj mi proszę numer do Twojego dilera, co?

Fik pojechany totalnie i cholera, mimo że nie zrozumiałam z niego ni krztyny

, oprócz faktu, że dorośli są dziwni, to strasznie się mi podoba!

I utwierdzam się w przekonaniu, że Świr z Ciebie totalny

Oczywiście, w pozytywnym tego słowa znaczeniu

Pozdrawiam

lisek

Cocci mój dobry duszku świąt

wiem dopiero Mikołaj

ale jesteś tak pokręcona, że i mi się udziela, błagam wydaj te swoje teksty, a będę pierwszą która je zakupi

Kocham

Zgadzam się z Monad całkowicie

Rachel jest the best

Te pojechane na maksa tesksty

Błagam no, chciałabym w serialu zobaczyć minę Cuddy jak mała wparowuje do jej gabinetu z taką piosenką

I właśnie dlatego uważam, że Huddy z prawdziwego zdarzenia nie musi być nudne

Nawet dziecko można w nie świetnie wkomponować

Ty i ten twór jesteście tego najlepszym przykładem

Cocci osobista prośba liska

Wyślij parę tych swoich tekstów do Foxa, bo wiesz jak Shore sobie nie radzi, to może przejmiesz pałeczkę

Twoje teksty są godne samego mistrza, ba Davida S. już dawno przerosłaś

Buziaczki

Prosi, błaga o więcej

WENA

Ps. Chyba mogę powiedzieć, że cała rodzinka jest dumna z tego, że ma takiego szaleńca w swojej rodzinie

POKŁONY DLA OJCA CHRZESTNEGO, lisek składa w ofierze swój słoik z nutellą

czarodziejka

Kuba

Jezuuu, Coc.

Ja ci już kiedyś chyba mówiłem, że jesteś genialna, prawda?
Przepraszam, ale muszę skomentować.

Coccinella

Kubuś!
I właśnie o to chodziło, żebyście nie zrozumieli i wczuli się w sytuację Rachel!

Czarodziejka *podaje łapkę*.
Kurcze, ja nie sądziłam, że to może się tak spodobać! Strasznie mi miło. Jednak rzeczy wyprane z sensu to co, w czym czuję się najlepiej. :lol:Niestety nie jestem dobra w podziękowaniach, no ale... żeby się tak wczuć w klimat fika:

- Umiłowani wyewoluowani hominoidea, składam w wasze przeciwieństwa nóg, podziękowania. Uświadomcie sobie, że przez wasze komentarze na mej facjacie wykwitł owoc tropikalny umiłowany przez orangutany. Spasiba!

Jeszcze raz dzięki!

czarodziejka

magdalenka

a to ja dziwna jestem bo załapałam te teksty..
a może nie dziwna tylko dziecko przeze mnie przemawia...

poprawiłas mi humor na maksa ,szczególnie te pioseneczki jakimi House raczył małą

(podrzuccie mi linie melodyczną a moja rodzinka padnie jak zaczne śpiewac)

i fakt scenarzyści mogli by się uczyc od ciebie

pakłony wielkie dla ciebie O PANI !!!!!!!!!!!

OLA336

Coccinella umarłam!

Boże, jak ja się cieszę, że mamy cię w rodzinie

Ten tekst jest wyczesany, w dechę, wystrzałowy

(za dużo reklamy telewizyjnej z erą

) Jest zakręcony jak słoiki na zimę

(to wszystko to są komplementy

) Uśmiałam się tak, że się popłakałam i prawie posikałam

Rachel jest najlepsza i piosenki House’a toż to jest jakiś band from House i Rachel

Chociaż osobiście Rachel pasowała by mi z perkusją

Już to widzę!

Rachel wjeżdża na platformie z kółkami do gabinetu Cuddy, obok stoi House z gitarą, mała nadaje rytm i jadą obydwoje z tą piosenką

Dobra wali mi

To jest cudowne, kocham i pozdrawiam

sarah_amelia

Za co przepraszać??
Owszem, rozbolał mnie brzuch przez ciebie!!

Dawno się tak zdrowo nie uśmiałam.

