01x09 "DNR"

Cuddy

Odcinek 9 "DNR".

Data premiery w USA: 1 Luty 2005

Pacjent: John Henry Giles, muzyk grający na trąbce. Zdiagnozowano u niego ALS - stwardnienie zanikowe boczne (inaczej: choroba Lou Gehringa - brak testów, brak możliwości leczenia). Pacjent pojawia się w szpitalu z zapaleniem płuc.

W jaki sposób House zostaje zaangażowany: House zostaje poproszony o pomoc, ponieważ lubi muzykę Johna Henry'ego i uważa, że diagnoza ALS jest błędna.

Diagnozy wstępne: Wieloogniskowa neuropatia motoryczna (House przekonuje Foremana do podawania Johnowi Henry'emu dożylnie immunoglobulin), potem ziarniniakowatość Wegenera.

Naruszenie prywatności/pogwałcenie zasad etycznych: John Henry podpisuje DNR (Do Not Resuscitate - Nie Resuscytować), ale kiedy immunoglobuliny niemal doprowadzają do jego zgonu, House go reanimuje, co zostaje nazwane "atakiem".

Diagnoza ostateczna: Zniekształcenie tętniczo-żylne (AVM) śródtwardówkowe, naciskające na kręgosłup pacjenta. To nie ALS spowodowało jego paraliż.

Klinika: Mężczyzna, który nie powiedział pielęgniarkom o swojej cukrzycy. House diagnozuje tę chorobę na podstawie braku włosów na dłoniach pacjenta oraz jego, o parę numerów za małych, butów. Mężczyzna chce dostać receptę na Viagrę. House, wręczając mu ją, mówi: Jeżeli od nieleczonej cukrzycy dostał pan choroby serca, zabiją pana. *

Inne: House idzie do sądu i nalega, aby John Henry utrzymywany był przy życiu, bo jeżeli umrze, House nie będzie mógł stanąć wobec swojego oskarżyciela.

W odcinku występuje muzyk/aktorka Brandy jako ona sama

Źródło: [link widoczny dla zalogowanych]

Tłumaczyła: hanica91
* z napisów tłumaczonych przez Wichrową Kejt.

michnik

Pierwsze naruszenie prawa House'a i wizyta w sądzie - rewelka

.

Do tego akcja z zakazem zbliżania się do pacjenta i przeniesienie go obok kliniki - ten człowiek to geniusz, haha

.

Rashid

Taak, to był bliski geniuszu odcinek

Rywalizacja z dr Hamiltonem, jak zwykle świetne teksty, sprzeczka z Foremanem i rozmowa z Gilesem, który mówi samotności House'a na co dostaje od Grega "dlatego Bóg stworzył mikrofale"

Świetne

Viper

Ta rozmowa z tym muzykiem...wzruszające. Ale teksty House'a, najpierw ten na sali sądowej "mój zespól to idioci"

i o tym jak powiedział sędziemu o jego chorobie serca a potem do muzyka "jak dalej bedzie pan sie chcial zabic to panu pomoge"

poza tym lezenie na dywanie ze sluchawkami na uszach w godzinach pracy...boskie

Em.

Piękny odcinek. Jak na razie jest u mnie w czołówce. Najlepsze momenty :
- kiedy House zaczyna sam analizować przypadek pacjenta, mimo że to Foreman jest "szefem"
- kiedy na sali sądowej House wstaje (mimo że powinien siedzieć) i mówi "moi ludzie to idioci"
- kiedy rozmawia z pacjentem i przyznaje, że nie ma nic poza medycyną.
- ignorowanie dr Hamiltona i jego diagnoz
- rozmowa z Foremanem i przyznanie się House'a że każdą swoją medyczną decyzję przeżywa i być może Hamilton śpi lepiej, ale to on z całych sił poświęca się pracy (brzmiało to nieco inaczej, ale już nie pamiętam)
- końcówka, kiedy Greg mówi do Foremana "Do zobaczenia, Ericku"
- tekst Wilsona do House'a w sądzie "Niektórzy lekarze mają komlepks mesjasza, chcą za wszelką cenę wszystkich uratować. Ty masz kompleks rubika - chcesz za wszelką cenę rozwiązać łamigłówkę."
Podsumowując, odcinek niemalże genialny

