Statek [Z]

joasui

O żesz!

Kama! Całość jest absolutnie przecudowna! Tak przestraszliwie klimatyczna i rozbawiająca momentami do łez!
Bomba i w ogóle owacje na stojąco!

(i nie pytać, co oficjalna przeciwniczka shipperów (chyba jedyna na tym forum) robi w dziale z fikami shipperskimi

)

Em.

Cuddy jest mistrzynią w dogryzaniu House'owi

. No po prostu ekstra, nie mogę ze śmiechu po tym "odcinku". Kama, muszę powiedzieć, że bardzo dobrze piszesz

.

lisa

Przypomnij mi, jak ty właściwie masz na imię, Cuddy.
rozwaliło mnie to

jak czytam dialogi miedzy huddy to mi sie automatycznie micha cieszy

jakobson

fik na najwyższym poziomie

kongratulejszonsssss
juz sie nie moge doczekac kolejnego

Narenika

Kama, Twoje dialogi są rewelacyjne, a pointy zatapiają jak Titanic

gosiaaa

Ja się chyba zacznę zastanawiać, czy Ty prosisz do tych piekielnie dobrych dialogów, o konsultację Lisę i Hugh'a. Jak można tak świetnie pisać, tak świetnie ujmować ich relacje !! No nie wiem !! OMG !!! Cudowne i tyle.

Kama

Kolejna część. Dziwna jakaś.

IV

Zamyślił się:
- „Titanic”? Nie sądziłem, że aż tak przejmiesz się moim żarcikiem na temat twojego supertankowcowego tyłka.
- Jasne, nie mogłam spać po nocach. Doskonale wiesz, o co mi chodzi. Przeznaczeniem naszego statku jest władowanie się na górę lodową zaraz po wypłynięciu z portu.
- Myśl pozytywnie. Po „Titanicu” już wiadomo, że należy brać wystarczająco dużo szalup ratunkowych. No i przez ostatnie sto lat technika poszła sporo do przodu.
- Ale my nie poszliśmy sporo do przodu przez ostatnie dwadzieścia lat! Przynajmniej ty sprawiasz wrażenie, jakbyś się raczej cofał. I dlatego wiem, że nie mogę liczyć nawet na dmuchany materac w razie katastrofy!
- Przesadzasz, Cuddy. Akurat na materac to zawsze możesz przy mnie liczyć – mrugnął do niej znacząco. – Przy mnie lub pode mną – uściślił.
- A niby dlaczego nie na...?! – warknęła i zakryła dłonią usta.
Znów dała się podpuścić. Teraz będzie myślał, że ona naprawdę to rozważa i jedynym jej problemem jest ustalenie... układu w przestrzeni.
Uśmiechał się jednym ze swoich najstraszniejszych uśmiechów. To znaczy jedynym ze swoich najbardziej uroczych uśmiechów. Straszność polegała na tym, że nie umiała się temu uśmiechowi długo opierać. Chyba przyszedł czas na strategiczny odwrót.
- Najlepiej będzie, jak pojadę do domu – powiedziała twardo, próbując przekonać do tego pomysłu i jego, i siebie.
Odwróciła się i zrobiła dwa kroki
- Zaczekaj – załapał ją za rękę.
Cuddy cała zadrżała pod wpływem jego stanowczego dotyku.
- Chyba naprawdę ci zimno – zakpił.
- Przecież ci mówiłam – udawała, że nie zrozumiała ironii. – A ja, w przeciwieństwie do ciebie, dość często mówią prawdę.
- Nie dość często. Przynajmniej jak na potrzeby tej chwili – nadal trzymał ją za rękę. – Na potrzeby tej chwili świetnym rozwiązaniem byłoby, gdybyś powiedziała prawdę o naszym statku.
- Powiedziałam – hardo spojrzała mu w oczy. – Zatonął. Spoczywa gdzieś na dnie. A jeśli ktoś znajdzie kiedyś wrak, to nie uwierzy, że coś takiego w ogóle było w stanie utrzymać się na wodzie.
- Naprawdę ci pomaga, jak sobie wmawiasz, że nasz rejs był nieudany?
- Pomaga mi przypominanie sobie, ile trwało sklejanie szczątków naszej przyjaźni po tym, jak rejs się skończył – wyjaśniła i zabrzmiało to znacznie poważniej, niż planowała.
Zamilkł na chwilę, a potem przypomniał:
- Gdyby nie rejs, nie byłoby mowy o przyjaźni. Już ci to tłumaczyłem.
- Nawet, jeśli twoja teoria o... hmm... łóżkowym egzaminie na przyjaciela jest słuszna, to przecież sprawę mamy już załatwioną. Zdałeś, nie musisz podchodzić do poprawki – zaśmiała się, zadowolona z przywrócenia rozmowie żartobliwego tonu.
Spojrzał na nią wzrokiem pięciolatka, któremu nie kupiono lizaka:
- Ale ja chcę podejść do poprawki!
- Nie ma szans. Lepiej ci i tak nie pójdzie.
Jakimś cudem przez te parę chwil jego ręka przewędrowała z jej nadgarstka na talię. Stali teraz blisko siebie i patrzyli sobie w oczy. Zastanawiała się, czy wyzwanie w jego oczach jest odbiciem tego, co on widzi w jej wzroku.
- Czyli wtedy poszło mi aż tak dobrze? – spytał, nachylając się lekko i kładąc na jej talii także drugą dłoń.
- Nie. Po prostu wiem, że to był szczyt twoich możliwości – odbiła piłeczkę, ale nie odsunęła się.
Delikatnie musnął ustami jej dolną wargę i dopiero wtedy uświadomiła sobie, co się dzieje.
Wyrwała się gwałtownie z jego uścisku i ruszyła w kierunku samochodu.
- Nie jedź za mną! – warknęła, nawet się nie odwracając.
Zamarł w pół kroku. Obserwował, jak Cuddy szybko wsiada do auta, z furią zatrzaskuje drzwi i rusza z piskiem opon. Odczekał kilka sekund, wsiadł na motor i także odjechał znad jeziora.

