W pogoni za zapomnieniem [2/2] +18

Atris

Kategoria: love

*bierze głęboki wdech* To może choć tu mnie ktoś jeszcze pamięta?
*macha do wszystkich* To ja, Atris. Pamiętacie mnie? To ta, co tu nie pisze już chyba od 3 miesięcy

Obiecuję się poprawić! I to jest początek tej poprawy. Proszę o niebicie, bo ałtoreczka jest wrażliwa. Ostra krytyka wystarczy.
Dziękuję Dziadze, która mnie męczy stale o hatsonki i hilsonki. I która ma wreszcie otworzyć swój butik.

Tytuł może nieco... no cóż. Nie potrafię wymyślać tytułów i już.
I pewnie nie pocieszę was, mówiąc, że kiedyś, dawno dawno temu, to miało być +18, a teraz będzie co najwyżej +13. Rezygnuję z ostrych scen seksu, które przewidziałam. Nie mam do tego serca

W każdym razie, miłego czytania!

W pogoni za zapomnieniem
część 1

Padał deszcz. Tuż po nim jednak nadeszła i tęcza. Mieniła się w jaskrawym słońcu i czarowała magią kolorów. Niestety z oddali nadciągały nad New Jersey kolejne burzowe chmury, zwiastujące rychłą ulewę. James zmarszczył czoło. Pogoda płatała mu figle. Godzinę temu, gdy przygotowywał rzeczy do prania, była on wzorowa. Słońce świeciło przyjemnie, wiał lekki wiatr. Teraz, gdy jego ubrania leżały wyprane w koszyku, nie mógł już rozwiesić ich na zewnątrz.

Pogoda nie podobała mu się również z innego powodu. Planował... wyjechać. Może na tydzień, może na dwa, a może jedynie na kilka dni. Gdzieś daleko, do Europy czy Australii, a może gdzieś blisko, do Nowego Jorku czy Waszyngtonu. Nie potrafił podjąć decyzji. Chciał po prostu spakować swoje rzeczy i wyjechać, tak, żeby wszystko przemyśleć. A już na pewno te kilka słów, które wczoraj House tak ochoczo wyśmiał.

Potarł dłonią kark i rozejrzał się po mieszkaniu. Jego wzrok padł na wieszak, na którym zawieszone były klucze do piwnicy i suszarni. Wziął kosz z ubraniami pod rękę, a drugą wyciągnął po breloczek. Drzwi wejściowe otworzyły się, a w nich stanął diagnosta. James skulił się nieco w sobie na wspomnienie ostrych słów, którymi poczęstował go wczoraj jego przyjaciel.

- House... – powiedział cicho, próbując raz jeszcze ułaskawić mężczyznę. Ten pozostał niewzruszony, przechodząc obok Jamesa obojętnie, nawet na niego nie patrząc. Wilson opuścił głowę. Zacięty wyraz twarzy przyjaciela nieco go wystraszył. Wyglądał on tak, jakby właśnie rozpatrywał za i przeciw jakiejś decyzji i po raz ostatni pytał siebie, czy jest ona słuszna. A James odnosił wrażenie, że nie był to zamiar kupienia mu dużego, puchatego misia na jego zbliżające się urodziny, lecz coś, co może zaważyć na ich przyszłych relacjach. I choć gdzieś głęboko jeszcze chował nadzieję, że uzyska akceptację, wszystko inne aż krzyczało, że House pozbył się wszelkich skrupułów i zrówna go z ziemią, gdy jeszcze raz wspomni o tym, o czym wczoraj rozmawiali.

Wyszedł z mieszkania z nadzieją, iż te wszystkie krzyczące głosy się mylą.

***

Suszarnia była małym pomieszczeniem, do którego nie docierało światło słoneczne, gdyż nie miało jak. Nie było w niej okien. Architekci, pamiętając o tym, że w takich klitkach jest zazwyczaj zimno i wilgotno, postanowili zamontować tu kilka grzejników. W środku było więc duszno, bardzo ciepło i sucho. Od prawej do lewej ściany biegły cienkie żyłki, a w kącie leżał bezładnie stary, dziurawy materac. Z najbliższego Jamesowi kąta dobiegało ciche popiskiwanie jakiejś głodnej myszy. Drżącą ręką wymacał włącznik światła. Pomieszczenie rozjaśniło się, zwierzątko z kąta ucichło. Oddychał przez usta, starając się nie myśleć o nieprzyjemnym zapachu unoszącym się w powietrzu.

