On, Greg House, uczył ją szczęścia [M]

evi

zweryfikowane przez evi

słów kilka ode wróbla Ćwirka. otóż, pozbawiona internetu spłodziłam coś takiego. nie jestem zadowolona. znów wyszło nie tak, jak mój WEN wymyślił na początku

dedykuję go wszystkim, którzy zechcieli poświęcić minutkę czy dwie i przeczytać to 'coś' od siedmiu boleści

Nadchodziła noc. Wszystkie jej demony budziły się do życia. Nienawidziła tej części dnia, kiedy słońce już dawno było schowane za horyzontem, a na niebie błyszczał księżyc okalany szalem maleńkich punkcików, które gasły i zaświecały się wciąż na nowo.

Dlaczego tak bardzo nie lubiła nocy? Bowiem spędzała je samotnie. Od wielu lat nie miała przy swym boku kogoś, kto ochroni ją swym ramieniem przed koszmarami, odpędzi odważnie potwory i duchy. Ktoś, w czyich ramionach będzie się czuła bezpieczna. I kochana.

Nie mogła w nocy zasnąć. Czasami, gdy tylko odpłynęła w krainę dziecięcych, naiwnych marzeń, budziła się nagle zlana potem. Cisza panująca w mieszkaniu wcale jej nie uspokajała. Usilnie starała sobie przypomnieć, co za koszmar senny ją zbudził, lecz żadna wskazówka po nim nie zostawała.

Odwlekała moment pójścia do łóżka. Chciała siebie samą przekonać, że kolejna minuta nie przerodzi się w godzinę, a kolejna godzina snu mniej nie wpłynie ani na jej zachowanie, ani na urodę, ani na jej zdolność analizowania i oceniania. Nie wychodziło.

Modliła się, żeby u sąsiadów ktoś zakłócił ciszę nocną. Pragnęła usłyszeć dźwięki głośnej muzyki. Cisza ją osłabiała. Silna pani administrator szpitala w nocy przeistaczała się w Sierotkę Marysię.

Usłyszała dzwonek do drzwi. Mimo iż pragnęła, by cokolwiek przerwało tę ciążącą jej od kilku godzin ciszę, wystraszyła się tego dźwięku.

- Co ty...?

Był tam. Stał przed jej domem. Nie mogła uwierzyć własnym oczom. Myślała, że wyobraźnia znów płata jej figla. Tyle razy zastanawiała się, jak by to było, tyle razy marzyła, żeby przyszedł! Rzeczywistość zaczęła zlewać się ze snem.

Przekroczył próg, nie odpowiadając na jej pytający wzrok. Wszedł do salonu, zostawiając na podłodze mokre ślady ciężkich butów.

- Dlaczego nie jesteś szczęśliwa?

Stała jak zaklęta w kamień. Mogła powiedzieć wszystko o tym genialnym diagnoście. Wszystko za wyjątkiem jednego: nie był człowiekiem, który interesował się uczuciami innych. A może zaślepiona swoją wizją Gregory'ego House'a przyjęła bezkrytycznie, że ludzie się nie zmieniają, a Greg wciąż jest tym samym nieczułym typem, który w szpitalu przyprawiał ją nieustannie o zawroty głowy? I przyspieszone bicie serca.

Jedną sprawą było nieoczekiwane wtargnięcie tego mężczyzny do jej domu o trzeciej w nocy. Drugą - zadane pytanie. Zaś trzecią - odpowiedź na nie. Bo, właściwie, dlaczego nie była szczęśliwa?

- Powiem ci coś. Tobie jednej. Więc ostrzegam, będę musiał spalić cię na stosie, gdy wyjdzie to poza cztery ściany tego pokoju.

* * *

Uczyła się na nowo życia. Odkrywała jego kolory, smaki, barwy i wonie, których wcześniej nie znała. Dała się wyciągnąć na spacer w deszczu. Robiła orły na śniegu. Zbierała kasztany i żołędzie. Robiła kolorowe bukiety z liści. Zajadała się surową marchewką. Smakowała lodów o smaku czekoladowym i nie odmawiała sobie słodyczy. I uśmiechała się codziennie. Do siebie, do ludzi, do życia.