CDN.

kmyhair · Gość

Kama, Kama, Kama... Co Ty ze mną wyprawiasz? No nie mogę czytać Twoich fików bez wydawania z siebie durnych dźwięków... To jest SUPER!

Umarłam ze śmiechu czytając:
- Przesadzasz, Cuddy. Akurat na materac to zawsze możesz przy mnie liczyć – mrugnął do niej znacząco. – Przy mnie lub pode mną – uściślił.
- A niby dlaczego nie na...?! – warknęła i zakryła dłonią usta.

Oj ta Cuddy, niech no ona tak nie dramatyzuje, jeszcze jej ktoś uwierzy... ;-)
Zatonął. Spoczywa gdzieś na dnie. A jeśli ktoś znajdzie kiedyś wrak, to nie uwierzy, że coś takiego w ogóle było w stanie utrzymać się na wodzie.

Delikatnie musnął ustami jej dolną wargę - miałaś na myśli... usta? (kurde, to wszystko przez tłumaczonego przez gosięęę fika - ja juz mam kompletnie moralność zrytą

)

KAMA - zacznę jojczeć, tak jak jojczałam gośce, prosząc ją o tłumaczenie kosztem nauki. Błagam, pisz jak najprędzej. Chcę wiedziec, co dalej *pretty pretty pleaaaaaaaaaase..." ;-)

martuusia

a było tak ładnie xD niedobra Cuddy, oj niedobra, gdzież że pojechała

jeszcze ta część nie ostygła a ja proszę o więcej i więcej

gosiaaa

Jak zwykle świetna porcja dialogów

Materac, egzamin na przyjaciela, wrak Titanica. No wszystko takie, że gotowa jestem sobie ich wyobrazić nad tym jeziorem i pomyśleć, że taki był któryś z epów.

- Nawet, jeśli twoja teoria o... hmm... łóżkowym egzaminie na przyjaciela jest słuszna, to przecież sprawę mamy już załatwioną. Zdałeś, nie musisz podchodzić do poprawki – zaśmiała się,

A co do muśnięcia tej wargi - dzizas, ale też miałam inne niż potrzeba skojarzenie - perwersyjna głowa zawsze pracuję

To ja dołączam do jojczenia Key. Więcej, więcej, więcej !

eye_roller

wszystko co chciałam powiedzieć to już kmyhair powiedziała. kurczę jak ja lubię tę maetforę statku. w każdym calu

Em.

Jak ona mogła odjechać?! Miała przecież House'a obok siebie w cichym samotnym miejscu!

