Fragile [M]

Mała Mi

Czasem zaglądam tu, w momentach nienasycenia Housem. Nigdy nie zdecydowałam się pisać, uważając, że nie mam talentu do słowa. Ale przez cały dzień nie daje mi to spokoju. Przynajmniej sobie ulżę

, a może komuś się spodoba.

Fik zaczyna się w momencie w którym Cuddy żegna się z noworodkiem. Dzieckiem, którego zdążyła się poczuć matką, a które nigdy nie będzie jej...

******************************************

Zobaczył ten straszny ból w jej oczach, kiedy szybko wychodziła ze szpitala. Zdezorientowany, przecież wszystko potoczyło się jak chciała, poszedł do Wilsona. Ten szybko uświadomił go co się stało.

Wrócił do swojego gabinetu, usiadł na krześle, odruchowo łapiąc swoją czerwoną piłkę i zgodnie z rytuałem pogrążył się w myślach. Nie mógł wyrzuć z głowy tych przerażająco smutnych oczu. Wstał nagle. Nie mógł tu już dłużej wytrzymać. Gabinet stał się duszny i klaustrofobiczny. Wyszedł na parking i wsiadł na motor. Nie miał pojęcia gdzie jedzie, aż do momentu gdy zatrzymał się przed jej domem. Zdjął kask i opuścił głowę. Nie rozumiał co się z nim dzieje. Wiedział, że spotkała ją dzisiaj wielka krzywda, a on nie może przejść obok tego obojętnie. Chciał coś zrobić. Pomóc. Z kłębiącymi się w głowie myślami zsiadł z motoru.

Długo patrzył się na zielone drzwi domu zanim w nie zapukał. Głos w tyle głowy, który kazał mu odwrócić się i odejść, umilkł jak tylko ją zobaczył. Była tak krucha, że przestraszył się na moment, że rozpadnie się pod wpływem najdrobniejszego jego ruchu. W końcu zdecydował się wejść. Trochę udało mu się pozbierać, gdy odwrócił się by zamknąć za sobą drzwi. Zaczął nieporadnie ją pocieszać, zupełnie nie wiedząc jak się to robi. Wyrzucając z siebie słowa bał się, że popełni jakiś błąd. Nie spodziewał się jednak furii. Z przerażeniem patrzył jak najeża się jak zła kotka. Kiedy skończyła swoją tyradę, nazywając go po drodze sukinsynem, nie miał pojęcia co jej odpowiedzieć. Jak rzadko kiedy w życiu, przyznał się w końcu: „Nie wiem...”.

Nagle w głowie błysnęła mu odpowiedź. To nie była myśl, raczej impuls, nie miał nad tym żadnej kontroli. Przyciągnął ją do siebie, a ona instynktownie zareagowała. Pozwoliła się pocałować. Dotknęła jego policzka i zatraciła się zupełnie. Nie wiadomo jak by się to skończyło, gdyby w pewnym momencie nie przerwał pocałunku. Odsunął ją delikatnie od siebie, głośno wciągając powietrze i otwierając oczy. Przez chwilę patrzyli sobie w oczy równie zszokowani tym co się przed chwilą stało. Cicho wymamrotał: „Dobranoc” i wyszedł.

Minęło dobre pół godziny jazdy na motorze zanim zrozumiał czemu się tak zachował. Dotarło do niego, że przeraził się intensywnością uczuć, które się tak nagle pojawiły. Po drugie, nie mógł jej skrzywdzić. Nie dzisiaj. Wiedział, że pewnym momencie ona zapragnęła go tak jak on jej, że jak nigdy wcześniej pozwoliłaby mu na wszystko. Bał się jednak, że ona następnego dnia będzie tego żałować, a tego by sobie nie wybaczył.

Gdy zatrzymał się przed swoim domem, poczuł w kieszeni swojej skórzanej kurtki wibrujący telefon. Wyciągnął go i przeczył wiadomość: „Wróć. Proszę...”. Nie zastanawiając się ani sekundy włączył silnik i ruszył. Usprawiedliwiał się przed sobą, że miała tyle czasu, że dobrze się zastanowiła co robi. A on nie miał tyle siły woli, żeby zadecydować za nich oboje.

