Lizakowy spisek [M]

Atris

Heyah, ludziska! Co tam?

Oddaję wam w ręce, tę oto komedię, która komedią jest w zasadzie tylko na początku

A i to love, też takie naciągane

Ale jest, to co ja się będę spierać

Miłego czytania

Kategoria: love

Lizakowy spisek
vel Kto ukradł lizaki?

- Nieeee!

W szpitalu bałagan zaczął się już od rana. Oczywiście prowodyrem szaleństw był House. Powód był prosty. Z przychodni zniknęły wszystkie, powtarzam, wszystkie czerwone lizaki. Wszystkie, co do sztuki. Nie było ich. Ani jednego.

- Nie, nie, nie, nie, nie! Cuddy! – zawołał House i popędził do gabinetu administratorki, jak wściekły niedźwiedź. Naparł gwałtownie na drzwi i wpadł do środka. Nie zważając na dwoje przerażonych rodziców, najprawdopodobniej umierającego dziecka, uderzył mocno w biurko.
Oboje podskoczyli i spojrzeli spłoszeni na nieporuszoną właścicielkę pomieszczenia.

- O co znów chodzi?

- Gdzie one są?

- Gdzie jest, kto?

- Nie kto, tylko co.

- A więc, gdzie jest, co?

- Jak to, co? One!

- Boże, House, skończ to.

- Lizaki! Zniknęły! Na pewno to ty je zabrałaś! – Diagnosta obszedł biurko i energicznie otworzył pierwsza szufladę. Na biurko wyrzucił paczkę tamponów, rajstopy na zmianę, kilka płyt, papierów, gumę do żucia, kosmetyczkę i przeszedł do drugiej. Tam zdążył znaleźć naszyjnik, stetoskop, biżuterię, gumkę do włosów, pudełko spinaczy biurowych i drewnianą szkatułkę zanim Cuddy zatrzasnęła ją przed nim.

Spojrzała przepraszająco na rodziców.

- To jest doktor House. Proszę nie martwić się o swojego syna, ponieważ ten pan już tutaj nie pracuje – powiedziała, akcentując zaprzeczenie i sztyletując go wzrokiem. Zerknęła na bałagan na biurku, a gdy jej wzrok padł na dziwny, różowy materiał, zarumieniła się i szybko porwała go, chowając za plecami.

- Wiem, że gdzieś tutaj są – wymruczał niebezpiecznie House, rozejrzał się jeszcze raz i wyszedł, odprowadzany morderczym wzrokiem Cuddy i zdziwionymi spojrzeniami rodziców.

***

Szedł korytarzem pierwszego piętra, do gabinetu stomatologa. Ominął poczekalnię i położył dłoń na klamce.

- Halo! Tu jest kolejka! Jestem w ciąży!

- A ja jestem kaleką.

- Bolą mnie zęby.

- A mnie noga.

- Mam torebkę.

- A ja laskę.

- Niedługo będę rodzić. – House obrzucił ją badawczym wzrokiem.

- A ja niedługo będę latać – powiedział i wszedł do środka. Z kieszeni wyjął strzykawkę i wbił ją dentyście w żyłę na szyi. Mężczyzna opadł na fotel dentystyczny, a chłopiec, który najwyraźniej miał już wychodzić, szybko wybiegł na zewnątrz z głośnym krzykiem.

House wyjął PSP, usiadł obok stomatologa i rozpoczął grę.

***

Dentysta obudził się i zorientował się, że prosto w jego oczy świeci silne, żółte światło. Nagle w zasięgu jego wzroku pojawił się dziwny mężczyzna o przerażająco niebieskich oczach.

- Gadaj gdzie są!

- Kto?

- Lizaki!

- Nic nie wiem o żadnych lizakach!

- Jak to nie? Doskonale wiem, że to ty wnosiłeś sprzeciw, gdy Cuddy wprowadzała je do przychodni! A teraz je ukradłeś!

