Duża, większa i największa afera [NZ]

Endymion

To idziemy w tróję.
Podaj tylko adres..<lol>
Różany dom nie brzmi głupio, ale I'm Huddzinka, więc no way!!
A do klik to porosze. Osobiście mnie Rudy uczy geografii i powtarza przez cały czad "defakto"

sarape

Heh, rozwalacie mnie wszyscy

Widzę, że tą jedną wypowiedzią, jakby to powiedziała moja ekhem "ukochana" wychowawczyni - zamęt podniosłam

(nie pytajcie lepiej

)
A tak na serio - byłam ciekawa czy naprawdę uwierzycie w to

Ja sekretów fabuły tak łatwo nie wyjawiam - nie ma tak łatwo

Więc powiem tak: - nie, nie będzie żadnego dziecka Rose i House'a, a przynajmniej na razie

Endymion

Uff to przynajmniej tyle.....

HelpMe

Endymion

Haha

nie masz zwolenników to znaczy,że wygrałyśmy:jump:

HelpMe napisała:

sarape

W końcu udało się!

Rozdział napisanyyy

Tak na marginesie, czasami zastanawiam się czy jak wysyłam rozdział tutaj, kto bardziej się cieszy - ja czy wy?

Ja tam zawsze mam wielką radochę kiedy jakimś cudem w końcu uda mi się znów napisać coś dalej

Wszyscy wiemy czemu tak długo mi się przeciągało - nie miałam za bardzo jak go pisać, w bibliotece przesiadywałam nie za długo ( w porównaniu do tego ile mogłam siedzieć na kompie

) Ech, mam nadzieję, że jeszcze ktoś czeka na ten kawałek testu

Początkowo miał być dużo dłuższy, ale doszłam do wniosku, że przy takim tempie, to z tym z rozdziałem nie zdążyłabym do wiosny

HelpMe

Jej... Jak się cieszę...

My cieszymy się bardziej

I czekaliśmy

Ooo... To weź ją namów, żeby się zarejestrowała... xD Im więcej ludzi, tym lepsza zabawa

Dziękujemy za dedyk

Noo... Wbrew zapowiedzi, rozdział nie był aż taki krótki

Jaaa... Świetnie ci wyszło...

Wszystko takie... no nie wiem, jak to opisać...

Po prostu świetne

Czytając tę część zaczęłam odrobinę mniej nienawidzić Rose...

Chyba uderzyłam się w głowę

Biedny House...

Niech on w końcu pójdzie do Cuddy, ona na niego czeka xD Rose do niego nie pasuje, jestem tego w stu procentach pewna

Zastanawiam się, jak to dalej rozegrasz

Bo jest bardzo ciekawie

I jeszcze dodatkowo wpięłaś wątek kryminalny...

Super

Czekam na kolejne części

House się musi wziąć za siebie

Endymion

Noooo, mnie to tak długo nie było... ale to przez mój internet.. Jestem u koleżanki, bo mi internet nie chodzi

w poniedziałek przeczytammm
przepraszamm

sarape

Hm, tu znów ja (echo, echo, echo)
Pragnę oznajmić, że jest dużo szansa (na razie tylko szansa -,- ), że za parę dni będę miała w końcu dostęp do kompa, więc mogę na całego znów wziąć się za pisanie, już nawet myślałam o tym, aby zrobić chociaż teraz większy zarys kolejnego rozdziału, ale... Sorry, ale zaczynam myśleć, że to już trochę nie ma sensu, jak jest tylko dwóch "czytających"... Znaczy - nie to mam na myśli że dla Endymion (o ile w końcu doczytałaś

) i HelpMe (jeszcze czyta to Lacida... ale nie wiem czy z ciekawości co będzie dalej czy tylko, aby mi pomóc w sprawdzeniu

) nie ma sensu pisać - o nie! Mam na myśli, że nie ma sensu wrzucać tego TUTAJ, na forum, sprawdzać ileś tam razy błędy (plus to, co zbetue Lacida), robić akapity na biało... Równie dobrze mogę dla chętnych wrzucać prywatnie, z całą masą błędów, a mniejszym wysiłkiem, co? I nie mówię tutaj tylko o tym ficku - również o OP (3 wojna miała od początku mało czytelników, więc się przyzwyczaiłam

) Więc nie wiem czy szybkie pisanie i wrzucanie tutaj dalej ma sens (sorry, jestem taka, że lubię pisać dla kogoś, czyli przynajmniej 3 people'ów.. Chyba wiecie o co mi chodzi

)
Tak czy siak, na razie zawieszam tego ficka ( o ile nie jest już podświadomie zawieszony

) i OP też. Nie wiem - może jak będę miała więcej czasu i chęci i weny, to wznowię, ale nie wiem czy to ma jeszcze sens. To tyle

Bye

Lacida

Hej!
Nie zawieszaj, na pewno czyta to więcej ludzi: popatrz na wyświetlenia.
Na razie jest mało osób, ale może trochę wróci na forum.
Czekam na coś do betowania i mam parę pomysłów na 3 wojnę.
Do opowiadania:
Ciekawa jestem jak rozwiążesz ten kryminał i myślę, że wiem kim okaże się Rose.

olaaaa994

Hej

pisz dalej.... fajnie by było wiedzieć jaką masz wizję tego wszystkiego

na bieżąco śledzę to opowiadanie i cierpliwie czekam na cd

ja nie do końca wiem jak będzie z tą Rose....tak więc.....czekam

Pozdrawiam

sarape

Lacida
Dzięki

Jednak, nawet jeśli nie odzyskam kompa, będzie mi naprawdę ciężko ( a pisania raz w tygodniu w bibliotece, jak ma się dość dużo, za dużo zaczętych ficków i opowiadań to za mało, a na komórce to prędzej palce sobie połamię, zanim napiszę coś z tyloma błędami jak na komputerze).. Tak więc nie wiem jeszcze... Ale miło wiedzieć, że mimo wszystko ktoś to jeszcze czyta
Z wyświetleniami to jest w tym przypadku różnie, bo ostatnio przez przypadek jedna znajoma przyznała się (co nie ma i za Chiny nie chce założyć tutaj konta), że wchodzi na ten temat codziennie... Nie wiem czy to prawda, ale zawsze coś może w tym być

Oo, pomysły to rzecz, której mi teraz najbardziej brakuje w 3 wojnie :c
olaaaa994:
Dzięki

Oj, cierpliwe czekanie przyda się, bo nawet jeśli teraz widzę, że piszę dla paru osób więcej niż myślałam, to przez jakiś czas nie bardzo będę miała jak to zrobić

