Nasz Fik 2

Aku · Wysłany: Wto 17:53, 18 Mar 2008 Temat postu: Nasz Fik 2

ponieważ Nasz Fik (1) już został ukończony (w 90% przez hudzinki ;p)
czas na Nasz Fik 2

1: poprzedni fik był Huddy(styczny) to teraz dla utrudnienia ma nie być Huddy jako główny shipp
[ustalmy to jako warunek, że nie może być kolejnego takiego samego shippu, najlepiej, dopóki nie będzie 2 pozostałych głównych (Hameron, Hilson, Huddy)<alfabetycznie podałem ;p>]

2: swoją wypowiedz oddzielamy

przerwą taką jak powyżej (1 linijka)

3: dopiski oddzielaj dużą przerwą, a jeśli odpowiadasz, to usuń ten dopisek

4:Ciesz się? (wątpliwości co do terrorysty i łokcia ;p)

Była w laboratorium i badała próbkę krwi. Usłyszała zbliżające się charakterystyczne stukanie laski.

martuusia · Wysłany: Wto 18:36, 18 Mar 2008 Temat postu: Re: Nasz Fik 2

Była w laboratorium i badała próbkę krwi. Usłyszała zbliżające się charakterystyczne stukanie laski.

Kiedyś poczułaby motylki w brzuchu. Prawdopodobnie cała krew odpłynęłaby jej z twarzy i gdyby nie dobry podkład wyglądałaby jakby zobaczyła ducha. Ale nie teraz. Wyleczyła się. A przynajmniej chciała, żeby tak było.

Em. · Wysłany: Wto 18:43, 18 Mar 2008 Temat postu:

Była w laboratorium i badała próbkę krwi. Usłyszała zbliżające się charakterystyczne stukanie laski.

Kiedyś poczułaby motylki w brzuchu. Prawdopodobnie cała krew odpłynęłaby jej z twarzy i gdyby nie dobry podkład wyglądałaby jakby zobaczyła ducha. Ale nie teraz. Wyleczyła się. A przynajmniej chciała, żeby tak było.

- A ty znowu tutaj? Odczuwasz satysfakcję, gnębiąc te próbki moczu i inne tym podobne? - spytał House.
- Czego chcesz? - starała się, żeby jej głos brzmiał chłodno.

martuusia · Wysłany: Wto 19:00, 18 Mar 2008 Temat postu:

Była w laboratorium i badała próbkę krwi. Usłyszała zbliżające się charakterystyczne stukanie laski.

Kiedyś poczułaby motylki w brzuchu. Prawdopodobnie cała krew odpłynęłaby jej z twarzy i gdyby nie dobry podkład wyglądałaby jakby zobaczyła ducha. Ale nie teraz. Wyleczyła się. A przynajmniej chciała, żeby tak było.

- A ty znowu tutaj? Odczuwasz satysfakcję, gnębiąc te próbki moczu i inne tym podobne? - spytał House.
- Czego chcesz? - starała się, żeby jej głos brzmiał chłodno.

- Popatrzeć. - Cameron dostrzegła chłopięcy błysk w jego hipnotyzujących, niebieskich oczach. Ten błysk nigdy nie zdradzał czegoś dobrego. Odwróciła się i spojrzała wprost na niego.
- House ...

Marau Apricot · Wysłany: Czw 19:18, 20 Mar 2008 Temat postu:

Była w laboratorium i badała próbkę krwi. Usłyszała zbliżające się charakterystyczne stukanie laski.

Kiedyś poczułaby motylki w brzuchu. Prawdopodobnie cała krew odpłynęłaby jej z twarzy i gdyby nie dobry podkład wyglądałaby jakby zobaczyła ducha. Ale nie teraz. Wyleczyła się. A przynajmniej chciała, żeby tak było.

- A ty znowu tutaj? Odczuwasz satysfakcję, gnębiąc te próbki moczu i inne tym podobne? - spytał House.
- Czego chcesz? - starała się, żeby jej głos brzmiał chłodno.

- Popatrzeć. - Cameron dostrzegła chłopięcy błysk w jego hipnotyzujących, niebieskich oczach. Ten błysk nigdy nie zdradzał czegoś dobrego. Odwróciła się i spojrzała wprost na niego.
- House ...

Myśl, Alison, myśl! Skoro już wypowiedziałaś jego imię, to znaczy, że chcesz mu coś powiedzieć...
- House... - powtórzyła w momencie, gdy zapiszczał jego pager. Spojrzał na nią i z cichym westchnięciem podszedł do drzwi.
- Rusz się, Wilson w moim imieniu przyjął nowy przypadek. Wyjątkowo nudny przypadek...
Nie musiał dwa razy powtarzać.

Narenika · Wysłany: Czw 19:30, 20 Mar 2008 Temat postu:

Była w laboratorium i badała próbkę krwi. Usłyszała zbliżające się charakterystyczne stukanie laski.

Kiedyś poczułaby motylki w brzuchu. Prawdopodobnie cała krew odpłynęłaby jej z twarzy i gdyby nie dobry podkład wyglądałaby jakby zobaczyła ducha. Ale nie teraz. Wyleczyła się. A przynajmniej chciała, żeby tak było.

- A ty znowu tutaj? Odczuwasz satysfakcję, gnębiąc te próbki moczu i inne tym podobne? - spytał House.
- Czego chcesz? - starała się, żeby jej głos brzmiał chłodno.

- Popatrzeć. - Cameron dostrzegła chłopięcy błysk w jego hipnotyzujących, niebieskich oczach. Ten błysk nigdy nie zdradzał czegoś dobrego. Odwróciła się i spojrzała wprost na niego.
- House ...

