5x08 - "Emancipation"

Bittersweet

Hmm, jakoś specjalnie się nie wybija ten odcinek ponad przeciętność, ale i tak był lepszy od "Adverse Events", którego jakoś wyjątkowo nie darzę sympatią

Właściwie nic mi specjalnie nie zapadło w pamięć, może poza sceną, gdy Taub powiedział, że ma Huntingtona - ta mina 13

I później fajnie było, jak się kłócili, a House : "Próbuję tu spać!"

Nie mogę się doczekać, aż ściągnę 9 odcinek

joasui

Tak czytam kilka ostatnich opinii i widzę, że ogólnie odcinek został uznany za średni. Wasze prawo, tak samo moje do tego, żeby ten epizod uznać za bardzo fajny

Przede wszystkim rządzą wszystkie Hilsonowe sceny (bagatela 3 albo 4) rządzą. Tak dobrych nie było już dawno.
Poza tym duże wrażenie zrobiła na mnie przemowa House'a u pacjentki o tym, co strasznego zrobiła - z siadaniem na łóżku i patrzeniem w oczy, ten niski głos i niebieskie ślepia: wielkie WOW. House okazał duuuużo ludzkich uczuć i zrozumienia, normalnie szczena mi opadła.

Może taki odbiór był związany z faktem, że niewiele się po tym odcinku spodziewałam. Tak czy siak IMO był fajny, choć uzasadnienie nieco krótkie mi wyszło

Yarpennus

Znowu forum mi wywalilo...

Odcinek srednio wypada przy innych, ale to nie znaczy, ze jest zly. Wszystko zalezy od punktu odniesienia.

Najlepszy moment odcinka to jak Foremana olsnilo w stylu House'a i komentarz Cameron jak Foreman uciekl do pacjenta

hanutka

a mi się ten odcinek praktycznie w ogóle nie podobał. zapewne zawarzył na tym przypadek medyczny

wiemy, że wszyscy kłamią, ale, żeby aż takie bzdury wymyślać

mimo tego, że skończyłam oglądać go godzinę temu to nie pamiętam na co ta dziewczyna chorowała

za to bardziej podobał mi się drugi wątek medyczny. w sumie przed formanem wiedziałam co może byc przyczyną choroby chłopca ale mimo wszystko to chyba ten wątek stał się dla mnie głównym wątkiem.
całośc odcinka uratowali chyba bohaterowie.
cieszę się, że znowu było trochę cam i chasea

Antonio

Odcinek ten jak na możliwości scenarzystów (ukłon w ich stronę

) była raczej średni.
Fajnie, że znów pojawili się Chase i Cameron- byłbym za gdyby pojawiali się częściej i na dłużej.
Brawo dla Formana, który w tym odcinku wykazał się własną inicjatywą.

Stanowczo za mało Cuddy

Pacjentka, jej przypadek medyczny i cała fabuła z nią związana była dość ciekawa

House-Wilson- niestety mizernie

Wierzę, że jeszcze pojawią się takie odcinki, które mną wstrząsną, sprawią, że w oku zakręci się łza- a tak już bywało (Wilson's Heart)

malinkasa

fajnie, że 2 przypadki równocześnie.
Uwaga!!! ludzie! House się sam przedstawił pacjentce! i to ładnie i grzecznie:D
poza tym za dużo Formana. ale dobrze, że sporo Chase'a i Cameron:D
i mogłoby się troszkę 'podziać' w kierunku Huddy. ale cóż.... może co za dużo to niezdrowo.

Kajman

fajny, fajny. ufny Kutner i dwa przypadki. Chase z Cameron. mi tam się podobało.;D

Ale Taub w 17:51 walnął taką minę jak House mówi że dobrze, że chociaż jedna osoba nie ma serca. xD

Czerwono-Zielona

To ciekawe jak skrajnie różne są opinie na temat tego odcinka... Ja zaliczam się do tych niezbyt usatysfakcjonowanych, jako że życie wewnętrzne bohaterów, zwłaszcza tak pokręconych jak House, pociąga mnie bardziej, niż przeżucanie się ekipy hasłami (chciałam napisać "hałsami"

) medycznymi, bo nawet jesli niektóre z nich kojarzę, to i tak nie mam pojęcia czy faktycznie podwyzszony poziom katecholamin ma coś wspólnego z wysiękiem opłucnowym...

Pomimo braku zachwytu nad tym epem, po przeczytaniu Waszych komentarzy chciałam jednak dodać coś od siebie:

Po pierwsze - piszecie, że dialogi House - Wilson takie nijakie... Ale to wszystko przecież było celowe! Mnie zafrapowało to, że Wilson wymyślił nowy chwyt na House'a - nie prawić mu kazań...I bawiło mnie jak z beznamiętnym wyrazem twarzy trwał przy swoim postanowieniu i nie wdawał się z nim w żadne dyskusje... a House był nieco zdezorientowany, co dawało się wyczuć przez cały odcinek... W uroczy sposób pokazało to jak House'owi są potrzebne te "kazania" Wilsona, ze coś mu one dają.. W zasadzie domagał się ich od Jamesa, tym samym przyznając się do tego, że rozmowy z przyjacielem są mu potrzebne, ze pomagają mu pozbierać myśli... Ciekawe jakie rewelacje na temat swych zamiarów względem Cuddy wydedukuje House w samotności swego umysłu... Zobaczymy (albo i nie) w następnym odcinku

