4x22 "The Walking Dead"

Alumfelga

Alumfelga

Riiiiick! Co prawda fakt, że martwy Rick już nagle jest sobą, a nie morderczym wampirem, mimo że pozostaje wampirem, jest logicznie nie do przeskoczenia (to jemu powinni dać lekarstwo i przywrócić go do życia, żebyśmy w końcu mogli zapomnieć o tym, jak zrobiono mu pranie mózgu), ale jak dobrze go widzieć! Wiecie, jak Damon naprawdę rozpoznał Ricka? Prawdziwy Rick nie boi się ciemności! No i po co wampirowi latarka, tak naprawdę. Tęskniłam, a słowa „Gdzie indziej mógłbym być?” to ironiczne pytanie do Julie Plec, która postanowiła go uśmiercić. Najgorsza. Decyzja. Ever. Jak coś przebija sire bond, to musi być koszmarne.

Ianowi się naprawdę aktorstwo poprawia przy Matcie D. Wszystkie momenty mieli po prostu cudowne.

„Isn’t she your girfriend now?” “Who knows?” Damon celnie podsumował cały ten sezon. I „Get the girl”

Jeszcze Rose się mogła pojawić i powiedzieć Damonowi to, czego nie chciał przekazać Jeremy. Po tylu stwierdzeniach, że to tylko sire bond i sire bond powinien się stworzyć Delenowy Team wsparcia dla Damona.

Lexi shippuje Steroline! Ja już przestałam, bo Caroline miała ostatnio na Stefana koszmarny wpływ, ale bardzo dobrze, że Lexi zachęca Stefana do, jak to oni mówią, move on.

Elena „Musisz mi powiedzieć, gdzie jest Katherine” była irytująca, a fakt, że Kath nagle osłabła, był mocno naciągany. Być może słabość Katherine była spowodowana połączeniem z Bonnie, ale i tak na konfrontacja wyszła bardzo nierealistyczna.

Widzieliście tę gazetę, Mystic Falls Tribune? To jest dopiero dobry temat na wątek, jakiś nadaktywny dziennikarz, który próbuje uświadomić mieszkańców miasta, co się w nim właściwie dzieje. Albo coś. Wciąż mam nadzieję, że wróci Rada i że burmistrzem zostanie osoba z większym potencjałem, bo tatuś Bonnie to była porażka.

Fajna rozmowa miedzy Damonem i Eleną. Damon wie, że to wcale tak nie działa, że zabicie kogoś, kto wyrządził nam krzywdę wcale niczego nie rozwiązuje. Wie też, że Elena nie uwierzy mu na słowo, dlatego ucieka się do rozsądku. Ale, jak już wiemy, na Elenę rozsądek nie działa.

Podobały mi się też słowa Stefana, że utrata bliskich to część bycia wampirem. Stefan czasem wyjeżdża z osobistymi doświadczeniami, kiedy nie powinien, ale to akurat celna uwaga. Elena musi w końcu przeżyć swoją żałobę.

Ech, a tak mi się podobało, że nagrobek nie był do niczego potrzebny. Musieli go jednak wykorzystać. Ale fajnie, że ten głupi pomysł z brzydkim, nieszczęśliwym wampirem okazał się nieprawdą. Paul W. i Matt D. świetnie odgrywają Silasa, nie wiem tylko, dlaczego twórcy się uparli na Caroline, która z miną bez emocji i tym swoim głosikiem nie brzmi wcale strasznie. Ich opór w kwestii babci Bonnie też pozostaje dla mnie niezrozumiały. Kurczę, nie wierzę, że zabili Bonnie. Wtedy, kiedy zaczęłam ją lubić, a nie cierpieć Caroline.

Stefan i Kol

Myślałam, że może wprowadzą Mikaela, ale nie, kolejna osoba, która wraca, choć wcale nie trzeba. Alexander też był potrzebny jak rybie ręcznik, wyglądał jak jaskiniowiec, kiedy stanął w tym świetle. Za to fajnie było zobaczyć Connora i Voughna (on zginął...?). No cóż, sytuacja jakoś wcale nie wygląda tak, jak powinna wyglądać sytuacja na odcinek przed końcem sezonu, a fakt, że zasłonę można sobie podnosić w dowolnym miejscu na dowolnie długo, też trochę umniejsza znaczenie całej sprawy. Właściwie gdyby nie Rick, to ten odcinek nie byłby szczególnie emocjonujący.