Piętnaście minut na miłość [Z]

Betta

zweryfikowane przez Autorkę

Piętnaście minut na miłość

Jednoczęściowy fik. Zainspirowany w sumie niczym. Tak w głębszym domyśle, waszymi fikami. Może być lekko niedopracowany, ale postaram się zrobić to jak najlepiej.

Wsiadła do windy i zanim zdążyła nacisnąć jakikolwiek przycisk, pomiędzy zamykające się drzwi wetknęła się drewniana laska. Zaraz po niej pojawiło się całe, złowieszcze oblicze House'a z jego złośliwym uśmieszkiem na twarzy. Wszedł do windy i stanął obok Cameron.
-Cześć. -powiedział lekko obojętnym tonem i bezwstydnie oblukał ją z góry do dołu. Alison spojrzała na niego równie ciekawie, nie odpowiadając na przywitanie. Drzwi się zamknęły i winda ruszyła na górę. Cameron czuła przyjemny zapach wody po goleniu i gdyby nie czujny wzrok diagnostyka, przysunęłaby się bliżej niego. On za to wdychał słodkawą woń jej lawendowych perfum. Oboje mieli ochotę stanąć bliżej siebie, ale Cameron brakło odwagi, a House'owi poczucia bezpieczeństwa (kto wie, czy Cameron się na niego nie rzuci?).
Nagle winda zaklekotała, zatrzęsła się tak mocno, że zdezorientowana, drobna kobietka musiała oprzeć się o House'a, a on o laskę. Wygłupy złośliwej windy nie miały końca, więc Alison zacisnęła dłonie na rękach diagnosty, bojąc się upadku i korzystając z okazji. On niby przypadkowo objął ją ramieniem i oparł się o ścianę, tak, że prawie na nim leżała. Rękoma utrzymywała dystans, który gwałtownie się pomniejszał. Nagle windą szarpnęło w drugi bok i Alison głucho rąbnęła o przeciwległą ścianę. House szybko podszedł do dziewczyny i pomógł jej wstać.
-Co się stało? -zapytała przerażona.
-Utknęliśmy między piętrami. -syknął -Zadzwonię po pomoc.
Wykręcił komórką numer Wilsona i chwilę z nim pogadał.
-Powiedział, że za jakieś piętnaście minut nas wyciągną.
Cameron westchnęła i usiadła. Za jej przykładem poszedł House. Zainteresowali się podłogą i nastała krępująca cisza.

00:14

Minęło chyba z dziesięć minut -myślała Cameron po upływie sześćdziesięciu sekund -Może jakoś zagadać?
Wilson już brałby się do rzeczy, a ty nawet nic nie mówisz, wstydź się! -myślał House, wpatrując się w swoje paznokcie.
-Więc... -zaczął -Co słychać na ER?
-Aa... Same nudy. -uśmiechnęła się Alison -W sumie niby ciekawie, ale zawsze trafi się jakiś nieciekawy przypadek.
-Nie to co u mnie. -uśmiechnął się i oboje zamilkli.
-Tak. -szepnęła po chwili -Fajne czasy były...
I znów krępująca cisza.

00:12

Kiedy oni nas uwolnią? To zaczyna robić się krępujące... -myślała Alison, wpatrując się tym razem w metalowe drzwi.
House westchnął głęboko.
-A co słychać w domu? -zapytał w końcu.
-To co na ER. -westchnęła.
-Cały czas nieciekawe przypadki? -zapytał z dwuznacznym uśmiechem.
-Nie! -zaśmiała się -Nudy.
-Mogłabyś czasem do mnie wpaść. -kontynuował nie wiedząc co mówi.
-Chętnie. -odrzekła bezwiednie.
Ich spojrzenia na chwilę się spotkały. Stało się coś, jakby dwie strużki prądu wpadły na siebie i zaczęły iskrzyć. Cameron szybko odwróciła wzrok, czując dreszcze na całym ciele.

