Sezon VI wg Kacpra [NZ]

Kacper

Na razie +16

Sprawdzony przez: mnie

I
- House! House...
Gregory otworzył oczy. Przed nim pojawiła się zapłakana twarz Lisy Cuddy.
- House...
Przytuliła się do niego, mimo woli.
- Tak mi przykro...
Kiedy uniosła głowę, Gregory otarł palcem jej łzę. Leżał w szpitalu psychiatrycznym... W tym momencie do pokoju wszedł Foreman. Cuddy natychmiast odsunęła się od House'a.
- Foreman? Też się za mną stęskniłeś?
- I tak i nie. - mruknął - Ale pielęgniarki odetchnęły z ulgą, kiedy się dowiedziały... - to mówiąc rzucił Gregory'emu na łóżko jakieś dokumenty.
- Nie. - powiedział House, odrzucając mu papiery - Udaję, że jestem tu na wakacjach, a na wakacjach nie będę rozwiązywał przypadków.
- Ale...
Foreman nie zdążył powiedzieć nic więcej, gdyż Gregory wstał z łóżka i wyszedł z pokoju.

***

Greg siedział na ławeczce, szukając na ścianie punktu zaczepienia wzroku.
- Gregory House?
Na korytarzu pojawił się dość gruby jegomość i szedł w stronę House'a.
- Proszę, proszę... Gregory House w szpitalu psychiatrycznym... czyli jednak miałem rację! Życie nie jest dla ciebie zbyt miłe, prawda?
- My się znamy?
- Nie pamiętasz mnie? To z TWOJEJ inicjatywy tutaj siedzę! - na widok zdziwionego wzroku House'a, dodał: - Byłem twoim pacjentem w przychodni! To przez ciebie muszę tutaj być!
- Ach... Matthew Lorenc... człowiek, który przejadał się na śmierć...
- Ach... Gregory House... człowiek, który wreszcie siedzi tam, gdzie siedzieć powinien!
Greg wstał, teraz równając twarz z Matthewem.
- O... zrobiłeś się nerwowy... czyżby zabrakło ci Vicodinu? A może wreszcie zorientowałeś się, że na tym świecie jednak jest sprawiedliwość?! Bo ja w to uwierzyłem przed chwilą, kiedy cię tu zobaczyłem... Mogłem pomyśleć, że przychodzisz tu kogoś odwiedzić, ale przecież najwspanialszy House, nikogo by nie odwiedził! Zresztą, pasujesz do tego miejsca jak mucha do gówna...
W tym momencie ręka Gregory'ego powędrowała w kierunku Lorenca. Uderzył go mocno pięścią w twarz, aż grubszy pacjent upadł na podłogę...
- Gregory House! Co pan wyprawia?! - krzyknęła Dr Elizabeth, opiekująca się Gregiem, która akurat pojawiła się na korytarzu.
- On zaczął...
- Powie to pan szpitalnemu adwokatowi...

***
Dr Elizabeth otworzyła drewniane drzwi i wskazała ręką, aby House wszedł do pomieszczenia. Za wielkim, drewnianym biurkiem siedziała czarnowłosa kobieta.
- Cześć... pobił Lorenca... - mruknęła Elizabeth do kobiety
- Nazwisko? - spytała pani adwokat, pisząc coś na kartce
- Gregory House, a to - zwróciła się do Grega - Adwokat Stacy Wagner...

Repika

W sumie, tekst jest na tyle krótki, że za bardzo nie wiem co powiedzieć. Całość ukazuje mi się jako zbiór luźnych historyjek bardzo ze sobą nie powiązanych. Co ma do pierwszej sceny druga, bo ok, druga z trzecią się łączą, ale pierwsza jest zupełnie od czapy.
Ale pierwsze co powiem to (zdanie które od pewne go czasu powtarzam bardzo często) Masz manię wielokropków, na ten przykład, pierwszy akapit sześć takich. Jak dla mnie trzy byłyby przegięciem, ale sześć? Robi się wesoło.
Dalej, łapię, że House nie chce zastanawiać się nad przypadkiem, ale żeby Forman go nie namawiał? Przecież do przyjęcia przypadku, prawie zawsze, House był namawiany. Dla tego, czemu Forman za nim nie wyszedł? Greg tak szybko zasuwał kulejąc? Coś ja nie wierze. I co do tego wszystkiego ma Cuddy, może rozwiąże

Kacper

A kto powiedział, że on jej nie rozpoznał? Był tak zszokowany, że zapomniał języka w gębie

Repika

Oki

To wiele wyjaśnia!