Sonata [M]

minnie

Mój debiut. Napisany w nagłym najściu weny. Nie chciałam wstawiać, ale moja przyjaciółka mnie przekonała, więc gdyby co to pretensje proszę składać do niej.
Czytając dzieła innych osób, stwierdzam, że moja praca się przy nich chowa....Ale jak to mówią "Do odważnych świat należy...."

Gdyby kogoś zgorszyło(jest +18 ) przepraszam.....
P.S Przepraszam za błędy

Siedział na kanapie. To był kolejny zwykły dzień. Obracał w palcach tabletkę, którą po chwili połknął popijając ją kolejną szklanką Burbona. Myślał nad tym co powiedział Cuddy. Jak bardzo
ją zranił. Nie chciał być dawcą, nie chciał mieć dzieci. Teraz kiedy po wypadku, śmierci Amber i utracie
przyjaciela zrozumiał jakie życie jest kruche. Że w mgnieniu oka może rozsypać się jak domek z kart, czy jak zamek z piasku rozpadający się przez mocniejszy podmuch wiatru. Pragnął dziecka. Tak on Gregory House pragnął dziecka. I to dziecka poczętego z Lisą Cuddy i nie z żadną inną kobietą. Usiadł przy fortepianie,
odpędzając od siebie te myśli. Gdy miał już podnieśc jego klapę, przerwał mu dziwięk dzwonka do drzwi.

Stała przed jego drzwiami. Sama nie wiedząc czemu. Pragnęła go, ale mu przecież tego nie powie.
Wyśmieje ją po czym zrobi z niej posmiewisko przed całym szpitalem. Gdy otworzył drzwi poczuła,
że musi coś zrobić. Weszła do środka, nie czekając, aż zamknie jej je przed nosem. Podeszła do fortepianu.
Kiedy podniosła jego wieko, House nie mógł oprzeć się pokusie, żeby nie przyciągnąć jej do siebie. Wziął ja
delikatnie za ramiona, odwrócił ku sobie i posadził na odkrytych klawiszach, które dzwięcznie się odezwały.
Lisa odpowiedziała na jego pocałunek, w zatrzymanym brzmieniu nut, otwierając swe serce na oścież.

Ręce diagnosty przesuwały się po jej ciele zachłannie, a zarazem powściągliwie, w takt
nieznanej dotąd muzyki. Jego palce delikatnie ślizgały się po jej piersiach, jakby pisały pierwsze nuty sonaty...najcudowniejszej
sonaty w ich życiu. Od marmuru piersi pulsujących w rozpiętej bluzce, przesunęły się w dół.
Zaczęły pieścić uda....najgłębszy zakątek ud...tę ukrytą strefę, w której zawarte było całe życie. Fortepian wciąż wybrzmiewał melodie stworzoną przez ciężar jej ciała. To była ich melodia.
Dzwięczała w niej radość, pożądanie i miłość. Tak tą dwójkę łączyła miłość. Taka inna taka specyficzna, ale to była ona. Jej uda czuły, jej skóra odpowiadała.
Dotykał jej ciała, jak nikt nigdy jej nie dotykał. Zdjął z niej ubranie. Teraz jej mlecznobiałe ciało kontrastowało z błyszczącą czernią instrumentu. Było jak śnieżnobiały klawisz, jak nuta fa czekająca na kolejną chwilę uniesienia. Ręce pianisty powoli przesuwały się po jej ciele.
Chwycił dłonie...rozłożył ramiona...Całował całe jej ciało, milimetr po milimetrze...szyja...pępek....dół brzucha...wsunął język miedzy nogi....rozwarte...fuga...łzy.
Po jej policzku popłynęła łza...łza roskoszy. Teraz ona była gotowa zagrać koncert na jego ciele.

