Odcinek 0 - Unaired Pilot

joasui

Dostępny na oryginalnym wydaniu DVD serialu.

Jest to nieco krótsza (godzinna) wersja "A study in pink", powstała dużo wcześniej (bodajże w 2009 roku). Brakuje niektórych wątków, jak choćby Mycroft nie pojawia się wcale, nie ma też mowy o Moriartym.

Moim zdaniem odcinek nieco słabszy od oficjalnego pilota. Niby wszystko tak samo, a jednak inaczej - inna gra aktorska, brak niektórych scen (np. nalotu na mieszkanie Holmesa - z obserwacji w barze przechodzimy w dość dramatyczny sposób do bezpośredniego spotkania z mordercą). Ale na pewno jest to ciekawostka.
Sherlock miał inną fryzurkę, na przykład

Lady Makbeth

Pierwsze co mi się rzuciło w Pilocie to zupełnie inny sposób filmowania i to jak odcinek wyglądał pod względem technicznym. Cieszę się, że postanowili zrobić go od nowa przez co jest bardziej dopracowany i generalnie ciekawiej zrobiony.
Zauważyliście, że w Pilocie Sherlock jest, jak by to określić, łagodniejszy? Powiedziałabym nawet, iż jeszcze bardziej wpasowuje się w teorie co niektórych fanów

Chociaż przyznać muszę, znacznie bardziej podobał mi się jego styl ubierania i fryzura niż jak to wyglądało w "Study in pink".
Tak przy okazji, znalazłam oba moment, kiedy Sherlock puszcza oczko do Johna, skądinąd jeden z najbardziej "kwikogennych" momentów w serialu. Pierwszy gif pochodzi z Pilota, drugi ze Study in pink.

Eriss

Odcinek był śmiechowy, a pod względem hm... rozwiązania sprawy trochę inny - podobały mi się obie wersje. Jednak pod względem technicznym oficjalny pilot był o wiele lepszy. Ogółem dobrze, że zrobili tego drugiego pilota, zdecydowanie bardziej zachęcał do serialu, ale "Unaired pilot" dla każdego fana Sherlocka to jest po prostu "must watch" XD
A ja - jako fanka BBC-owego Lestrade - powiem, że było w tym odcinku kilka takich hm... mniam scenek z nim ;3 XD

Pino

Dobrze, że zdecydowali się na zmiany, ale naprawdę przyjemnie jest obejrzeć tego pilota. Sherlock wydaje się być w nim bardziej ludzki i ubiera się też zupełnie inaczej. Te dżinsy

Jedyne, co bardziej podoba mi się w tym pilocie to gra aktorska Freemana w momencie kiedy krzyczy 'damn, my leg' (w "jedynce" wypada to bardzo sztucznie) i sposób, w jaki Sherlock zaprasza Watsona na kolację - jakby z większym wahaniem, sama nie wiem jak to opisać. W każdym razie wydaje mi się, że jest różnica.

Btw. Nie wiem, czy to prawda ale nowsza i dłuższa wersja powstała podobno tylko dlatego, że ludzie z BBC byli zachwyceni pilotem. Nie chodziło wcale o to żeby jakoś specjalnie go poprawiać. Nagle okazało się, że odcinek może trwać 1,5 godziny i żeby to zrobić, trzeba zmienić całość

joasui

Usiadłam sobie i obejrzałam scenę z panami w taksówce - kiedy Sherlock tłumaczy, skąd wie o karierze wojskowej Watsona i o piciu jego "brata". Potem obejrzałam tę samą scenę z "A Study in Pink".
Olać dżinsy (które nosił zresztą w drugim odcinku

), większą łagodność itp. Choć nutka dramatyzmu z porwaniem Sherlocka bardzo mi odpowiadała (nie czułam tego napięcia podczas analogicznej sceny w oficjalnym pilocie - Holmes tam sam poszedł na spotkanie z mordercą i miał możliwość samemu wyjść), to jednak różnice w technicznym dopracowaniu są tak wyraźne, że naprawdę wolę ASIP. Panowie nawet mówią w inny sposób. Benedict wygłasza swoją wyliczankę wolniej, jakby do części wniosków Sherlock dochodził dopiero w tym momencie (dopiero czyjś fik o tym, jak to Sherlock dorobił się zapalenia krtani pomógł mi zdać sobie sprawę, że w innych odcinkach Ben mówi praktycznie jak na jednym wydechu. Imponujące

).
No i product placement jest troszkę aż za widoczny. W tym pilocie jednoznacznie wiemy, że Watson ma laptopa Sony Vaio i iPhone'a. W ASIP oszczędzono nam tych szczegółów

.

Muniashek

Może i nieco słabszy od oficjalnego pilota, ale ma swój urok

Generalnie nie podoba mi się jednak gra aktorska. Tutaj trochę reżyser nie dopracował tego, na szczęście w oficjalnym już się poprawił.

Brak Mycrofta, szkoda, bo to też ciekawa postać.

Nie wiem, co mogłabym napisać o tym odcinku. Podoba mi się rozmowa Sherlocka z Johnem po wszystkim. Tzn gdy Sherlock stoi w tym kocu

Jest w niej coś... TAKIEGO.

