Jeśli stracę cię teraz... [M]

marysiaaa

'But as you said goodbye I almost died'

Bez dedykacji, coś weselszego Wam zadedykuję.
Zwalcie winę na mój humor, ale to musiało ze mnie wyleźć.

Jeśli stracę Cię teraz...

Byli od zawsze. To znaczy, od tych parunastu lat. Nierozłączni. Kto ją widział, od razu kojarzył ją z nim. I na odwrót. Ona – elegancka pani administrator, zawsze świetnie ubrana, zawsze piękna, o zmysłowym, niskim głosie. On – szalony lekarz, naczelny diagnosta Princeton Plainsboro Teaching Hospital, wielbiciel jeansów, adidasów i dobrych, starych rockowych kawałków. Zupełne przeciwieństwa – ale dogadywali się jak nikt. I choć rzadko obywało się bez kłótni – zawsze dochodzili do porozumienia.
Wszyscy wiedzieli, że jest między nimi jakaś chemia. Namiętność, która aż kipiała w ich oczach przy każdym starciu. Zadawano sobie jedno pytanie: kiedy w końcu będą razem? Ale to nie wchodziło w grę. Ona, jak sama mówiła, była specjalistką od spieprzania związków. On... aspołeczny? Wyznając zasadę, że wszyscy kłamią, nie wiązał się z nikim i unikał ludzi jak ognia.
Ale miał jednego przyjaciela.
I tak się złożyło, że był on też jej przyjacielem. Wiedział, co jest między nimi. I za wszelką cenę chciał im pomóc. Nie udało mu się. Nigdy.
***
Ostatnio zachowywał się inaczej. Ale nie, nie był miły. Był jeszcze bardziej chamski niż kiedykolwiek. Nikt nie wiedział co się z nim dzieje. Przestał rozmawiać z kimkolwiek. Po prostu oddał się pracy.
Aż pewnego dnia poszedł do swojego najlepszego przyjaciela i powiedział mu wszystko.
Ten dał mu jedną radę:
Jeśli tak ma być, to idź i powiedz jej wszystko.
Zbierał się z tym bardzo długo. Rozważał wszystkie za i przeciw, chciał postąpić najrozsądniej, jak tylko się dało.
Minęło kilka dni.
Kiedy w piątkowy wieczór gasił światło na swoim biurku – przez chwilę pożałował. Ale wiedział, że nie może w jednym miejscu przeżyć całego życia, i tak już wystarczająco żałosnego i nieszczęśliwego.
Zajechał pod jej dom. Zapukał. Raz, drugi.
Otworzyła.
Czego tu chcesz? - spytała – jest po dwudziestej drugiej, a ja mam prawo odespać cały ciężki tydzień.
Tak wiem – odpowiedział. - Ale jest coś o czym musisz wiedzieć.
Wręczył jej świstek papieru.
- Wypowiedzenie? - spytała zszokowana.
- Tak, dostałem roczną posadę w Waszyngtonie. W zasadzie to szukałem jej od dawna. Muszę coś zmienić w swoim życiu. Bo jest coś, co nie daje mi spokoju.
- House...co jest? - spytała z troską. W jego oczach był tylko ból.
- Kocham cię. Teraz, kiedy odchodzę, możesz już to wiedzieć. Nie będzie problemu, że jestem w związku ze swoją szefową. - odwrócił się do drzwi. - Aha... możesz o tym zapomnieć.
Otworzył drzwi. A ona złapała go za ramię.
- Nie zapomnę. Tak naprawdę, czuję to samo. Nie odchodź. Bo jeśli stracę cię teraz... – wyszeptała
- Stracisz mnie tylko dla swojego dobra – dokończył za nią. Pocałował najczulej jak umiał. Oddała pocałunek. A potem. Zaczęli szukać się nawzajem. Ich pragnienie, potrzeba miłości były silniejsze od nich. Milimetr po milimetrze czytali z księgi swoich ciał. Starali się zapamiętać to, co za chwilę miało się skończyć.
***
A potem nastał świt. Obudził się w jej objęciach. Była tak idealna, tak piękna. I, co było dla niego nowe, tak krucha... Wstał i się ubrał. Przygotował do odejścia.
Otworzyła oczy. Zrozumiała, że więcej go nie zobaczy. Po policzku spłynęła łza.
Mimo wszystko chciała na nim to wymusić. Wiedziała, że bez niego będzie trudno. Jak nigdy dotąd. Zza drzwi usłyszeli ciche kwilenie dziecka.
- Wrócisz..obiecaj.
On teraz też wiedział – musi wrócić. Inaczej zniszczy swoje życie. Inaczej nie będzie już tym samym Gregorym House'em. Straci część siebie.
- Wrócę – szepnął. I cicho wyszedł z jej domu.

Nie zdążył wrócić. Zginął w wypadku 50 kilometrów od New Jersey.

coolness

Śliczne

Kocham cię za tego ficka, ale za to ostatnie zdanie nienawidzę...

