Muzyka duszy [NZ]

Salamandra13

Więc to takie tam, moje wariacje. Nie obiecuję, że coś z tego będzie, aczkolwiek mam taką nadzieję. Części będą krótkie, w dodatku przetykane.

Cześć 1: Don't worry, be happy
Muzyka: Bob Marley[link widoczny dla zalogowanych]

Kolejny szary dzień w pracy. Tym razem bardziej szary. House miał wrażenie, że świat huczy od dźwięków. Natarczywych, głośnych, które zdawały się chcieć przebić mu bębenki w uszach.
Tak naprawdę po prostu miał kaca. Wczoraj poszedł na randkę z butelką whisky i trochę się zasiedzieli. Dokuśtykał do windy i wcisnął przycisk. Niech przyjedzie szybciej – pomyślał rozpaczliwie.
- HEJ! HEEJ! – rozdarł się jakiś pacjent.
- Zamknij się! – warknął House. – Idiota! Nie pierwszy i nie ostatni!
Zamilkł. Szczerze mówiąc nawet jego własny głos przeszkadzał mu.
Wysiadając z windy natknął się na Wilsona w świetnym humorze
- Uuuuuuuuu! Uuuuu! Uuuuuu! – onkolog nucił coś zawzięcie.
- Możesz się przyciszyć? – warknął House.
- Don’t worry! Be happy! – zawołał entuzjastycznie przyjaciel i wrócił do poprzedniego wycia. – Uuuuuuuuu! Uuuuu! Uuuuuu!
- Idiota – Gregory oddalił się jak najszybciej udając, że nie zna Wilsona.
Wszedł do swojego gabinetu i rzucił swoje rzeczy na biurko. Jednak muzyka z włączonego radia zdekoncentrowała go i kurtka wylądowała na głowie Foremana.

Here is a little song I wrote
You might want to sing it note for note
Don't worry be happy
In every life we have some trouble
When you worry you make it double
Don't worry, be happy......

- Wyłączcie to coś! – warknął wyszarpując gwałtownie wtyczkę z gniazdka. Piekielna muzyka nie ucichła.
- Co do…? – mruknął.
- Odłączyłeś ekspres do kawy – zauważył Chase.
- Przecież wiem – prychnął naprawiając pospiesznie błąd. – Nie jestem idiotą – dodał wyłączając radio.
- Czemu przeszkadza ci ta piosenka? – zapytała Cameron wtykając z powrotem wtyczkę.

Ain't got no cash, ain't got no style
Ain't got not girl to make you smile
But don't worry be happy
Cause when you worry
Your face will frown
And that will bring everybody down
So don't worry, be happy!

- Bo jest idiotyczna, a mnie boli głowa! – warknął próbując wyłączyć radio przyciskiem.
Cameron złapała go za rękę. Zamarł w pół ruchu patrząc się na nią. Jak zawsze miała pogodny wyraz twarzy. Można by rzec… anielski. A gdzie aureola? Dziewczyna uśmiechnęła się.
- Zawsze jesteś taki ponury. Don’t worry, be happy! – zanuciła.

DiamondB*tch

Faktycznie trochę króciutkie, mam nadzieje, że coś więcej się z tego wykluje.

BuTtErfly...?.!

Sal i to ma być pierwsza część?? chyba 1/3 przepraszam 1/5 części!! niektórzy dłuższe komentarze piszą, a wiem że masz już następną w zanadrzu wiec sie nie krepuj, tylko wrzucaj

*

Aqua_100

Suuuper

Cczekam na koleją część i kolejną piosenkę

Życze Weny

Salamandra13

*wzdycha*
Ci co piszą dłuższe komentarze, widocznie nie mają co robić

Ale następne będą dłuższe, słowo harcerza! (którym nie jestem, ale to szczegół...)

eigle

Uśmiechnęłam się podczas czytania. Don't worry, be happy!
Tak jakoś pasuje.

Nie wiem co z tego wyniknie, bo króciutkie, ale fajny nastrój wprowadza.
Może być radośnie, a tego mi trzeba...

annniczka

Bardzo fajne choc krociutkie, wena zycze i czekam na nastepna czesc

tysiaaa

Sal
Fajnie, że sę wreszcie wziełas za pisanie

Ale musisz nadrobić , bo to za krótkie

Pozdro.

Salamandra13

Część 2: Pretty woman
Muzyka: Roy Orbison[link widoczny dla zalogowanych]

Z ulgą wyszedł ze szpitala. Co prawda do skończenia dyżuru jeszcze daleko, ale potrzebował chwili wytchnienia. Dwa bolące miejsca na ciele, to o dwa za dużo. Poszedł prosto do parku dla biegaczy. Wiedział, że Cuddy dawno odkrył tą ,,kryjówkę”, jednak miał słabość do tego miejsca. Słoneczne przedpołudnie było do takiego wypadu idealne.
Nagle stanął jak wryty. Jego ukochana miejscówka była zajęta. Na kamiennym stole siedziała Cameron, obrócona do niego bokiem i wpatrzona gdzieś w dal. Zawahał się chwilę, po czym podszedł do niej.
- Mogę się mylić, ale mam wrażenie, że jestem twoim szefem i powinnaś siedzieć teraz w pracy.
- Mogłabym powiedzieć to samo. Wyłączając tego szefa – odparła. Na jej twarzy nie było śladu zdziwienia.
- Poranny świetny nastrój wyparował?
- Tak jakby – westchnęła.
Usiadł na ławce i zerknął na nią. Na chwilę aż wstrzymał oddech. Jeszcze nie widział jej twarzy podświetlonej od tyłu słonecznymi promieniami. Wyglądała niesamowicie. Aureola się znalazła – pomyślał. I niemal usłyszał muzykę.