00:10

-Zimno... -szepnęła, otulając się swetrem.
-Klima czasem jest drażniąca. -przyznał House, klepiąc miejsce obok siebie. Cameron podeszła do przeciwległej ściany i usiadła obok diagnostyka. Zdjął swoją kurtkę i zakrył jej drobne ramiona. Uśmiechnęła się z wdzięcznością i poczuła, że jej ramię dotyka ręki House'a. Nie czuła się speszona. Z żalem pomyślała, że zaraz otworzą się drzwi i ktoś ich wyciągnie.
House miał podobne myśli. Zrobiło się całkiem fajnie. Odwrócił twarz w stronę Cameron. Zrobiła to samo. Byli bardzo blisko. Wpatrywała się w jego niebieskie oczy, a on dostrzegł niewymowne piękno jej spojrzenia. Uśmiechnęli się przyjaźnie.
-Jesteś wyjątkową osobą. -powiedział po chwili zastanowienia -Jesteś... za dobra, ale inni cię za to lubią. Według mnie twoja naiwność jest czasem... słodka. Trzeba cię wciąż ochraniać, bo wszystko bierzesz do siebie. Przydałoby ci się więcej dystansu do rzeczywistości.
-Dziękuję, bo rozumiem, że miałbyć to komplement w stylu House'a. -uśmiechnęła się promiennie -A ty mimo całej swojej powłoki, jesteś naprawdę wrażliwy. I doceniam to.
-Tak... -House odchrząknął. Poczuł się lekko speszony, ale miło połechtany -Dziękuję.

00:07

-Zazwyczaj mnie ignorowałeś. -powiedziała z nutką żalu.
-Nie tyle co ignorowałem... Może starałem się nie dostrzegać tego, że... -zaczął i zaciął się w tym miejscu.
-Że mi się podobasz. -dokończyła, spuszczając wzrok.
-Mhm... Dalej... No wiesz...? -powiedział przekrzywiając głowę.
-Ja... Sama nie wiem.- przyznała po chwili ciszy -A ty co myślisz o mnie? Teraz...?
-Jesteś... W porządku. -powiedział, stroniąc od prawdziwych uczuć. Cameron z lekkim rozczarowaniem przytaknęła. Nagle House spojrzał na nią badawczo i objął ramieniem. Drgnęła delikatnie, ale nie zareagowała. Siedzieli tak chwilę w milczeniu.

00:03

Chwilo trwaj -pomyśleli oboje w tym samym czasie. House marzył, żeby winda otworzyła się dopiero, gdy zapadnie noc. Nagle poczuł rwący ból w swojej nodze. Z jego ust wydobył się zduszony okrzyk. Oderwał ramię od Cameron i złapał obiema dłońmi nogę. Twarz wykrzywił mu grymas bólu.
-Co się stało? -zapytała Cameron z przerażeniem.
-Boli! -szepnął, zaciskając powieki -W torbie mam Vicodin -wydyszał.
-Słucham? -powiedziała, bo nie dosłyszała.
-W torbie mam Vicodin! -wrzasnął. Cameron ze strachem sięgnęła po jego torbę. Czy krzyknął tak na nią?
-Proszę. -dała mu pudełeczko, a on otworzył je i wsypał sobie jego zawartość do ust. Nie było tego wiele, ale i tak za dużo. Cameron wyrwała mu pudełko z rąk.
-Wypluj! -krzyknęła szarpiąc się z nim.
-Nmph! -wyraził sprzeciw. Odepchnął dłonie dziewczyny. Cameron poszła na przeciwległy koniec windy i założyła ręce na piersi. Znaczyło to, że się obraziła. House wypluł tabletki, zostawiając sobie tylko dwie. Nie zrobiło to na niej wrażenia. Podczołgał się do niej i znów ją objął.
-Przepraszam. -powiedział łagodnie -Poniosło mnie z tymi tabletkami i krzyczeniem.
-Zależy mi na tobie. Na twoim zdrowiu. -spojrzała na niego Cameronkowato i przeciągle. Założył jej włosy za ucho i uśmiechnął się.
-Miło to słyszeć. -rzekł cicho.