Powiem tylko, że jeśli czegoś nie skoncę, to z Rose będzie się w tym ficku dość dużo działo

A teraz zmykam modlić się, aby zlitowała się nade mną siła wyższa i na urodziny mi oddała komputer :c

lisek

Akurat od jakiegoś czasu czytuję skandynawskie kryminały, ale tam jak coś mnie zaintryguje to mogę czytać dalej i dalej, a tutaj trzeba czekać

Podoba mi się odmienność Twojego pomysłu, coś nowego.
Brawo, ale to już chyba mówiłam

Przyznam, że momentami House wymyka Ci się spod kontroli, nie wiem, czy celowo. Z tym trzeba uważać, bo o ile czasem lubię zobaczyć go w innym świetle o tyle akurat w tak wyrazistej postaci łatwo przesadzić. Nie będę cytować, chyba w drugiej części najbardziej mi się to rzucało w oczy. Im dalej tym lepiej, choć nie ukrywam, że moje Hudzinkowe serducho ma ochotę dokonać zbrodni na pewnej postaci. W ogóle jakoś Rose i House... ich relacja od początku, nie mogę się przekonać, i nie chodzi o to, że cąłym sercem jestem Huddy, jest coś w niej co mi nie pasuje, ale nie wiem, co. Coś mi chyba umyka. Ale dojdę do tego i Wam powiem

Ogólnie fika czyta się tak inaczej niż te które znam, trzeba spojrzeć z nieco innej strony, zupełnie inna fabuła, niż ta z którą mieliśmy doczynienia w serialu, to plus dla czytającego, bo jest coś nowego i trzeba mieć otwarty umysł, że tak powiem, no i dla piszącego to dodatkowe zadanie, by realnie oddać historię i bohaterów w nowym klimacie. To najlepszy dowód na to, że lubisz pisać. I powinnaś to robić, bo widać jak się rozwijasz.
Jeśli pojawi się tu ciąg dalszy na pewno przeczytam.
Pozdrawiam, lis.

sarape · Wysłany: Czw 22:51, 20 Mar 2014 Temat postu:

Jest nowy rozdział!

Jeeej, znów się mam z czego cieszyć jak dziecko

A więc jednak to odwieszam, mimo tego, że już kompletnie straciłam nadzieję na powrót pana "K", a dawnej liczby czytelników również się nie spodziewam, ale i tak cieszę się z tego, że zawsze ktoś czytający jest

Dobra, dobra, już piszę bez sensu, przejdźmy może dalej:

cd. do olaaaa994 Jeszcze mam coś do odpisania jednak

Co do wizji, to jest trochę, ale raczej bardzo skomplikowana, jeśli kiedykolwiek w ogóle całe to napiszę do końca

Bo zakładana jest troszkę długa, jak na moje oko fabuła )

Miło jest się dowiedzieć, że ktoś jeszcze to czyta

sarape

Sama nie wierzę w to, co robię... Ani po co - i tak mnie nikt tu już nie kocha

Nikt nie czyta, nie dopieszcza weny, mojego samouwielbienia...

Łeeeee

Ale postanowiłam sobie, że dokończę chociaż do cz. 1 tego ficka, do końca OP i ten napisany nie - wiem - po - co, ostatni rozdział 3 wojny... albo nie, jednak mam lepszy pomysł (trochę niefajny, ale co tam

)
Dobra, koniec już z moimi fochami, bo już prawie nikt tu na Huddy nie wchodzi (mimo, że tak jest - mam powód czy coś...

) Może przejdę do ważniejszych informacji:
1.Nie wiem, czy to nie jest ostatni rozdział z naszą Rose, który publikuje tutaj, ale jest taka możliwość, od razu mówię. Trochę mi szkoda tego - miałam nadzieję, że te parę osób, co jeszcze pół roku tutaj wchodziło, będzie wchodzić tak samo teraz, no ale - no cóż

2.Rozdział nie jest zbetowany, ale postanowiłam, że póki pamiętam i póki horum nie zostało absolutnie wyludnione, to jeszcze go tu wrzucę, od razu mówię, że jak tylko zostanie sprawdzony, to zmienię tą wersję, a na razie musicie się pocieszyć moimi błędami i bełkotem.
3. Nie lubię was, bo nie włazicie, nie piszecie.. I w ogóle nic

(Tak, mam zły humor

)

Rozdział VIII
[MMM]Obudziły ją jasne promienie słońca, wpadające przez jedyne, duże okno w sypialni. Zmrużyła delikatnie oczy, przez słaby, zimowy, ale dalej rażący blask, jednak nie ruszyła się z łóżka. Leżała z głową w kierunku ściany, owijając swoje rude kosmyki wokół palców. Wróciły do niej wspomnienia z poprzedniego, można by powiedzieć dość gorącego wieczoru, przez co na jej twarzy pojawił się szeroki uśmiech. Dalej nie mogła uwierzyć w to, co się stało.

[MMM]Po chwili odwróciła się, jednak miejsce obok było puste. Rose przygryzła wargę w zamyśleniu, powoli tracąc dobry humor, jednak zaraz po chwili ujrzała męską, szeroką, niebieską koszulę w kratę, wiszącą na oparciu dfewnianego krzesła.

[MMM]Unosząc w lekkim zdziwieniu brwi wstała, po czym ubrała zostawioną przez niego rzecz. Była parę razy większa, niż jej się wcześniej wydawało - sięgała jej do ud, a rękawy były o wiele za długie.

[MMM]Następnie zeszła do kuchni.Był tam. Znów brał te swoje cholerne tabletki. Jednak ona zdawała się tego nie zauważać; podeszła do niego i pocałowała go namiętnie w usta.

- Jeszcze ci mało po wczoraj? - spytał po chwili House, przerywając pocałunek.

- A jak myślisz? - odparła Rose, rzucając mu zdecydowane spojrzenie, po czym, zatopiwszy znów w nim swoje usta, zawędrowała z nim spowrotem do sypialni.

***

- Naprawdę bardzo mi przykro, ale nie dam rady! Bardzo bym chciał...