- Odczep się świrze! Ja nie mam żadnych lizaków! – House spojrzał badawczo w jego oczy, po czym szybko wyszedł z gabinetu. Dentysta odetchnął z ulgą.

***

- Aha! Mam cię! To ty zabrałeś moje lizaki!

Wilson nie podniósł głowy znad karty pacjenta i nadal coś w niej pisał.

- Nooo! Ukradli mi lizaki! Wiem, że to ty!

James odłożył długopis i popatrzył na House’a sceptycznie.

- Może jakieś małe dziecko, któremu NAPRAWDĘ należał się lizak, wzięło sobie kilka?

- Nieee! Wszystkie? To musiałoby być naprawdę grube i zachłanne dziecko – powiedział House i zrobił obrażoną minę.

- Może Monice z przychodni coś wie?

- Taaak! Dziękuję! – zawołał i pocałował go krótko. Gdy wybiegał, Wilson uśmiechnął się pobłażliwie. – Zobaczymy się w sypialni.

- Mój mały chłopczyk – wymamrotał i powrócił do pracy.

***

- Lizaki!

- Trąbka.

- Lizaki!

- Trąbka.

- Jaka znowu trąbka?

- Jakie lizaki? - zapytała Monice i odwróciła się od niego, udając zainteresowanie kartą pacjenta.

- Ooo, tak się bawimy? Bystra z ciebie dziewczyna – powiedział House i obszedł biurko, żeby stanąć z nią twarzą w twarz.

- Można się było spodziewać bystrzejszego mężczyzny. A takie pochlebne opinie chodziły o pańskim umyśle, doktorze – odcięła się.

- Dobra, dobra, daruj sobie te pochlebstwa. Gdzie są lizaki?

- Jakie znowu lizaki? – Monice spojrzała na kulę, zwykle zapełnioną słodkościami i zobaczyła tylko pustkę. – Aaa, te lizaki?

- Dokładnie, te same. No to, gdzie one są?

- Ostatnio widziałam je, gdy Cameron odrabiała za ciebie godziny.

- Miło było z tobą rozmawiać. Zdecydowanie powinnaś dostać awans. Przyślij swoje CV – powiedział, mrugnął do niej szelmowsko i ruszył do windy, mamrocąc coś pod nosem.

***

Wszedł do swojego gabinetu, rozglądając się uważnie. Kaczątka siedziały w pokoju obok i rozmawiały beztrosko. Podszedł ostrożnie do biurka i zobaczył na nim ogromną stertę jego czerwonych lizaków, leżącą na jakiejś czerwonej teczuszce, najprawdopodobniej z dokumentacją kolejnego, dziwnego chłopczyka, którego on ma wyleczyć.

Na wierzchu słodkości leżała karteczka.

- Cameron! – zdziwiona dziewczyna weszła do środka, a za nią wpakowały się też dwa pozostałe Kaczątka. – Kto zabrał moje lizaki? – zażądał odpowiedzi, machając im przed twarzami uzyskaną kartką.

- To nie jest moje pismo – powiedziała, a gdy House przyjrzał się napisowi, okazało się, że Allison faktycznie ma rację.

- Chase? – Australiczjczyk podniósł ręce w geście zdziwienia. – Foreman?

- Chyba żartujesz – powiedział neurolog i odwrócił się na pięcie. Reszta poszła za nim.

- Jak nie oni, to kto? – spytał sam siebie House.

***

- Hej, House. Znalazłeś te lizaki? – spytał James, rzucając teczkę na podłogę i podchodząc do diagnosty po przywitalnego buziaka.

- Taak, ale nadal nie wiem, kto je ukradł! – Wilson zarumienił się. – To ty! – zawołał House odkrywczo i pociągnął kochanka na kanapę.

- Chciałem ci jakoś...

- Tak, tak, umilić dzień... dziękuję – powiedział, całując Jimmy’ego w nos.

coolness

Atris, ja powiem tylko króciutko, jako, że siedzę w szkole na lekcji.
Podobało mi się. Żadna nowość zresztą

Twoje teksty zawsze z czytam z przyjemnością.
Wdało się parę błędów, ale wymienię je już jak wrócę do domu.

