Milczenie duszy [M]

a_cappella

<img src="http://i733.photobucket.com/albums/ww331/_horum_/fframki/huddy_13.jpg">

Mam przeczucie, że najpierw powstanie przydługi wstęp, więc lojalnie uprzedzam.

Będzie dedykacja. Podwójna.
Dla liska - zaprawdę powiadam Wam, że to przez nią wszystko się stało!

W razie ewentualnych uszczerbków na zdrowiu psychicznym po przeczytaniu poniższego proszę zgłaszać się do niej. Tak czy inaczej - lisku, dla Ciebie!

Druga osoba, której chciałabym zadedykować ten twór, to Joolka (jeśli Ci się spodoba, oczywiście. Intencje miałam dobre xD), a powodów jest sto i jeden.

Ten, nazwijmy to, eksperyment jest ukłonem w stronę olimpiady z języka polskiego, w której brałam udział w trzeciej klasie mojej gimnazjalnej kadencji, kiedy to znałam dziesiątki przypowieści, wtrącałam biblizmy do rozmów i potrafiłam sypać przykładami utworów literackich z nawiązaniami do Biblii. xD Kto by pomyślał - trochę ponad pół roku nauki, a uraz na całe życie...

Skoro już o olimpiadzie mowa, nie mogę zapomnieć o Panu G. vel P., którego szczerze wtedy znienawidziłam, a teraz ten stan rzeczy niewiele się zmienił.
Drogi Panie G. vel P., radzę panu dobierać bardziej kompetentnych pracowników, gdyż obecni nie umieją poprawnie zaadresować koperty, nie wspominając już o wysłaniu listu tak, aby dotarł do adresata. Szczerze ubolewam, iż nie dostał Pan Śledzia 2009, który - nie mam co do tego wątpliwości - jak najbardziej się Panu należał. Z poważaniem.

Skoro już pytacie - tak, odbija mi.

A teraz do rzeczy.

Milczenie duszy

Na początku było słowo. A potem słowem tym z chaotycznej mieszaniny dźwięków, uczuć i zamysłów stworzył Bóg rajski ogród, w którym światłość oddzielona była od ciemności, ląd od wody, pewność od niepewności, radość od smutku, a miłość od nienawiści. Stworzył Bóg rajski ogród i powołanym do życia na boskie podobieństwo mężczyźnie i niewieście w szczęściu i miłości żyć w nim przykazał.

- Pamiętasz, jak było na początku?
- Na początku czego?
- Nas… Naszej znajomości.
- Od kiedy siebie i mnie określasz jako „nas”?
- Od kiedy stwierdziłeś, że jestem lepsza niż dziwki.
- Chyba musiałem być wtedy nieźle naćpany.
- Nic nowego.
- Jesteś bezczelna.
- Dziękuję, staram się.
- Żmiję wyhodowałem na własnej piersi!
- Więc jak, pamiętasz?
- Oczywiście. Takiego zaćmienia słońca się nie zapomina.
- House!
- Dobra. Parę słów, coś w stylu: „Uważaj, idioto” i ten bałagan – twoje książki były rozsypane po całej podłodze…
- Nie moja wina, że nie widzisz nic poza czubkiem własnego nosa!
- Skąd miałem wiedzieć, że twój tyłek…
- … doigrasz się…
- … że ta przeszkoda okaże się aż tak wielka, że nie zdołam jej ominąć?
- Gdybyś spuścił trochę powietrza ze swojego ego, miałbyś o wiele większe pole widzenia.
- Gdybyś…
- Daruj sobie.

