Elizabeth Feeling [NZ/P]

HuddyFan

Mój pierwszy fick o Huddy więc bądźcie wyrozumiali i mówcie co myślicie. Tylko szczerze !!!

____________________

Zweryfikowane przez Kat.

Niebieskooki diagnosta siedział w swoim gabinecie. W jego dłoniach obracała się czerwono-szara
piłka, a oczy błądziły gdzieś szukając odpowiedzi na wciąż nurtujące go pytania : "Dlaczego nie
znalazłem tego szybciej ? Czego nie zauważyłem ?" .

Kolejny przgrany przypadek, a z nim przychodziły kolejne pytania. Może po prostu jest za stary
na leczenie ludzi ? Porównując liczbę uratowanych, a liczbę martwych, uratowani byli na prowadzeniu,
lecz House wciąż czuł, że jednak czegoś mu brakuje. Czegoś co inni mają, a on nie. Tylko co to mogło być...

Rozważając to wszystko krok po kroku zauważył przez szklane drzwi dobrze znaną mu postać. Szła szybkim krokiem
wystukując obcasami pojedyncze, rytmiczne odgłosy. Czarne jak węgiel włosy poddawały się ruchom wywołanego
wiatru, raz opadając to wznosząc się z jej ramion. Czerwona bluzka i szara spódnica były tylko dodatkiem to
podreślenia emanującej z niej dobroci i szacunku z jakim trakowała każdego człowieka. Nawet jego. Starego, kulawego
diagnostę który poza czubkiem swojego nosa widział tylko butelkę burbonu.

Jej widok wywołał na ustach Greg'a lekki uśmiech. Nie planował tego, po prostu tak na niego działała. Po chwili
jednak spełz on z jego twarzy zastąpiony całkiem nowym dla niego uczuciem. Zazdrością. Widział jak do Cuddy
podszedł przystojny mężczyzna około czterdziestki. Ubrany był w szykowny garnitur i czerwony krawat.
W sposób jaki ją obiął, pocałował w policzek świadczył tylko jedno - był jej kolejnym, mało inteligentnym facetem.
Serce o mały włos nie wyskoczyło mu z klatki piersiowej. Był strasznie zazdrosny, ale wszyscy wiedzieli, że prędzej
populacja ludzi zmniejszy się o tysiąc razy niż on przyzna się do tego uczucia.

Gdy przeszli już, zostawiając go bijącego się z myślami on postanowił ich pośledzić. Widział płaszcz w ręku administratorki
szpitala co mogło oznaczać tylko jedno. Kolejna randka. Musiał jakoś jej przeszkodzić, nie pozwolić jej związać się
z jakimś bufonem. Skoro on nie mógł jej mieć to nikt nie mógł - taka była teoria House'a.

Wraz z perfidnym planem obrzydzenia Cuddy życia sięgnął po laskę. Lecz gdy chciał wstać coś mu w tym przeszkodziło.
Jakaś tajemnicza siła nie pozwoliła mu rozstać się z krzesłem.
- Nie tym razem House. Musisz sobie odpuścić - powiedział głos w jego głowie. Był on tak rzeczwisty, że House obejrzał się
wokoło. Gdy już miał ponowić próbę wstania usłyszał charakterystyczny stukot na korytarzu. "Nie zdążyli nawet wyjść ze szpitala,
a już wraca " - powiedział do siebie Greg. Na jego twarzy pojawił się szderczy uśmiech satysfakcji