Po drugie - no właśnie - Cuddy... Choć, jak pisałam, życie prywatne bohaterów mnie ciekawi, to jednak bez przesady... Podobało mi się to, że sprawa Huddy została w tym odcinku "zawieszona". Te fajne drobiazgi w postaci "rozmów" House - Wilson i spojrzenia na Cuddy to - po pełnych emocji poprzednich odcinkach - absolutely enough. Owa subtelność w tym temacie była tu jak najbardziej wskazana, po pierwsze - żeby nie zrobić z serialu "Pierwszej miłośći", a po drugie - myślę, że dobrze to oddaje realne życie - emocje muszą opaść, każdy musi to sobie na spokojnie w głowie poukładać... A nasza ciekawość tylko przez to rośnie:)

A Foreman - no cóż, nie przepadam za człowiekiem... więc trochę mnie irytował nadmiar jego twarzy na ekranie, ale generalnie fajny pomysł, że się odłączył i robił coś "na boku", na dodatek ze starą ekipą... Bo gdy wszyscy pracują nad jednym przypadkiem, to jak dla mnie trochę zbyt tłoczno się robi, a przecież starym kaczuszkom też się trochę czasu antenowego należy... A zatem to dobry patent na spokojne pokazanie wszystkich bohaterów. Sympatyczny moment, gdy Foreman doznał olśnienia przy Cam i Chasie, choć z drugiej strony - nie poczułam dawnego klimatu, a ponadto miałam wrażenie, jakby "zdradzili" House'a, bo to przecież dla niego powinny być zarezerwowane słynne momenty"objawień".

Dodatkowo nieco refleksji na temat więzi między rodzeństwem...
Mały pacjent i jego brat - przecudowni...
Wnioskuję, że Foreman ma wyrzuty sumienia w stosuku do brata.. Może kiedyś pociądną ten wątek? Na przykład trafi on do PPTH jako pacjent...?

Fajnie, że ciut więcej Kutnera, budzi on moją ogromną sympatię, aczkolwiek czekam na coś więcej... Trzynastkę wyeksploatowali na maksa, Taubowi też życia uczuciowego trochę wybebeszyli, poznęcali się nad serduchem Cuddy, może teraz coś więcej o uroczym Hindusie...?

O jego rodzicach już parę razy słyszeliśmy, może by tak dorzucić jeszcze jakiś szczególik...?

A House... znów cudownie wyczuł pacjentkę... Taki nieczuły, a taki czuły... mozna by rzec. Ja tez zauwazyłam analogię do tragedii z Amber:
House: "You see someone who did something terrible… Who deserves to suffer. Who doesn't deserve to live".
Od razu stanęła mi przed oczami scena z "autobusu do nieba"...

Podsumowując - odcinek mnie trochę nudził (co w sumie samo w sobie nudne nie jest, bo to się u mnie w przypadku "House'a" w zasadzie nie powinno zdarzyć, więc byłam nieco - takie mi dziwne słowo przyszło do głowy - skonfudowana...

Jak House bez przemów Wilsona;) ) ale Wasze spostrzeżenia mnie zainspirowały i "wycisnełam" z tego epa wiecej niż sie spodziewałam:)

Luke77

Zgadzam się. Więcej Chase'a i Cameron , to był duży plus. Zawsze lubiłem starą ekipę House'a

Alumfelga

Ten odcinek zawiera jeden z najlepszych wątków medycznych sezonu

Poza tym podobał mi się w nim Foreman: po odmowie House'a zachowuje się jak obrażone dziecko, ale potem próbuje coś z tym zrobić. Stara ekipa znów rozwiązała zagadkę - House dobrze ich dobrał i wyszkolił

A propos House'a - chcę wierzyć, że gdyby Foreman nie postawił diagnozy, to wkroczyłby w krytycznym momencie, zanim doszłoby do najgorszego, ale jeśli nie? Albo byłoby za późno?

Vogue.

Jak na razie w 5 sezonie to były najciekawsze przypadki medyczne (a jestem właśnie po 8 odcinku). Tak coś czułam, że ta dziewczyna kłamała w sprawie gwałtu.
Trochę odcinek przypomniał mi 'stare, dobre czasy', bo duży udział mieli Foreman, Chase i Cameron

.
Ogólnie odcinek bardzo dobry !

NinaX

Właśnie sobie dziś odświeżyłam ten odcinek, jakoś mnie tak naszło. Już zdążyłam zapomnieć jak podobały mi się zawsze starcia House - Foreman i Trzynastka z tym swoim drwiącym podejściem do Tauba.

Na plus są zdecydowanie przypadki medyczne, oba. Rozwiązanie sprawy tej dziewczyny szczególnie budzi uznanie, choć nie wolno zapomnieć o tym, że przecież Foreman też zrobił kupę dobrej roboty. Wzruszająca scena, kiedy vrat bratu podaje dłoń, też miałam wrażenie, że Foreman ma ogromne wyrzuty sumienia w stosunku do brata, zresztą to trochę warunkuje jego postać.

Najlepsze zdecydowanie przepychanki słowne House - Foreman i ostateczne podsumowanie House - nie mogę powiedzieć nie, bo nie pytałeś. To było w jego iście idealnym stylu. Aż się uśmiechnęła szeroko

Przeciągłe spojrzenie na Cuddy i nowa taktyka Wilsona to także rzeczy na bardzo duży plus w tym odcinku. Nawet chwilowy powrót Chase'a i Cameron mi się podobał, w pewnym momencie przypomniał mi się klimat pierwszych sezonów.

Odcinek zdecydowanie trzymał poziom. No i nie można zapomnieć o wymianie zdań Taub - Trzynastka. Zdecydowanie bardzo, bardzo dobre.