Nie czyń drugiemu...[Z]

gehnn · Wysłany: Śro 21:57, 03 Mar 2010 Temat postu:

Druga część *wtf dance*! Miałam już cię zmuszać na HuKu, żebyś coś dopisała, a tu taka cudowna niespodzianka.

*czyta*
...

*kwiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiik*

*mrze*

Uważam, że konstruktywny komentarz mało tu da. Nawet ja nie mam takiej wstrzemięźliwości.

a_cappella · Wysłany: Śro 22:19, 03 Mar 2010 Temat postu:

Matko i córko!

Słyszałam gdzieś, że jak się śmiejemy, to masujemy swoje narządy wewnętrzne - nie mam pojęcia, czy to prawda, ale jeśli tak, to podczas czytania moje wnętrzności miały niezły masaż!

NiEtYkAlNa · Wysłany: Śro 22:33, 03 Mar 2010 Temat postu:

H_a bardzo podoba mi się Twój fik, jest prześmieszny, a bohaterowie mają spory problem z chłopcem-demolką

House'a oczywiście to cieszy. Piszesz bardzo ładnie, czekam na kolejna część i będę czytać

Ale się uśmiałam, nie bedę cytować, bo chyba już wszyscy zacytowali, to co mnie rozłożyło na łopatki

Super! Weny

Pozdrawiam,
Nitka

Lynn · Wysłany: Czw 6:51, 04 Mar 2010 Temat postu:

:D Ja sie praktycznie poplakalam ze smiechu! Co za pomyslowosc! Gratuluje, swietnego humorystycznego opowiadania. Jeszcze jak pomysle o tym biednym Chasie to zaczynam sie smiac, i obawiam sie ze juz nigdy na mojego ulubienca nie spojrze tak jak do tej pory. Zawsze przed oczami bede miec jego zalzawione oczy i wyraz twarzy po tym jak przyznal sie ze jest gejem. :rotf: :rotf: :rotf:
Kiedy nastepna czesc??? :D

piłeczka Haus'a · Wysłany: Czw 18:28, 04 Mar 2010 Temat postu:

Taa... Chłopiec-demolka jest dobry.

.A ja myślałam że Chase jest

ale wcześniej był

i Cameron też. Ciekawa jestem czy pomiędzy Cuddy i Haus'em będzie

. Czekam na ciąg dalszy i życzę nadal tak dziwnego Wena .

adept_vicodin · Wysłany: Czw 19:22, 04 Mar 2010 Temat postu:

Nie, no piękne to jest!!!

Jak przeczytałam ten fragment.: 'pani fajnom dópe.' To się popłakałam ze śmiechu! Pisz dalej!

Chorego wena życzę!

Ley · Wysłany: Pią 21:57, 05 Mar 2010 Temat postu:

Oł dżizys, oł dżizys!
Dlaczego ja nie skomentowałam? *bije się*
Przecież czytałam, dwie caluśkie części!

Jak zwykle szalony, cudowny, wypasiony pomysł H_a!

Uwielbiam je!

Chłopiec-demolka jest świetny! Rozbawił mnie na całego z tą laurką dla Cuddy.

*pada przypominając sobie ten fragment*

Chcę więcej! Jak chyba każdy, kto się tu wypowiedział.

Weeenaaa!

anka. · Wysłany: Sob 10:44, 06 Mar 2010 Temat postu:

Świetne!

Bardzo, bardzo mi się podoba. Chłopiec-demolka absolutnie powalający! A tekst o dópie Cuddy przecudowny.

Umieram ze śmiechu.

Czekam na kolejną część!
Weny.

sylrich05 · Wysłany: Sob 17:07, 06 Mar 2010 Temat postu:

śliczne. ; ) bardzo mi się podoba. czekam na cd. ; *

House_addict · Wysłany: Nie 11:38, 14 Mar 2010 Temat postu:

Powracam z kolejną porcją głupawki. Mam nadzieję, że ta część również przypadnie Wam do gustu.