Pretty woman,
walkin' down the street,
Pretty woman,
The kind I like to meet,
Pretty woman,
I don't believe you, you're not the truth
No one could look as good as you

-…House? House, czy ty w ogóle mnie słuchasz?
Gdzieś przez grubą warstwę zachwytu przeniknął jej zagniewany głos.
- Tak. Tak jasne – powiedział nieco automatycznie. – Co mówiłaś?
Syknęła zniecierpliwiona i spojrzała na niego z dezaprobatą.
- Wszyscy faceci tacy muszą być? Nie spotkałam wyjątku.
- Jacy? – zapytał odwracając od niej wzrok. Boże, musiała być taka ładna?
- Tacy sami – odparła wymijająco. – Nie można się z wami dogadać.
- To raczej z wami nie można się dogadać. Albo wasze piersi i tyłek zasłaniają pole widzenia, albo jesteście tak piękne, że zapominamy o połykaniu śliny.
- Często ci się zdarza? – zapytała rozbawiona.
Nie odpowiedział, bo znowu na nią zerknął. To był poważny błąd. Znów gdzieś odpłynął.

Pretty woman,
yeah, yeah, yeah
Pretty woman,
look my way
Pretty woman,
say you'll stay with me

-… mam dość! – usłyszał.
Otrząsnął się widząc, że zeskakuje ze stołu. Spojrzała na niego wzburzona.
- Chciałam tu posiedzieć spokojnie, sama, nie w towarzystwie faceta, który gapi się na mnie nieprzytomnym wzrokiem i w dodatku się ślini!
House pospiesznie otarł usta rękawem. Cameron prychnęła i zaczęła odchodzić. Wstał, nie zważając na ból nogi.

Pretty woman,
don't walk on by
Pretty woman,
don't make me cry
Pretty woman,
don't walk away,

- Dobra! Już nie będę! – zawołał za nią. – Pretty woman!
Z ulga dostrzegł, że to zadziałało. Obróciła się zaskoczona, ale jednocześnie, na jej ustach błąkał się uśmiech.
- Będę grzeczny – powiedział z ulgą. – Będę grzeczny… Możemy pogadać! Kobiety to lubią, no nie?
Zaśmiała się i ruszyła w jego kierunku. Poczuł triumf.

What do I see?
Is she walking back to me?
Yeah, she's walking back to me,
Oh, oh, pretty woman

eigle

Sal,
radości ty moja!

Pogodę taką dobrą wprowadziłaś tutaj. Hałs zapatrzony, ogłupiały, a Cam zdziwiona jego zainteresowaniem. A to wszystko w sosie humoru i uśmiechu. Lubię tak od czasu do czasu się najnormalniej w świecie uśmiechać dla samego uśmiechu.

tysiaaa

Wspaniale!
piosenka pasowała idealnie

Kocham twój fik. Taki pogodny. Aż czułam to słońce

Aqua_100

Przepięknie

Czekam na ciąg dalszy

BuTtErfly...?.!

pięknie

tylko czemu tak krótko???

Wika

Ależ się muzycznie zrobiło.
House zapatrzony,a raczej wpatrzony w Cam.

Poezja ...

Niech wena będzie z tobą Salamandro.

addictions

Oh Sal, Twoje opowiadanie sprawiło, że pojawił się uśmiech na mojej twarzy, taki duuuży. A myślałam, że dzisiaj to niemożliwe

DiamondB*tch

wydaje mi się, że tekst Cameron jest trochę nie w jej stylu, ale fic ogólnie jest spoko

annniczka

kolejna swietna czesc!

brawo

Jen

jak muzycznie *_*
House zapatrzony w Cameron, piękny widok zapewne *marzy*

Salamandra13 · Wysłany: Nie 17:08, 01 Mar 2009 Temat postu:

Część 3: Crazy
Muzyka: [link widoczny dla zalogowanych]

BuTtErfly...?.! · Wysłany: Nie 17:22, 01 Mar 2009 Temat postu:

House jest nieśmiertelny jak kot ma dziewięć żyć.
szkoda, ze to nie był tir...

Przepraszam, nie mogłam po prostu tak sobie wyobraziłam jak robi takie: Ooo! I taką głupią minę, podczas zderzenia z tirem z którego wychodzi bez szwanku, a tir do kasacji

Sal świetnie. Tylko dłuższe...

eigle · Wysłany: Nie 18:06, 01 Mar 2009 Temat postu:

Sal,
tyw iesz dobrze, ze ja uśmiecham się bez przerwy kiedy czytam twoje fiki, twoje posty.

Także teraz. Sprawiasz, że mi lepiej.
Dzięki serdeczne za pokrzepianie udręczonego ducha, Sal.

Uściski.

motylek · Wysłany: Nie 18:39, 01 Mar 2009 Temat postu:

szalona piosenka i szalona wizja. ładne

Wika · Wysłany: Nie 18:54, 01 Mar 2009 Temat postu:

Sal, dobrze,że House przeżył,dzięki temu mógł powiedzieć :' wariuję,gdy Ciebie widzę' Cam.

Piosenka jak ni fik bardzo mi się spodobały.

Pisz dalej.

Zuś · Wysłany: Pon 10:12, 02 Mar 2009 Temat postu:

Salamandro, świetny fik. Słucham, czytam i uśmiecham się sama do siebie

I jeśli jeszcze trochę posiedzę, to spóźnię się na rekolekcje. Może kolejna część, kiedy wrócę? ^^

Sonea · Wysłany: Wto 18:56, 03 Mar 2009 Temat postu:

Naprawdę fajjjjjjjjne