- Tak jak cała reszta persnolu, którą również o to prosiłam? - odparła Cuddy nerwowym tonem, po czym szybko skierowała swoje kroki do gabinetu, zostawiając za sobą lekko zmieszanego internistę. Miała już tego dość - wszystko przeciwko niej w jednym czasie! Najpierw były duże zaniedbania w klinice, szpital potrzebował renowacji, na którą oczywiście pieniędzy nie było, rozchorował się jeden z najlepszych chirurgów, samochód jej się zepsuł, a do tego musiała kogoś wskazać, kto ma jechać na jakąś specjalną i najprawdopodobniej długą i nudną konferencję w Singapurze. Wcale się nie zdziwiła, kiedy nagle naraz wszystkim "kandydatom" coś wypadło. Wyglądało na to,że jednak będzie musiała tam sama pojechać. Zawsze lepsze to, niż bezskuteczne próby wysłania tam House'a. Właśnie, jeszcze House i ta jego Rose, z którą już od trzech dni przyłazi do pracy za rączkę, jak jakieś zakochane nastolatki! Nie, żeby miała jej dość tylko dlatego,że ona jest z Gregiem, o nie - aż tak to by się nie zniżyła! Po prostu miała dość jej dziwnych, bardzo denereujących zachowań, jej widoku... Ogólnie wszystkiego związanego z nią!

[MMM]Nagle do jej gabinetu wpadła jedna z( pielęgniarek.

- Był wypadek autobusowy..

- Zaraz przyjdę - przerwała jej Cuddy, jednak nie ruszyła się z miejsca. Dalej nie wiedziała kto ma na tą konferencję pojechać, a samolot jest już jutro! Znalezienie nie zajętego, odpowiedniego lekarza w tak krótkim czasie wręcz graniczyło z cudem! A prosić o to House'a nie miała najmniejszego zamiaru! Problem w tym, że dalej nie miała kogo tam wysłać...

***

[MMM]Rose szła szpitalnym korytarzem, czując dłoń House na swojej tali. Od tamtego, pamiętnego wieczoru spędzali czas prawie tylko ze sobą, nie licząc godzin pracy, które ostatnio znów dane było jej spędzać w szpitalu. Zresztą ciężko było nie zauważyć, że nawet Wilson trzymał się teraz trochę od nich z dystansem. Niezbyt ją to zdziwiła - doskonale wiedziała, że jej nie lubił, a nawet odwzajemniała to uczucie. Zawsze kiedy akurat James rozmawiał z Housem, a wtedy pojawiała się Rose, zostawała obdażona odrobinę niechętnym spojrzeniem, po czym onkolog odchodził bez słowa. Jednak nie dbała o to. Teraz tylko liczyło się dla niej tylko to, że była z Housem. Odczucia i opinie na ten temat innych były nieważne w tamtej chwili dla niej.

- Słuchaj, co ty na to, żebyśmy poszli dzisiaj do kina? Leci akurat film, który bardzo chciałabym zobaczyć...

-Mhm... - odmruknął nieco nieprzytomnie House.

- O, to świetnie, może spotkajmy się pod kinem od razu, jak będziesz miał wolną chwilę?

- Co? - nagle spytał, jakby wybudzony z amoku. - A, kino, słuchaj, umówiłem się już z Wilsonem na niezapomnianą noc!

- Gdzie? - spytała Rose, czując, że dobry humor momentalnie ją opuścił.

- U niego... - zaczął House, jednak zaraz przerwała mu Rozalie, natychmiastowo zmienionym głosem:

- O, to może ja pójdę tam z tobą - zaszczebiotała, robiąc lekko szyderczy uśmieszek. Przecież to świetna okazja, aby zrobić temu Wilsonowi na złość!

- Wilson nie przepada za trójkątami...

- Oj weź, na pewno twój przyjaciel się ucieszy! - rzuciła Rose, z trudem tłumiąc śmiech.v

- Oszaleje z radości - mruknął House sarkastycznym tonem.

- No to nie wiem... Może wybieżemy się w takim razie jutro wszyscy razem do kina?

- Coś ty się uparłaś na tego Wilsona? - W odpowiedzi wzruszyła ramionami.

- Po prostu wiem, że jest twoim prrzyjacielem i uważam, że nie powinieneś zaniedbywać go przez to, że jesteśmy razem - odparła w końcu, jednak dalej nie miała zamiaru dać za wygraną: - No, zgódź się, tak we trójkę, kino, będziemy razem, do tego z( Wilsonem... - nagle urwała, czując jak całe ciało jej sztywnieje. Właśnie w tamtym momencie zauważyła Leah, na drugim końcu korytarza. Miała w ręce beżową teczkę i wpatrywała się w przyjaciółkę z jednoznaczną miną.

- Wybacz, muszę iść - rzuciła nerwowym tonem, po cmoknęła niedbale House'a w policzek. Po chwili już była przy młodej pani policjant.

- O co chodzi? - spytała, mimo, że przeczuwała, co zaraz usłyszy. Leah wzięła głębszy wdech, rzucając na zmianę spojrzenia na teczkę i Rose.

- Mamy problem...
***

- Odsunąć się, strzał! - krzyknęła po raz kolejny, defibrylując pacjenta, ale było już za późno. Wyłączyła urządzenie, po czym niedbale ściągnęła z siebie lekarski fartuch.

- Czas zgonu - 18:04 - mruknęła, wychodząc z pomieszczenia. Miała już tego wszystkiego kompletnie dość - w klinice zrobił się jeszcze większy chaos przez ten cały wypadek; okazało się, że będzie mogła samochód odebrać dopiero po weekendzie, do tego dalej nikogo nie znalazła na tę konferencję, a teraz jeszcze ten pacjent... Nie, to na jeden dzień było już za dużo! Musiała... Musiała gdzieś wyść, przewietrzyć się, uspokoić...

[MMM]Ruszyła szybkim krokiem w stronę krytego parkingu. Zignorowała pielęgniarkę, która pewnie znów miała jakieś złe wieści. Na dzisiaj miała już dość.

[MMM]Po jakiejś chwili znalazła się w końcu na parkingu. W końcu cisza i spokój! Jednak dopiero po chwili przypomniała sobie, że jej samochód był u naprawy. Tak, więc oparła się o jakieś auto, po czym zamknęła oczy, oddychając głęboko.

- Wszystko w porządku? - Nagle do jej uszu doszedł znajomy, należący do osoby stojącej obok, głos. Powoli otworzyła oczy.

- Nic nie jest w porządku, ale miło, że pytasz - odparła, siląc się na spokojny ton.

- Chcesz o tym porozmawiać? - spytał Wilson, po czym oparł się o maskę tego samego auta, obok Cuddy.

- Tu nie ma o czym rozmawiać - w klinice jest kompletny chaos, do jego dzisiaj był wypadek, przez co skomplikowało się jeszcze bardziej, szpital ma za mało funduszy, na chirurgi również jest wieli bałagan, bo jeden z chirurgów się rozchorował, nie będę miała swojego samochodu, aż do poniedziałku, straciłam dzisiaj pacjenta, a na dodatek przez cały dzień nie udało mi się znaleźć osoby, która ma pojechać JUTRO na konferencję. Masz jakieś rozwiązanie na to wszystko?

