Kasztan [Prolog + 1/?]

Caellion

WSTĘP
Jako że apetyt rośnie w miarę jedzenia na razie wrzucam coś w rodzaju prologu. Historia wiąże się z wydarzeniami z odcinka 3x12 „One Day, One Room”.
Fik dedykuję Jeanne która pomogła mi zrobić banner, który mnie natchnął do napisania tego fiku; oraz Sal bo jest dla mnie Muzą. I wszystkim lubiącym odcinek 3x12.
Wiem czemu tak dobrze mi się pisze fiki o Housie. Nie umiem ukazywać emocji, nie umiem tez opisywać emocji, ale House jest do mnie podobny. To co tutaj piszę to coś co w założeniu ma być dość proste, ale ma ukazywać cały wachlarz emocji. Choć House nie przyznałby się że dzięki niej coś się zmieniło i bez niej już nie będzie tak samo. Od razu powiem też że tu nie ma żadnego shipu, nie interesuje mnie praca House’a dlatego chyba tylko raz coś się będzie działo w szpitalu… jest to opowieść nie tyle o potrzebie serca, co o potrzebie duszy. Mam nadzieję, że się mimo wszystko spodoba…

„Kasztan”
PROLOG

- Będziesz się interesował jej przypadkiem?
- Jeden dzień, jeden pokój.

House doskonale pamiętał swoje słowa. Wypowiadając je wtedy myślał, że to koniec tamtej historii. Nie przypuszczał, że będzie za nią tęsknił. Mimo to dzisiaj siedząc samemu w pustym domu rozmyślał, tęsknił i martwił się o nią. To nie tak, że ją kochał… lecz była dla niego ważna. Pozwólcie jednak, że cofniemy się do wydarzeń sprzed miesiąca. Wtedy to dwa dni po „spotkaniu” w szpitalnej przychodni pojawiła się znowu w jego życiu. Dochodziła dwudziesta pierwsza. House grał na fortepianie, lecz po pewnej chwili usłyszał spokojne pukanie do drzwi. Pokuśtykał do nich i je otworzył. Jakież było jego zdziwienie, gdy ją zobaczył. Swoją byłą „pacjentkę” – panią teolog.
- Mogę wejść? – zapytała wprost, jakby miał się jej spodziewać.
- Skąd wiedziałaś gdzie mieszkam? – zapytał nie kryjąc zaskoczenia.
- Wczoraj cię śledziłam. To mogę wejść?
- Nie – powiedział zatrzasnąwszy drzwi.
Podszedł do szafki i wyjął z niej dwie dobrze znane tabletki.
- Będę tu siedzieć i czekać dopóki mnie nie wpuścisz – zza drzwi słychać było stanowczy głos.
Połknął je i wrócił do poprzedniego zajęcia, nie interesując się dziewczyną siedzącą przed jego drzwiami.
Koło pierwszej, przed pójściem spać, podszedł do okna. Dziewczyna nadal tam była. Uparta pomyślał i uśmiechnął się mimochodem.
- Ja nie żartuję House… - usłyszał - … będę tu siedzieć jak długo będzie trzeba.
Ignorując dziewczynę skierował swe kroki do sypialni zastanawiając się po drodze, w którym momencie przeszli na ty.
Kiedy rano wychodził do pracy ona nadal czekała… śpiąc. Można powiedzieć, że w tamtej chwili zaimponowała mu swoją postawą. Nie wiedzieć czemu (sam tego nie wiedział) zostawił dla niej notkę brzmiącą: „Wyszedłem do pracy”.

IloveNelo

Krótko, więc niewiele mogę powiedzieć, ale spodobało mi się, zapowiada się bardzo ciekawie i będę niecierpliwie czekała na ciąg dalszy

Pozdrawiam

Atris

Podoba mi się! Bardzo, ale strasznie tego mało.
I nie będę cytowała fragmentów, bo całość jest genialna.
Dlatego prosim ładnie o więcej i życzym wena, żeby miał dla ciebie dalej takie dobre serduszko.

Serina

O, o, o. Świetnie się zaczyna. Mnóstwo rzeczy można potem wymyślić. Cudowny początek, już się nie mogę doczekać rozdziału pierwszego. Pozdrawiam i wena (po)życzę

.

hebdomadariuszMD

Nie lubię tego odcinka. Ale fik może być ciekawy. Czekamy na rozdział pierwszy

Caellion

IloveNelo

powolutku do przodu

może ta część wiele nie wniosłą, ale i tak czekam na cd

pozdrawiam ^^

hebdomadariuszMD

Dosyć głupie

Ciekawe jak to rozwiniesz...

Caellion

ta część miałą wyglądać inaczej ale parę osób uważało że House jest nieHouse'owy i że za szybko

Serina

Cóż, nie jest tak źle

. Może być, ale mógłbyś może się bardziej rozpisać? Poczekać?

Weny

.

Lady Makbeth

A mi się podoba

Nawet bardzo. Szczególnie zaciekawił mnie sam zestaw bohaterów. Tak sobie myślałam, że byłoby fajnie gdyby House znowu spotkał na swojej drodze Eve.
Krótkie czy nie, i tak czekam na kolejny rozdział

Powodzenia

Caellion

dzięki Lady Makbeth... zważywszy że zastanawiałęm się jak ona ma na imię