I pomyśleć, że to wszystko skutek jednej wizyty o trzeciej nad ranem. I pomyśleć, że to Gregory House spacerował z nią w deszczu i robił orły na śniegu.

"Życie zaskakuje" - pomyślała Lisa Cuddy i rzuciła kolejny kamyk do wody. Patrzyła, jak na spokojnej dotąd tafli jeziora pojawiają się kółeczka.

Cave

szkoda ze tylko jedna czesc

swietne to jest

Eriss

'sierotka marysia' mnie rozbawiła

nie no, faaaaaaaaajny fik. bardzo.
końcówka taka nooooo optymistyczna

*Madziula*

śliczny taki optymistyczny fick

T.

Taki bardzo tajemniczy ten fik...
zaskakujący.

ewciaiwo

świetne

kremówka

Strasznie mi sie spodobało

Takie... bardzo refleksyjne i optymistyczne

To było dokładnie to, czego mi było dziś trzeba

Dziękuję za przekazany mi w tym fiku optymizm i pozdrawiam moooocno

Nie miałabym nic przeciwko, gdybyś częściej wpadła na pomysł takiego milutkiego mini-fika

jeanne

madziax

Nadchodziła noc. Wszystkie jej demony budziły się do życia. Nienawidziła tej części dnia, kiedy słońce już dawno było schowane za horyzontem, a na niebie błyszczał księżyc okalany szalem maleńkich punkcików, które gasły i zaświecały się wciąż na nowo.
naprawdę artystyczne!

"Życie zaskakuje" - pomyślała Lisa Cuddy i rzuciła kolejny kamyk do wody. Patrzyła, jak na spokojnej dotąd tafli jeziora pojawiają się kółeczka.
jak w filmie (?)

optymistyczny bardzo fik, ale jakoś tak na początku wydawało mi się że będzie zupełnie inny. Przyjemny taki

.

aaaach. jeanne, bardzo ładny banner

ceone

słodkie. uczą się życia jak dzieci.

Wercia214

Afff.....sweet..... takie fajne

, ciepłe, miłe ....
no i cudny opis.... taki realistyczny, wszystko jest w ładzie,
tzn, że tak powiem trzyma się kupy

Pięknie

whoopee

Podoba mi się

Podoba mi się sposób, w jaki to ujęłaś. Mimo, że nie ma tu żadnych wyznań, to czuje się sporą dawkę uczuć. Podoba mi się, że kompozycja jest otwarta i wielu rzeczy sami możemy się domyślać. Podoba mi się ten optymistyczny romantyzm. Pozdrawiam

LicenceToKill

Hmmm... Pięknie opowiedziane, Sierotka Marysia bardzo mi się spodobała

minnie

super

madlen

śliczne,subtelne i bardzoo optymistyczne! w sam raz na dobry początek dnia

ewel

tyle tylko, że piękne to było

najbardziej wyszukane słowa nie są w stanie wyrazić mego zachwytu - krótkie, ale treściwe; niby nie dzieje się dużo, a zmieniło się tak wiele - cudo i tyle!

pozdrawiam!

rocket queen

wiesz co...?
kocham właśnie taką Cuddy i takiego Grega -
z jednej strony wrażliwych i subtelnych,
z drugiej zaś - pełnych radości i pozytywnej energii

mnie się podobałoooo!

evi

dziękuję Wam kochani za przeczytanie i tak miłe komentarze

zwłaszcza, że ja w optymistycznych zakończeniach nie czuję się jak ryba w wodzie

Katty B.

Śliczne. Piękne. Fenomenalne. Zadziwiający jest fakt, że ze wszystkich ludzio to właśnie Greg House, synonim nieszczęścia, uczył ją jak być szczęśliwym. Od początku. Na nowo.

A tak w ogóle, świetne opisy. W szczególności tego wszystkiego, co robiła z House'm. Tak. Piękne.

Karola

Piekne i barwne

Nie marudz