Przysięgam, że rzadko kiedy zdarza mi się spontaniczny wybuch śmiechu, plując przy okazji ekran monitora

Naprawdę bardzo ci dziękuję. To wspaniałe uwieńczenie szkolnej harówki. Gdybym chciała wypisać najlepsze teksty chyba musiałabym całość przepisać

Więcej rozśmieszaczy i walniętych tekstów<t>
Sarah_Amelia

a_cappella

Aduśka

Ojeeej. Dawno nie czytałam tak zabawnego fika!
Rozśmieszyłaś mnie, wiesz? <hahaha>

To było przewspaniałe,prześwietne! Napisane fajnym językiem, w bardzo fajny sposób.
House jako tatuś, Vicodin jako grzechotka z białymi czopkami i te przyśpiewki o Cuddy <lol> mega!

Nie będę przytaczać może fragmentów, bo bym musiała skopiować większość tekstu ;D

Brawo! ;*

Ley

*śmieje się, aż do bólu brzucha*
Cocci! moje Guru! *bije pokłony*

Uśmiałam się, że hej!

Te dialogi...

I te piosenki...

Już se wyobrażam, jak Rachel rozumie dorosłych!

* ponownie zanosi się śmiechem*

Oł, Cocci, Cocci siala la,ja ba da,
piszesz cool fiki, że kopara opada.

Przez Ciebie mam ataki głupawki. xD
Dziękuję Ci za nie.

Pozdrawiam i ...

życzę Wena!

gehnn

neko.md

Coccinella!
Drugi wierszyk House'a i

IloveNelo

Cocci, nie! Nie przepraszać!

Buahahahahahahahahaha

To było cudne, genialne wręcz!

Coccinellowe i Huddzinkowe!
Przezabawne!

Ściskam i całuję, dziękuję za tak cudowny prezent mikołajkowy

Saph

Piosenki śpiewane przez Rachel są wręcz wybitne.

Gdy małej zamarzy się kawiera gwiazdy rocka to tekściarza już nie będzie musiała szukać - House nadaje się wręcz idealnie.

Megan_K

Haha, genialne

Te wierszyki są poprostu

Shadow

Cocci, padłam i nie wstałam! *ómiera*

To jest niesamowite!

Pioseneczki House'a

Nie, przepraszam, ale raczej żadnego normalnego komentarza nie napiszę, bo nie dam rady. To wszystko przez śmiech!

Aha, i jeszcze

ot_taka

GosiaczeQ_17

SUper fick

Piosenki wymyślone przez Housa

"- Jak brzmi dziewiąta zasada z dekalogu pobytu w najważniejszej z jednostek organizacyjnych w systemie opieki zdrowotnej? – zapytała wpatrując się córce w twarz.
- Nie będziesz wzywał swej mamy pagerem nadaremnie – wyrecytowała dziewczynka.
- Nie! To jest trzecia! – upomniała ją Cuddy.
Rachel starała się intensywnie myśleć.
- Nie wkładaj widelca do kontaktu? – zapytała niepewnie.
Cuddy pokręciła głową.
- Wiem! Nie będziesz naśladował oblicza House’owego, i nie pożądał żadnej rzeczy, która jego jest, bo to grozi kalectwem, krwotokiem wewnętrznym lub zarażeniem salmonellą – ponownie wyrecytowała Rachel.
- Poprawnie – Cuddy uśmiechnęła się. – Więc się do niego stosuj – ucałowała córkę w policzek znacząc go swoją śliną.
- Ale póki co – Lisa uśmiechnęła się przebiegle – myślę, że House byłby głęboko usatysfakcjonowany, gdybyś przyozdobiła jego instrument szarpany jakimś wzorem flory."

To świetne hehe

Czerwono-Zielona

Oł-maj-gad

Toż to było genialne! Cudo absolutne!

Nie dość, że tak cudownie, uroczo prawdziwe - świat dorosłych widziany z perspektywy dziecka, to jednocześnie tak powalająco, rozbrajająco przezabawne!

Piosenki - nie mam słów

Przykazania - rewelka!

No i najlepsza charakterystyka House'a ever - zwięzła, acz treściwa:
"Był trochę nienormalny, ale śmieszny"

No i >grzechotka<

Na dodatek z czopkami

Padam na kolana przed Twoim talentem

Wow...