Wszedł do jej domu nie pukając. Wstała na jego widok z kanapy i stanęła na środku pokoju. Podszedł do niej i pocałował ją najdelikatniej jak umiał. Ona jednak odsunęła się od niego, wzięła za rękę i poprowadziła do sypialni. Gdy usiadł na łóżku i przyciągnął ją do siebie, na chwilę stracił panowanie nad sobą. Czując ją tak blisko zupełnie nie potrafił się zatrzymać. Opanował się w końcu jednak, odsunął od siebie i powoli zaczął rozbierać ich oboje. Znów przestraszył się jej kruchości, gdy kładł ją nagą na łóżku. Jej bezbronność czuł wszystkimi zmysłami. Położył się obok i zaczął ją delikatnie pieścić.

Zanim w nią wszedł spojrzał jej w oczy szukając w nich zgody. Dopiero gdy ją znalazł wypełnił ją sobą, cały czas opierając się na rękach i patrząc jej w oczy. Powoli zaczął się poruszać, zatrzymują się jednak w momentach kiedy był najgłębiej. Mimo swoich wcześniejszych fantazji i pragnień - nie chciał się zapomnieć. Był tu dzisiaj dla niej. Nie spodziewał się po sobie, że jeszcze kiedyś tak pomyśli o kobiecie. Szeptała do niego z coraz bardziej urywanym oddechem: „House... proszę...” On jednak chciał, żeby i ona to zapamiętała, żeby była świadoma tego co się dzieje. Dopiero kiedy przeturlała go na plecy i oplotła rękami i nogami, przestał się hamować i coraz szybszymi ruchami doprowadzał ich oboje na szczyt rozkoszy. Nie mógł się zatrzymać nawet, gdy poczuł jej łzy spływające po jego policzku.

Po wszystkim nie przestała oplatać go mocno ramionami by poczuć go jeszcze przez chwilę w sobie. On w tym czasie całował zagłębienie między jej szyją a obojczykiem. Dopiero po chwili ułożyła się w zagłębieniu jego ramienia powoli zapadając w sen. On jednak długo jeszcze nie mógł zasnąć. Słuchał jej spokojnego oddechu i wdychał zapach jej włosów. Dalej nie rozumiał tego co się dzisiaj stało, jak do tego doszło. Przyszło mu do głowy, że już wtedy w sklepie, gdy dowiedział się, że chce adoptować dziecko, powinien był zacząć się zastanawiać. To kłębowisko uczuć które go wtedy ogarnęło... Ale on wolał wyprzeć to z myśli i przejść do kontrataku. Próbując udowodnić sobie, że to nie miało miejsca, że nic się nie zmieniło. Teraz jednak przestał udawać i pozwolił sobie nawet pomyśleć, mieć nadzieję, że wszystko się może ułoży...

*Madziula*

śliczne

strasznie mi się podoba

to Twój debiut? WOW nieźle Ci poszło

gratuluję

Pisz więcej

dobi

Nie widzę pod tekstem literek "cdn." a powinny być zdecydowanie! Mylisz się w jednej sprawie - masz talent i szkoda byłoby go zmarnować, pisz i jeszcze raz pisz więcej

minnie

Bardzo fajne!
Debiut?? Jak na debiut to świetne Ci to wyszło

Mam nadzieje, że będzie kontynuacja i wena życzę

LicenceToKill

Pięknie, naprawdę mi się spodobało

Aż strach pomyśleć, co by się działo na forum, gdyby doszło do takich scen w serialu

kremówka

jeanne

amandi

Nie no, piękne!! Bez dialogów, samo opowiadanie, wciągające nas w lawinę wzruszeń i emocji. ja też jestem za "c.d." xD. Normalnie masz

!

i pozdrowienia za udany debiut

Jarii007

Suuper

Mrauu

Nie wierzę że to debiut

Ale jak tak to powalający

Ja również jestem za "c.d"

Pozdrowieniaa

Cave

mam nadzieje ze bedzie dalej

madziax

runiu

Świetny fik, bardzo mi się podoba jak opisałaś uczucia Housa. Mam nadzieję, że jeszcze coś napiszesz.

rocket queen

Jejku, jestem pod wrażeniem!
Szkoda, że nie napisałaś tego wcześniej i nie podesłałaś Shore'owi (:

Podobnie, jak Runiu, mam nadzieję, że na tym fiku nie skończy się Twoja przygoda z działem "Huddy Fiki" i uraczysz jeszcze jakimś tekstem.

Wielu ciekawych pomysłów Ci życzę!

Mała Mi

wow!!
nie spodziewałam się takiego odzewu

dzięki dziewczyny (yyyy.... nikogo nie pominęłam ??