Nie mogę się doczekać kolejnej części

.

lisa

dlaczego nie wsiadła z nim to tego statku? dlaczego!?!?!?

dialogi genialne

Narenika

Najśmieszniejsze, że ja ciągle podświadomie czekałam, aż przypłynie do nich jakaś jednostka pływająca, gondola, parostatek, motorówka, kajak choćby.. House naprawdę sądził, że Cuddy wystarczą metafory? Całe życie na skróty...

jakobson

"Spojrzał na nią wzrokiem pięciolatka, któremu nie kupiono lizaka:
- Ale ja chcę podejść do poprawki!"
Wyobraziłam sobie Housa jak z tą miną pięcolatka i po prostu nie moge przestać się śmiać hahaha

*rzuca się na podłogę*
kiedy następna część?

Bruno

Wzięłam się w garść i choć to Huddy to przeczytałam

to jest cudowne

brawo

kremówka

Strasznie mi się podoba to rozbudowanie statkowego dialogu House'a z Cuddy w fika

no i oczywiście czekam na więcej...

Kama

V

Spojrzała w boczne lusterko. Pusto. Nie jechał za nią.
- Jaka ulga. Jaki spokój – mamrotała pod nosem. – Jaka cisza. Jakie rozczaro... Nie, nie, cofam to ostatnie! – powiedziała głośniej.
Po chwili odchrząknęła speszona.
– Mówię sama do siebie – zauważyła na głos. – Pierwsza oznaka szaleństwa. Ta noc wygląda coraz lepiej.
Włączyła radio, żeby wypełnić ciszę czymś innym niż objawem problemów psychicznych.
- The ship of fools keeps on rollin' through a deadly storm – poinformował ją energetycznie wokalista zespołu Scorpions.
- To jakieś kpiny – znów odezwała się do siebie i zmieniła stację.
- I am sailing, I am sailing, home again 'cross the sea. I am sailing, stormy waters, to be near you, to be free – zawył w ramach uzupełnienia Rod Stewart.
- Przeznaczenie, cholera! – wyłączyła gwałtownie radio. – A raczej jakieś pieprzone fatum!
Jeszcze raz spojrzała w lusterko. Nic. Tylko słabo oświetlona, całkowicie opustoszała nocą droga. Żadnej nieznośnie męskiej sylwetki pędzącej na motorze z niedozwoloną prędkością.
Westchnęła.