Pino

Muniashek

RowanSs

W dużej mierze to właśnie Pilot podobał mi się bardziej niż oficjalna wersja ASiP. Kiedy obejrzałam po raz pierwszy "Studium(...)" byłam oniemiała, zachwycona, no i w ogóle bez tchu. Natomiast, gdy ściągnęłam jego starszego brata z 2009 roku, doszłam do wniosku, iż jest on tak samo dobry, a może nawet - pod pewnymi względami - i lepszy.
Jeżeli chodzi o kwestię techniczną, to muszę się zgodzić - późniejsza wersja wygrywa. Wiadomo, większy budżet, więcej smaczków. Urzeka mnie zwłaszcza forma pisania wiadomości tekstowych i wizualizacja niektórych myśli Sherlocka. Pilot wiele na tym braku traci. Ponadto obraz wydaje mi się też ździebko inny, jakby użyto wówczas mniej zaawansowanego sprzętu, lecz możliwe, że to tylko moje złudzenie.
Na pewno minusem jest również skrócenie całego odcinka. Co jak co, ale pół godziny w plecy to jednak dużo, gdy zna się pełną wersję i ma się to nieprzyjemne wrażenie ściśnięcia akcji.
Lecz...
Sherlock. I jego włosy.
Zdecydowanie wolę fryzurę z Pilota. Nie wiem do końca dlaczego, bo mam wrażenie, że dłuższe, podkręcone kosmyki dodają mu takiej... Sherlockowatości, ale mimo wszystko obstaję za wersją krótszą. Wydaje się wówczas młodszy, bardziej energiczny. Długie włosy go postarzają. No i chyba lepiej mu w ciemnym, takim czekoladowym brązie, aniżeli w bliskiej czerni.

Sherlock. I jego zachowanie. Względem Johna.
Odczuwam tu znaczną różnicę. Znowu na plus dla Pilota. W wersji oficjalnej trochę za dużo tam chłodu. Widać, rzecz jasna, wykluwającą się między nimi przyjaźń, ale wciąż Sherlock jest za bardzo najeżony. Ciągle odkrywa pazury i bardzo wolno, kawałek po kawałku, wpuszcza Johna na swój teren. W Pilocie wyraźnie jest zaznaczona linia graniczna w jego zachowaniu, gdzie dla całej reszty jest uszczypliwy i wredny, ALE do Johna ma zupełnie inny stosunek. W całym UP widać tę zakamuflowaną w czynach iskierkę między nimi. Niemal od samego początku, gdy John podziwiał na głos inteligencję Sherlocka, kiedy to znajdowali się oni na miejscu pierwszej zbrodni. Nawet tak trywialny moment jak przywitanie przed wejściem do mieszkania na Baker Street, było bardziej koleżeńskie i zwyczajnie miłe. A co najważniejsze - scena końcowa. Ja wiem, nie było Mycrofta, i to obniża walory odcinka, bo jego postać jest rzeczywiście perfekcyjnie zagrana, jednakże dzięki temu, co dostaliśmy w zamian, można na to troszeczkę przymrużyć oko.
Ich rozmowa była wspaniale rozpisana. Naprawdę, perfekcja. Pierwszorzędnie również przez Martina i Benedicta zagrana. Ich mimika twarzy, ton głosu, nawet sposób w jaki się na siebie patrzyli - to mówiło samo za siebie. Piękny, wiarygodny rozkwit przyjaźni na pograniczu bromance'u.

Podobała mi się zwłaszcza postawa Sherlocka, gdy potwierdzał, iż John ma rację, że nie będzie się on dręczył po zabiciu taksówkarza. Takiego czystego oddania, respektu i czułości nie widziałam u niego w żadnym z trzech oficjalnych odcinków. A szkoda.
Świetny był również moment, gdy zaczepia ich Lestrade, domagając się wyjaśnień, a John przerywa mu i tłumaczy dobitnie, że Sherlock musi coś zjeść (cała sekwencja zmiany, jaka zachodzi na twarzy Sherlocka - począwszy od zirytowania obecnością inspektora, przez zaskoczenie wtrąceniem się Johna, skończywszy na mieszaninie radości, podziwu i czegoś jeszcze, czegoś niesprecyzowanego, co przemyka mu chwilowo przez twarz, gdy patrzy on na niego).

Cieszę się z kolei, że w ASiP zrezygnowali ze sceny, gdy Sherlock ugania się po dachu, wieje wiatr, który rozwiewa mu włosy, na niebie świeci wspaniały, ogromny księżyc (nieodzownie przyćmiony i z chmurkami, dla lepszego efektu), w tle pompatyczna muzyka, a John stoi na dole i wpatruje się w niego jak pies w świeżą porcję mięsa. To akurat zaleciało tandetą.

W sumie muszę powiedzieć, że te dwie wersje się uzupełniają. Każda z nich ma w sobie coś osobliwego, czego brakuje tej drugiej. Dla mnie jednak troszkę więcej plusów ma Pilot