List [Z]

Mrs.Lovett

Bardzo wzruszające... Smutne, a jednak wydaje się być takie realne...

*Madziula*

cieszę się, że Wam się podoba :smt003
na pojawiające się pytanie: Czy Don jej odpisze? Jest jedna odpowiedź... Nie wiem.
Uprzejmie donoszę, że pisze to na bierzaco, bez żadnego pomysłu (miał być tylko jeden list a przez Was napisałam już 5 (liczac z dzisiejszym)).
Nie wiem jak to się dalej potoczy...
Dziękuję za komentarze :smt008 one mobilizują mnie by pisać to coś dalej...

Cześć Don!

Pisanie listu do Ciebie stało się dla mnie podsumowaniem ostatnich wydarzeń, czynów, słów, emocji… Może to lepiej, że nie odpisujesz… Nie muszę się dzięki temu obawiać, słów krytyki i potępienia…
Zmieniłam większość mojego życia, praktycznie nie mieszkam już w swoim domu, Szpital-House, House-Szpital… Prawie nic więcej nie robię… Pracuję tak samo ciężko jak do tej pory. Nikt nie powie, że Lisa Cuddy się skończyła. Nie pozwolę by zarząd…by ktokolwiek odebrał mi to na co pracowałam przez te wszystkie lata. Różnica polega na tym, że teraz po pracy jadę do niego. On bardzo się zmienił… Może godzinami siedzieć na fotelu wpatrując się w jeden punkt… Milczy…
Moje ubrania, rzeczy osobiste leżą zarówno w moim gabinecie jak i w jego mieszkaniu… W domu nie zostało już praktycznie nic… nie potrafię Ci powiedzieć kiedy ostatni raz tam byłam… Śpię albo u niego na kanapie albo w szpitalu…
Chyba się zmieniłam… Już nie śmieję się jak dawniej… Jest trudno…cholernie ciężko ale dam radę. Przecież muszę…
Większość pracowników nie wie o zmianach w moim życiu… Czasem zauważam współczujące spojrzenia tych którzy wiedzą… Nie muszą mi współczuć… i to nie chodzi o dumę… ja jestem w jakimś stopniu szczęśliwa... Nie przeszkadza mi, że nigdy nie ma mnie w domu, dom to przecież tylko budynek… Nie przeszkadza mi, że nie mam czasu dla siebie… zawsze przecież mogę zrobić sobie przerwę w pracy, a gdybym chciała mogłabym wyjść gdzieś wieczorem… tylko, że nie chce… Do pełni szczęścia brakuje mi tylko jednego… Aby House znowu był sobą… Ktoś zapyta z zaskoczeniem „Tęsknisz za aroganckim dupkiem?” – Tak! Cholera, tak! Tęsknię za nim…
Próbuję oderwać go od złych myśli, zająć go czymś… Mam nadzieję, że kiedyś mi się uda…
Byłoby łatwiej gdyby Wilson wreszcie przejrzał na oczy…gdyby zobaczył, że z jego przyjaciela powoli robi się wrak… ale on jest uparty…nie chce słuchać… Zostawił go samego… zostawił mnie samą… Ale mi się uda. Musi.

Twoja Zawsze Walcząca Znajoma
Lisa Cuddy

Hilda

Nie dobry Wilson. Fick bardzo fajny. Będzie jeszcze lepiej jak się okaże że to nie adres mailowy Dona xD

T.

Huddy walcząca! W końcu! Coco Jambo i do przodu!

Cave

czekam tylko az napisze ze House ja przytulil

kremówka

Ladybird

jak to się stało, że jeszcze nie komentowałam tego fika?
Bardzo mi się podoba

oryginalna forma, świetny styl

super wykreowane uczucia Cuddy

czekam na ciąg dalszy.
Pozdrawiam

*Madziula*

Nareszcie udało mi się zabrać za pisanie i napisałam kolejny list :smt002

Cześć Don!