)
na powtórkę, albo ciąg dalszy niestety nie ma co liczyć
to naprawdę był jednorazowy wybryk
dzięki raz jeszcze za miłe słowa
pozdrawiam

ceone

ślicznie ; * pisz dalej. i uwielbiam słowo "fragile" jest samo w sobie takie efemeryczne. może dlatego właśnie mam perfumy o takiej nazwie.

Bereśka

Świetne to było

Bardzo mi się podobało

Pozdrawiam

nutka

Super , zatkało mnie

+

lucky skywalker · Wysłany: Nie 13:06, 15 Mar 2009 Temat postu:

Dlaczego to nie ma dalszego ciągu? Pytam się: DLACZEGO? Jak to wygląda, żeby tekst, który znalazł już uznanie pospołu leżał tutaj, tak bezceremonialnie roznegliżowany...

dycha · Wysłany: Nie 14:01, 15 Mar 2009 Temat postu:

Pięknie!
Jestem pod wrażeniem i czekam na dalszą część!

Mam nadzieję, że będzie?

Mała Mi · Wysłany: Pon 0:30, 16 Mar 2009 Temat postu:

fik widzę, wykopany z grobu, zreanimowany i przeżywa drugą młodość

jakkolwiek by mnie nie cieszyło to zainteresowanie - muszę się powtórzyć: kontynuacji fika nie będzie!

wszystkie Wasze przemiłe słowa to miód na moje nieutalentowane i zakompleksione w tym temacie serce

jak już przemówiłam, to dodam tylko:
jako stara fanka huddy (metaforycznie i dosłownie

) dziękuję za możliwość czytania Waszej twórczości, a szczególnie kamie, którą w tej dziedzinie uważam za niedościgniony ideał (ach, te dialogi...)

pozdrawiam serdecznie

Sarusia · Wysłany: Pon 20:04, 16 Mar 2009 Temat postu:

Generalnie bardzo mi się podobało, fajny pomysł i fajne wykonanie. Ciekawe przemyślenia, dobry dobór słów, piękne Huddy sceny

Ale mam kilka zastrzeżeń technicznych.
Np. w tej części (która, jeśli chodzi o treść, jest świetna):

lucky skywalker · Wysłany: Śro 14:57, 18 Mar 2009 Temat postu:

Mała Mi · Wysłany: Pią 21:32, 20 Mar 2009 Temat postu: BONUS

tytułowy BONUS

Sobotni poranek. Cuddy śpi na ośmiornicę. Ręce i nogi rozrzucone we wszystkie strony, zajmuje nieprawdopodobnie dużo miejsca jak na tak małą osobę. Budzi ją zaglądające przez okno słońce. Niemożliwie rozczochrana, z odbiciem poduszki na policzku, otwiera oczy. Poranna błogość powoli zastępowana jest przez docierające z obrzeży świadomości, tak dobrze znane, uczucie samotności.

Nagle coś ją tknęło...

Rozgląda się po pokoju i w końcu dostrzega zwiniętego w kłębek, śpiącego koło łóżka House'a. Na jej twarzy pojawia się uśmiech. I nie znika nawet, gdy House z miną zbitego psa i oczami skrzywdzonego pięciolatka, niewyraźnie mamrocze: "Nie mówiłaś, że kopiesz przez sen..."

**************************

zapierałam się, że więcej nic nie napiszę.
ale, jako że "tylko krowa nie zmienia poglądów"...
jest to namacalny dowód, że nie jestem krową

@sarusia: dzięki za krytyczne uwagi. tak mi to "się" unaoczniłaś, że nie wiem jak mogłam wcześniej tego nie zauważyć. cóż, "uczucia macierzyńskie" jak widać, zaślepiają

pozdrawiam wszystkich czytaczy

Pikaola · Wysłany: Pią 23:12, 20 Mar 2009 Temat postu:

Awwww... to jest cudowne

amandi · Wysłany: Sob 9:48, 21 Mar 2009 Temat postu:

o wow........ to było takie... wiesz, jakbym miała opisać moje fizyczne doświadczenie, to bym powiedziała, że dotykałam jakiegoś bardzo miękkiego i puchowego materiału... Nie wiem, dlaczego, ale właśnie tak to odebrałam

. Szkoda, że tak krótko, ale w tych paru zdaniach zawarłaś całą esencję słodyczy, ale nie przesłodziłaś, bo House wciąż był House'em, bezdusznie zwalonym z łóżka

. Naprawdę cudne... i napisz coś więcej

, buziaki