Coccinella

Marysiuuu

Czy ty chcesz żebym przestała dychać?

martusia14

lisek

Zgodze się z Jakastam piękny fik

ale co miało być na koniec

Znów jakieś dramatyczne fatum w dziale?
Co do tekstu: piękny

początek boski moje ulubione wywyody o uczuciach - kocham

Potem piękna Huddystyczna scenka, już wszystko na dobrej drodze.
lisek myśli - jest!

wróci, będzie dobrze

A tu

nie ja już dziś tyle łez wylałam, ale właśnie to jest w tym takie niezwykłe, to jak potraficie wpływać na moje emocje. Tobie Marysiu bez wątpienia się udało.
Gratuluję

marysiaaa

PRZEPRASZAM!
Ale miałam takiego doła, że musiałam to wywalić w jakiś tekst...
teraz już będzie pozytywnie... Wierzycie mi?

Was!

Ala

Ale [link widoczny dla zalogowanych]

Proszę o rozwinięcie komentarza do co najmniej dwóch zdań; taki komentarz następnym razem poleci, gdyż nic on Autorowi nie daje.

M.F.

Bardzo proszę. Na prośbę rozwijam do kilku zdań:

Nie podoba mi się. Wprowadziło mnie to w megadepresyjny nastrój. Są smutne fiki, które się lubi, bo ma to jakiś sens, ale tu akurat nie trzeba było zabijać fajnej, lekkiej historyjki głupim zdaniem na sam koniec. Nie chciałam tego tak dosadnie ujmować, ale skoro trzeba, to się dostosuję

monad

No deprecha że hej... a tu jesień za oknem...

no ale ładne... tylko smutne

Tutaj również proszę o rozwinięcie. Trochę konstruktywności, ona naprawdę pomaga Autorom w tworzeniu lepszych fików. Komentarze nic nie wnoszące do tematu będą lecieć, ostrzegam.

M.F.

marysiaaa

jak mam się usprawiedliwić? nic mnie nie usprawiedliwia

ale cieszę się, że nie słodziłyście tym razem

pozdrawiam

[H]oney^^

[E]LIZA

Dlaczego czytam to cudo dopiero teraz?!
Uwielbiam smutne Fiki. Żadko kiedy zdarza mi się uronić łzę przy czytaniu, a Twoja miniaturka zmusiła mnie do pójścia po chusteczkę!

Podsumowując: Masz ogromny talent, zaczarowałaś mnie nim!
Pozdrawiam cieplutko!

Koszałek

Nie podobało mi się. Przepraszam.
Przynajmniej komentarz napiszę konstruktywny, jak na wstępie tak zaczynam

Powiem Ci konkretnie, co moim zdaniem jest nie tak.
Przede wszystkim tytuł, odstręczył mnie na samym początku i przeczytałam tekst tylko po to, by powiedzieć Ci, że coś w nim jest nie w porządku. Ile razy można robić ten sam błąd, ile razy można mówić, że Ci, Cię, Tobie etc. pisze się z wielkiej litery tylko w liście, kiedy autor tekstu zwraca się bezpośrednio do odbiorcy. No, chyba że pod nickiem marysiaaa kryje się House lub Cuddy

Sam fick ani na moment mnie nie olśnił, co prawda masz bardzo przyzwoity styl, ale i postacie i fabuła leżała i kwiczała. Rozumiem licencja poetica, jednak House'a kojarzono raczej z Wilsonem niźli z Cuddy. Gdyby Cuddy była taka nierozłączna częściej pojawiała by się w serialu. Sam motyw ich płomiennego romansu i nagłej śmierci któregoś z nich obcykany na tysiąc dwieście sposobów. Rozumiem, że chciałaś zaszokować czytelnika, że nie wszystko jest świetne i House nie ma prawa do szczęścia bo by się telenowela zrobiła. Tylko przed tobą, taką taktykę, przejęły inne fick - twórczynie. Jedynym zaskoczeniem dla mnie było, że zdołał przejechać całe 50 kilometrów. Nie żeby w Stanach odległości liczyło się w milach angielskich, czy coś w tym stylu. Myślałam że nie zdąży wyjechać Cuddy z podjazdu.
Na koniec interpunkcja. Przecinki masz bardzo ładne i kształtne, w dodatku na swoim miejscu. Masz problem z wyodrębnianiem dialogów. Tak na przykład:

marysiaaa

DZIĘKUJĘ, nic bardziej konstruktywnego za tak świetnie konstruktywną krytykę nie wymyślę.
czekałam na takie coś

Koszałek

Proszę bardzo

Ogromnie się cieszę, że tak ładnie reagujesz na krytykę

Sus_96

fik piękny ...
ale tak smao jak powiedziała jakastam za ostatnie słowo cię nie nawidze .. a mogło być tak piękne *ryczy*