Romeo i Julia [NZ/P]

lisek

Dziękuję za wszystkie tak miłe komentarze

Ps. Wielbicieli historii proszę o przymknięcie oczu na nieścisłości. Ogólnie napisane już od jakiegoś czasu, ale… na razie nic powalającego, dlatego nie wrzucałam, czekałam na przypływ weny. Niestety nie nadszedł. Więc mimo wszystko postanowiłam wrzucić jako rekompensatę za zastój w „Grze o miłość.” Ale nie martwcie się jej ciąg dalszy pojawi się już wkrótce.
Wiem, ilość zniechęca i niestety jakość też, ale mimo wszystko...

Szczęśliwego nowego roku!!!!

II

Chwila „zadumy” nie trwała jednak zbyt długo. Postanowił zaczerpnąć świeżego powietrza. Stał przed głównymi drzwiami i opierał się o barierkę. Tak minęło mu całe pół godziny i pewnie nadal wpatrywałby się w bliżej nieokreślony punkt na niebie, ale w tej właśnie chwili połowa mieszkańców New Jersey próbowała go staranować wychodząc z kościoła. Oczywiście świątobliwi obywatele nie szczędzili mu pełnych oburzenia spojrzeń. Jako jedna z pierwszych świątynie opuszczała panna Cuddy z ojcem. Szamana przywitało mordercze spojrzenie staruszka. Wszyscy wiedzieli, że ze starym zarządcą się nie zadziera. Był to człowiek bardzo porywczy i bezwzględny. A do tego przesadnie wyczulony na punkcie swojej „kruszynki." House nie należał jednak do tych, którzy w obawie przed utratą ręki, czy innej równie przydatnej części ciała unikaliby pięknych kobiet. A taką bez wątpienia była Lisa Cuddy. Pod pretekstem przepuszczenia jej, niedelikatnie położył swoją rękę w okolicy jej tyłka. Mometalnie się odwróciła. Widzieli to wszyscy. No, prawie wszyscy. Idący przodem senior uśmiechał się groźnie do wszystkich wokół, nie mając bladego pojęcia co dzieje się tuż za nim. Cuddy wiedziała, że jakakolwiek reakcja z jej strony skończy się tragicznie dla tego bezczelnego idioty. Nie miała pojęcia dlaczego, bo w każdej innej sytuacji wymierzyłaby takiemu napaleńcowi siarczysty policzek, a jej ojciec i kilku braci dokończyłoby dzieła, ale w jego błękitnych oczach ujrzała coś na tyle intrygującego, że przynajmniej na razie postanowiła darować mu życie. Gwałtownie strąciła jego rękę i zgromiła mrożącym krew w żyłach spojrzeniem. Staruszek właśnie wyczuł, że coś jest nie tak. Lecz zanim się odwrócił House’a już nie było. Teraz uwagę szamana przykłuło grono rozhisteryzowanych wiejskich dziewek. Fanek biednego księdza. Tak, wielebny miał powodzenie u kobiet, tylko niestety nie mógł tego wykorzystać. - A szkoda – pomyślał, bo on osobiście miałby już kilka pomysłów.
- No po prostu nie mogłeś wytrwać do końca – szaman aż podskoczył wyrwany z zamyślenia. Tuż przed nim pojawił się ubrany na czarno mężczyzna.
- „Padre” James – posłał mu niewinne spojrzenie. – Bo te twoje przemowy są zbyt długie i nie zawierają ilustracji. Po dwóch latach mógłbyś je nieco urozmaicić – posłał mu wymowne spojrzenie.
- Ile razy mam ci powtarzać, żebyś zwracał się do mnie jak wszyscy – spojrzał bezradnie w niebo. – „Padre” jest nie na miejscu, a moje przemowy wszystkim się podobają – dodał lekko oburzony.
- Jesteś przewodniczącym rady miasta, członkiem komitetu do spraw karnych, pomagasz biednym i potrzebującym, a jako miejski skarbnik masz nieograniczone możliwości. Jednym słowem masz tu spore wpływy. To wiele tłumaczy, a zwłaszcza ich cierpliwość do wysłuchiwania twojego zrzędzenia – Greg uśmiechał się bezczelnie.
- Przede wszystkim jestem tu wielebnym. O inne funkcje nie prosiłem – duchowny lekko się zirytował.