Odgłosy zbliżały się z każdą sekundą, aż w końcu ucichły tuż przed gabinetem sławnego diagnosty. Ku jego zaskoczeniu
nie była to Cuddy. Była to na oko miała szesnastolatka. Brązowe kręcone włosy kończyłu się tam gdzie zaczynały się
jej ramiona. Cała była ubrana na biało. Bluzka, spodnie, buty - wszystko. Przez moment w głowie House'a zawitało pytanie czy
jej bielizna też jest śnieżnobiała. Ocknął się z rozmyślań, gdy dziewczyna pchnęła energicznie drzwi i znalazła się w jego
gabinecie. Jej zapach rozniósł się po pomieszczeniu w niesamowicie szybkim tępie wprawiając mężczyznę w
chwilowy paraliż.
- Witaj Greg. Jestem Elizabeth... Elizabeth Feeling - powiedziała brutnetka wyciągając w jego kierunku dłoń.
- Mam nadzieję, że się znamy - uścisnął jej rękę zerkając w kierunku jej pupy. Idealnie opinające ją spodnie uwydatniały jej
krągłości.
- Przestań się gapic na mój tyłek. Już jeden ci wystarczy - odpowiedziała Liza i założyła ręce na ramiona w geście obojętności.
- Tyłków nigdy za wiele - odrzekł patrząc na jej twarz - Kim jesteś ?
- Wytworem twojej wyobraźni - odpowiedziała i usadowiła się w fotelu bacznie go obserwując.
- Wyobraźni ? - zapytał z niedowierzaniem.
- Tak, House. Wyobraźni. Jestem skutkiem nadużywania Vicodin'u.
- Więc jeżeli zacznę zażywać go więcej, to przyjdzie do mnie więcej takich lasek jak ty ? - zapytał z ironią. Nie wierzył w
duchy. Elizabeth zaśmiała się szczerze.
- Nie, House. Nie łudź się. Jestem tu żeby ci pomóc - odpowiedziała patrząc na niego swoimi czekoladowymi oczami.
- Nie potrzebuję w niczym pomocy - oddepeszował i chwycił laskę, aby wstać. Dziewczyna znalazła się przy nim w mgnieniu
oka. Złapała go za ramiona i pchnęła go z powrostem na fotel.
- Uuu. ostra, lubie takie - powiedział i uniósł jedną brew do góry.
- Jestem tu, aby pomóc ci zrozumieć - dodała po chwili.
- Co zrozumieć? - zapytał. "Czyżby znała odpowiedzi na dręczące mnie pytania ?". Ona nachyliła się nad nim. Zapach jej
swetra doprowadzał go w stan otępienia. Jej usta znalazły się obok jego ucha, prawie go dotykając szepnęła ciepło :
- Przyszłam by pomóc Ci zrozumieć jak wygląda miłość.
_________
C.D.N

coolness

IloveNelo

Zdecydowanie potrzebujesz bety, bo temat i pomysł - ciekawe

Ja przeczytałam, ale większość horumowiczów odstraszają błędy, więc radzę poprawić

Pozdrawiam i życzę Wena

HuddyFan

dzięki za wytknięcie mi błędów. Wiem, że jest ich straaasznie dużo, ale po prostu nie miałam siły ich poprawić. Obiecuję, że się poprawie dla was !!!

coolness

HuddyFan, wysłałam ci na pw poprawione błędy ortograficzne (ale tylko te, które zdążyłam wypatrzec), bo strasznie rzucają się w oczy.

Coccinella

Rany Julian!

Nigdy chyba nie czytałam tak niedbałego fika. Naprawdę. Rozumiem, że to debiut i nie chcę być niedelikatna, ale to opowiadanie nie nadaje się do jakiejkolwiek publikacji i nie chodzi tu o samą formę...

No cóż, pomysł jest. House w roli pedofila marzącego o "hot" szesnastce i śliniący się na widok białej bielizny, to zawsze jakiś pomysł.

Jest tak napakowany błędami jak Pudzianowski tkanką mięśniową.
np:

coolness

HuddyFan

No więc, postanowiłam się poprawić. Błędów napewno jest mniej o połowę więc mam nadzieję, że teraz komentarze będą bardziej dotyczyły pomysłu mojego fika niż ortografi

