Odcinek 3 - The Great Game

joasui

Data premiery: 8 sierpnia 2010.

Znudzony Sherlock, eksplozja po drugiej stronie ulicy i ukryta wiadomość... Telefon od zakładniczki i 12 godzin na rozwiązanie zagadki. A to dopiero początek.

Pino

Zdecydowanie najbardziej trzymający w napięciu odcinek.
Całość jest świetna, ale dwie sceny mogłabym oglądać w nieskończoność: (SPOILER)
- odwiedziny Mycrofta - genialnie napisana i zagrana scena. Słowne przepychanki między braćmi, bezradność Watsona w starciu z nimi i oczywiście sposób w jaki Mycroft próbuje wybadać o co właściwie chodzi w tej przyjaźni.
- niesamowita i zakończona okropnym cliffhangerem scena na basenie (byle do jesieni...). Przyznam, że jestem jedną z tych naiwnych osób, które przez chwilę sądziły, że Watson może być Moriaty'm... xD
I samo pojawienie się Moriaty'ego! Może na początku miałam wątpliwości co do wieku i gry aktora, ale teraz jestem zachwycona. Coś jest w całym tym obłędzie.
Ale najbardziej spodobały mi się oczywiście wszystkie te momenty, w których widać przyjaźń między Sherlockiem i Watsonem (używam słowa "przyjaźń" żeby uniknąć niepotrzebnych sporów, ale jestem całym sercem za czymś więcej

). Obaj są gotowi oddać za siebie życie, a Sherlock chyba po raz pierwszy tak naprawdę zdaje sobie z tego sprawę.

Lady Makbeth

Moriarty jest wręcz bajeczny

Też przyznam, musiałam po raz drugi obejrzeć odcinek aby móc w pełni docenić tę postać, ale teraz zwyczajnie nie wyobrażam sobie 'Sherlocka' bez bez Jima.
Pino, masz rację, GG to najbardziej emocjonujący i trzymający w napięciu odcinek. Co najbardziej mi się podobało to sam fakt jak świetnie ta rozgrywka została obmyślana. Jak gra w podchody, tylko z ograniczonym limitem czasu. Zdecydowanie świetny odcinek.
BTW, to co mnie tam najbardziej tknęło, to sposób w jaki pokazany został Sherlock. W trakcie odcinka zachowuje się jakby całą grę traktował tylko i wyłącznie w charakterze własnej rozrywki, nie rozumiejąc, że tak naprawdę może chodzić o ludzi, którzy doznają krzywdy w trakcie. Tak naprawdę zmienia się dopiero w ostatnich scenach. Wszyscy widzą jak bardzo boi się o Johna, szczególnie po tym, kiedy M mówi jak to "spali jego serce". Nasz uroczy psychopata zdaje się dostrzegać jak bardzo John istotny jest w życiu Sherlocka, tak bardzo, że nawet stawia doktora w charakterze jego serca.

Pino

joasui

W końcu obejrzałam. Trochę screencapsów powstało, Ben ma oczy zielone z ciemną plamką nad źrenicą w prawym (plamka się nie zmienia, reszta pewnie zależy od natężenia światła na planie i ustawień monitora oglądającego

), myślałam, że "dużo, dużo, więcej" to zasada typowa dla pilotów, choć w finałach sezonów najwyraźniej też się może zdarzyć.

Odcinek byłby perfekcyjny, gdyby potyczka z Golemem w planetarium nie wyglądała mi na farsę. To była chyba jedyna scena, która mi się nie podobała. Poza tym genialny początek z wpakowaniem w kilka minut "znudzonych" zwyczajów Sherlocka (pad na kanapę z zarzuceniem połami szlafroka rulez

. Ktoś jeszcze zauważył jego wyszczerz w stronę ściany tuż przed wybuchem?), coraz bardziej niebezpieczna gra, bardzo aktywny w tym odcinku Watson... Upierdliwy Mycroft...
Moriarty do mnie przemówił, jeśli potraktujemy go jako świra. Zdecydowanie niebezpieczny przeciwnik, świetnie odegrany.

Pewnie będę dopisywać różne rzeczy w trakcie, ale na razie - wytnijcie scenę z planetarium i mamy odcinek idealny

Jeszcze drobiazg: zaserwowali (pewnie niechcący) fajne odwrócenie rzeczy wskazanej w filmie. Tam broni zawsze zapominał Holmes, tym razem było na odwrót (kiedy znaleźli Golema wśród bezdomnych)

Muniashek

Ehh, faktycznie genialny odcinek. Dla mnie właśnie nie przelatuje szybko, tylko przyjemnie trwa i trwa, bo tak dużo się dzieje.

Moriarty, też go z początku nie lubiłam, ale za drugim razem opanował moje serce. Jego głos, jego twarz, jego ubranie, jego wszystko...

Ta gra jest naprawdę świetna, uwielbiam tak zagmatwane rzeczy.

Kojarzycie scenę w muzeum, czy co to tam było, gdzie Sherlock przebiera się za ochroniarza? OMG, mogłabym oglądać w kółko moment, w którym się rozbiera i wychodzi przez drzwi, aż w końcu tam bym się znalazła i popędziła za nim *___*

Macie rację - dopóki John jest bezpieczny, Sherlock się nie przejmuje. Ale kiedy widzi go na basenie... Bałam się, że zrobi coś głupiego ze strachu.