Foreman : Gdy popełnię błąd..
House : Czynię cię odpowiedzialnym, to co?
Foreman : Dr Hamilton przebacza. Jest zdolny do pójścia dalej.
House : Wcale tego nie robi.
Foreman : Spieprzyłem jego przypadek. Powiedział mi...
House : Nigdy nie powiedział, że tobie przebacza.
Foreman : Byłem tam. Powiedział, że to nie twoja wina. Więc?
House : Więc była. Spróbowałeś... Zrobiłeś coś świetnego. Pomyliłeś się, ale i tak było świetne. Powinieneś się czuć świetnie, że to było świetne. Powinieneś czuć się jak gówno, że było błędne. To jest różnica między mną a nim. On myśli, że robisz swoją pracę, a co będzie to będzie. Ja myślę, że to co ja i to co ty robisz ma znaczenie. On śpi lepiej w nocy. Nie powinien.

Dżuczek

Moment, gdy muzyk opuszczając szpital podpierając się tylko laską

daje Housowi swoją trąbkę z zastrzeżniem, że nie chce aby Greg na niej grał

- świetne.
Tutaj też House z całą szczerością przyznaje, że po prostu przeżywa ból. Smutne.

Odcinek fantastyczny-rozmowa z Foremanem, swego rodzaju rywalizacja z Hamiltonem.

Em.

Aku

kratos

No w sumie to pobicie

Zaczynam nie lubic Foremana . Nie przyjął propozycji ale sie zastanawiał . Fajnie House nastraszył sędziego .

evay

pięknie, Foreman prowadzi ^^
świetna muzyka w tym odcinku ;]
i to jak House straszyl sędziego - pierwsza rozprawa w serialu uuuuu ;D (i tak najbardziej mi sie podoba jak bedzie potem Tritter ;D)
swietny odcinek, wkurzal mnie ten koles gdy tak sie upieral przy DNR

judyth1

Jakoś dziwnie kiedy Foreman się rządzi...na całe szczęście House przejął "akcję" już po kilku minutach:P

Atrakcja

Oj, tak. Ten odcinek jest naprawdę świetny. House nareszcie udowodnił, że jest człowiekiem, znaczy, że ma uczucia (w co nigdy nie wątpiłam)^^

unblessed

Również uważam, że jeden z co bardziej genialnych odcinków. Bardzo podoba mi się i postać Johna, i Hamiltona. Obydwie dobrze wykreowane i ciekawe. Chciałam zacytować pewien dialog, który mnie urzekł, ale ubiegła mnie już Em.

On myśli, że robisz swoją pracę, a co będzie to będzie. Ja myślę, że to co ja i to co ty robisz ma znaczenie. On śpi lepiej w nocy.Nie powinien. Te słowa plus oczy House'a - borze szumiący miałam ciary jak nie wiem. Podobał mi się też moment po jakieś minucie, jak House rozgryza czemu na prześwietleniach wcześniej nie było tego widać - w pewnym momencie Formann patrzy się na niego takim szczególnym wzrokiem. Ukłony dla obu aktorów - świetnie zagrane!

Skoro Em. mi ukradła dialog, to wkleję nie mniej mocne słowa:

kornelia233

odcinek super...
podobała mi sie scena gdzie F wchodzi do gabinetu H, House leży ze słuchawkami na uszach i te pierwsze zdanie - przesłyszenie:P
F: - zabronił sie reanimować
H: - zadzwonił do Romanowa??
F: - zabronił sie reanimowac

P

Piękny dialog (przytoczony przez unblessed) z ktorego wiele dowiadujemy sie o Housie, o tym ze mimo ze nienawidzi pacjentów to medycyna jest jego pasją , dla ktorej jest sklonny bardzo wiele poświęcić (widać to np. w tym odcinku jak i w 01x14 )

dzio

Heh, nie wiedziałam, jak to było przetłumaczone.

W oryginale jest "He's DNR." "He rhymes with dinner?" - bardzo ładnie sobie z tym dialogiem tłumacz poradził.

A te dwa fragmenty, przytoczone przez Em. i unblessed to są moim zdaniem jedne z najważniejszych momentów 1 sezonu. Jedna z pierwszych możliwości spojrzenia na to, co się tak naprawdę w głowie House'a dzieje i co jest dla niego ważne. Fenomenalny odcinek, moim zdaniem.