- Jasne. Po tym jak szalony Roberto przegrał zeszłoroczny budżet grając w pokera nie było innej możliwości. Tylko ty nie odwiedzasz saloonu małego Tauba – mówił nie odrywając wzroku od stojącej nieopodal brunetki.
- Ojcze, daj mi cierpliwość – wielebny Wilson znów spojrzał w niebo.
- Boże, widziałeś ten tyłek – Greg wskazał na piękną Lisę stojącą w oddali. Wyglądał tak niewinnie, kiedy grzeszył.
- Tego już za wiele. Zdajesz sobie sprawę, że w końcu przyjdzie ci zapłacić za to twoje niestosowne zachowanie – ojciec James przyjął swój moralizatorski ton.
- Hej, ale co ja takiego zrobiłem? – szalony szaman wywrócił oczami.
- A właściwie to wyrok… eee… to znaczy pokutę już zadano – w tej chwili brązowe oczy kapelana rozbłysły. – Jutro w kościele jest aukcja charytatywna. Zbieramy środki na otwarcie w naszym miasteczku specjalnego ośrodka, w którym można, by leczyć chorych i… - z każdym słowem musiał się coraz bardziej powstrzymywać, by nie wybuchnąć śmiechem.
- Że co?! – House wolał udawać, że nie rozumie.
- Gdybyś wysłuchał mojego kazania do końca to byś wiedział – rozmówca wzruszył ramionami.
- Co bym wiedział? – dopiero teraz był przerażony.
- Że zostałeś wybrany na ochotnika do jej poprowadzenia – teraz to wielebny był tym rozbawionym widząc jego minę.
- Ochotników się nie wybiera – próbował się bronić.
- Chyba, że nie mają nic przeciw – wyjaśnił kapelan.
- Ale ja mam – wbił w towarzysza gniewne spojrzenie.
- Ale jak cię wybieraliśmy, to nie miałeś– uśmiechał się od ucha do ucha.
- Bo mnie tam nie było! – House próbował ratować skórę.
- No to nastęnym razem zostaniesz do końca i wysłuchasz mojego niby nudnego kazania – duchowny chyba zbyt szybko przyswajał złe nawyki od oryginalnego przyjaciela.
- Nice – pokonany szaman wycedził przez zaciśnięte zęby. Albo wielebny był o wiele bystrzejszy niż przupuszczał albo nie mówił o sobie całej prawdy.
- A, i żebyś mi czasem nie uciekł z jakąś Izaurą, Esmeraldą, czy kimkolwiek innym – dorzucił na odchodne.
- Odwiedzasz nasz klub dla dużych chłopców?! – powiedział odpowiednio głośno. – Chyba powinienem się czuć zazdrosny – szaman udał oburzenie.
- Skąd! – wybełkotał zakłopotany. – Po prostu każdy potrzebuje rozgrzeszenia. Zwłaszcza jeśli ma z tobą do czynienia – westchnął wielebny.
- Zdecydowanie opcja numer dwa – House był tego niemal pewny.
- No więc zanim zaszyjesz się, gdzieś w leśnym gąszczu powinieneś wiedzieć, że panna Lisa również zgłosiła się na ochotnika – dodał mimochodem. – Oczywiście zgłosiła się nim wybrano ciebie, ale później nie mogła już zrezygnować – wzruszył ramionami. Greg tylko na to czekał. Na jakiś przypadek, dziwny zbieg okoliczności, czy ewetualnie efekt własnej manipulacji. Tym razem poszło gładko.
- Będzie się działo – dodał w myślach posyłając przerażonemu ojcu Wilsonowi bardzo złowieszcze spojrzenie. W tym momencie uroczy mężczyzna ubrany w nie pasujący do niego czarny kolor właśnie stracił pewność, co do słuszności swojej decyzji. Ale z drugiej strony tak bardzo chciał pokazać swojemu zagubionemu przyjacielowi inną drogę. Omijającą panienki, saloony i inne dziwne, nieznane mu używki. Poza tym wszystko miało się dziać pod okiem najwyższego, więc nic złego nie mogło się przecież stać? – desperackie pytanie zawisło w głowie wielebnego spoglądającego na szamana bezczelnie taksującego okolice biustu niewinnej Lisy Cuddy.