CZĘŚĆ III

Chase szedł szpitalnym korytarzem i z nieznanych przyczyn nucił uroczystego poloneza. Przy okazji akcentował co czwarty krok i wyglądał jak nabzdyczony kogut. Nie przeszkadzało mu to jednak w odczuwaniu radości, która towarzyszyła mu od czasu, gdy wyciął Clarkowi numer. Zatrzymał się przy przeszklonej szafce, upewnił się, że wygląda jak zwykle bosko i ruszył w stronę gabinetu House’a.
Zastał diagnostę siedzącego na podłodze i bawiącego się czymś małym i srebrzystym.
- Witaj, kangurku. – rzekł House. – Gotowy pokicać z naszym pacjentem?
- Kangury nie kicają. – odparł blondyn, po czym dodał – Czy ty masz w ręce…
- Gwóźdź?
- Ale czy to…
- Gwóźdź?
- Czy on jest…
- Gwoździem? – drażnił się House. – Przestań zadawać durne pytania i idź do naszego pacjenta.
- A właściwie, to czemu go przyjąłeś? Nie dzieje się z nim nic nadzwyczajnego, jego przypadek nie jest ciekawy.
- Może tobie, wombaci móżdżku, wydaje się, że wiesz, co mnie interesuje. Nic bardziej mylnego.
- Czy to jest…
- Nie, do cholery, to nie gwóźdź z penisa chłopca-demolki! Ty zboczony dziobaku!
- Dlaczego używasz nazw australijskich zwierząt?
- Wiesz, ostatnio widziałem takiego pornosa…
- Nie było pytania. To znaczy było. Chodzi mi o to pierwsze.
House w końcu podniósł wzrok i spojrzał na Chase’a.
- Bo w przyszłości chcę być taki jak on. – odpowiedział, udając rozmarzonego.
Na wypieszczonej buzi zagościł grymas.
- Idź do sali – mruknął diagnosta.
- Której?
Czasami zdajemy sobie sprawę, że wokół nas są sami idioci. House właśnie odniósł takie wrażenie.
- Albo przestaniesz udawać kretyna, albo twoje klejnoty przebije coś znacznie większego niż gwóźdź.
- A gdzie reszta?
- Foreman, 13 i Cameron zajmują się czymś innym, więc nie spodziewaj się ich ujrzeć w najbliższym czasie.
Idąc do pomieszczenia Clarka, Chase zastanawiał się nad swoją inteligencją. Próbował udowodnić sobie, że nie brak mu błyskotliwości, ale szło mu kiepsko, więc po chwili z tego zrezygnował. Kiedy był już u celu, dostrzegł, że przy chorym nie ma rodziców, więc postanowił przeprowadzić z małym wywiad.
- Powiesz nam w końcu, czemu to zrobiłeś?
- Nie wiem. Coś dziwnego działo się z moją ręką.
- Ta, jasne, jak robisz sobie dobrze, to twoja ręka też szaleje? – zakpił lekarz.
- Tylko, że to bolało i tak się czułem, jakby mi ktoś podłączył ramię do prądu. – Mały w końcu zaczął mówić z sensem. – Niech pan podejdzie i sprawdzi.
Chase, nieświadomy nikczemnego planu chłopca-demolki, podszedł do niego i zaczął oglądać jego przedramię.
- Niech pan zobaczy plecy, bo ten ból szedł od łopatki.
Doktor zaczął studiować łopatki dwunastolatka, ale poza tym, że ma on skoliozę, nie zauważył nic. Nagle Australijczyk poczuł, że ma mokro. I to w dodatku nie w tej części garderoby, w której mogłoby mu być mokro. Spojrzał na dół i wrzasnął jak mała dziewczynka. Jego nowe włoskie buty właśnie przesycały się wonią dwudniowego moczu.
- Ty…mały…skur… - nie dokończył. Był zbyt wściekły.
Wychodząc z sali tego nieokrzesanego młodzieńca, usłyszał głos:
- Przepraszam, niech pan wróci! Coś się ze mną dzieje!
Jednak Chase już nie słuchał. Chciał, żeby ta glista sczezła w bólu. Potem zdziwił się, skąd zna takie mądre słowo, jak ‘sczeznąć’. Wytłumaczył to wrodzoną inteligencją i ruszył żwawo po poranną porcję kawy. W połowie drogi przypomniał sobie o wypadku (między innymi dzięki zdegustowanym minom pielęgniarek) i poszedł do szpitalnego sklepiku, aby kupić sobie kapcie. Pech chciał, że zostało tylko kilka par różowych z wizerunkiem Barbie-syrenki. Australijczyk, zrezygnowany, kupił jedną parę i poszedł do łazienki obmyć nogi. Kiedy znów szedł korytarzem, w swoich słodziutkich kapciuszkach, napotkał zdziwiony wzrok Cuddy.
- Czy to… - zaczęła.
- Tak. – mruknął Chase i przyspieszył kroku.
Pani dziekan ruszyła, jak rozwścieczony na nazistów T-34, w stronę gabinetu dr House’a. Jej czerwone szpilki stukały, jej piersi chciały się wyrwać z za dużego dekoltu. Wpadła do pokoju diagnosty, jednak go tam nie zastała. Kierowana przeczuciem, poszła do sali pacjenta. Zauważyła House’a i kilka pielęgniarek mocujących się z Clarkiem.
- Co się stało?
- Chce sobie wydłubać żyły nożyczkami. – rzucił diagnosta, nie zważając na krzyki chłopca.
- Czemu nie zabraliście mu ich po pierwszym incydencie?
- Cameron je wzięła, widocznie kochający rodzice przynieśli mu nowe.
Pielęgniarki nie radziły sobie z pacjentem.
- Może pomogłabyś nam trochę? – zakpił House. – Tylko wiesz, mamy tu trochę żółtego płynu na podłodze.
Cuddy skrzywiła się, jednak podbiegła do łóżka pacjenta i wstrzyknęła mu odpowiednią dawkę leku uspokajającego. Clark przestał się wyrywać, a pielęgniarki przystąpiły do unieruchamiania jego kończyn. House podszedł do lekarki i szepnął jej do ucha:
- Właśnie obezwładniłaś jednego fana twojego tyłka, za to drugiemu pomogłaś.
Cuddy uśmiechnęła się i trąciła go lekko łokciem. Tego dnia pani dziekan, diagnosta, dwie pielęgniarki i jeden Australijczyk chodzili w różowych kapciach.