Czekał oparty o motor.
Mocno zacisnęła ręce na kierownicy, zanim wzięła głęboki oddech i wysiadła.
- Mówiłam, żebyś za mną nie jechał.
- Nie jechałem za tobą. Zresztą, nigdy cię nie słucham. Jakbym nagle zaczął, to runęłyby fundamenty twojego uporządkowanego świata.
- I ty chcesz, żebym poszła z tobą do łóżka. Z facetem, którego nie interesuje nic, co mam do powiedzenia.
- Nie musimy rozmawiać w łóżku. Są lepsze rzeczy do roboty – wzruszył ramionami, ale na widok jej poważnej miny dodał: - Cuddy, przecież ja bez słów wiem, czego ty tak naprawdę chcesz. Po co więc miałbym cię słuchać, kiedy mnie okłamujesz?
Podszedł za nią do drzwi jej domu.
- To niby czego chcę teraz? – uniosła brwi.
- Poza mną? – uśmiechnął się.
Rzuciła mu mordercze spojrzenie, wyjęła klucz i otworzyła drzwi.
- Chcesz na przykład wiedzieć, jak tu tak szybko dotarłem.
- Pudło – skłamała. – Przede wszystkim chcę się ciebie pozbyć... House, masz liście we włosach!
- Całkiem możliwe.
- Jak tu dotarłeś? – spytała podejrzliwie.
- Mówiłem, że chcesz wiedzieć – uśmiechnął się kpiąco. – Jechałem dłuższą trasą. Ale dość szybko.
„Dość szybko” według House musiało oznaczać prędkość co najmniej... Nie chciała nawet o tym myśleć.
- A te liście?
- Mam nadzieję, że twoi sąsiedzi nie mają... a raczej nie mieli... zbyt uczuciowego stosunku do swojego żywopłotu.
- House!
- Śpieszyłem się do ciebie. Stał mi na drodze – wzruszył ramionami
Zupełnie odruchowo dotknęła palcami jego włosów i wyjęła z nich listki. House delikatnie musnął ustami jej nadgarstek. Szybko cofnęła rękę.
Już drugi raz tej nocy pozwoliła mu za bardzo się zbliżyć. Drugi raz udało jej się wyrwać. I była dziwnie pewna, że za trzecim razem nie da rady przekonać sama siebie, że chce się odsunąć.
- Dobranoc, House – powiedziała, wchodząc do domu i na wszelki wypadek dodała: – Ty nie wchodzisz.
Weszła do salonu i z westchnieniem zdjęła płaszcz. Odwróciła się i zobaczyła House’a, który właśnie rozsiadał się na jej kanapie.
- Nie dosłyszałem, co mówiłaś, więc wszedłem, żeby o to zapytać – odpowiedział na jej pytające i wściekłe spojrzenie.
- Powiedziałam, żebyś nie wchodził!
- Ojej, to teraz chyba już za późno – zmartwił się nieszczerze i posłał jej rozbrajający uśmiech.
Policzyła w myślach do dziesięciu i stwierdziła z wymuszonym spokojem:
- Idę po kawę. Za dwie minuty ma cię tu nie być.
Kiwnął głową, a potem spokojnie sięgnął po leżącą na stole kartkę papieru i zaczął ją składać.
Cuddy wzruszyła ramionami i poszła do kuchni. Wstawiła wodę i odwróciła się na dźwięk kroków. House stał tuż przy niej.
- Mówiłam, że...!
- Nie ma mnie tam – pokazał palcem w stronę salonu, trzymając cały czas lewą rękę za placami.
- House!
- Ciii... – położył jej palec na ustach. – Mam coś dla ciebie.
Wyjął rękę zza pleców i podał jej... mały papierowy stateczek.
Wpatrywała się bez słowa w papierową składankę. Mała cześć jej umysłu zakodowała, że wykorzystana na prezent kartka chwilę wcześniej była ważną częścią rocznego sprawozdania. Sprawozdania, nad którym Cuddy pracowała nocami przez ostatnie tygodnie. Ale zupełnie się tym nie przejęła. To był symbol. I to, jak na krzywo złożony arkusz papieru do drukarki, symbol zaskakująco romantyczny i zaskakująco ważny. I dopiero jej własna reakcja na ten kawałek papieru uświadomiła jej, że tej nocy nie ma odwrotu. Wiedziała, że nie da rady oprzeć się trzeci raz. Równie dobrze mogła już mieć tę porażkę za sobą.
- Flaga na maszt – powiedziała cicho.
- Słucham? – rzucił jej zaskoczone spojrzenie.
- Więc jednak mnie słuchasz? – uśmiechnęła się. – Uroczo, ale to akurat nie jest chyba najlepszy moment.
Wyjęła mu stateczek z ręki i delikatnie położyła na kuchennym blacie. Potem stanęła na palcach i namiętnie pocałowała House’a w usta.

CDN.

Narenika

O jaaa... perfekcyjne zakończenie perfekcyjnego fika... Cuddy doczekała się wreszcie statku.

Cichutko przyznaję, że napięcie tych scen poruszyło nawet tak zatwardziałą Hamilsonkę, jak ja. Kiedy pocałował jej nadgarstek... Piękne

jeanne

Starający się House?
Nowość

Jej..
Jak czytam takie jego wredno romantyczne oblicze to (bez obrazy) mam ochotę ukraść go tej Cuddy =)
Ah..
Moja wybujała wyobraźnia.

czekam na następny fragment

*Madziula*

aaaaa super xD
- Flaga na maszt – powiedziała cicho.
- Słucham? – rzucił jej zaskoczone spojrzenie.
- Więc jednak mnie słuchasz? – uśmiechnęła się. – Uroczo, ale to akurat nie jest chyba najlepszy moment.
Wyjęła mu stateczek z ręki i delikatnie położyła na kuchennym blacie. Potem stanęła na palcach i namiętnie pocałowała House’a w usta.
i mam o czym śnić dzisiejszej nocy

eye_roller

nie no -tą flagą na maszt to mnie poskładałas!

super super i jeszcze raz super!

Em.

O tak

. Świetne, wyobrażam sobie House'a, który przedziera się przez żywopłot...

No cóż, Gregowi nikt nie może się oprzeć - a Cuddy robiła to zdecydowanie zbyt długo

.

lisa

podzielam zdanie Em. House przedzierający sie przez zywopłot - bezcenne

no i nareszcie Cuddy uległa, powinna to już dawno zrobić

Bruno

Jesus! To jest cudowne

podobał mi się fragment z tymi piosenkami w radio

cudowny