- Wyślij House'a na konferencję - odparł Wilson po chwili, wpatrując się w swoje buty.

- Dzięki temu będę miała lepszy humor, jak nie będę go widywała z tą kokietką, ale to nie rozwiąże reszty problemów, a wręcz przysporzy mi jeszcze więcej - odpowiedziała Cuddy sceptycznym tonem.

- Właśnie, że nie, zobacz - przecież to głównie przez to, że on ignoruje klinikę, inni też zaczęli traktować to mniej poważnie. Wszyscy nienawidzą tej konferencji - posłuż się nią, jako pretekstem, aby pokazać, że nie wszystko przechodzi mu płazem, ludzie nabiorą więcej wtedy szacunku. Co prawda nie wszystkie, ale rozwiązuje aż dwa, dość ważne problemy. Reszta jakoś sama się ułoży...

- Nie zrobię tego - odparła Cuddy, opuszczając wzrok.

- Dlaczego? - zdziwił się Wilson.

- Po prostu... - zaczęła, jednak nie umiała dokończyć. Co niby miała powiedzieć? Że wyjdzie na zazdrosną, nieszczęśliwie zakochaną kobietę, która idealnie wykorzystała pretekst, do rozdzielenia tej pary?

- Nie martw się, nie tylko ty niezbyt... Powiedzmy, że niezbyt lubisz ich razem - rzucił Wilson, jednak Cuddy milczała. Po chwili więc dodał: - No, ale jeśli dalej się będziesz przy tym upierać, to pragnę zauważyć, że chyba jeszcze mnie nie pytałaś...

- Przecież byłeś już dwa razy tam! - przerwała mu administratorka.

- Wiem, ale w razie "w", możesz na mnie liczy... - zaczął Wilson, jednak urwał, zaciskając wargi i widząc kto właśnie wszedł na parking. Byli to oczywiście House i Rose. Wyglądało na to, że nie wiedzieli, iż ktoś jeszcze przebywał poza nimi na parkingu.
- O co chodzi? - spytał w końcu House.
- Muszę ci coś powiedzieć... - zaczęła Rose, przygryzając paznokieć. Widać było, że musiało to być coś bardzo ważnego, skoro aż tak się denerwowała tym. - Nie wiem, jak to ująć, to dość delikatna sprawa, ale - Tu westchnęła, wykręcając sobie palce. Wiedziała, że zachowuje się dość nieprofesjonalnie, ale to w pewnym sensie przecież miało coś wspólnego również z nią samą! - Wybacz, ale możemy o tym pogadać w bardziej ustronnym miejscu? - spytała w końcu, próbując zyskać na czasie, aby się trochę uspokoić, a przy okazji chociaż częściowo przywrócić się do porządku. Jednak House odpowiedział:
- O tej porze zwykle nikogo tutaj nie ma. Zresztą widzisz tu kogoś?
Dziewczyna rozejrzała się po parkingu parę sekund, po czym w końcu dojrzała Cuddy i Wilsona, opartych o samochód. Przez chwilę patrzyła na tę dwójkę, po czym:
- Leah była w szpitalu, jakaś nagła sprawa. Idź do tego Wilsona, nie czekaj na mnie, bo późno wrócę. Jutro porozmawiamy, ok?
- Od razu mówię, że jak będzie chłopiec, ma się nazywać Oliver, rozumiemy się? - rzucił, po czym cmokając Rose, która po tych słowach uśmiechnęła się delikatnie pod nosem - Idę, bo zespół jeszcze pomyli nerkę pacjenta z wątrobą beze mnie - mruknął House, po czym wyszedł z pomieszczenia. Po jakiejś chwili Rose dołączyła do niego, rzuciwszy po drodze jeszcze jedno spojrzenie Wilsonowi i Cuddy. Nie był to ten częsty, pogardliwy, czy złośliwy uśmieszek. Gdyby oboje bardziej by się przyjrzeli, ujrzeliby stres, desperację i strach w jej oczach. Oznaczało to tylko jedno - duże, może nawet bardzo duże kłopoty.

***

[MMM]House szedł przez hol, zmierzając do drzwi wejściowych. Dzisiaj miał chyba szczęście - nie miał żadnej jednej z tych irytujących konfrontacji z Cuddy, co ostatnio zdażało mu się coraz częściej. Tego dnia jednak nawet jej nie widział, po spotkaniu z Rose postawił w końcu trafną diagnozę... Wszystko wtedy, można powiedzieć, szło idealnie. Za idealnie!

- House! - Usłyszał za sobą znajomy głos.

[MMM]No właśnie!

- House, zatrzymaj się! - Ponownie rozległ się na cały hol głos Cuddy. W końcu diagnosta obrócił się z wolna w jej stronę. Szła szybkim krokiem w jego stronę, starając się wyglądać na opanowaną, ale jego nie udało jej się zmylić - nie umknął mu fakt, że trzęsły jej się ręce. Zanim zdołała dojść do niego, na tych wielkich obcasach, zdążył jeszcze zażyć swoje "cukierki".

- Proszę - rzuciła, przybierając zaciętą minę, podając mu jakieś papiery.

- Co to jest? - mruknął House, nie obrzucając ich nawet spojrzeniem.

- Masz to wypełnić, jutro ci się przydadzą na lotnisku - odparła Cuddy, unosząc brwi.

- Gdzie?

- Jedziesz na konferencję do Singapuru. Samolot masz jutro, o dziesiątej. Nie przyjmuję żadnych wymówek, nie interesuje mnie na co umówiłeś się ze swoją dziewczyną, czy z kimkolwiek innym. Jedziesz i koniec, bez odwołania - powiedziała, po czym z uniesioną głową obróciła się na pięcie i wróciła do swojego gabinetu.

[MMM]House nie ruszył się z miejsca ani na milimetr. Dalej patrzył w miejsce, gdzie jeszcze przed chwilą stała pani administrator. Po chwili zamrugał parę razy nieprzytomnie, po czym spojrzał na papiery, które trzymał w ręku. Przez chwilę wodził wzrokiem po wydrukowanych słowach, po czym spojrzał tym razem gdzieś w przestrzeń. Dalej nie mógł uwierzyć w to, co się przed chwilą stało. Cuddy w końcu się wzięła w garść, a on nawet ze zdziwnia jej się nie sprzeciwił? Gdyby ktoś mu to jeszcze dzisiaj rano powiedział, wyśmiałby go czy powyzywałby od mitomanów itp. Co ją napadło? Tego nie wiedział. A zresztą! Machnął ręką, po czym wyszedł ze szpitala. Jakoś ciężko mu się o tym teraz myślało. Teraz zastanawiał się tylko, czy naprawdę mam jej posłuchać, czy zrobić tak, jak zawsze.