Korzystali więc mężczyzna i niewiasta ze szczodrości Stwórcy, baczyć jednak mieli na owoce potężnego Drzewa Milczenia Duszy, które cieniem rozłożystych konarów i czerwienią egzokarpu owoców nęciło ich nieustannie. Rzekł im Bóg: „Plony zrodzone z drzewa tego kuszące są i słodkie, winniście jednak wystrzegać się ich, kto bowiem smak ich poczuje, skazany będzie na wieczne duszy milczenie, co sprowadzi na niego męki wieczyste”.
Przez wiele tygodni podziwiali więc jabłka z daleka, delektując się innymi dobrami natury, aż dnia pewnego mężczyzna zapragnął poznać smak piekielnych owoców. Niewiasta próbowała przekonać go, iż czyn to niegodny, on jednak odrzekł jej: „Zaprawdę powiadam ci, kobieto, idź i nie przeszkadzaj!”, zerwał Drzewa Milczenia Duszy owoc i skosztował go.

- Minęło tyle lat, a ty wciąż nazywasz mnie idiotą przy każdej okazji, robisz wokół siebie bałagan i próbujesz udawać, że jesteś ważniejsza ode mnie.
- Bo jestem. A ty nadal specjalnie robisz mi na złość.
- Przecież tak ładnie wyglądasz, kiedy się złościsz!
- …!
- O, właśnie tak.

Wtem znów światłość złączyła się z ciemnością, ląd z wodą, pewność z niepewnością, radość ze smutkiem, a miłość z nienawiścią i zagrzmiał głos Boży: „Synu Ojca, nie usłuchałeś przykazania mego, winniście oboje ponieść karę za twój czyn!”. Odtąd i mężczyzna, i niewiasta skazani byli na wieczne milczenie duszy i ogień uczuć piekielny, trawiący im powoli serca.

- Skończ już.
- Obiecałem Wilsonowi, że będę dręczył cię do końca życia.
- Możesz mi wyjawić tekst tej przysięgi?
- „Ślubuję jej sprzeciw, sarkazm i złośliwość małżeńską”.
- Małżeńską?!
- Fajnie, co?
- I on się na to zgodził?!
- To była niema obietnica. Mentalna. Honorowa. Nie podoba ci się rola wiecznie dręczonej?
- Bynajmniej. Ale nie martw się – twoje męczeńskie łoże już czeka.

lisek

A cappella

Wybacz, ale nie wiedziałam na którą emotkę się zdecydować

Że niby przezemnie

Jak

ale wiesz, jakoś skarg się nie spodziewam

Jesteś genialna

A cappella tego było mi trzeba, właśniej takiej nietuzinkowej mieszaniny

Mądrości, humoru, głębi

czegoś do analizy

Uwielbiam

mam takiego banana na twarzy, że aż się na niej nie mieści

Napisałaś i to coś z dedykiem dla mnie

Nic, że nie zasłużony, ale jest

Pięknie oddane Huddy

A opisy, nie wiem, brak mi słów

Właśnie to urzeka i szokuje zarazem takie połączenie powagi, wielkości z dialogami. Tekst pozostawia niesamowite wrażenie

A ten tytuł

Milczenie duszy

Cytat:
"Wtem znów światłość złączyła się z ciemnością, ląd z wodą, pewność z niepewnością, radość ze smutkiem, a miłość z nienawiścią i zagrzmiał głos Boży: „Synu Ojca, nie usłuchałeś przykazania mego, winniście oboje ponieść karę za twój czyn!”. Odtąd i mężczyzna, i niewiasta skazani byli na wieczne milczenie duszy i ogień uczuć piekielny, trawiący im powoli serca. "

Nasze Huddy, wypisz, wymaluj - Huddy

I już mam wyjaśnienie dlaczego Huddy nie potrafi się spełnić

Że ten House zawsze musi narozrabiać

Kłaniam się w pas

Wierny i oddany czytelnik - lisek

Ps. Napisz coś jeszcze

GosiaczeQ_17

Świetne to jest

Z jednej strony takie głębokie, a z drugiej śmieszne dialogi. I teraz mam dylemat bo nie wiem co lepsze.... Dochodzę do wniosku, że obydwie te rzeczy razem połączone dają niesamowity efekt

Za który Ci oczywiście dziękuję

Już miałam dzisiaj nie czytać tego ff i się tak zastanawiam iść spać czy przeczytać. I nie żałuję, że wybrałam to drugie

Będzie mi się lepiej spało

Czekam na jeszcze coś Twojego, bo piszesz tak jak mi się najbardziej podoba... tak House'owo

Więc wena i czasu życzę

Sarusia

Mówiłam już, że uwielbiam Twoje twory, prawda?
Z całą pewnością mówiłam.

