Spes Ultima Moritur [M]

ECC

Zweryfikowane przez autorkę.

Katty B.

Weszłam, bo tytuł. Bo tytuł jest piękny, i łacina jest piękna i nie wiem dlaczego, ale oczekiwałam jakiegoś "rzymskiego romansu", cokolwiek by to znaczyło, bo nie wiem.

Fik jest bardzo dobry. Ładnie, bardzo ładnie napisany. Jest pomysł, są świetne opisy i ciekawe zabiegi stylistyczne. Jest wszystko to, co składa się na dobry fik. I są emocje, borze, EMOCJE. Doskonale zarysowane, da się je wręcz czuć. Najbardziej podoba mi się paragraf z windą - doskonale przedstawiona zmienność, ruchliwość świata. I wieczne przemijanie.

Gdzieś tam brakuje spacji, ale to rzeczy, które ponowne czytanie pozwoli wyłapać. Nic wielkiego.

Bardzo ładnie, naprawdę.
Kat.

[H]ouse

ECC. jeju bezkrwawy fik a mi się podoba .
Mistrzyni w fikowaniu

martusia14

kolejny cudowny fik napisany przez ciebie.
Bardzo ale to bardzo podobały mi się te wszystkie opisy,które stworzyłaś

Czekam na więcej takich fików

Camelia

Sielanka nie zawsze musi razić, co szczególnie widać w Twoim dziele. Nadal pod wielkim wrażeniem, C.

JigSaw

Wchodzę do działu patrzę na tytuł...
Skąd ja go kojarzę ...
Patrzę na swój banner i wszystko staje się jasne

Piękne hasło, uwielbiam łacinę chociaż na studiach jej nie znosiłem.
Fik jak zawsze świetny, ale to akurat nie jest żadnym sensacyjnym odkryciem- wszystko autorstwa ECC jest piękne i dopracowane

ECC

Jesteście kochani, o.

Katty B.
Katty, komentarz od Ciebie jest właściwie sam w sobie wyróżnieniem, tak myślę. No i jeszcze pozytywny, już całkowicie mnie... rozpłynął. Dzięki

[H]ouse
Czy tak jak jeanne sugerujesz, że ja piszę tylko krwawe rzeczy?

Miło mi

martusia14
Tam od razu "cudowny" ...

Camelia
Cieszę się, że jednak nie raziła. Bo nie umiem dobrze oddać całego tego sielankowego nastroju... I bałam się, że przesłodzę. Ale skoro się podobało to pozostje mi tylko dziękować

JigSaw
Jig, ty sklerozo moja

Mówiłąm ci przy betowaniu twojej miniatury, że banner był inspiracją

I jak zwykle cieszę się jak głupia, że Ci się spodobało

ECC bardzo dziękuje za ciepłe komentarze.

Scribo

Wiesz co ECC? Nie lubię się powtarzać. A przy twoich fikach... Cóż, powtarzam się co krok, bo ich nie da się określić inaczej niż jako wspaniałe.

Wiesz, że uwielbiam twój styl, prawda? Jak zawsze był taki... bajkowy i plastyczny, jakbyś stała obok mnie i opowiadałą, malowała obrazy przed oczami. Zgrabnie wplatasz metafory. Opisujesz zwykłe zjawiska jakby to były najniezwyklejsze rzeczy, tworzysz wokół nich atmosferę tajemniczości, pleciesz pajęczynę z słów.

Wciągasz. Wciągasz w wir słów, zamykasz w nim i nie pozwalasz się wydostać. Przesówałam wzrokiem po linijkach tekstu jak urzeczopna, komppletnie oderwałam się od otaczającego mnie świata. Tak jak lubię. U mnie to w pewnym sensie wyznacznik tego, czy tekst jest dobry. Twój jest. Bardzo.

Fragment o wchodzeniu - cudny. Codzienny rytuał, z długą przerwą, ale nadal rytuał. Kultywowany. Szkoda tylko, że niektóre rzeczy się zmieniaja i za nic nie chcą pozostać na swoich miejscach. Nawet rytuały.

Krzyżujące się spojrzenia. Takie, jake zawsze oglądamy na ekranach. Elektryzujące, pełne znaczeń kotłujących się, zamkniętych w więzieniu tęczówek. Piękne.

