Kolejny rok zamknął za sobą drzwi...[P]

[E]LIZA

Żeby nadchodzący Nowy Rok upłynął pod znakiem spokoju, zdrowia i miłości.
Żeby nasze [H]orum już zawsze było tak wspaniałym i przyjaznym miejscem.
Wiersz dla wszystkich [H]orumowiczów. Bo jesteście niezwykłymi ludźmi. Nie marnujcie tego!

Kolejne
Trzysta sześćdziesiąt pięć dni.
Trzysta sześćdziesiąt pięć nocy.
Osiem tysięcy siedemset sześćdziesiąt godzin.
I każda kolejna sekunda z osobna.
Wszystkie wspomnienia
Walczące o zapomnienie.
Kilka spojrzeń
Reanimowało nadzieję.
Ten jeden pocałunek
Zdefiniował szczęście.
Trzysta sześćdziesiąt pięć dni.
Trzysta sześćdziesiąt pięć nocy.
Osiem tysięcy siedemset sześdćziesiąt godzin.
Jego oczy -
Poza wszelką definicją.
Jego dłonie -
Mostem do raju.
Przygaszone światło
Tuliło łzy.
Płynęły dla niego.
Znowu...
Wszystkie bezsilne postanowienia,
Którym zabrakło odwagi.
Czy rzeczywiście jest czas na czekanie?
Zbyt wiele jest do stracenia...
Bo kiedy jesteś obok nie szukam szczęścia,
Dajesz mi dużo więcej...
Kolejne
Trzysta sześćdziesiąt pięć dni.
Trzysta sześćdziesiąt pięć nocy.
Osiem tysięcy siedemset sześcdziesiąt godzin.
I każda kolejna sekunda z osobna.
Niebo w tę noc nie zasypia -
Choć jego palce są najpiękniejszą kołysanką,
Pieszczącą klawisze fortepianu.
Słyszysz?
Tak wygląda jego dusza...
Ukryta w nutach.
Muzyka skruszyła maskę.
Teraz jest czas na posklejanie serc.
Poszukanie ich zagubionych kawałków,
A jeśli pomimo poszukiwań
W tych
Trzystu sześćdziesięciu pięciu dniach.
Trzystu sześćdziesięciu pięciu nocach.
Ośmiu tysiącach siedmiuset sześcdziesięciu godzinach
Nie odnajdziesz brakującego elementu -
Ona odda ci swój.
Może wtedy poczujesz, ile dla niej znaczysz -
Gdy twoje serce będzie kompletne
Dopiero z tym jej kawałkiem.
On stopi ten lód,
Nauczy cię kochać.
Zbyt wiele jest do stracenia...
Bo kiedy jesteś obok nie szukam szczęścia...
Dajesz mi dużo więcej...
Północ
Nowy rok.
Usta o smaku szampana.
Niebo budzone fajerwerkami.
Trzysta sześćdziesiąt pięć dni.
Trzysta sześćdziesiąt pięć nocy.
Osiem tysięcy siedemset sześćdziesiąt godzin -
Wszystko nowe,
Tylko miłość ta sama...

coolness

rezerwacja

edit:

Kocham twoje wiersze

Są przemyślane i dopracowane w każdym calu.

dr Tygrysolka

[E]lizo, wcześniej nie komentowałam, bo po prostu nie wiedziałam, co napisać...
Teraz spróbuję.

Kocham Twoje niezwykłe spostrzeżenia, połączenia słów, które normalnie nie pasują do siebie, a tutaj współbrzmią niczym prefekcyjna melodia mistrza.

NiEtYkAlNa

Wspaniałe, poruszasz czytelnika

co prawda, wiersz jest Huddy, ale ujmujesz to tak pięknie, że każdy może w nim odnaleźć siebie, pozwolić sobie na interpretację.

mazeltov

ty wiesz ze nikt nie pisze tak jak ty

w kazdm twoim wierszu jest to cos sama nie wiem co jak to nazwac, sprawiasz ze za kazdym razem jak czytam twoje wiersze czuje sie jak bym dopiero pierwszy raz go czytala
piszesz uzywajac prostych slow ale twoje wiersze nie sa wcale proste zmuszaja do myslenia

kiedys ktos powiedzial chyba Lisek ze w twoim wierszach jest magia i mial racje nie ma lepszego slowa zeby je okreslic

lisek

Elizko błagam wyślij komuś te Twoje wiersze

W sensie nie wiem, do jakiegoś wydawnictwa, czy gdzieś?
Ty nie piszesz, ty malujesz słowami, oddajesz magię każdym słowem

Nie mam słów, by oddać to co czuję

Bardzo lubię analizować Twoje wiersze, każdy czytam po kilka razy i próbuje go sobie zintrpretować

Piszesz tak, że dajesz czytelnikowi sporo miejsca na jego refleksje, a przecież w poezji właśnie o to chodzi

Ulubionych cytatów nie będzie, bo cały tekst to jedna wielka perełka

Zauroczona Twoimi dziełami wierna i oddana fanka - lisek.
Buziaczki

czarodziejka

[E]lizko, ja chyba nic nie zacytuję, bo tutaj wszystko ze sobą idealnie współgra, tworzy idealną całość. Chociaż to jest takie... nie wiem jak to nazwać... Doskonale kończy utwór.
Wszystko nowe,
Tylko miłość ta sama...

Ukazuje takie piękno Huddy i ogólnie związków, bo wszystko się zmienia, jedynie miłość nigdy nie ulegnie zmianie. Ona będzie trwać, by odejść z nimi do grobu.

Kocham Twoje wiersze, z pozoru wszystko proste i jasne, a jednak zmusza do refleksji, ukazuje ten magiczny świat, realny świat. Nie jest ani zbyt dramatycznie, ani jakoś cukierkowo. Jest idealnie, a pomiędzy ideałem a przesadzeniem jest naprawdę cienka granica i Ty ją doskonale wręcz wyczuwasz. Za to podziwiam.

Kiedy czytam Twoje wiersze to tak jakbym była jakimś listkiem, a Ty moim wiatrem, który ze mną tańczy, bawi się. Delikatny podmuch i powoli rozwijasz wszystko, raptem gwałtowna zmiana i już wieje jak szalony, doprowadzając do skrajnych uczuć, emocji - wzrusza, złości, płyną łzy radości. Spokojne przejście do poprzedniego tempa i znów płyniemy, rozkoszujemy się tą poezją, genialnym doborem słów, unosimy się wysoko pod niebiosa - wspaniały fragmencik, po czym znów zniżamy lot, nie co opadamy, gdy się zakończy, lecz zaraz przypominamy sobie to, co wyniosło nas pod niebiosy. Ty nigdy nie dasz mi, takiemu niepozornemu listkowi opaść, zawsze nadzieja na kolejny twór będzie stwarzała lekki wiaterek, będzie tym, co utrzymuje szczęście.

Kocham,
ma Mistrzyni poezji.

Pozdrawiam cieplutko,
dużo wena i czasu.

PS A co będzie, jak kiedyś zabraknie mi metafor?

sylrich05

śliczne i takie realistyczne. ..

GosiaczeQ_17

aaaaaa.... jakie to piękne....

"Jego oczy -
Poza wszelką definicją.
Jego dłonie -
Mostem do raju.
Przygaszone światło
Tuliło łzy.
Płynęły dla niego.
Znowu..."

Jak mogłam przegapić... wiem jak, mam mało czasu i czytam tylko to co odświażają komentarze innych

Przepraszam... To jest cudo

"Wszystko nowe,
Tylko miłość ta sama..."

Po tym fragmencie się już totalnie wzruszyłam