Natka

A mi nie wiem czemu, nie przypadł za bardzo do gustu. Miał niektóre świetne momenty, jak kiedy House nastraszył tego sędziego i rozmowa z Foremanem... no i dowiadujemy się, co siedzi w House'a głowie

Shea Sunflower

"Cóż, niektórzy lekarze mają kompleks Mesjasza.Muszą zbawiać świat ty masz kompleks Rubika, musisz rozwiązać łamigłówkę."

Bardzo trafna uwaga pana Wilsona.

House i jego pałeczkowate palce znaczy nie jego tylko sędziego. Bardzo ciekawy odcinek. Podarowanie trąbki i prośba aby House na niej nie grał. Ach..

SamoZuo

Tekst o kompleksie Rubika był najlepszy

Ogólnie przypadek medyczny słabo mi się podobał. Nie należał do najlepszych.
Dałabym mu 5 pkt.

laizly

ciekawa postać.
i House, wiecznie łamiący wszystkie obietnice. ; d
mimo wszystko, czegoś zabrakło.

Cralite

House jest genialny, poprostu genialny

Dostał zakaz zbliżania się, przeniósł go obok kliniki, poszedł go sądu, żeby móc stawić czoło oskarżycielowi xD chwilami go nie ogarniam

House jak to House, nie obyło się bez komplikacji i zakazów prawnych, ale i tak go wyleczył xD. Ten Hamilton mnie denerwował (styczność wielkich umysłów, choć oczywiście wiadomo, który większy

)Forman był trochę bardziej wkurzający, ale w końcówce się poprawił. Podobało mi się też zakończenie: dwaj faceci z laskami (boże jak to brzmi

)

Czo98

Mi się podobało jak House i Wilson gadali w sądzie.
...-Daj mi posłuchać...
Odinek Super... zresztą jak wszystkie!

nlg

No cóż, ja się z Housem nie zgodzę. Co komu po tym, że będziemy przeżywać i rozdrapywać (to nie po lekarsku nawet). Pewnie, że robi się wszystko co możliwe. Że w razie błędu wyciąga się wnioski na przyszłość. Ale ja wolałabym, żeby leczył mnie człowiek, który "śpi lepiej". Który się nie zadręcza i któremu pod presją jaką sam sobie narzucił nie zatrzęsą się nade mną ręce.
Bo naprawdę, wszystko to stoi w sprzeczności z tym, co House prezentował wcześniej. Negował całe to przejęcie. I słusznie. Sensownie.
Za co w gruncie rzeczy mógłby się winić? Albo Foremana na przykład. Za błąd? Przy danych, które posiadają na konkretny moment, podejmują najlepsze decyzje. Z czasem może się okazać, że inne kroki przyniosłyby lepsze rezultaty. Ale po czasie zmieniają się dane. Ocenianie bez uwzględnienia tej zmiany jest śmieszne. Zresztą ja zwyczajnie nie lubię dramy.
No i przeszkadza mi to fanatyczne podejście do pracy. Pasję rozumiem.

Genialne w tym odcinku były teksty. O autografie na DNR najlepszy. Rubik i "ścigamy się do krawężnika". No i przeniesienie pacjenta w okolice kliniki. Naprawdę humor mi się podobał tym razem wyjątkowo.
Interesujący przypadek, pomysł z zasłonięciem przez zapalenie (chociaż nie do końca rozumiem jak by się to miało nie uwidocznić), ale faktycznie ciekawy.

Foremanowi się nie dziwię, sama bym poważnie rozważyła wyjazd i bardzo możliwe, że na jego miejscu wybrałabym wsółpracę z Hamiltonem. Rozumiem (ok, staram się zrozumieć), że House'a można uwielbiać, ale Eric do fanów nie należał nigdy, a atmosfera w pracy to koniec końców naprawdę ważne kryterium. Mimo wszystko chyba wybrał dobrze.
Drugi z rzędu odcinek za mało Chase'a. Szkoda.

LenaH

To było piękne! Człowieczeństwo i "prawdziwa medycyna z powołania" u Hause, piękne

Amigo Vulnerable

Genialny odcinek.
Miażdżąca rozmowa House'a z muzykiem...

keylos

Odcinek rewelacyjny!