[MMM]Cuddy zaś zaraz po tym, jak znalazła się za drzwiami swojego gabinetu, odetchnęła z ulgą, opierając się plecami o właśnie zamykane drzwi. Zrobiła to! Mimo tego, co wcześniej mówiła! Sama nie wiedziała co w nią wstąpiło. Widok jego i tej całej Rose na parkingu? Wypowiedź House'a, która sugerowała, że najprawdopodobniej między nimi dwoma doszło do czegoś więcej? Całkiem możliwe...

[MMM]Nagle podskoczyła, słysząc Wilsona, który stanął po drugiej stronie drzwi, chcąc dostać się do gabinetu. Szybko odsunęła się, po czym wpuściła onkologa do środka.

- No... Całkiem nieźle - rzucił z podziwem w głosie.

- Co nieźle?

- No nie udawaj, że nie wiesz o co mi chodzi! - rzucił Wilson, tym razem robiąc niedowierzającą minę.

- Co w tym takiego wielkiego? - spytała, siadając za biurkiem.

- Jak mówi o tym cały szpital, to coś musiało w tym być - odpowiedział onkolog.

- Cały szpital? - zdziwiła się Cuddy.

- Wszyscy wiedzą, że wcześniej starałaś się, jako jedna z nielicznych, stawiać się jemu, ale wychodziło z tym, jak sama wiesz, różnie. Ostatnio jakoś nawet chyba nie próbowałaś. Teraz, nagle wysłałaś go samego, na najprawdopodobniej najnudniejszą konferencję w historii, a on sam nawet się nie sprzeciwił! Nawet sam jestem zaskoczony, że mnie jednak posłuchałaś...
- Właściwie to nie jestem pewna, czy na pewno dobrze zrobiłam - odparła Cuddy, opuszczając wzrok na swoje dłonie.
- Co ty mówisz? - zdziwił się Wilson.
- Chodzi o to, że... Nie powinnam go tam samego wysyłać - co, jak jednak zmieni zdanie i nie uprzedzając nikogo wcześniej nie pojedzie? Albo zrobi coś w jego stylu i nasz szpital będzie przez to skończony? - skłamała Cuddy. Tak naprawdę to miała wyrzuty sumienia, że tak postąpiła dlatego, że była wściekła na niego, wtedy na parkingu, mimo tego, co wcześniej Wilsonowi powiedziała... Nie, nie umiała teraz o tym myśleć!
[MMM]Wstała od biurka, zarzuciła na siebie płaszcz, po czym wyszła z pomieszczenia, zostawiając w nim zapomnianego, zdezoriantowanego Wilsona, jednak on również, po chwili, opuścił pokój.
***
- Wiesz, że to niekonieczne...
- Nie gadaj głupot! Koszula akurat ci się przyda, a wolę ją sama, tak na wszelki wypadek, wyprasować - przerwała mu Rose, po raz kolejny przejeżdżając żelazkiem po białym materiale.
- Miałem na myśli to, że nie muszę tam jechać... - odparł House, nieco rozdrażnionym tonem.
- A kto niby zrobi to za ciebie? Jedź, przynajmniej raz zrobisz, co ona ci każe - odparła Rose.
- A co z tobą?
- Nie jestem psem ani świnką morską - mnie nie trzeba karmić, czy zmieniać żwirku - odpowiedziała.
- Ale nie chcę ciebie zostawiać - odparł, obejmując dziewczynę w pasie.
- Dasz jakoś radę beze mnie - odpowiedziała z lekkim uśmiechem.
- Chciałaś mi o czymś powiedzieć - zmienił nagle temat House.
- A tam - nic ważnego - odparła Rose, po czym machnęła lewą ręką. - Teraz lepiej się skup na pakowaniu, bo ja za ciebie wszystkiego nie zrobię! - dodała, po czym z szerokim uśmiechem wyłączyła żelazko i złożyła koszulę, kierując się do ICH sypialni.
[MMM]Nagle zadzwonił jej telefon. Szybko, niby od niechcenia, zamknęła za sobą drzwi, po czym odebrała:
- Halo? Co?... Nie, jeszcze nie... No, sprawy się nieco skomplikowały... Nie, no jasne, że tak! Co? A wiesz, jaką ja mam propozycję? Sama o tym zdecyduję, kiedy, co i dlaczego, jasne? Muszę kończyć - szybko wyszeptała, słysząc kroki, zmierzającego House'a do sypialni. Sprawnie wyłączyła i schowała telefon, po czym znów przybrała swój wcześniejszy szeroki, sztuczny uśmiech i entuzjazm. Teoretycznie i zresztą praktycznie nic się przecież nie stało. Na razie.
***
[MMM]Cuddy spędziła pół nocy, nie śpiąc. Przewracała się ciągle z boku na bok. Nie miała pojęcia, co jej tak ciągle ciążyło. Ta głupia konferencja? Przecież to bez sensu!
Jednak coś musiało chyba w tym być, skoro ciągle o tym myślała aż do trzeciej w nocy. A co jeśli tak jak zawsze ją oleje i nie pojedzie? Albo zrobi specjalnie coś tam głupiego, czy dziecinnego? Bądź, czy jak wróci, będzie mścił na najgorsze sposoby? Przecież się jego nie bała! Tylko w takim razie w czym rzecz? Jeszcze tylko jej brakowało wyrzutów sumienia, z tego, że kazała jechać na tę głupią konferencję!
[MMM]W końcu jednak udało jej się zasnąć. Mimo wszystko, wstała dość wcześnie - o wpół do ósmej. Ta nieprzespana noc nakłoniła ją do podjęcia jednej, może nieco niedorzecznej, ale pewnie słusznej decyzji - jedzie zamiast niego. Nie pozwoli, aby będąc gdzieś bardzo daleko, ten cynik splamił honor szpitala!
[MMM]Toteż najszybciej jak się dało ubrała się, spakowała i doprowadziła do ogólnego porządku. Spojrzała na zegarek. Dochodziła dziewiąta. Musiała się pośpieszyć!
[MMM]Szybko wezwała taksówkę, po czym podjechała pod dom House'a. Miała tylko nadzieję, że nie spędził tej nocy u swojej lalunii!
[MMM]Szybko zapłaciła szoferowi, po czym zadzwoniła dwa razy. Nie minęło z półtorej minuty, kiedy drzwi stanęły otworem, a nich ukazała się... Sama Rose w białym, puchatym szlafroku.
- Tak? - spytała zdziwiona, całkiem przytomnym tonem.
- Jest House? - spytała Cuddy nerwowym tonem.
- Nie, właśnie pojechał na lotnisko,na które, z tego, co sobie przypominam to TY kazałaś mu jechać.. - zaczęła Rose, jednak brunetkę nie interesowały jej dalsze słowa. Szybko podbiegła do zaparkowanej na chodniku, żółtek taksówki, po czym zniknęła policjantce z oczu. Jednak przez chwilę jeszcze dziewczyna stała w otwartych drzwiach, mimo mrozu, po czym w końcu wróciła do środka. Jeszcze ani ona, ani House, ani Wilson, ani nawet Cuddy nie wiedzieli, jak bardzo czeka ich skomplikowana, bliska przyszłość.
KONIEC CZĘŚCI PIERWSZEJ (o ile druga w ogóle powstanie)