Powoli zaczynam odzyskiwać dawnego Grega. Odnoszę wrażenie jakbyśmy budzili się z jakiegoś sennego koszmaru. On powoli, jakby nieśmiało zaczyna znowu się interesować życiem. „Myślisz, że mógłbym niedługo wrócić do pracy?” – To jedno pytanie wystarczyło aby dla mnie nastała słoneczna wiosna. Widziałam jak przegląda medyczne książki, jak szpera w Internecie za nowinkami medycznymi… Szpital odzyskuje najlepszego diagnostę.
A prywatnie? Cały czas było bez zmian aż do wczorajszego wieczoru. Muszę Ci to opisać… Wróciłam do domu (tzn. do mieszkania Housa…zaczęłam o nim myśleć jak o własnym domu…) bardzo późno… Byłam kompletnie wyczerpana, każdego roku w ten dzień przypada ogólne podsumowanie budżetu roku ubiegłego i stworzenie nowego budżetu… Ogólnie bardzo męczący i koszmarny dzień… Nawet nie miałam sił robić zakupów… Stwierdziłam, że jeśli do tego czasu House nie zamówił sobie pizzy ja to zrobię… Wchodzę do mieszkania… Możesz sobie wyobrazić, że on ugotował dla nas kolację? Byłam w szoku… „Wiedziałem, że budżet Cię wykończy…Głodna? Lubisz spaghetti? Tylko to umiem zrobić…” – oszołomiona usiadłam z nim przy stole. Byłam tak zmęczona, że nawet nie miałam sił zastanawiać się dlaczego on to zrobił, jaki ma w tym cel… Byłam po prostu szczęśliwa… „Posłałem Ci na kanapie skoro tak ją lubisz” – odparł z tą swoją ironią za którą tęskniłam od tak dawna… fotel w jego sali, sofa w moim gabinecie, kanapa u House’a… czasem marzę o moim wygodnym łóżku… ale jak sobie pomyślę, że miałabym być sama w domu… oduczyłam się być sama…
Obudził mnie dzisiaj zapach kawy i głos Housa –„Wstawaj jak chcesz przed południem zdążyć do szpitala, chyba, że twoje popołudniowe spotkania też mam przełożyć.” – Poderwałam się zaniepokojona godziną na zegarku oraz słówkiem „też”.
Postanowiłam zadać pytanie które kołatało mi się po głowie od dłuższej chwili – „Greg dlaczego to wszystko…?” – nie spodziewałam się takiej szczerej odpowiedzi od niego… myślałam, że jak kiedyś wszystko obróci w żart… Jednak to już nie jest ten sam House co kiedyś…ten House dorósł… no przynajmniej w pewnym stopniu… No i usłyszałam –„Chciałem Ci podziękować. Gdyby nie ty nie przetrwałbym tych ostatnich miesięcy. Wielokrotnie myślałem o śmierci, aby z tym wszystkim skończyć… Ale ty wiecznie byłaś przy mnie…nie dałaś się wyrzucić, odstraszyć… Dziękuję…” – Boże Don byłam wtedy taka szczęśliwa… (nadal jestem:)) i wtedy on zadał mi jedno proste pytanie, na które boje mu się odpowiedzieć… (telefon ze szpitala wybawił mnie od udzielenia natychmiastowej odpowiedzi) –„Dlaczego ze mnie nie zrezygnowałaś?” – grając na czas zdołałam odbić pytanie na –„Nie wiesz?” i uratował mnie telefon.
Teraz siedzę w pracy i zastanawiam się czy powiedzieć mu, że go kocham…

Twoja Zakochana Znajoma
Lisa Cuddy

Mrs.Lovett

Jezu genialne! Takie wesołe i w ogóle, taki inny klimat, taki... genialny.. Po prostu piękne :smt050

T.

Po-wiedz! Po-wiedz! Po-wiedz! *kibicuje Cuddy*
całkowita zmiana atmosfery...wreszcie cos drgnęło...razem z tego wyjdą.

Hania

świetne. ; D

kremówka

Ooooooch

Błagam, niech powie, niech powie !

suuuper no

cwankiara

Świetne:) Wiedz, że wyjezdzam i nie wiem czy bede mogla komentowac i czytac dalej, ale trzymam kciuki za tego ficka i pozdrawiam Cię. To może kolejne pytanie... Czy w Twoich listach pojawi sie postać Wilsona??

Madzia

swietne.^^ bardzo mi sie podobala ta czesc.^^ od razu inna atmosfera.^^

Madeline

muszę przyznać, że naprawdę świetne...takie inne niż wszystkie

Cave

om om om... ommmmmmmgggggg........cudne

co bedzie dalej ?? prosze pisz szybko

Ladybird

Urwałaś w najlepszym momencie

powie mu że go kocha czy nie powie ?.. oto jest pytanie

jak ja mam doczekać się kolejnego listu??? Pisz szybciutko i nie trzymaj ludzi w niepewności

Pozdrawiam

cbo

jakoś tak inaczej niż poprzednie i chyba nawet lepiej, bo szczęśliwiej. pisz daaaaalej!

Izabella

Madziula, czy Ty tu jeszcze wrócisz?

