Łańcuszek (+13) 1/?

Kate_Abdul

A więc tak... Jest to mój pierwszy fanfik w fantomie Huddy. No... Pierwszy opublikowany. Mam nadzieję, że zrobiłam wszystko co trzeba, a jeżeli nie to nie bijcie bo jestem straszną panikarą

!

1
Usiadłam wygodniej w tak dobrze znanym mi zniszczonym fotelu. Znałam na pamięć każdą jego zmarszczkę, plamę czy puszczający już szew. Za wiele razy już tu siedziałam, za wiele razy jechałam palcami po fakturze tego rozpadającego się mebla, o wiele za dużo. Ale nie mogłam też jakoś specjalnie temu zaradzić, to nie była zwykle moja wina. No właśnie. Zwykle.
- Lisa....- zaczęła pani Cedrick.
- Tak?
- Dobrze wiesz, że za dokładnie dwa tygodnie przypadają twoje szesnaste urodziny co jak wiesz oznacza, że masz prawo opuszczenia domu dziecka. Oczywiście nadal możesz tutaj mieszkać jeżeli takie będzie twoje...
I tak mówiła, podczas gdy ja zapuściłam się w swój umysł. Pewnie zastanawiacie się kim jestem. Oczywiście wy nic nie wiecie. I niestety nie ważne jak bardzo chciałabym żebyście nie wiedzieli kim byłam to macie takie prawo. Przynajmniej jeżeli chcę opowiedzieć wam co stało się potem. Nazywam się Lisa Cuddy, lub jak to niektórzy lubią na mnie wołać "Cuddles". Od małego berbecia mieszkam w domu dziecka pod New Jersey. Nie wiem kim byli moi rodzice ani dlaczego mnie zostawili i mam nadzieję, że nigdy się nie dowiem. Myślę, że moja aktualna niewiedza jest o niebo lepsza niż możliwość, że ktoś mnie nie chciał. A więc to już sobie wyjaśniliśmy. Jak mogliście się dowiedzieć to za dwa tygodnie kończę szesnaście lat co oznacza tyle, że będę mogła się wynieść z tego piekła na ziemi. Czemu akurat to jest najgorszy dom dziecka w całych stanach? Ponieważ tutejsze jedzenie cuchnie, łóżka skrzypią, meble się rozpadają, a małe dzieci chodzą brudne po korytarzach, bawiąc się petami pielęgniarek. Myślę, że to wystarczająco dużo powodów, a jeżeli mi nie wierzycie to sami możecie sprawdzić, Ja wiem tyle, że za Chiny tam nie wracam
***
Szłam zielonym korytarzem, wracając z rozmowy z dyrektorką tego cyrku. Kręconymi schodami zeszłam na dół, gdzie wyjściem dla personelu wyszłam na dwór. Jedyne przejście na świeże powietrze, którego nikt nie sprawdza. Może dlatego, że leży tutaj zdechły szczur, ale mnie on nie przeszkadzał. Wręcz dodawał realizmu całemu temu obrazkowi. Czasem jak patrzyłam na kawałek pola za płotem "ogrodu" myślałam, że jest dobrze. Zapach szczura już nie pozwalał zapomnieć. Z kieszeni moich jeansów wyciągnęłam paczkę papierosów zakupionych od jednego ze starszych chłopaków w domu i małą zapalniczkę. Nie paliłam nałogowo, potrafiłam nad tym zapanować. Jeden papieros po dziesięciu dniach. Nie mogłam palić po traumatycznych przeżyciach, musiałabym tu spać.
Przez chwilę wpatrywałam się w błękitne niebo, na które leniwie wypuściłam obłoczek dymu. Poprawiłam czarny kosmyk moich włosów i oparłam się o chrapowatą ścianę budynku. Musiałam pomyśleć co dalej zrobić. Chciałam ukończyć szkołę średnią, to na pewno. Dostać się na dobrą uczelnię, ale jeszcze nie zdecydowałam jaką. Tyle jeszcze rzeczy musiałam zrobić, a nie miałam czasu aby nad nimi pomyśleć.
"Pomyślę o tym jutro.." pobrzmiewało w mojej głowie prawie każdego dnia.
- Nie wolno palić nieletnim- usłyszałam głos, który wyrwał mnie z zamyślenia. Jakiś starszy chłopak stał w otwartych na oścież drzwiach. Patrzył się na mnie z zainteresowaniem, a ja nagle zapragnęłam sprawdzić głębokość mojego dekoltu.
- Do ciebie tyczy się to samo, a jednak widziałam jak paliłeś ze swoim kumplem- odparłam oschle, przypominając sobie tego niskiego chłopca kręcącego się koło mojego nowego znajomego.
- James to nie kumpel jak to zgrabnie ujęłaś, chociaż nie tylko to jest w tobie zgrabne...- powiedział z uśmiechem na twarzy.
- Daruj sobie. Już słyszałam takie teksty....
- Nie ode mnie.
- A czym się niby różnisz?
- Nie mam lewej ręki- powiedział, a ja momentalnie się mu przyjrzałam upuszczając przy tym peta.
- Nie wiem jak się to w twoim kraju nazywa, ale po angielsku MASZ lewą rękę!
- Jasne, że tak, ale gdybym tak ci nie powiedział czy zwróciłabyś na mnie jakąkolwiek uwagę?- spytał, a ja spojrzałam mu prosto w oczy. Błękitne.
- Lisa Cuddy- przedstawiłam się.
- Gregory House, a Wilson to nie kumpel. Wątpię bym kiedykolwiek polubił tego gościa...

c.d.n..?

ChocoTubka

Kiedy można dalszą część? Bardzo mnie zaciekawiłaś, naprawdę! Jestem strasznie ciekawa jak rozwiniesz akcję

To więc jeżeli Ci wena dopisuje to pisz!
Proszę

House_World

"c.d.n..?" - Miejmy nadzieję, że wen, po drzemce się troszkę zregeneruje i przyjdzie znów do Ciebie.
Zapowiada się bardzo fajne opowiadanie. Jeśli będziesz pisać dalej, P.S. a masz do tego talent, to może dojdziesz do czasów, kiedy byli na studiach.? Ciekawie by się zapowiadało.

Powodzenia, i pisz dalej.