Bodajże dopiero Lady M. uświadomiła mi, o co chodzi ze sercem. Oglądałam ten odcinek bez napisów, więc nie wszystko zrozumiałam, w tym dialogu z sercem i kwestii Johna odnośnie zrywania ubrań - a to w końcu dwie najważniejsze kwestie dla fanek czegoś więcej

Teraz, za każdym razem, gdy oglądam ten odcinek, nie wyobrażam sobie innego wytłumaczenia. Czasami aż mi brakuje sugestywnego spojrzenia Jimmy'ego w stronę Johna

Tak, drapanie się bronią po głowie jest...

No i najważniejsze pytanie: musieli skończyć w tym momencie?!

...byle do jesieni.

joasui

"Powiedziałem coś nie tak?"
[link widoczny dla zalogowanych]

Chyba trzeba wymyślić jakiś dział na fotki, cobyśmy się mogły wszystkie razem zgodnie ślinić.

Pino

Lady Makbeth

Faktycznie joasui, przydałoby się coś takiego

Zbaczając nieco z tematu (chociaż nadal o fotkach), oglądałam niedawno [link widoczny dla zalogowanych] i coś mnie tknęło jak doszli do głównego antagonisty Basila. Może to początki mojej choroby psychicznej, ale czy profesor Ratigan kogoś wam nie przypomina?

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
Powoli zaczynam się zastanawiać nad prawdziwymi źródłami serialu

Muniashek

Pino, być może masz rację. Mi chodziło o to, że prawdopodobnie John jako ten mniej inteligentny nie wie o niczym. W tej scenie Jimmy stoi w taki sposób, że jego twarzy nie widzi John, dlatego miałby idealną okazję do "wskazania" Sherlockowi, gdzie jego serce się znajduje.

Jak teraz to czytam, to wydaje mi się jednak to głupie

Cóż, Sherlock może nie chciał okazywać uczuć (John prawdopodobnie widział by jego zerknięcie), bo on to on - wszystkie wiemy jaki jest Sherlock, jeśli chodzi o okazywanie uczuć ;D

A dział na zdjęcia przydałby się, oj przydał. Lady to istna skarbnica, oficjalnie stwierdzam

Alumfelga

Odcinek bardzo emocjonujący i świetny scenariuszowo, co doceniłam dopiero po drugim obejrzeniu. Wszystkie te telefony, zagadki, rozwiązania - pod tym względem to najlepszy odcinek.

Z zadowoleniem obserwowałam wszystkie interakcje Sherlocka z innymi ludźmi. Brakowało mi wcześniej jego przebieranek, odgrywania ról (jak przy domofonie w "Ślepym bankierze"); tutaj dostaliśmy ochroniarza w muzeum i zrozpaczonego szkolnego kolegę

Moriarty to kompletny świr

Bardzo niebezpieczny, przebiegły i w ogóle, ale ten jego sposób mówienia

Sherlock się przy nim wydaje całkiem normalny. Scena na basenie - piękna. Uwierzyłam nawet w Watsona jako sprawcę tego wszystkiego... albo przynajmniej częściowego

Podobało mi się poruszenie sprawy motywów, jakimi kieruje się Holmes. Dla Watsona i widzów może wydawać się bohaterem, wsadzając za kratki złych ludzi i pomagając potrzebującym go ludziom (odwołuję się do opowiadań, w których S. szukał zaginionych przedmiotów, odnajdywał porwanych itd.), ale z jego punktu widzenia to jest przede wszystkim gra, zagadka, puzzle. Sposób na nudę. Widziałam to wielokrotnie w "House, M.D." i cieszę się, że i w "Sherlocku" tej kwestii nie zabrakło.

Na marginesie, rozbraja mnie Mrs. Hudson, która ich dalej bierze za parę. "Sprzeczka?"

Moja ulubiona scena? W Scotland Yardzie, gdy Sherlock z pewnym opóźnieniem pyta: "Wy wszyscy czytacie jego [Watsona] bloga?", a Lestrade na to: "Naprawdę nie wiesz, że Ziemia się kręci wokół Słońca?" Cały wątek z Układem Słonecznym rządzi

Jeśli chodzi o scenę z Golemem, zgodzę się z joasui. Miało być śmiesznie(?), a wyszedł jakiś nieładny zgrzyt, źle się to oglądało. To chyba jedyne, co nie podobało mi się w tym odcinku.

PS Ładny klip ktoś zmajstrował: KLIK. W takim wydaniu przełknę nawet tę piosenkę

Vicodinka

Wow.
Tylko tyle zdołałam powiedzieć po obejrzeniu tego odcinka po raz pierwszy.
Zdecydowanie najlepszy jak dotąd odcinek. Trzyma w napięciu i to bardzo.
Moriarty jest dziwny. Jest przerażający gdy nie mówi i gdy krzyczy a tak... gdy pierwszy raz się pojawił zaczęłam się śmiać

Ale teraz coraz bardziej go doceniam.
Scena z Golemem w planetarium faktycznie dość dziwaczna. Chyba jedyna rzecz, która niezbyt podobała mi się w tym odcinku.
Scena na basenie.... Boże. Szczena mi opadła. Ale żeby w takim momencie zakończyć?!
No i przerażony Sherlock... Martwiący się, przerażony, zdesperowany Sherlock... I on nie ma serca?
Odcinek 6/6 i jak dotąd zdecydowanie najulubieńszy

Lacida · Wysłany: Sob 21:18, 22 Mar 2014 Temat postu:

W przeciwieństwie do poprzedniego odcinek zapada w pamięć.
Takiego Moriartiego się nie spodziewałam.
Ten jego sposób mówienia...
Ten Golen to kojarzy mi się z tym olbrzymem z Bondów.