00:01

Zbliżył się do jej twarzy. Dalej patrzyła na niego, nie chcąc się odsunąć. Poczuła, że jego wargi delikatnie stykają się z jej ustami. Zamknęła oczy i nagle poderwało ją do góry. Dosłownie. Ich usta ścisnęły się, a ręce mocno objęły. Nie puszczali się i nie odrywali od siebie rozpalonych warg. Nagle drzwi windy otworzyły się. Byli na swoim piętrze. Cameron otworzyła oczy. Zrobił to House. Wstali. W drzwiach stał Wilson i ekipa ratownicza.
-Dziękuję. -powiedzieli jednocześnie. House bez słowa ruszył w swoją stronę. Cameron z nieukrywanym żalem i smutkiem ruszyła w swoją. Nagle poczuła jego silną, męską dłoń, wsuwającą się w jej delikatną rączkę.
-Zaproszenie do domu nadal aktualne. -wyszeptał do jej ucha i zacisnął dłoń -Teraz możesz bywać tam ile chcesz.

~KONIEC~

___________________

Miłość w windzie :smt003 Piszcie opinie, jestem ciekawa co sądzicie :smt003

Eithne

Dobre, dobre... Strasznie podobają mi się te minuty, choć stwierdzam z żalem, że więcej mogłoby być takich kawałków.
No i nie rozumiem po co wcisnęłaś tabletki i krzyczenie. Trcohę zepsuło to nastrój.
Końcówka jest powalająca. Natychmiast człowiek się uśmiecha czytając takie coś

Betta

Inaczej nie mogłabym wtrącić, że zależy jej też na jego zdrowiu... Chciałam to umieścić, ale nie wiedziałam jak. I House się nastroił, bo mu się zrobiło jej żal :smt003. Dzięki za opinię

.

ana12

świetne, mam nadzieję, że będziesz częściej pisać takie fiki

Narenika

Ujęła mnie koncepcja odliczania czasu

Betta

A ja znowu coś poknociłam z oczami

Najpierw gębę mu spowiła mgła zamiast oczy, a teraz Cameron pomyliłam kolor

.

MlecznaCzekolada

Super fajny fic. Chodź powiem, że mogło by być 30 minut. Więcej by się zdarzyło.

motylek

świetne , taka romantyczna randka w windzie. delikatna i subtelna

ortografia!/Becia

ewciaiwo

fic świetny
taki romantyczny...

annniczka

naprawde super historia mmmmm..... napisz cos jeszcze...

freelance

Betta_Cam, ja bym chciała zobaczyć w Twoim wykonaniu "24 godziny" ]:->

Eithne

Freelance, świetny pomysł.

Byłoby duuużo pisania ...
A może 24 godziny wspólnych "wypadków" House'a i Cameron? To usatysfakcjonowałoby wszystkich

Narenika

Pamiętam fika, w którym Cam wydębiła od House'a 12 godzin mrrrau... Okazało się, że to czas niewystarczający.. im nie wystarczył

Betta

Hah, 24 godziny :smt003. Może o tym pomyślę

...

T.

Hmmm...ciekawy pomysł. Choć winda była przerabiana na Horum już chyba na wszystkie sposoby, to klasę pokazałaś tym, że pokazałas to w oryginalny sposób...Czasem wystarczy tylko chwila, a wszystko się zmienia -można by rzec. I choć nie jestem Hameron, to Twój fik do mnie trafia. Podoba mi sie. Gratuluje:D

Jen

pomysł z windą niezły

a 24 godziny chciałabym jak najbardziej

czekam więc na taki fick i gratuluję tego

MartaOSB

Też jestem za 24 godzinami

Szkoda ,że tak krótko naprawiali tę winde...

...ale ukłony w Twoją strone za tego ficka

lipciaaa

Naprawdę dobry fick ;D
Więcej, więcej moja droga ;]

Niqsia

mniam *

BuTtErfly...?.!

naprawdę świetne to było mam nadzieje że napiszesz może następne 15 min.

ceone

so sweet

Caellion

fik fajny... taki sweetaśny... i bardzo romantyczny...

pytanko... co to za wzrok "Cameronkowaty"?

a i chyba jednak dam ci za ten fik pochwałę...

Sonea

Czytałam na innym forum i bardzo mi się podobało.
Pocałunek jest piękny.

Bardzo fajne

kruszynka85

Ciekawa i fajne miniaturka,az sie prosi o dalszy ciag.