Ale to nic. Mogę powtórzyć.
Uwielbiam Twoje twory.

Może jeszcze raz?
Uwielbiam Twoje twory.

I jeszcze trochę.
Uwielbiam Twoje twory.
Uwielbiam Twoje twory.
Uwielbiam Twoje twory.
Uwielbiam Twoje twory.
Uwielbiam Twoje twory.

Świetne poczucie humoru, mój ulubiony - dialogowy - zapis, piękny tytuł. I żeby House'a z Biblią połączyć...?

Na to bym chyba nie wpadła

(Chociaż... jak pomyślę o potomku House'a, to Kail jest całkiem niezłym porównaniem

)

Podumowując: więcej olimpiad, więcej Liska, weny jak zawsze i pisz nam forever!

mazeltov

zgadzam sie z Sarusia House i Biblia dl kogos o zdrowym rozsadku te dwie zeczy odrazu sie wykluczaja a tobie udalo sie to swietnie polaczyc

co do dialogow to jednym slowy prawdziwe Huddy nic dodac nc ujac

czekam na twoje kolejne perelki

ot_taka

Świetnie napisane!

I te dialogowe perełki

Gratuluję!

czarodziejka

Cudowne to było!

Wszystko na swoim miejscu, tak, jak powinno być. Pięknie po prostu. Wspaniale wszystko ujmujesz w słowa. Tworzy się taka idealna całość, każdy element układanki jest na swoim miejscu i ma się poczucie, iż przeczytało się właśnie coś, coś tak świetnego, że brakuje mi słów, żeby określić to, co czuję. Uwielbiam to, jak piszesz, twój styl, dobór słów.

A "przysięga małżeńska" jest the best.

Pozdawiam cieplutko

Wielkiego wena i ogromnie duż czasu.

a_cappella

Uooou.
Przesadzacie. Zdecydowanie przesadzacie, ale znoszę to z godnością.

lisku, jaka tam niezasłużona, nie gadaj głupot!

Przez Ciebie, tak, przez Ciebie, a konkretniej przez "Romea i Julię", part 1 (pamiętasz o tym jeszcze?

I, hmm, wiem, że w tym przypadku od pomysłu do realizacji droga była dłuuuga, ale udało się

). Przez "Rozmowy..." trochę też, ale to dopiero później.

Napiszę, oczywiście, że napiszę, tylko czekam, aż spłynie na mnie łaska jakiegoś ciekawego pomysłu. ^^

Gosiaczku, no to cieszę się bardzo, że uważasz, że to House'owe pisanie mi wychodzi!

Sarusiu! Tak się zastanawiam i zastanawiam, co mam napisać... Nie wiem, bo mnie zatkało. Więc może poprzestanę na tym, że jest mi szalenie (ale tak szalenie, szalenie!

) miło, że komuś się aż tak podoba to, co piszę?

mazeltov - hahahah, no to już teraz wiecie, że mój rozsądek wcale nie jest zdrowy!

Dzięki! ^^

ot_taka -

!

czarodziejko, jej! Miło mi, że tak to odebrałaś. I czas, i Wen się przydadzą. ^^

DZIĘKUJĘ.

neko.md

cudowne

tylko tyle mogę napisać po przeczytaniu.
może jak się ocknę z zaczarowania przez fika,
i wstanę z podłogi to się rozwinę