Rzucił kosz na środek suszarni, a sam opadł na podejrzany materac. Nie był mokry, ani w żaden inny sposób zbrukany, ale jednak w złym stanie. Jedna ze sprężynek wyskoczyła ze środka, gdy James siadał na przeciwległym jego końcu. Schował twarz w dłoniach i postanowił, że pozostanie tutaj, dopóki i on, i House nie ochłoną. Jeszcze raz odtworzył w myślach wspomnienie wczorajszego wieczoru, po raz kolejny dochodząc do wniosku, że wszystko zaprzepaścił. I tak. To tylko i wyłącznie jego wina. Kolejne przytaknięcie. Tak, House miał rację, nazywając go świrem i pomyleńcem. Miał całkowite do tego prawo. Wilson zwyczajnie żądał za wiele.

Mężczyzna podniósł się na nogi.

- Dość użalania się nad sobą – szepnął, sięgając po kosz i wyjmując ze środka pierwszą koszulę. Natrętne myśli nie pozwalały mu ani na chwilę zapomnieć o upokorzeniu, którego doznał. Pod powiekami zebrały mu się łzy. Zacisnął powieki. Wczoraj sobie poradził, dziś też da radę. Dziś jest lepiej. Zacisnął pięści z bezsilności. Jedna z jego bezcennych koszul upadła na podłogę. Nie schylił się by ją podnieść. I nagle zgasło światło...

James wzdrygnął się, natychmiast odwracając się na pięcie. Próbował przebić wzrokiem gęstniejącą z każdą chwilą ciemność. Wziął głęboki wdech, gdy uznał, że ściany, które nieuchronnie zbliżały się do siebie, to tak naprawdę płatająca mu figle wyobraźnia. W mroku coś się poruszyło. Wilson wydał z siebie cichy pisk, kiedy usłyszał szelest materiału tuż obok. Jakieś chłodne, obce dłonie przyciągnęły go do zimnej, obcej piersi, a następnie pchnęły na przeciwległą ścianę. Siła, z którą ginąca w ciemności istota na niego podziałała, ścięła go z nóg. Opadł na ziemię, w ostatniej chwili podpierając się rękoma. Jego czoło zatrzymało się tuż przed twardą powierzchnią ściany. Wypuścił głośno powietrze i wziął głęboki wdech. Pomiędzy słabym zapachem moczu i dużo wyraźniejszym stęchlizny, wyczuł także odległą woń dobrze mu znanej wody kolońskiej.

Nie zdążył przetworzyć nowo zdobytej informacji. Obca dłoń znów przekroczyła jego osobistą przestrzeń, po raz drugi sprawiając mu ból. Tym razem palce napastnika zacisnęły się na jego karku, brutalnie podnosząc go do pionu. Stęknął, czując kciuk, zataczający powolne koła w okolicy jego grdyki. Ucho połaskotał mu drżący oddech mężczyzny, który przyciskał go obecnie do ściany. Do nosa Jamesa doszedł silniejszy, bardziej drażniący zapach tej samej wody, którą poczuł wcześniej. W jego głowie coś przeskoczyło, Wilson był zdziwiony, że napastnik nie zwrócił uwagi na ten niepokojąco głośny dźwięk.

- Czego chcesz? – wydusił James, starając się zaczerpnąć głębszy oddech. Mężczyzna pochylił się jeszcze bliżej do ofiary, zbliżając swoje usta do jego ucha. Po chwili Wilson usłyszał chrapliwy szept:

- Spełniam twoją wczorajszą prośbę. – James zachłysnął się i rozkaszlał. Poczuł, że napastnik opiera się o ścianę, tuż obok niego, przenosząc ciężar ciała na lewą nogę. Uścisk na szyi Wilsona nie zmniejszył się ani odrobinę. – Będę cię pieprzył, jak cholerną dziwkę. Czy tego chcesz, czy nie.

Mrok w pomieszczeniu nieoczekiwanie zgęstniał, stawając się jeszcze bardziej nieprzeniknionym.

