Cicha przystań... Jednoczęściowy fik.

Betta

Kategoria: friendship

Zweryfikowane przez Richie117

Znów czuł ten ból. Znów wiedział, że coś się skończyło, a na dodatek tym razem miało nigdy nie powrócić. Zawsze, gdy wcześniejsze rozczarowania nie miały końca, patrzył w te błękitne oczy i odczuwał dziwny rodzaj spokoju, jakby nic nigdy miało nie zajść. Zdawał sobie sprawę, że wśród mijających nieuchronnie rzeczy, opuszczających go ze swej woli, czy w skutek strasznej tragedii, niezmącony spokój tych oczu będzie go wspierał.
Przez chwilę zdawało mu się, że coś pękło, że już nigdy nie będzie tak samo, że te oczy kryją w sobie kolejne rozczarowanie. Że znikną, tak jak setki innych. Bał się w nie spojrzeć, żeby nie odkryć przypadkiem, iż zniknął ten spokój, że jest obojętność i wyniosłość.
Czuł ogromną nienawiść, miał ochotę wydłubać te niebieskie gałki, nie wiedział co poczynić z falą ogarniających go emocji. Chciał powiedzieć zostań i odejdź . I w końcu odważył się, uniósł wzrok. I spojrzał w błękit oczu. Ujrzał spokój. Odnalazł swoją cichą przystań, a jego wcześniejsze myśli zdawały się w tejże chwili być niedorzeczne. Uśmiechnął się i podszedł do przyjaciela.

Bo niektóre rzeczy nie mijają.

Karola

Orginalne:) chyba mozna to opowiadanie nazwac miniatura.

ceone

łatna miniaturka :>

Any

I mi też, mi też, mi też się podoba ^^

Katty B.

Nawet, nawet. Osobiście bardziej pasowałoby mi stwierdzenie "pewne rzeczy się nie zmieniają", ale tak też może być. Wprawdzie czuję pewien niedosyt po lekturze, czegoś mi brakuje... Nie jest źle.