baby · Wysłany: Nie 11:38, 14 Mar 2010 Temat postu:

pjerfsza!

Noemi · Wysłany: Nie 11:52, 14 Mar 2010 Temat postu:

Gorzata · Wysłany: Nie 12:05, 14 Mar 2010 Temat postu:

wyobraziłam sobie ich w tych różowych kapciach

genialne!
uwielbiam Clarka

Wena na kolejne części

JiKa30 · Wysłany: Nie 12:30, 14 Mar 2010 Temat postu:

gehnn · Wysłany: Nie 15:52, 14 Mar 2010 Temat postu:

*mrze*

No, Czeeesłaaaw. Wszyscy kochamy Czesława. Nie można go nie kochać. I on wcale nie jest niebłyskotliwy XD
Świetna część, Chouse, mało Huddy, ale kogo to obchodzi, skoro treść zabójcza :>

Czepialska Natura Mode On

mazeltov · Wysłany: Pon 0:31, 15 Mar 2010 Temat postu:

Gdzie paniak, demolka, chaos tam dobrze bawiacy sie House

Dochodze do jednego wniosku, chociaz nie do dwoch

po pierwsze to jest zabojcze czyli jesli przeczytasz i nie zapowietrzysz sie ze smiechu ktory moze doprowadzic do uduszenia sie to i tak nie bedziesz wstanie stworzyc czegos co wiekszosc zwie konstruktywny komentarz

a_cappella · Wysłany: Pon 18:10, 15 Mar 2010 Temat postu:

Hahaha, już od pierwszego zdania szczerzyłam się do monitora (obraz Chase'a i jego złotych splotów podrygujących w rytm poloneza jest megarozweselający

).