Endymion

Masz święta racje nikt cie nie kocha tylko hmm jaa

wiesz co, może i jest mało osób, ale cóż. Chyba trzeba zrobić taką jakąś mobilizację ( wiem pisze bez sensu, ale jutro wycieczka !! jaram siię

) Tylko nie mam wogule pomysłu jak populacje polską zachęcić do udzielania się na forach czy cos takiego , no dobra

ten rozdział bardzo ciekawie ci wyszedł.

wiedz, że czytanie na lekcja jest o wiele bardzie ciekawe niż uważanie co mówi nauczyciel

, chociaż pewnie każdy o tym wie.. no dobra, bo się rozpisałam

Powiem tak związek Rose + House = Rouse ??

dziwne.. Ale serio House w niby "poważnym związku" to tak dziwnie brzmi

, chociaż po zakończeniu stwierdzam, że z tym niby związkiem to tylko na niby, że to do czegoś zupełnie innego zmierza. wyczuwam teorie spiskowe

Biedna Cuddy taka zabiegana, ale ją tu fajnie pokazałaś taka kobieta ileś tam w jednej, Zresztą tak ja " prawdziwa niby matka polka".

ooo i jeszcze to, że w końcu to tego Singapuru jadą razem :d z tego musi wyniknąć Huddy

Bo House wydaje mi się, że nie będzie wierny rudej hehe
czekam:)

sarape

Taa, nikt mnie nie kocha, każdy olewa, wezmę tabletki i pójdę do nie... A nie sorry, jednak jeszcze nie jest aż tak źle

Ale czuję się przez wszystkich horumowiczów opuszczona (poza tobą, jedyna, która mnie tutaj nie zostawiła

) Znaczy, nie żebym była tu wcześnej non - stop otaczana tłumem, ale poszło w cholerę 2 z 3 moich najlepszych czytelników! Ja się tak w to nie bawię

Ech, są uczęszczane fora, jak jakiś Miriel (ale tam nie jestem zbyt mile widziane i nasze uczucie jest odwzajemnione

) i teraz na jakimś nowym, książkowym się zapisałam ( gorsze niż to, ale tam przynajmniej ktoś wchodzi

), czyli nie chodzi tu o udzielanie się na forum, ale na forum O HOUSIE

House się skończył, sezonowcy i "niesezonowcy" poszli, horum puste,

blada

Endymion

Powiem tak ja mam kilka blogów, które chętnie czytuje. Nie koniecznie z Housem związane. Wiem- że prawie nikogo nie ma i chyba to mnie tak jakby demobilizuje, żeby coś pisać czy wstawić ( kioka tekstóm mam

) nooo sb teraz na basenie siedze z klasą , bo pan o nas zapomniał :, no to paa i chyba wswię tką mini miniaturkę chyba to drabble .

olaaaa994

Hej, w sumie nie znam tu nikogo, ale na bieżąco wchodzę, patrzę i czytam wszystko co nowe się pojawi

nie przestawaj.... mnie ciekawość zżera o co tu dalej chodzi i co jakiś czas czytam od początku

Pozdrawiam

Endymion

npoo widzisz już aż dwie osoby się znalazły ;p może jeszcze ktoś ?? Ktoś chętny <s>

Olha93

Endymion

Haaha będę teraz liczyć, to coś dla mnie

ile osób chce nowy rozdział ;*

sarape

I tak mnie nikt tu już nie kocha

I nie czyta... Ale macie - poświęciłam swój cenny czas na nabazgranie tego, nowego, krótkiego rozdziału... Tylko nie wiem dla kogo ;_:

Rozdział IX

– Witamy na pokładzie, panie House. Ma pan miejsce 2A – mruknęła stewardesa, uśmiechając się sztucznie, tak jak do każdego z pasażerów. Diagnosta bez słowa usiadł na wskazanym miejscu, po czym wyciągnął telefon z kieszeni. Na wyświetlaczu, od rana widniała wiadomość od Rose:
"Kiedy będziesz?"
[MMM]Przez chwilę wpatrywał się w ekran, rozmyślając. Z jednej strony nie mógł się już doczekać momentu, w którym w końcu ją zobaczy, a z drugiej to wcale nie miał na to ochoty. Rose wszystko traktowała... Inaczej, niż on. Lubiła się afiszować, specjalnie machać nim przed nosem Cuddy, co go nieco irytowało. Owszem, sam tak robił już wiele razy, ale to nie to samo. Czasem po prostu zastanawiał się czemu wszystko się tak potoczyło z Rose. Czuł, jakby miał jakąś lukę w pamięci, jakby czegoś w tym wszystkim brakowało... Tylko czego?
[MMM]Ostatni pasażerowie wtaczali się na pokład. House wzruszył ramionami, po czym, jakby od niechcenia, napisał parę słów. Przez jakąś chwilę wpatrywał się w ten SMS sceptycznie, po czym, nie zastanawiając się dłużej, wysłał go. Żeby dłużej o tym nie myśleć, sięgnął jeszcze po swoje pudełeczko z "cukierkami". Vicodin już należy do przeszłości – te nowe leki było sto razy lepsze. Nie tylko, w przeciwieństwie do poprzednich leków, uśmierzały ból, to jeszcze nie musiał brać kilku na raz. Jednak, tak jak wszystko powoli się kończyły. Na szczęście, zdążył jeszcze w przeddzień wyjazdu "załatwić" sobie zapas. Nie wiedział, co prawda, co to były w ogóle za leki, ale nie dbał o to. Jedyne, na czym mu zależało, to to, aby uśmierzały ten przeklęty ból!
– Witamy na pokładzie linii Big Sky Airlines. Prosimy o wyłączenie telefonów komórkowych oraz o zapięcie pasów. Życzymy miłej podróży.