- Najwyższy czas zacząć się modlić – powiedział sam do siebie i zniknął w drzwiach kościoła.

Co prawda powstanie jakiegoś durnego ośrodka nie było mu na rękę, ale nigdy nie potarfił odmówić sobie dobrej zabawy. Poza tym i tak liczył, że plan po prostu nie wypali. No, bo kto niby mógłby zarządzać takim ośrodkiem? Większość tutejszych chłopów nie miała czasu na takie zabawy, a wiejskie dziewki nadawały się raczej do szycia nowych kiecek i ewentualnie wzdychania do wielebnego. Był pewien, że nic mu nie grozi.

- Synu, mam nadzieję, że wiesz, co robić? – senior rodu zwrócił się do szamana z podejrzanym uśmieszkiem.
- Tak wiem, wnuk i te sprawy – westchnął sięgając bo butelkę burbonu. Jeremy House – wywrócił oczami.
- Mam na myśli tę głupią aukcję. Taki ośrodek na pewno zaszkodzi naszej działalności – wyjaśnił.
- A to – udał olśnienie. – Jasne, że wiem, co robić. Szukujcie się na niezłą zadymę – na jego ustach zagościł piekielnie łobuzerski uśmieszek.
- Ale pamętaj, że to świątynia wielebnego Wilsona. Nie chce kłopotów – ojciec upomniał syna.
- Nie zamierzam jej spalić – oburzył się młodszy mężczyzna. – No chyba, że przypadkiem trafi się jakaś wiedźma do spalenia na stosie…
- Synu! – do pokoju weszła pani domu i zgromiła wzrokiem niby dorosłego już syna.
- Ci bezwzględni Cudd’owie chcą przejąć całe miasteczko. Jak uda się im stworzyć ten ośrodek będziemy skończeni – senior rodu był wyraźnie zaniepokojony.
- Dobrze wiesz, że wszyscy nam ufają. Oni są bogaci i bezwzględni, a takich nikt nie lubi. No i kto niby miałby leczyć w tym ich ośrodku? Znasz tu jakiś innych szamanów – House wydawał się zupełnie spokojny. – Stary Harry chce zyskać poparcie przed nowymi wyborami i tyle. Obiecuje, że uleczy całe miasteczko. To idiota – wzruszył ramionami. – Córka to pewnie nie jest jego. Pani Filemona załatwiła pewnie staruszka z tym ich lokajem. Jak mu tam „Ciemny Foreman”? – zamyślił się na chwilę.
- Ale on jest czarny – senior rodu wywrócił oczami.
- No fakt. Więc zostaje chyba tylko mały Taub – roześmiali się oboje.
- Trzymaj się od niej z daleka – Jeremy House nagle spoważniał. Dobrze znał swojego syna i wiedział, że ciągnie go zwykle tam, gdzie nie powinno.
- Nawet jej nie… - zawahał się przez chwilę. Przecież nie będzie kłamał ojcu. W końcu jakby nie było trochę ją tam podotykał. Ale obmacywanie tak wielkich tyłków się nie liczy. Poza tym jego ulubiony wielebny na pewno go rozgrzeszy. – Nawet jej nie dotknąłem – mówił udając pozorny spokój. Samo myślenie o tej kobiecie rozpalało jego wnętrzności.
- Masz szczęście. W przeciwnym razie jej ojciec i jego synalkowie już zakopywaliby cię w ich pokaźnym ogródku za swoją obrzydliwie wielką posiadłością. Pamiętaj, że pojutrze przyjeżdża młoda Alison. Jej matka liczy, że ta się w końcu ustatkuje. Cameron to dobra partia. Ród z wieloletnią zielarską tradycją...
- Ale… - Greg nienawidził tego całego rodzinnego swatania.
- A od tej cizi od Cuddych trzymaj z daleka – pogroził synowi. - Nie chcę żeby historia się powtórzyła – senior nagle posmutniał. Greg momentalnie się zaciekawił. Wbił w niego spojrzenie żądne wyjaśnień. Ale mężczyzna właśnie zasnął.
- Cokolwiek miało to znaczyć zawsze mógł się tego dowiedzieć jutro – dodał w myślach i zniknął za drzwiami swojej komnaty.