Koljne piętra... Brakuje mi słów. Kazde kolejne było zapdk zamka celi. Kiedy w końcu wszystkie puściły łza wydobyła się na wolność... Uwielbiam cię za te fragmenty, wiesz?

Musiał iść schodami. Musiał. Wiedziałam, że pójdzie. Od kiedy tylko przeczytałam, że Lisa skierowała się do windy wiedziałam, że on zrobi na odwrót, że wybierze powolną, męczącą wędrówkę. I zastanawiąłam się tylko, czy będzie prawdziwa. Tak bardzo, bopleśnie wręcz prawdziwa. Nei zawiodłaś mnie. Sposób w jaki to opisałaś... Brak mi słów po prostu. Trafia do mnie ECC. Po prostu trafia. I przebija na wylot.

Codzienne umieranie. Powolna nauka wykonywania zwykłych czynności życiowych. Odnalezienie nadziei. To wszystko... Tak to sobie wyobrażam, wiesz? To co się z nim stanie. Po prostu. Bo to pasuje tam idealnie.

Madness

Ach...ECC
Kocham twoje fiki
Z resztą, jak wszyscy.
Piszesz na prawdę wspaniale,a ja zawsze, gdy skończę czytać, szukam dalszego ciągu...a potem dopiero odnajduję w tytule duże [M]
Ach...bo twoje fiki wciągają...

Pozdrawiam i czekam na kolejne Cuda...

Mad.

Kuba

Nie mogłem przybrać się do tego, by wykrzesać z siebie opis emocji, jakie są we mnie. Nie mogłem i nie mogę nadal. Ale spróbuję...

Dedykacja... Brak mi słów.
Prawdziwa, bo to jest wszystko to, czym dla mnie jesteś. Nie sądziłem chyba tylko, że ja mogę być równie ważny dla ciebie. Nie spodziewałem się tego. Zaskoczyłaś mnie. Zbyt często ostatnio ci się to zdarza...

Treść... wiesz, czym jest dla mnie. Wiesz, jak jest prawdziwa, jak cholernie rzeczywista i jak ważna. Jak bliska mi, będąc jednocześnie tak daleką. I choć nie piszesz wprost, ja odnajduję więcej niż to, co widzą inni. Wiesz o tym najlepiej.

Nie napiszę więcej.
Nie potrafię. Mogę jedynie ci dziękować. Za wszystko.

Dziękuję.

czarna kawa.

Pięknie.

Zresztą...co tu dużo mówić, wspaniałe jak wszystkie Twoje fiki.

House_addict

Magiczna ECC. Komentuję dopiero teraz, bo w sumie zapomniałam, że nie doczytałam Twojego ficka do końca (z powodu niecierpliwości siostry).

Magia słów aż w oczy mnie szczypie. Fick cudny, napisany stylem, jaki bardzo rzadko się spotyka. Nie będę dzielić na plusy i minusy, bo to zupełnie nieadekwatne do Twojego ficka.

Mam takie pytanko: Czy ona zamierzała skoczyć?

A teraz powiem Ci coś jeszcze, mój fick ma zakończenie też barierkowe. Przynajmniej w pierwotnym założeniu, a teraz będę musiała je chyba zmienić. No nic.
Skąd Ty wytrzasnęłaś takiego wena? No tak, zaprzedałaś się zÓó.

. Postaw coś wenowi za to.

ECC

Erato

No i prawie się popłakałam. A to nie jest zdrowy objaw, nie o 9:36 rano i nie przy czytaniu opowiadania.
Ale po wczorajszym wiedziałam, że to będzie pierwsza czynność, jaką dziś zrobię. Że wyjdę z łóżka, usiądę do laptopa i to przeczytam. Inaczej bym nie mogła.
Wczoraj powiedziałam "słodko-gorzkie", dzisiaj się mogę tylko powtórzyć. Zbudowałaś wspaniałą, wspaniałą atmosferę. Już wiesz, że ja się trochę tego boję

, ale dzięki zakończeniu boję się już mniej.
Wzruszający jest opis wędrówki House'a. Wędrówki, którą musi podjąć, którą sobie sam narzucił. Dla swojego dobra, ale kto wie, czy nie dla jej dobra? Przerażający, porywający jest opis uczuć, które w ich obydwojgu buzują. Nie pomyślałabym, że można je opisać tak... Ech, sama nie wiem. Brak mi słów.
No i zdania, które wypowiada...