[MMMMMMMMMM]***

[MMM]Rose obudził dźwięk odebranej wiadomości. Bez namysłu, ledwo powstrzymując zaspane oczy przed ponownym zamknięciem, sięgnęła po telefon. Wiadomość była od House'a. Było w niej to:
"Właśnie wylatuję. Do zobaczenia za dwanaście godzin. Powiedz Wilsonowi, aby przyszykował Cuddy, bo teraz, mam zamiar się odpłacić za ten idiotyczny wyjazd"
[MMM]Dziewczyna potrzebowała paru minut i chyba z czterech, ponownych odczytań, bowiem nie umiała się skupić, jednak, nawet będąc strasznie zaspaną, zauważyła coś dziwnego w tej wiadomości. Dokładnie to ostatnie zdanie – "przyszykować Cuddy". Przecież administratorka pojechała tam z nim! Widziała ją, nawet przez jakiś moment rozmawiały. Byli tam prawie tydzień – House miał tysiąc okazji się "zrewanżować", za to wkręcenie. Dlaczego tego nie zrobił? Albo przynajmniej tak napisał? Istniała jeszcze możliwość, że miał zamiar zaczekać z tym, do powrotu do szpitala, ale po co? Na oczach Wilsona, zespołu, jej, czy reszty pracowników szpitala? Przecież to nie w jego stylu! Chyba...
[MMM]Od tego rozmyślania, zdążyła się już całkiem rozbudzić. Usiadła na łóżku i popatrzyła w okno. Była w swoim domu – zaraz po wyjeździe House'a tam się przeniosła. Nie czuła się dobrze, będąc sama, w jego mieszkaniu bez niego. Tutaj miała ciszę, lubianą samotność, niezależność, spokój...
[MMM]Nagle zadzwonił telefon, dalej trzymany w jej ręku, przez co omal nie dostała zawału.
– Życie ci nie miłe?! – warknęła, rezygnując z udawania, że niby dopiero co, została wyrwana ze snu.
– Słuchaj, mam sprawę – odparł, ignorując jej "powitanie".
– Domyśliłam się, że nie pomyliłeś numeru na pogotowie, ani nie chciałeś raczej pogadać o pogodzie. Czego chcesz?
– Potrzebuję konsultacji... No wiesz – burza mózgów, co dwie głowy to nie jedna i tak dalej. W nocy było morderstwo...
– Ludzie, za co?! – westchnęła Rose, opadając na łóżko. – Nie wiesz, że mam dzisiaj wolne?! Nie możesz poprosić Leah?!
– Matka jej nagle wylądowała w szpitalu, poza tym od godziny jest nieuchwytna. No weź, Rose, zlituj się nade mną. Ty masz lepszy mózg do takich rzeczy, zwłaszcza o tej porze. Tylko mi pomożesz to przeanalizować, a potem będziesz miała spokój, dobra?
– Jasne, dla ciebie wszystko – mruknęła niezadowolonym tonem, po czym wyłączyła telefon. Spuściła nogi z łóżka, po czym ruszyła smętnym krokiem w stronę łazienki. Jak widać, rozmyślanie o niepokojącej wiadomości od House'a musiało poczekać.

[MMMMMMMMMM]***

[MMM]Wilson pogodnym krokiem wszedł do szpitala. Tego dnia miał powód do radości – za parę godzin mieli wrócić House i Cuddy. Było pewne, że albo się non – stop kłócili, albo w końcu między nimi do czegoś doszło. Może House w końcu przejrzy na oczy, że Rose, to nie jest ta właściwa osoba. Nie cierpiał jej. Zresztą z wzajemnością. Od pierwszego wejrzenia.
[MMM]Jego rozmyślania i nadzieje przerwał widok głównej pielęgniarki, która szamotała się w papierach, w recepcji. Z szerokim uśmiechem podszedł bliżej.
– Coś się stało?
– Lepiej nie mówić – odparła wymijająco, nie podnosząc głowy znad papierów, jednak, jakąś chwilę później, dodała: – Od wyjazdu Cuddy zrobił się straszny bajzel we wszystkich dokumentach, nie wspominając już o tej nierozwiązanej aferze. Dobrze, że już dzisiaj wraca, bo ja nie wiem co robić.
– Pokaż mi te papiery, Trudy – odparł James, podpierając teczkę o recepcję.
– Znasz się na tym? – zdziwiła się pielęgniarka, po raz pierwszy obrzucając onkologa wzrokiem.
– Można tak powiedzieć – odparł, po czym mrugnął z uśmiechem, po czym jego wzrok i uwaga skupiły się na dokumentach, leżących przed nim.

