KAWY! [Z]

ofwca · Wysłany: Nie 13:51, 23 Mar 2008 Temat postu:

świetny! skacowany Wilson musi być pięknym widokiem

podobało mi się zwłaszcza zakończenie: "Ciekawe, co House mi do niej dosypał..." zastanawiam się czy na miejscu Wilsona zaryzykowałabym wypicie kawy od House'a

Gość · Wysłany: Nie 15:35, 23 Mar 2008 Temat postu:

Em. · Wysłany: Nie 15:38, 23 Mar 2008 Temat postu:

Krótki, bo wiem, że im dłużej piszę, tym gorzej mi idzie. No, i dzięki za miłe słowa

.

I faktem jest, że po "Kamikadze light" już nie miał powodu do obawiania się przed kawą od House'a

.

Bruno · Wysłany: Wto 16:36, 25 Mar 2008 Temat postu:

dla mnie pijany Wilson to zbyt mocne dla wyobraźni

choć chciałabym takiego zalanego w trupa Jamesa zobaczyć na progu mojego domu

może byłby łatwiejszy

wybaczcie

a tak właściwie to genialne! już myślałam, że z nim coś nie tak

a tu sie okazuje że Wilson choruje na przypadłośc tak dobrze znaną House'owi

świetne

madziax

- To cudownie. Masz drobne? - Wilson nie mógł nic znaleźć w swoich kieszeniach.
- Co?! Czy JA mam drobne? Od kiedy cokolwiek ze sobą noszę? Nie mów, że nie wziąłeś dzisiaj pieniędzy! Co będę jadł? - pytał spanikowany House.

Co będzie jadł ?? jak to było ? "nakładam sałate na darmowy stek" no to teraz odwrotnie, to jeszcze sie naje sałaty. Super.
Ej no, bosko piszesz zioom!!!

T.

Mi oprócz pijanego Wilsona inna rzecz przyszła do głowy. Ten Fik doskonale obrazuje przyjaźń Housa i Wilsona. Twardą, Męską, brutalną i szczerą przyjaźń. Szczerą, nie w sensie prawdomówności, ale w sensie uczuć.

Bo jaka jest ta ich przyjaźń? Wilson przychodzi skacowany (chciałabym to zobaczyć!), wzorem Housa ukrywa sie przed pacjentami i przed Cuddy. House wdziera sie brutalnie w jego enklawe pomieszczenia gospodarczego. Nie daje mu spokoju. Docieka. na swój popaprany sposób wyraża troskę. Wyśmiewa go, drwi. ..wydaje Cuddy. A na koniec...na koniec Wilson znajduje kawe -panacum na swoje dolegliwości. Troska Housa i jego pomoc jest niewidzialna, bez afiszowania sie, bez zbędnych słów, bez podziękowań i wylewności. Housa nie potrzebuje wdzięczności Wilsona. Wilson nie potrzebuje dziękować Housowi. Liczy sie to że, ten drugi zawsze gdzieś jest. Liczy sie to, że kiedy bedzie potrzebna, niewidzialna reka pojawi sie i poda kubek z kawą...

Szorstka, męska przyjaźń...

Fik powalił mnie swoją prostotą. Spodziewałam sie, że cos się stało, spodziewałam sie sensacji. Zaskoczyłaś mnie. Zazwyczaj po kilku zdaniach wiem czego mam sie w fiku spodziewać. Ten mnie naprawdę zaskoczył.

No i nikt nie umarł

Plus dla Ciebie.

Katty B.

Piekne, Em.! Krótkie, ale wspaniałe. Dosadne. I - na nieszczęście upiorków śpiących w mieszkaniu obok - przezabawne. Sytuacja wzięta niemalże z sufitu, a postaci pozostały w swych kanonicznych ryzach. Dużo rozbrajających dialogów i fantastycznych momentów, a wszystko to okraszone nieprawdopodobną dozą prawdopodobieństwa. I na koniec kwintesencja przyjaźni panów W. i H.. Niewielki gest, który mówi więcej niż wszystkie empatyczne przemowy Cameron.

Gratuluję, Em..
Kat.

Any

Świetny fic.

Wilson na kacu...no tego się nie spodziewałam

Gora

Znalazłam literówkę:

Cudna :D

Wiem, że odgrzebuję starego ficzka, ale nie mogłam się powstrzymać. Chciałabym zobaczyć Wilsona na kacu, ale to raczej mało prawdopodobne.

Em. gratuluję Ci świetnego fika.