Pozdrawiam z polskiego,
jakastam

milea

coolness

Obiecałam, że błędy wymienię to wymieniam. Ale z uwagi, że mi się nie chce to tylko parę.

Kaszka

Haha, świetne. Ubawiłam się po pachy (:
Masz dryg droga koleżanko do takich rzeczy! Jeżeli będziesz mieć czas i oczywiście chęci, na pewno poczytam Twoje kolejne "opowiadania".
Tak więc...

CZEKAM NA WIĘCEJ!

Co prawda błędy były, ale przejdzie. Na przecinki uczulona nie jestem, ponieważ niestety (a może i stety?) mam z nimi problemy.

Atris

Przed akcentując i całując przecinek jest na pewno, ponieważ to są imiesłowy w funkcjach zdań (czy coś w tym stylu). Tego akurat jestem pewna

A za resztę błędów dziękuję bardzo, bo ostatnio mam manię przecinkową i wszędzie je wstawiam

Kaszka, polecam swoje opowiadania, bo jakżeby inaczej

Czytaj, będzie mi bardzo miło

coolness

Atris, możliwe, bo ja tak na szybko pisałam, że już nawet nie wiedziałam co pisze

Też kiedyś wszędzie przecinki wstawiałam, a teraz ich w ogóle prawie nie wstawiam, więc nie wiem co już jest lepsze

Weny do dalszych dzieł

Ruby

Świetny fik ciągle się śmieję z niektórych części

HannahLove

Agusss

Atris! Kocham Cię za Twoje ficki!

Są świetne!
Ten pobił chyba wszystkie

Tak mnie na niego nastawiłaś i nie zawiodłaś! Od pierwszego do ostatniego wyrazu niesamowicie dobrze mi sie czytało! Byle tak dalej!

Atris

Wiedziałam, że komedia wam się spodoba

Taka miła odmiana, po tych wszystkich moich ponurych fickach, których chowam jeszcze w głowie tysiące

Kurczę, obejrzałam jutrzejszą Brzydulę i Ula wystawi Marka

Chyba zaserwuje wam coś płaczliwego

Agusss

Oj

Nie oglądam tego, ale jak w zapowiedziach zobaczyłam jak Wiola całuje Ulę to w mojej głowie światełko się pojawiło! "Jeżeli w Polskich produkcjach robią takie rzeczy to czemu nie w Ameryce Hilson?" xD

Atris

Łee, to było tak entuzjastycznie.
A ja tego nie oglądałam, dopóki Ula nie zrobiła się ładna, a teraz szczerze dopinguję Marka, bo on jest świetny

A Ula go w cholerę zostawiła i pojedzie z Piotrem. I powie Markowi, że go kocha, dopiero gdy on będzie umierał...

Oj już widzę deathficka na horyzoncie

Muniashek

Siedzę właśnie w szkole i ledwo powstrzymuję śmiech

Kobieto, to lekka komedia, ale poprawia humor jak cholera

Czemu nie widziałam tego wcześnieeeeej?

Co do Brzyduli, nie ogladam regularnie, ale muszę przyznać, że Marek mi się bardziej podoba, ot co. Chociaż Piotr ma taki przyjemny głos... *rozmarzyła się*

A najprzyjemniejszy głos ma Edward

Książkowy, ofkorz. O filmowym (szczególnie w Zmierzchu:
- How old are you?
- Seventeen - to powiedział jakby wcześniej coś brał na obniżenie głosu albo chrypkę specjalnie sobie robił, ale mu nie wyszło

) to ja tu już nic nie mówię...

Atris, to piękne jest

Cudowne. Więcej takich poproszę

Atris

Won mi z Piotrem!

Ja jestem Marczynką!

(jest Huddzinka, Hilsonka, to tworzymy nową nazwę!

)
I dziękuje za pochlebne komentarze, na które wcale sobie nie zasłużyłam