Tak troszeczkę - Zajączek 2010 dla Zuu [M]

dr Tygrysolka

KTO: dr Tygrysolka
DLA KOGO: Zuu
ŻYCZENIE NR 2: FanFik, może być miniaturka lub dłuższy. Ze szczęśliwym Huddy zakończeniem (Wilson mile widziany). Najlepiej wesołe i romantyczne

Wilsona mi się nie udało zawrzeć i przepraszam, że krótko. Życzę zdrówka i szczęścia.

Dłoń House’a powoli przesunęła się po jej biodrze. Nie otworzyła oczu. Westchnął cicho i odwrócił się na drugi bok, starając się zasnąć. Budzik z przerażającą dokładnością uświadamiał mu, jak bardzo będzie jutro niewyspany.
- Dlaczego się ode mnie odsuwasz? – Cichy szept rozległ się tuż nad jego uchem. Nie spała.
- Nie odsuwam się, tylko próbuję zasnąć. Nie mogę spać, patrząc na ciebie.
- Rozumiem. Ja też nie umiem spać, patrząc. Dlatego zazwyczaj zamykam oczy. – Palce Cuddy od niechcenia rysowały wzorki na jego nagich plecach. Jedno ciche westchnięcie później, mężczyzna ponownie leżał twarzą do niej.
- Zadowolona? To śpij.
- Pocałuj mnie.
- Co ty tam bredzisz?
- Pocałuj mnie.
- Śpij już.
- Proszę.
Usta House’a delikatnie przesunęły się po jej czole.
- Śpij, bo uśpię cię chloroformem.

~*~

- Tosta? – Cuddy zachęcająco machnęła jedzeniem w stronę House’a. Skinął głową, nie odzywając się ani słowem. – Nad czym tak myślisz?
- Nad globalnym ociepleniem. Wiesz, pingwiny w Afryce głodują… A nie, to były dzieci.
- Co to ma wspólnego z globalnym ociepleniem?
- Temperaturę. – House rozsmarował pokaźną ilość dżemu po pieczywie. – Myślałem o tobie. Bo siedzisz tutaj, ubrana jak dziwka, nakładasz na twarz barwy wojenne, ślipiąc w to lusterko, rozczochrana…
- O, wypraszam sobie – oburzyła się Cuddy. – Uczesałam się.
- Nieważne. Bo właściwie zastanawia mnie to, czemu tu siedzę. Mógłbym być wszędzie, gdzie chcę, a jestem właśnie tutaj.
- To się nazywa miłość.- Lisa mrugnęła do niego zalotnie, uśmiechając się z rozbawieniem.
- Nie, Cuddy, to się nazywa głupota. Miłość to…
- … to robienie czegoś, czego nie chcesz, aby druga osoba była zadowolona. To oddawanie całego swojego życia dla kilku chwil. To siedzenie w kuchni i patrzenie, jak druga osoba je tosty, tylko po to, aby przebywać z nią chwilę dłużej.
- Cuddy! Nie żartuj! Ty chyba jesteś we mnie zakochana! – House udał przerażenie.
- Śnij dalej.
Kobieta ponownie odwróciła się do lusterka. Greg zmienił pozycję tak, aby w przejrzystej tafli zobaczyć jej oczy. I ukraść schowany w nich uśmiech.

~*~

- Czas jechać, niewiasto! – zakrzyknął wesoło House, przerzucając kluczyki motoru z ręki do ręki. Cuddy stanęła koło niego, obrzucając mieszkanie ostatnim kontrolnym spojrzeniem.
- Nie wiem, czy to do… - zaczęła, ale Greg zatkał jej usta dłonią.
- Już to przerabialiśmy – stwierdził. – Na dół, ale już!
Przewróciła oczami i złapała go za nadgarstek, odsuwając jego rękę.
- I tak zgodziłam się już na zbyt dużo – wypomniała. – Nie każ mi jeszcze się tym cieszyć.
House jęknął głośno.
- Mieliśmy jechać rano, jedziemy po pracy, bo tak chciałaś. Mieliśmy spać w namiocie, śpimy w hotelu, bo…
- A na motorze jedziemy, bo? – Spojrzała na niego, mrużąc oczy. Greg zignorował ją i wyszedł, głośniej niż zazwyczaj stukając laską o podjazd. Westchnęła cicho i podążyła za nim, zamykając wcześniej mieszkanie.

~*~

- Mieliśmy jechać do hotelu – powiedziała, zsiadając z motoru i patrząc się na gładką taflę jeziora przed sobą.
- Pojedziemy – odparł House. Pochylił się nad pojazdem, ukradkiem zerkając na Cuddy. Na początku skrzywiła się, rozciągając mięśnie, ale zaraz jej twarz wypogodziła się. Rozejrzała się, po czym, nie czekając na Grega, podeszła do brzegu i ukucnęła, zanurzając dłoń w chłodnej wodzie.
- Ładnie tutaj – powiedziała. Nic nie odpowiedział, tylko usiadł na ziemi koło niej.
- Właściwie to trochę zmieniłam zdanie – szepnęła po chwili. Odwrócił głowę, aby móc spojrzeć jej w oczy. – Tak naprawdę… to chyba jestem w tobie zakochana… tak troszeczkę. A… a ty?
- Troszeczkę – odparł gładko. – I to tylko czasami.

Zuu

Bardzo dziękuje

Naprawdę BARDZO mi się podoba i biję pokłon przed talentem pisarskim

To jest właśnie esencja tego co kocham w Huddy.
Jeszcze raz dzięki *ściska mocno*

Sarusia

Mogę skomentować czyjegoś zajączka, prawda?
Powiedzcie że mogę...?! *robi oczy kota ze Shreka*

Tygrys napisał, Tygrys napisał! *odprawia taniec radości*
I to jak pięknie! Kocham tego typu teksty. Absolutnie kocham! Kocham wszystki, co napisane przez Tygrysa. Oraz teksty romantyczne, dowcipne i z dobrym zakończeniem. I na poziomie, nie jak 3/4 komedii romantycznych. I ten tekst spełnia wszystkie moje wymogi.

IloveNelo

Tygrysiu!

Ty to nawet nasłodzić potrafisz tak, że wyjdzie wiarygodnie i hausowo.

Trochę fluffu od czasu do czasu (chyba) nie zaszkodzi...

Kocham

gehnn

Tygryyys. SUS nie wpłynął na ciebie negatywnie ani trochę (ja na przykład zaczęłam po lekturze opek pisać 'muj', ale to już mniejsza). Masz coś takiego w sobie, że mogę cię czytać, nawet jak jest słodko, aż do przesłodzenia. Może to być poprawność językowa. Prawdopodobnie tak. Ale również możliwe, że to przez to, że zawsze jesteś bardzo kanoniczna, trzymasz się charakterów postaci, tych, które najbardziej kochamy, tworzysz genialne wprost dialogi i zręcznie przeplatasz humor z dramatyzmem, czasem wyśmiewając oba zgrabnie. Ale to pewnie chodzi o tę poprawność językową.