*Madziula*

Hej :smt001 znalazłam chwilkę i napisałam kolejny list. Aktualnie zaczęłam się uczyć na wrześniową część sesji więc czasu za bardzo nie mam... wbrew pozorom to nie jest ostatni list...planuję jeszcze jeden, no może dwa... ale nie wiem kiedy... moze dopiero pod koniec września a może znajdę czas wcześniej...nie wiem...

Cześć Don!

Tamtego dnia przed powrotem do domu poszłam jeszcze poważnie porozmawiać z Wilsonem. Uznałam, że nie mogę dłużej zwlekać z tym skoro House chce wrócić do pracy (no i będąc całkowicie szczerą muszę dopisać, że chciałam odwlec rozmowę z Housem o moich uczuciach do niego. Chciałam też mieć pewność, że jeśli z tego powodu wyrzuci mnie za drzwi Wilson nie będzie się na niego gniewał i będzie przy nim…). Jednak Wilsona już nie było w pracy… Musiałam wrócić do domu i zdecydować czy warto podjąć ryzyko… Zdecydować… jakbym miała jakiś wybór… przecież House i tak by nie uwierzył, że robiłam to tylko z przyjaźni… na pewno wie co do niego czuję… ale House to House nie daruje okazji aby mnie podręczyć… Wiedziałam, że teraz po tym co powiem albo będzie lepiej albo będę musiała uciekać z kraju…
Wróciłam, a on już czekał. Ledwie przekroczyłam próg usłyszałam „Dlaczego?” Spojrzałam mu prosto w oczy szukając jakiegoś punktu zaczepienia. Ujrzałam niepewność…jakby się obawiał mojej odpowiedzi… Zamknęłam oczy i wyrzuciłam z siebie „Kocham Cię” oczekując na jakieś śmiercionośne słowa… Odpowiedziała mi cisza… niepewnie otwarłam oczy i zobaczyłam jego twarz centymetry od swojej. W jego oczach było szczęście i czułość… Nadal milcząc po prostu przytulił się do mnie.
Don nawet nie wyobrażasz sobie jaka byłam wtedy szczęśliwa… Marzenie w które dawno przestałam wierzyć stało się rzeczywistością…
Dziękuję, że mogłam pisać do Ciebie… Dzięki tym listom przetrwałam ten trudny dla mnie…dla wszystkich okres. Twoja wiara, że marzenia mogą się spełniać podtrzymywała mnie na duchu w momentach rezygnacji. Kiedy miałam już wszystkiego całkowicie dość powtarzałam sobie, że ty spełniłeś swoje marzenie, że zwiedzasz Europę od tej niedostępnej dla przeciętnych turystów strony. To przywracało mi siły do dalszego działania. Dziękuję. Bez tego nie dałabym rady.
Pewnie to mój ostatni list do Ciebie… Mimo wszystko pisanie do kogoś, kto Ci nigdy nie odpowie jest dobijające… Pewnie jak wrócisz do domu znajdziesz kupkę zakurzonych listów… To już nie będzie miało znaczenia… Pisałam by przeżyć i udało mi się… Jak kiedyś to wszystko przeczytasz nie musisz odpisywać… Wspominałeś, że chcesz wyjechać na kilka lat… może nawet po powrocie nie będziesz mógł sobie przypomnieć jak wyglądała kobieta, która zasypała Cię listami… nie szkodzi… Mam nadzieje, że jesteś równie szczęśliwy jak ja.
Gdybyś kiedyś chciał odpisać czy napisać do mnie – będzie mi miło.

Twoja Najszczęśliwsza na Świecie Znajoma
Lisa Cuddy

willanka

Mrs.Lovett

Boski ten fragment

M.K

Osz w mordę. Muszę ze wstydem powiedzieć że takiej formy fick`a, tzn list, jeszcze nie czytałam, chociaż ja to ostatnio jestem 100 lat za dinozaurami :smt003. Bardzo ciekawie opisana czas pomiędzy rekonwalescencją, a powrotem House`a do pracy. Jeszcze wiesz mogłabyś napisać jeszcze cedek, o pogodzeniu się z Wilsonem *podaje pod stołem koperte*

.

Cave

koniec

.. iii nareszcie razem

Schevo

Świetny fiiiiik

To już jest koniec... Ale to szczęśliwe zakończenie... Zakochałam się. Serio! W tym fiku. Pewnie będę do niego wracać i wracać, i jeszcze raz wracać...

Ale czekam na jakieś Twoje kolejne dzieło

Bo potrafisz pisać i bardzo mi się podoba Twój styl

Ja chcę nowego fika!

EDIT: Doczytałam, że jeszcze będą jeden lub dwa listy

Yeah