Dedykuję go tym wszystkim którzy poprawiali moje wypociny, DZIĘKUJĘ ;*
________________________
House uśmiechnął się do siebie. „Miłość ?! – dobre sobie”. Wstał szybko odtrącając Elizabeth ręką. Nie potrzebował żadnych głupich rad czy rozmów na temat tak samo głupi. Nie potrzebował nikogo i było mu z tym dobrze. Na pewno?. Taka była oficjalna wersja, inna kryła się głęboko w jego podświadomości i wcale nie miała zamiaru ujrzeć światła dziennego. Ruszył w stronę drzwi. Nie będzie słuchał nikogo, a w szczególności jakiegoś „widma”.
- Kochasz. Umiesz kochać tylko nie chcesz przyjąć tego do wiadomości. Twoje serce krwawi po ostatnim zawodzie ze Stacy… - zaczęła umiejętnie Eliza. Chciała, aby Greg jej posłuchał. Udało się. Diagnosta stanął metr od drzwi, gdy tylko usłyszał imię byłej miłości. – Zraniła cię jak nikt inny i właśnie dlatego postanowiłeś zamknąć dobre uczucia w sobie. Zatuszować najmniejsze wspomnienie przepełnione miłością i dobrocią, pozwalając sobie na ranienie wszystkich dookoła. Myślisz, że jak jedna kobieta cię zraniła to ty możesz pomiatać każdym napotkanym człowiekiem. Uważasz, że twoje uczucia są najważniejsze ? A co z nią ? Co z jej uczuciami ? Przez całe życie tylko ją ranisz tymi swoimi głupimi tekstami. Gardzisz wszystkimi : Trzynastką, Taub’em, Formanem, Chase’em, Cameron, nawet Wilson’em, ale ich to nie rusza. Wiedzą jaki jesteś, przyzwyczaili się, ale ona nie. Ona wciąż widzi w tobie tamtego Greg’a. Tego który był życzliwy, ciepły, dobry. Myśli, że się zmienisz, że wróci tamten House, a ty zamiast potwierdzić jej nadziei ranisz ją każdego dnia. – Eliza wzięła wdech. Wiedziała, że powiedziała o parę słów za dużo, ale to ją nie obchodziło. Ktoś w końcu musiał mu powiedzieć prawdę, i jak bardzo okrutna by nie była, była prawdą. Niebieskooki mężczyzna nie odwrócił się, stał jak kamień wsłuchując się w coraz bardziej oddalające się echo słów jego żywej wyobraźni. Jakaś jego cząstka chciała uwierzyć w jej słowa z całej siły, ale druga odpychała je ze zdwojoną siłą. To tak jakby robił jeden krok do przodu i dwa w tył. Elizabeth czekała na jakąś reakcje z jego strony. Po chwili stała już przed nim patrząc mu w oczy. Szukała w nich czegoś w postaci zrozumienia. Wiedziała, że prędzej nastąpi apokalipsa niż on coś zrozumie lecz nie przestała mieć nadziei. W momencie zrozumiała, że dla niego to za wcześnie, że nie zrozumie. Przynajmniej nie teraz. Widząc w tych błękitnych oczach jedynie zagubienie zaśmiała się na cały głos, a on popatrzył na nią ze zdziwieniem. Przed chwilą mówiła mu o tym jakim to jest sukinsynem, a teraz się śmieje. Nic już nie rozumiał.
Gdy brunetka uspokoiła już swój napad popatrzyła na niego z uśmiechem na ustach.
- Wiesz co teraz zrobisz ? – zapytała. Wraz z zaczerpnięciem powietrza uśmiech zaczął stopniowo znikać z jej twarzy. – Pójdziesz do domu. Usiądziesz przed fortepianem z butelką burbonu i zapasem Vidocin’u i będziesz zabijał moje słowa śmiercią naturalną. Wymażesz je z pamięci jak to robisz za każdym razem, gdy Wilson mówi coś mądrego o tobie i Cuddy. Potem pójdziesz do łóżka nawalony jak ruskie działo, a nazajutrz obudzisz się z gigantycznym kacem nie pamiętając ani jednego słowa wypowiedzianego tutaj. Jesteś żałosny – dokończyła i pociągnęła za drzwi w celu wyjścia. Gdy już miał przekroczyć próg, odwróciła się z kpiącym uśmieszkiem i dodała – Ale nie martw się wrócę jutro zaraz po tym jak sięgniesz po leki – puściła do niego perskie oko i zniknęła za ścianą zostawiając Housa w głębokim zamyśleniu.
[/i]

coolness

HuddyFan

już poprawione, choć wciąż nie wiem kim była Stacy. Chciałam jeszcze dodać, iż brak znajomości niektórych bohaterów na przykład Stacy nie oznacza, że jestem mniej obeznana w sprawie "Dr. House M.D." Po prostu jej osoba obchodzi mnie tyle co zeszłoroczny śnieg.

dziękuje ci Jakastam, za to, że pilnie poprawiasz moje fiki

Katty B.

HuddyFan

Chciałabym odnieść się do odpowiedzi Katty B.
A więc...
Wiem, że Stacy była ważną częścią serialu ponieważ jej postać to część historii życia Greg'a. Aczkolwiek jest mi ona mniej bliska niż wszystkie. Stacy zraniła House'a dlatego mnie nie obchodzi. Przez to, że go zostawiła.
Co do tematu....
Jak mniemam temat nie przypadł ci do gustu i bardzo się z tego cieszę

Osobiście wolę komentarze, które pokazują co w moim fiku jest nie tak. Dzięki nim z każdą kolejną częścią będę starać się bardziej licząc na to, że pozytywnych komentarzy będzie więcej niż złych.
Dziękuję za obiektywną krytykę i pozdrawiam

HuddyFan

Coccinella

Przepraszam, przepraszam, przepraszam, ale muszę ci to uświadomić.
Chcę zaznaczyć, że ja podobnie jak Katty, jestem osobą z natury uprzejmą i spokojną (

). I naprawdę nie mam zamiaru cię urazić, ale myślę, że ktoś powinien ci o tym napisać, ale chyba nikt oprócz mnie się nie kwapi.

Po pierwsze - błędy!