Tak samo zresztą, jak Clark (kurczę, to imię mi się kojarzy z "Modą na sukces" xD), mimo że mogę sobie wyobrazić, jak niektórzy cierpią z powodu irytującej egzystencji tego dziecka (m.in. włoskie buty, hyhy, kangurka).

Cudowny humor! Cudowny!

anka. · Wysłany: Sob 12:19, 20 Mar 2010 Temat postu:

Różowe kapcie?! Ooojej.

Tak sobie przeglądałam Huddy i postanowiłam sprawdzić, czy przypadkiem nie ma nowej części. Taaak, wiem, ja to mam refleks, ale lepiej późno, niż wcale. ^^ Co będę mówić. I tak wiesz, że jest świetnie, prześmiesznie i w ogóle, cudnie.

Poproszę kolejną część!
Weny.

Aleksandra · Wysłany: Sob 12:44, 20 Mar 2010 Temat postu:

Dobra, ómieram

Dobiłaś mnie tekstami o różowych kapciach

Życzę wena, wena i jeszcze raz wena! Mogę pożyczyć mojego, ale oddaj!

Aleksandra

NiEtYkAlNa · Wysłany: Sob 17:17, 20 Mar 2010 Temat postu:

Powiem tak, uważam, że fik napisany jest poprawnie. Jednak, o ile pierwsza część była fenomenalna, druga bardzo dobra, tak ta jest przeciętna. Wszystko łączy się w spójną całość, błędów nie zauważyłam. Może przemknął gdzieś niepotrzebny przecinek, ale to nieistotne. Wypowiedzi House'a w tej części miały być zabawne - jak mniemam. Mnie wydały się naciągane. Nie szczędziłaś nam śmiesznych sytuacji w poprzednich częściach. Tutaj była jedna - chłopiec obsikał Chase'a - nie ujęło mnie to szczególnie. I te różowe kapcie. Były rozmiary na dorosłego mężczyznę?

Jeszcze jedno - wombat i jego mózg to Wilson - jak powszechnie przyjęto, oczywiście można naginać rzeczywistość, ale mi to tu nie pasowało z jasnej przyczyny.

Jako całość fik jest super, jeśli chodzi o ostatnią część, brakowało mi pomysłowości i lekkości

Weny na dalsze dzieła *__*

Nitka

neko.md · Wysłany: Sob 21:35, 20 Mar 2010 Temat postu:

łiii. House w różowych kapciach

myślałam, że przy tej tonie kataru który mam w nosie nic nie jest w stanie mnie rozweselić. a jednak

co za człek z tego chłopca-demolki.
nożyczkami podciąć żyły?
to już pójść do stołówki po rushoffą pushkę nie łaska??

wena, H_a !

pozdrawiam,
n.m

House_addict

baby

pierwsza!

o jesó, biwedny Wilson, będzie miał teraz traumę

lisek

Łoo ja cie nie mogę

H_a jesteś niemożliwa

To było boskie w każdym calu

Od początku do końca

Supertankowiec Cuddy

jej niby (nie)fantazje o Housie

ona już nawet nie potrzebuje tych jego uwag, sama je sobie dorabia

"Houston, mamy problem!"

Masaż

Ależ Ci wyszło

Wilson

I ten pocałunek na koniec

A i tablica ogłoszeń

Czyżby szykowało się nam kolejne starcie

Wena i nie opuszczaj nas już na tak długo

Gorzata

w końcu! czy zdajesz sobie sprawę, że poprzednia część była ponad miesiąc temu? ale coś tak cudownego wynagradza wszystko!
świetne!
masaż

i pomysł z fanclubem!

genialne!
czekam na ciąg dalszy!
Wena!