Nie podnosząc się z fortepianu zaczęła go rozbierać, powoli, zachłannie. Koszula opadła na ziemię, a usta wędrowały po jego piersi o zapachu pożądania i nieznanej dotąd miłość. Nagle zatrzymał ją, postawił na nogi , obrócił plecami
do siebie...przycisnął mocno nieskazitelną biel pleców do rozpalonej piersi....posadził sobie na kolanach, twarzą do fortepianu.
Podniósł jej biodra, członek wbił się w nią...wolno...delikatnie....głeboko....mocno....do bólu...,który nie bolał,...który wyzwalał...
Muzyka.... Krzyk.... Cisza..... Płacz..... Śmiech.... Ciało ...Dusza.
Wszystko wokół nich wirowało. Fortepian wciąż śpiewał swoja pieśń....Lisa opadła bezsilnie na klawisze, on pokrywał pocałunkami jej nagą szyję.
Fortepian trusnął eksplozją dźwięków...ona już nie grała....czuła jego ramiona....miała go w sobie...był w niej....stopili się w jedno....byli jednym podwojonym ciałem...odczuwali podwójnie.

Oboje odpoczywali na łóżku, objęci, pogrążeni we śnie. Nocny szum sączył się przez okna pełne gwiazd. Na zewnątrz dla wielu przechodniów życie mijało monotonnie. Dla nich życie
właśnie się zaczynało.
Kiedy Cuddy otworzyła oczy, ręce House'a leżały spokojnie na jej ciele. Te magiczne ręce były jej odkupieniem. Te długie palce....palce, które zmieniły wszystko.
Myślała nad tym co się stało, czy to coś dla niego znaczyło.
-Kocham Cię-powiedziała cicho i pocałowała jego dłoń. Zamknęła oczy i odpłynęła w krainę snów.
-Ja też Cie kocham Cuddy -powiedział zasypiając. Słyszała....takich słów szczególnie z ust Gregor'ego House'a nie da się nie usłyszeć.

Była najszczęśliwszą kobietą na świecie i nic lub nikt jej tego nie odbierze....

Koniec[

Cave

motyw z fortepianem,muzyka mistrzostwo

naprawde.. az mnie nosi

ohh

nutka

CUDO przez wielkie C

masz talent jak już ci mówiłam

czekam na więcej

kremówka

Ojej...
Bardzo mi się podoba... Niby +18, ale inne niż zwykle...
Motyw fortepianu, opis ich uczuć i zmieszanie go z opisem dźwięków fortepianu... Bardzo mi się podoba i sprawia, że kompletnie nie zwraca się uwagi na jakieś niedociągnięcia...
Pomysł jest świetny, naprawdę...
Jestem pod tym większym wrażeniem, że jak piszesz, do debiut... Mam nadzieję, że nie poprzestaniesz tylko na tym fiku, bo bardzo mi się podoba jak piszesz... W taki poetycki sposób...
Widać, że miałaś pomysł na tego fika, a to jest bardzo ważne.
Mam nadzieję, że jeszcze coś dla nas napiszesz...
Pozdrawiam

Izabella

Powiedz przyjaciólce, żeby Cię przekonała do napisania kolejnego opowiadania.

Mnie też podobał sie motyw fortepianu.

rocket queen

Droga Minnie, dlaczego Ty nigdy wcześniej niczego nie opublikowałaś? Por qué?! Naprawdę świetny debiut! Świetny pomysł i wykonanie! Czytając Twój tekst, miałam przed oczyma Julię Roberts i Richarda Gere'a podczas pamiętnej scenę z "Pretty Woman" ;-)

amandi

Powiedzieć, że to zostawia po sobie niezatarte wrażenie, to za mało. To nie jest zwykły fik z czerwoną rameczką, ujęłaś to z tak muzycznej, płynącej pieśnią miłości, strony, że zafascynowałaś czytelników

. Tak, mi też skojarzyło się z tą sceną z „Pretty Woman”, ale ty nadałaś jej inny wymiar, tworząc coś wspaniałego. Ręce pianisty.. wyzwolenie.. podwójne odczuwanie.. To było piękne.. Podziękuj swojej koleżance, że cię namówiła na publikację

. Bardzo mi się podobało – aż nie chce się wierzyć, że to debiut. Koniecznie znowu coś napisz

runiu

Piękny fik, aż trudno uwierzyć, że to Twój debiut. Pomysł z fortepianem - genialny, cały opis ich uczuć jest przez to niezwykły, delikatny, ma jakąś magię.