Słońce od dobrych dwóch godzin świeciło już sobie w najlepsze. Lekko skacowany szaman niechętnie zgramolił się ze swojego wielkiego łoża. Założył wytarte spodnie, schodzone buty i skórzanną kamizelkę. Nie zamierzał się golić, no bo i po co. Marzył, by każdy dzień mógł się tak zaczynać. Dziś nie miał umówionych żadnych wizyt. Jak on tego nienawidził. Przyjmowania zasmarkanych bachorów, czy struwanych przez zazdrosne żony mężów. Tym razem czekała go miła odmiana. Seksowna asystentka i mnóstwo dobrej zabawy podczas licytowania nikomu niepotrzebnych staroci. Oczywiście nie mógł nie dorzucił czegoś od siebie. Oczami wyobraźni już widział swoją cizię prezentującą... W jednej chwili porwał tajemniczy pakunek, dokuśtykał do swojego pięknego rumaka i szczerząc białe ząbki pognał na spotkanie swojej wymarzonej „nieszamanki”.

OLA336

Po pierwsze, myślałam, że ten moment nigdy nie nastąpi

Po drugie, nie można czytać i płakać jednocześnie ze śmiechu

Po trzeci, „salon małego Tauba” mnie rozwalił i ja nie mogę czytać dalej bo już teraz nie płacze, a tarzam się ze śmiechu

Po czwarte, „- Boże, widziałeś ten tyłek” Greg, jakiś ty się zrobił religijny!!

Po piąte, łeeeeeeee myślałam, że inną pokute dostanie, a tak w ogóle, to gdzie była spowiedź??

Po szóste, House skłamał!!!!! I będzie konfesjonał

Lisek kocham

neko.md

lisku!
ja również straciłam nadzieję, że następna część już nigdy nie przyjdzie.
myślałam, że przy tytule pojawi się znaczek [NZ/P] a tu taka miła niespodzianka!

a_cappella

lisek

A cappella, ale liskowi wstyd

tyle błędów

Ale to wina wczorajszego wiśniowego Pikolo w nadmiarze

W sumie napisane od jakiegoś czasu, ale osteczne poprawki daję dopiero przed wrzuceniem. Stąd wyszło jak wyszło. Nie wiem, jak będzie, bo ogólny zarys fika mam i coś tam naskrobane też, ale jakoś go nie czuję. Nie wiem, czy chcielibyście ciąg dalszy tego czegoś. Bo to długa historia będzie

Sporo tajemnic, romansów i innych oklepanych takich tam

Zobaczymy, czy zdołam jakoś ogarnąć tego mojego szalonego wena.
I bardzo dziękuję Ci za komentarz i pomoc

Ale jak już mówiłam powoli czuję wypalenie i moje teksty zupełnie przestają mi się podobać

Tym większą mam radochę jak ktoś napisze, że mimo wszystko czeka na ciąg dalszy

A i o czym przypomniałam

Czyżby a cappella miała zamysł coś napisać

A tak stylizowany tekst

Tak, tak, tak, tak...

Neko md, dzięki, na życzenie kolejna część Gry...

Oluś, moja kochana i niezastąpiona

Ciszę się, że jesteś

WIesz na co czekam

Na ciąg dalszy Trudnego..., strasznie mi brakuje naszych młodych bohaterów

OLA336

sarah_amelia

Lisku!!
Uśmiałam się

Poprawiłaś mi humor

Wielebny Wilson, cizia Lisa, szaman Greg... Muszę wiedzieć co będzie dalej! Błagam nie porzucaj tego

Co do romansów i zagmatwanych sytuacji... Trzy razy tak

W końcu wielebny musi mieć z czeg rozgrzeszać

Dużo weny i czasu

Sarah_amelia

maagdaa

Lisku !
Ja chcę natychmiast wiedzieć, co dalej, no !

mazeltov

pierwszy raz trafiam na to cudenko myslalam ze przeczytalam wszystkie twoje fiki a tu prosze jeden sie zawieruszyl i to jeszcze taki

cudowny poprostu taki wyjatkowy niby historia ktora znamy ale bohaterowie zupelnie inni i chyba zobaczyc takiego Romea i taka Julie to bym chcial juz nie wspomne o Padre Wilsonie

czekam na cd

ps:

wybacz ze wczesniej nie przeczytalam ale naprawde nie zauwazylam wczesniej tej perelki