Cutthroat_Bitch

Och...wygląda na to, że jestem pierwsza!

I powiem dwoma słowami: Jestem zachwycona!
I zadam jedno pytanie

: Kiedy następna cześć? Oby szybko! Opowiadanie dodaje, do swoich ulubionych

A ja się wręcz domagam scen seksu!

Pikanterii nie powinno tu zabraknąć. Jest obowiązkowa.

PS. Czy mogłabyś mnie informować, o swoich kolejnych pracach?

Narcyza

Jesus. Nie masz pojęcia, co przez twojego fika się stało xD Kiedy dotarłam do ostatnich linijek, muzyka mi się wyłączyła! xD

Dobra, bez takich idiotycznych historyjek.

Masz pojęcie, że to jest dobre?

Ba, to jest *ocenzurowano* dobre!

Umieram z ciekawości, jaka była pełna wersja tego, co powiedzieli sobie Wilson i House (bo tego mogę się tylko domyślać

).

And, oh. Myślę, że nie mogę doczekać się drugiej części ;3

Weny!

Cutthroat_Bitch

Kochana Artis a może wyślesz nam tę...nieokrojoną wersję prywatnie? Unikniesz skandalu i deprawacji nieletnich

Atris

Cutthroat_Bitch

o.O Ile ja bym dała za taki seeeen!!!!!!!!!

gehnn

Atriiss... O ja cię. Jestem w trakcie czytania (mówiąc w trakcie, mam na myśli 'przymierzam się') twojego hatsonka i jak tylko będę miała więcej czasu, to przeczytam go całego i skomentuję okropnie długim i konstruktywnym komentarzem. Wracając na horum ^^

Kochany. Bardzo, bardzo kochany jest ten twój fik. Uwielbiam, jak coś jest pisane z punktu widzenia Wilsona, ostatnio James jest moją najulubieńszą postacią. W pewnej chwili, czytając twój twór, chciałam pójść do niego i mocno go przytulić. Był taki biedny :<

Scena w piwnicy zapowiada się. Hm. Ciekawie xD Aczkolwiek +13 sugeruje, że przedstawisz nam sytuację już po fakcie. Niemniej jednak, podoba mi się bardzo. Pomysł i sposób wykonania świetne.

Pozdrawiam,
G.

NiEtYkAlNa

Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaartis!!!! Awwwwwwwwwwwwwww

me like it! me chce więcej!

Gaaad, jaką Ty masz wyobraźnię ;o

Końcówka pierwszej części - genialna, zresztą jak całość.

Weny Kochana Artis

e; I mi się śniła moja pierwsza Hilsonowa era, którą napisałam [bo ta mała cholera Jakaśtam mnie zmusiła, do napisania oczywiście

], no ale, w końcu House uratował Wilsona ; )

Nitka

Atris

NiEtYkAlNa

Cutthroat_Bitch

Ja też się nie mogę doczekać. Uuu będzie seks

i to jaki. Hilsonowy seks stulecia.

neko.md

taaak. miałam nie komentować Hilsonów jako dobra i przykładna Hudzina. ale nie, tego muszę!

po prostu... aż człowiek czeka na nową część!
coś takiego hipnotyzującego jest w tym ficku!

Cutthroat_Bitch

Hudzina? Przepraszam, a możesz jaśniej? Jam nowicjuszka

NiEtYkAlNa

neko jest Huddziną czytającą Hilsona i z tego co mi wiadomo

początkującą piszącą Hilsonka^^

Tak jak jam Hilsonka pisząca Huddy^^

A jeśli chodzi o wyjaśnienie Huddzina - to pochodzi od Huddy^^

Artis, tak btw, Ty pisz to szybciej, bo ja tu usycham

a jestem przeziębiona *ale Nitka i tak czeka*

Cutthroat_Bitch

No właśnie ja na drugą cześć też już czekam. A...*patrzy na cudowny zegarek na łapce z Voyagerem* To prawie siedem godzin między opowiadaniami to AŻ nadto

My prosimy o drugą część albo będzie " Attica, Attica, Attica!!!" *walenie laską o podłoge*

Atris

neko.md

ha. pierwsza

jak mogłaś? jak mogłaś to tak zakończyć?
nie, nie i jeszcze raz nie!
*focha się*
to było takie... piękne.
HIPNOTYZUJĄCE, jak już napisałam. tak. to to słowo.

druga część lepsza od pierwszej

świetne, cudowne, co jeszcze napisać, żeby brzmiało szczerze?