Gratuluję i oczekuję Twojego kolejnego fika.

minnie

Jejku! Cieszę się jak dziecko

Nie spodziewałam się, aż tak entuzjastycznego przyjęcia mego opowiadania

Dziękuje

Cave Dziękuję ślicznie

nutka Więc dziekuję Ci przyjaciółko

Jednak czasem masz rację

kremówka Twoja opinia bardzo mnie ucieszyła

Dziękuję

Poetycki sposób... to dopiero komplement

Dziękuję

Izabella Widzę, że motyw fortepianu został przyjęty pozytywnie

Dzięki

rocket queen Dziękuję, naprawdę dziękuję

"Pretty Woman" oglądałam ostatnio, może dlatego pojawia się fortepian

Jeszcze raz dziękuję

amandi Boże! Jak się ciesze, że Ci się podobało

Cieszę się również, że opowiadanie oddało uczucia

Dziękuje i ściskam

runiu Kolejna pozytywna opinia! Dzięki wielkie, może kiedyś coś jeszcze naskrobie

Pozdrawiam

Jarii007

Debiut ?!
Nie wieżę!

Naprawdę

minnie

Jarii007 nawet nie wiesz jaką przyjemność mi sprawił Twój komentarz

Dziękuję ślcznie

lisa

minnie jeśli faktycznie to był Twój debiut, to dam ci radę - pisz dalej!
miłość powiązana z grą na fortepianie -> cudo

T.

Bardzo plastyczna, subtelna, klimatyczna paralela -gratuluje pomysłu. Mi również przyszło na mysl Pretty Woman, ale zdecydowanie wolała bym zobaczyć to w wykonaniu Huddy. Świetne metafory, malowniczość, nastrój -to niewątpliwe plusy tego opowiadania. mam nadzieję, że na debiucie sie nie skonczy -czekamy na jeszcze

Ściskam ciepło.

minnie

lisa Dzięki śliczne

Dziękuję za radę, może kiedyś ją wykorzystam

Pozdrawiam

T. Znalazłam się w niebie, po przeczytaniu Twego komentarza

Poprawił mi mój zepsuty dzisiaj humor

Bardzo się cieszę, że Ci się podoba

Dziękuję pięknie i Pozdrawiam ciepło

Sarusia

Łaaaaaał...

*ociera szybko łezkę z policzka i łapie oddech*

Przeczytałam na jednym wdechu a na koniec autentycznie się wzruszyłam.
Piękne. Świetny styl i przepiękna treść.

Może jakiś EPILOG albo "tydzień później" albo coś...? Prosi, prosi, prosiiii....

Pinky

chociaż razi mnie brak w niektórych miejscach znaków przystankowych (takie zboczenie zawodowe

)
pisz dalej

gwiazda0

myslałam,że jakoś nie zafascynuje mnie 'Huddy" i ciągle będę upierała się razcej przy 'Hacy' ale po przeczytaniu tego zmieniam zdanie CAŁKOWICIE!!!

to jest cudowne ;* przeczytałam to wszystko , na poczatku myśląc; "a... po jednym zdaniu wyjdę z tego" ale nie... przeczytałam to wszystko tak szybko że nic nie zrozumiałam

tak więc przeczytałam to jeszcze raz i jeszcze i jeszcze... i mnie wciągnęło

i zgadzam się z Saruisa... może mały epilog? ....

Fortibuss

Czytałam z zapartym tchem! Gratuluję świetnego pomysły i jeszcze lepszej realizacji

Masz niesamowity styl! Z niecierpliwością czekam na kolejne Fiki Twojego autorstwa

Domcia2605

Cudne.

Motyw fortepianu

lucky skywalker · Wysłany: Nie 12:22, 15 Mar 2009 Temat postu:

Naprawdę fajny pomysł i całkiem fajne wykonanie. Piszę "całkiem", bo w niektórych momentach jakby brakowało mi płynności, ale... to Twój pierwszy fik, a jak wiadomo: dopiero ćwiczenie czyni mistrza!

Ktoś z moich przedmówców porównał tego słynnej sceny z "Pretty Woman" - mam podobne skojarzenie

HannahLove · Wysłany: Nie 15:17, 29 Mar 2009 Temat postu:

Cudowne
Piękne
Pomysłowe
Wzruszające
Same plusy