[MMMMMMMMMM]***

[MMM]Rose ruszyła szybkim krokiem w stronę wejścia do szpitala. Według jej przypuszczeń, House z Cuddy powinni już wrócić. Tuż po tym, jak została wyrwana z łóżka przez Jacka, przesiedziała z nim na komisariacie aż do pory lunchu. Sprawa okazała się nieco poważniejsza, niż oboje myśleli. Od razu, jak tylko udało jej się stamtąd uwolnić, wróciła do domu i położyła się spać, z zamiarem odrobienia tego, co nie było jej dane zrobić w trakcie nocy. Przy tym wszystkim, nie było mowy o zastanawianiu się na temat dziwnej wiadomości od House'a.
[MMM]Przechodząc obok recepcji, odniosła wrażenie, jakby za ladą panował kompletny chaos, który ktoś nieumiejętnie próbował ukryć. Jednak nikogo tam nie było. Zdezorientowana policjantka skierowała swoje kroki w stronę gabinetu Cuddy. Tam właśnie znalazła główną pielęgniarkę, wiszącą na telefonie.
– Doktor Cuddy nie ma – odparła, nie odkładając słuchawki od ucha.
– Właśnie widzę – mruknęła, kierując swój wzrok na kolejną stertę papierów, leżącą na biurku. – A nie powinna dzisiaj wrócić?
– A co to panią... A, to pani – odpowiedziała Trudy, w końcu odkładając słuchawkę z zrezygnowaniem. – Nie, jeszcze nie przyjechała. A dzwoniłam do niej chyba z dziesięć razy parę dni temu, aby od razu, jak tylko przyjedzie, się tutaj pojawiła, bo mamy problemy! Tego dupka nawet widziałam, a jej nie! Zresztą, nieważne – nie ma jej dzisiaj, proszę przyjść jutro, znaczy... Wie już pani coś w sprawie tej afery? – dodała nieco ciszej, z nieukrywaną ciekawością.
– Można tak powiedzieć – odparła Rose, a następnie opuściła pomieszczenie. Tym razem ruszyła prosto na górę. Musiała znaleźć House'a i z nim porozmawiać. Być może to tylko zbieg okoliczności i do tego ma paranoję, czy skrzywienie zawodowe, ale musi to sprawdzić. Na wszelki wypadek. Zresztą i tak miała przyjść spotkać się z Housem jeszcze w szpitalu.
[MMM]W końcu udało jej się dojść do sali diagnostycznej, jednak w niej spotkała tylko zespół diagnosty. Nie obrzucając ich nawet spojrzeniem, od razu, choć z bólem serca, ruszyła w stronę gabinetu Wilsona. Otworzyła ostrożnie drzwi. Miała nadzieję, że on tam był, wolałaby jak najmniej razy zbliżać się do tamtego przyjacielskiego gogusia.
[MMM]Jednakże od razu się okazało, że niepotrzebnie się bała – House tam był, co wywołało szeroki uśmiech na jej ustach, po czym podeszła do niego i zarzuciła mu swoje ręce na ramiona delikatnie, a następnie cmoknęła w policzek.
– Tęskniłam – szepnęła, uśmiechając się szeroko. Tak naprawdę wcale nie planowała okazywania sobie czułości z Housem – na pierwszym planie postawiła sobie rozwiązanie tej całej dziwnej zagadki jego SMS-a. Jednakże, skoro już musiała przebywać w jednym pomieszczeniu z Wilsonem, postanowiła zrobić sobie przyjemność nie tylko z powodu bliskości ukochanego, ale również ze zrobienia na złość onkologowi.
– No ja myślę. Już zacząłem się martwić, że o mnie zapomniałaś i będę musiał się znów zadowolić tylko prostytutkami... – zaczął House, jednak nagle, ni stąd, ni z zowąd, przerwał mu Wilson:
– Nie powinnaś być teraz w pracy? – spytał irytującym tonem.
– Nie wiem jak u was, ale u nas dają takie coś, jak urlop, a tak się składa, że go dostałam, więc dzisiaj mój szef, a tym bardziej ty, nie będzie mi mówił, co mam robić – odparła, obrzucając go wściekłym spojrzeniem. Nie cierpiała, kiedy ktoś wcinał się w nie swoje, czyli, mówiąc ściślej – JEJ sprawy.
– Ale mi chodziło o NASZĄ sprawę tej afery w szpitalu – odpowiedział Wilson, jakby czytał jej w myślach – Siedzisz tu już ponad miesiąc, a wiemy o tym tyle samo, co wiedzieliśmy zanim tu przyszłaś....
– Posłuchaj doktorku – wszystko w swoim czasie. Ty swoich pacjentów leczysz długo, albo wcale – ja to robię swoim tempem, jakim się da – warknęła ze złością, czując, że Wilson nie wierzy w jej kłamstwo. Fakt – najpierw chciała załatwić sprawę z Housem, ale potem oddałaby się na całego tej sprawie. Tylko teraz zastopowała, bowiem wolała oznajmić to, co udało jej się już dowiedzieć, jak będzie Cuddy i cała ferajna.
[MMM]House przyglądał się tej całej sytuacji z lekkim rozbawieniem. Oboje tak zaangażowali w tę potyczkę, że kompletnie zapomnieli, że nie są sami w gabinecie. Dzięki temu House mógł bez żadnych świadków wziąć znów swoją nową tabletkę, bez zbędnych, irytujących spojrzeń, skierowanym w jego stronę.
[MMM]Całą tę niezręczną sytuację jednak przerwała Trudy, która również weszła do pomieszczenia.
– Ty – mruknęła, wskazując na House'a. Wydawała się już być naprawdę zdenerwowana. – Powiedz mi, doktor Cuddy użyła chociaż raz telefonu w ciągu tego tygodnia?!
– Tylko, żeby podetrzeć sobie tyłek, a czemu pytasz?
– Mówię poważnie – odparła, wzdychając. – Potrzebujemy jej jak najszybciej w szpitalu...
– Aha, rozumiem, mnie wysłała na konferencję, a sama sobie robi wolne?! – mruknął House, dając nogi na biurko Wilsona. Jednak onkolog po tej kwestii nie był już taki beztroski. Popatrzył na przyjaciela z niepokojem, po czym rzucił:
– Ale... Przecież Cuddy też tam była, czy tak?
– U mnie w gabinecie pod biurkiem? Nie, niestety jeszcze nie. Właśnie czekam z takim samym napięciem, jak wy wszyscy....
– Chodziło mi o konferencję – odparł Wilson przewracając oczami. – Jasne, że nie! – odpowiedział House, jeszcze nie wiedząc, ile to jedno zdanie dla całej obecnej trójki wtedy znaczyło. – Sam musiałam wysłuchiwać tego nudnego wykładu – sami faceci, jeden babochłop. Z Cuddy miałbym przynajmniej na co popatrzeć...
– A–a–ale jak jej z tobą nie było, to gdzie się podziewała? – wymamrotała z trudem Trudy.
– Jesteś pewna, że też miała jechać? – zwrócił się tym razem Wilson do Rose.
– Na sto procent – odparła zirytowanym tonem. – Szukała House'a, można było się domyślić, że miała dwa powody – albo chciała mu powiedzieć, że zmienia zdanie i ma jednak nie jechać, albo postanowiła pojechać z nim. House nie wrócił, więc doszłam do wniosku, że pojechali razem – zaczęła mówić coraz szybciej i coraz bardziej nerwowo. – Ostatnie, co widziałam, to jak wsiadała do taksówki! Tyle, koniec opowieści!
– A więc... – zaczęła powoli pielęgniarka. – Jeżeli jej nie było z Housem, ani w szpitalu, to...
– To musiało coś się stać – odpowiedzieli jednocześnie Wilson i Rose.

HelpMe

Jak nie kocha? ;> Jak nie czyta? ;>

Rozdział mega

Świetnie piszesz... Mam jedno zastrzeżenie - co ty zrobiłaś Cuddy...?

Rose mnie strasznie denerwuje... Jak House z nią wytrzymuje...? Tragedia...

No nic, idę na dwór... Brzydko jest

Pierwszy dzień wakacji i

... Heh...