Wena, Atris na następne takie ficki !

Cutthroat_Bitch

Ale ja jestem pierwsza która przeczytała

I skomentowała, sensownie

Aaaaaaaaaartis!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Tak sie nie robi! <beczy> Nie wolno tak robić! Jak mogłaś?! Buu

Dziaga

Po pierwszej części mogę powiedzieć tyle: tak, to będzie mocne. Chyba tylko raz w życiu czytałam gwałt na małym Jimmy'm i to po angielsku więc z wielką chęcią przeczytam wszystko do końca.

Po drugiej jednak zmieniłam zdanie, nie wiem czy można nazwać to gwałtem bo w końcu James sam tego chciał. Dobrze, że oznaczyłaś to od 18 lat, bo napisane scenki na serio są mocne

Oczywiście w dobrym tego słowa znaczeniu.
Tak, tak brakowało mi trochę tej brutalności pomiędzy nimi bo ostatnio każda hilsonka piszę smutne monologi, a tu choć jest jakieś podobieństwo to równocześnie tekst się wyróżnia.
Bardzo, bardzo, bardzo mi się podobało! Zresztą znasz mnie Atris, takie sceny lubię najbardziej

Szkoda tylko, że tak to wszystko się skończyło. Jest to trochę dołujące, ale przynajmniej można się tym wszystkim należycie przejąć.
Cieszę się, że napisałaś tego hilsonka bo dawno nic nie publikowałaś w tym dziale, czego bardzo mi brakowało.

Duuużo weny na więcej takich hilsonowych niespodzianek!

Atris

Uhh, czuję się jak jakaś... no nie wiem... gwiazda to złe słowo. Ale czuję się całkiem fajnie

Narcyza

Oh. Oh. Oh. *zbiera się do napisania komentarza*
*nadal się zbiera*
*okej, już się zebrała*

To było niepoprawnie, niemożliwie dobre. Ale, ohfck, czemu nie ostrzegłaś, że będzie Death? No czemu?

Dobra, w sumie nie mam nic przeciwko deathowi. Ale jakoś ostatnio czuję kompletną awersję do tego typu wydarzeń...

Okay, so... Koniec komentarza, chyba nie jestem dobra w pozytywnym ocenianiu fików xD

milea

*płacze*

jak mogłaś?

tak bez ostrzeżenia? ja tu się rzucam na +18 a na końcu zonk

chlip chlip!

advantage

aaaaaaa! opadła mi szczęka, serio!

tak doskonałe, że nawet nie mogę się przyczepić do końca... tak idealnie pasuje do klimatu...

każde death zawsze omijam szerokim łukiem, ale ten mi sie podobał

chyba dlatego, ze sie nie spodziewalam, wziełas mnie totalnie z zaskoczenia!

Muniashek

Atris, TO jest coś, co zdecydowanie lubię. Może moje zboczenie sięga dna, ale o wiele bardziej wolę gwałt, chociażby przeradzający się dopiero później w seks, ale gwałt, niż po prostu seks. No nie wiem, to jest...

Och, ja nie wiem, dlaczego Ty nie pisałaś er wcześniej, ta Ci wyszła genialnie *___* Jak napisała Dziaga, to było mocne. I brutalne. Było mocne, odważne, świetne, brutalne - i'm in love.

A końcówka... Oh damn, ja wiem, że to jest smutne, ale w sumie... Żadna inna nie byłaby lepsza.

Damn, zamieniam się w Munio-śmierć-najlepsza

Pisz więcej takich proooooooszę *_*

A tym czasem, już kocham ten tekst. Miłością dozgonną i absolutną. Trafiłaś w mój czuły punkt dotyczący opowieści, a to się naprawdę rzadko zdarza i teraz będę przeżywać, jak się przeżywa tylko raz i tylko najlepsze książki/opowieści/filmy... Wiesz, o co chodzi

Oh god, jesteś po prostu okrutna, dając takie teksty publicznie

Czarodziejka słowa pisanego

Mówiłam Ci już, że świetnie piszesz?

Weny na więcej takich tworów, po prostu

Atris