Needn't be afraid [M]

Camelia

To mój pierwszy fik i jestem świadoma, że nie mam pisarskiego talentu. Wstawiam z nadzieją, że poprawię komuś nastrój po dość 'mocnym' 5x24. Fakt, że odważyłam się wystawić mojego 'stworka' Horumowiczom obok cudownych, dopracowanych fików już uznaję za mój mały, prywatny sukces. Życzę miłej lektury

Zweryfikowane przez: Camelia

NEEDN'T BE AFRAID

- Good morning, everyone!
- House, mamy niezdiagnozowany przypadek, pacjent w każdej chwili może umrzeć, a jest już popołudnie. Naprawdę nie widzisz problemu?
- Niech chwilę pomyślę. Hmmm. Nie. Poczekajcie, po prostu wejdę jeszcze raz.
- ... ?
- Good AFTERNOON everyone! Teraz wszystko się zgadza, powitanie pasuje do okoliczności. Super. To co, zaczynamy?
- Była tu Cuddy. Szuka cię po całym szpitalu.
- Ta zła kobieta nigdy nie ma dość. Jest aż tak napalona? Aaaw, mogliście mi tego nie mówić, teraz będę czuł się winny. Ale szczerze: co mogę poradzić, że tak działam płeć przeciwną? Wiecie, że raz jedna brunetka... Nie, jednak o tym wam nie opowiem. Wystarczająco was zdemoralizowałem, a poza tym, to ja gram rolę przesiąkniętego złem, absolutnie genialnego i seksownego diagnosty. Wy musicie być grzeczni, wtedy efektowniej wypadnę na waszym tle. Ale hej, dzieci, nie smućcie się, wujek Greg pokaże wam sztuczkę!

Cuddy idąc przez korytarz mimowolnie zwróciła uwagę na to, co dzieje się w gabinecie diagnosty. Chyba miał dziś dobry humor. Stojąc za przeszklonymi drzwiami lekko się uśmiechnęła znad kubka parującej kawy.

Jojo uderzyło w ścianę zaledwie kilka centymetrów od ramki z dyplomem. Po chwili mało brakowało, aby trafiło w ucho jednego z ducklings. House, nie przerywając zabawy, z zadowoleniem patrzył na ich zdezorientowane miny. W pewnym momencie zauważył Cuddy. Szybko odwrócił wzrok, ale było już za późno. Stało się. Ulubiony, czerwony kubek został strącony ze stolika i rozbił się na drobne kawałki.

Administratorka dobrze wiedziała, na kogo spadnie wina. Nie ważne, że to nie ma najmniejszego sensu, że nic złego nie zrobiła. Znała Housa i mogła łatwo przewidzieć, co się stanie. Pomyślała, że zdoła jakoś przetrwać wybuch złości. W końcu nie będzie to ani pierwsza, ani ostatnia kłótnia z tym dupkiem...

House spróbował spojrzeć na administratorkę wzrokiem, który zabija. Niezbyt mu to wyszło. Tak właściwie, to wyglądał na rozżalonego, małego chłopca, któremu ktoś popsuł kochany samochodzik. No cóż, you can't always get what you want. Rzucając kilka kąśliwych uwag zagnał ducklings do pracy, po czym z nieszczęśliwą miną zagarnął za pomocą laski resztki kubka do kąta. Gdy skończył, rozsiadł się w fotelu i włączył muzykę. Denerwowało go, że nie potrafił porządnie się zezłościć. Przecież gdyby tylko nie szpiegowała go ta wredna dwójka, czyli Cuddy i jej Wielki Tyłek, nic by się nie stało. Ale nie, oczywiście, że ona nie może chociaż przez jeden dzień spokojnie posiedzieć za biurkiem i wypełnić trochę dokumentów. Jej lista zadań musi brzmieć mniej więcej tak: łazić po całym PPTH, żeby gnębić biednego kalekę, kręcić tyłkiem w wąskiej spódnicy we wszystkie strony świata, stukać obcasami niebotycznie wysokich szpilek, które wyglądają, jakby zostały odkupione od prostytutki, i jeszcze błyskać cyckami na zakrętach. Faceci w holu tak się ślinili na widok jej smukłego, jędrnego ciała, że trzeba było zatrudnić dodatkową sprzątaczkę. A do tego jeszcze przed chwilą bezczelnie stała za drzwiami i patrzyła tymi swoimi zielonymi oczami. To było dość dziwne uczucie, na samo wspomnienie ciarki przeszły go po plecach. Gdyby kubek został rozbity z powodu zachowania jednego z podwładnych, House znęcałby się nad nim co najmniej przez tydzień.

Szybki, miarowy stukot nieświadomych emocji, jakie wywołują w diagnoście obcasów niósł się przez chwilę po korytarzu. 'Uff, w końcu na własnym terytorium - mogę się poczuć w miarę bezpiecznie. Cóż, przynajmniej taką mam nadzieję.' . Lisa Cuddy postanowiła zabrać się do wypełniania formularzy, jednak dzisiaj nie miała do tego serca. Tłumaczyła sobie, ze to tylko głupi kubek, a ona tak naprawdę niczego nie zrobiła, ale mimo licznych i logicznie brzmiących argumentów nadal odczuwała poczucie winy.

Następnego dnia Greg przyszedł do pracy kilka minut wcześniej. Chciał położyć się na dywanie, włączyć jazz i spokojnie pomyśleć, rozważyć na chłodno ostatnie zdarzenia. Wchodząc do swojego gabinetu zauważył zmianę. Pachniało jakimiś perfumami, słodkimi, kwiatowymi. Całkiem przyjemne uczucie. Jego uwagę zwrócił na siebie jeszcze jeden nowy element. Od razu skierował wzrok na biurko. Ledwo zauważalnie uśmiechnął się na widok błyszczącego, czerwonego kubka z białą kokardką na uchu. Obok leżała kartka.

'House, dobrze wiesz,
że to nie była moja wina!

L. Cuddy'

Pół godziny później, gdy Lisa wróciła z kolejną już tego poranka kawą i niechętnie zabrała się do analizowania dokumentów, znalazła w jednym z arkuszy swoją wiadomość. Na odwrocie odpisał charakterystycznymi, drukowanymi literami:

'I dlatego kupiłaś mi nowy kubek?
Poza tym słyszałem, że niewinni
nie muszą się tłumaczyć.
Ty i Twój Tyłek słono mi zapłacicie.
Może w naturze?
Szczegóły omówimy w stołówce.
Możesz zacząć się bać.

G. House

P.S. Forma wynagrodzenia krzywd nr 1:
idąc na lunch zdejmij żakiet i rozepnij kilka guzików bluzki.
Pobudzisz mój apetyt, ja wiecej zjem,
ty więcej zapłacisz za lunch.'

Zaśmiała się cicho - nie mogłaby sobie wymarzyć lepszej odpowiedzi. Chyba go nie doceniała - nawet jej nie obraził. No, pomijając seksistowskie teksty, ale w jego ustach zawsze brzmią jak komplementy. Dzień zapowiadał się wspaniale. Szczerze nie mogła doczekać się tego lunchu.

Uff, juz po wszystkim. Mój pierwszy raz

. Dziękuję za uwagę

Hania

Pierwszy raz?!
absolutnie fantastyczny pomys,rewelacyjnie napisana miniaturka.

Pozdrawiam

ECC

Camelia

Haniu, szczerze dziękuję za tak pochlebny komentarz i również pozdrawiam

Pierwsza ocena mojej pracy i tyle miłych słów - chyba pójdę za to wypić

Edit: Szczery komentarz od ECC - czuję się zaszczycona

. Ten fik rzeczywiscie miał być lekki, a tak kocham angielski, że w języku mówionym na codzień używam jakichś obcych zwrotów, i przez to nie jestem obiektywna w ocenie

Dziękuję za tak obszerną odpowiedź. No i ocena jest na plus - chego chcieć więcej

Ala

Super:)
Brakowało mi tylko zdania na koniec: "Zaśmiała się cicho - nie mogłaby sobie wymarzyć lepszej odpowiedzi. Chyba go nie doceniała - nawet jej nie obraził. No, pomijając seksistowskie teksty, ale w jego ustach zawsze brzmią jak komplementy. Dzień zapowiadał się wspaniale. Wstała od biurka, ściągnęła żakiet i skierowała się do drzwi. Wychodząc rozpięła kilka guzików swojej bluzki."

Camelia

Ala, świetna uwaga, dzięki!

Dlaczego ja o tym nie pomyślałam

martusia14

Wspaniale .

mam nadzieje że napiszesz cd

Camelia

martusia14 , to miniaturka, wolę nie tykac, żeby nie zepsuć

Ale Ala (post wyżej) miała fajny pomysł, co?

martusia14

Wydaje mi się ze byś nie zepsuła ale mam nadzieje że napiszesz dla nas coś jeszcze

Ala miała pomysł genialny takie zakończenie było by super

Madness

Coccinella

b. ładnie.

jestem zauroczona

Camelia

Jeeej, Madness, nie wiem, co napisać

Dziękuję

Coccinella - uznałaś mój debiut za imponujący, chyba popadnę w samozachwyt

Teraz wiem, co czują Horumowi Fikopisarze: dziką radość

Sarusia

Jaki faaajnyyy fick!
Świetnie się czytało. Masz lekki styl, piszesz dowcipnie, odwzorowałaś też klimat serialu

Super.
Jedna z najlepszych miniaturek, jakie czytałam.

Przyczepię się do jednego. Nie podobała mi się ta wypowiedź:

Camelia

Sarusia - dziękuję, dziękuję, dziękuję!

Zatkało mnie.

Sarusia

Proszę, proszę, proszę

Ale przegapiłaś najważniejsze zdanie!

Camelia

Tak, nie, nie wiem, nie zależy to ode mnie

. W ogóle nie mam władzy nad tym, co piszę

Zabierałam się do Huddy, a wyszły mi jakieś krótkie Hilsonowe drabble i niedokończone-zawieszone Huddy z dobrym początkiem, ale bez pomysłu na kontynuację. Mimo wszystko będę cięzko pracowac nad moją tzw 'twórczością'