Myśl, Alison, myśl! Skoro już wypowiedziałaś jego imię, to znaczy, że chcesz mu coś powiedzieć...
- House... - powtórzyła w momencie, gdy zapiszczał jego pager. Spojrzał na nią i z cichym westchnięciem podszedł do drzwi.
- Rusz się, Wilson w moim imieniu przyjął nowy przypadek. Wyjątkowo nudny przypadek...
Nie musiał dwa razy powtarzać.

- Uwielbiam nudne przypadki - ucieszyła się Cameron, podskakując z radości. - Z radością ruszę mu na spotkanie, hi hi. - po czym wybiegła w podskokach.
House został w tyle, podnosząc opadającą szczękę.

Przepraszam, ale ten fik zaczął się tak bez gwoździa, że postanowiłam zmienić mu klimat na HouseMD-Alternative. Cameron, jako Valley Girl

Em. · Wysłany: Czw 19:41, 20 Mar 2008 Temat postu:

Była w laboratorium i badała próbkę krwi. Usłyszała zbliżające się charakterystyczne stukanie laski.

Kiedyś poczułaby motylki w brzuchu. Prawdopodobnie cała krew odpłynęłaby jej z twarzy i gdyby nie dobry podkład wyglądałaby jakby zobaczyła ducha. Ale nie teraz. Wyleczyła się. A przynajmniej chciała, żeby tak było.

- A ty znowu tutaj? Odczuwasz satysfakcję, gnębiąc te próbki moczu i inne tym podobne? - spytał House.
- Czego chcesz? - starała się, żeby jej głos brzmiał chłodno.

- Popatrzeć. - Cameron dostrzegła chłopięcy błysk w jego hipnotyzujących, niebieskich oczach. Ten błysk nigdy nie zdradzał czegoś dobrego. Odwróciła się i spojrzała wprost na niego.
- House ...

Myśl, Alison, myśl! Skoro już wypowiedziałaś jego imię, to znaczy, że chcesz mu coś powiedzieć...
- House... - powtórzyła w momencie, gdy zapiszczał jego pager. Spojrzał na nią i z cichym westchnięciem podszedł do drzwi.
- Rusz się, Wilson w moim imieniu przyjął nowy przypadek. Wyjątkowo nudny przypadek...
Nie musiał dwa razy powtarzać.

- Uwielbiam nudne przypadki - ucieszyła się Cameron, podskakując z radości. - Z radością ruszę mu na spotkanie, hi hi. - po czym wybiegła w podskokach.
House został w tyle, podnosząc opadającą szczękę.

- Pobiegłbym za tobą, gdyby nie fakt, że nie umiem naśladować baletowego kroku - krzyknął za nią ironicznie i ruszył w kierunku gabinetu. Ot, kolejny chory dzień.
Może dzisiaj przedawkowałem Vicodin? - przemknęło mu przez myśl.

ofwca · Wysłany: Czw 20:39, 20 Mar 2008 Temat postu:

Była w laboratorium i badała próbkę krwi. Usłyszała zbliżające się charakterystyczne stukanie laski.

Kiedyś poczułaby motylki w brzuchu. Prawdopodobnie cała krew odpłynęłaby jej z twarzy i gdyby nie dobry podkład wyglądałaby jakby zobaczyła ducha. Ale nie teraz. Wyleczyła się. A przynajmniej chciała, żeby tak było.

- A ty znowu tutaj? Odczuwasz satysfakcję, gnębiąc te próbki moczu i inne tym podobne? - spytał House.
- Czego chcesz? - starała się, żeby jej głos brzmiał chłodno.

- Popatrzeć. - Cameron dostrzegła chłopięcy błysk w jego hipnotyzujących, niebieskich oczach. Ten błysk nigdy nie zdradzał czegoś dobrego. Odwróciła się i spojrzała wprost na niego.
- House ...

Myśl, Alison, myśl! Skoro już wypowiedziałaś jego imię, to znaczy, że chcesz mu coś powiedzieć...
- House... - powtórzyła w momencie, gdy zapiszczał jego pager. Spojrzał na nią i z cichym westchnięciem podszedł do drzwi.
- Rusz się, Wilson w moim imieniu przyjął nowy przypadek. Wyjątkowo nudny przypadek...
Nie musiał dwa razy powtarzać.

- Uwielbiam nudne przypadki - ucieszyła się Cameron, podskakując z radości. - Z radością ruszę mu na spotkanie, hi hi. - po czym wybiegła w podskokach.
House został w tyle, podnosząc opadającą szczękę.

- Pobiegłbym za tobą, gdyby nie fakt, że nie umiem naśladować baletowego kroku - krzyknął za nią ironicznie i ruszył w kierunku gabinetu. Ot, kolejny chory dzień.
Może dzisiaj przedawkowałem Vicodin? - przemknęło mu przez myśl.

Myśl o przedawkowaniu i wywołanych tym halucynacjach potwierdzał jeszcze jeden fakt. Do pokoju konferencyjnego, w którym przeprowadzali diagnozowanie wpadł nagle zdyszany Chase cały w sosie czekoladowym.
- Jakiś wariat z oddziału psychiatrycznego uciekł, schował się w stołówce i zaczął atakować ludzi sosem czekoladowym!- wyjęczał zdyszany Chase, wycierając się ręcznikiem.

Em. · Wysłany: Czw 20:43, 20 Mar 2008 Temat postu:

Była w laboratorium i badała próbkę krwi. Usłyszała zbliżające się charakterystyczne stukanie laski.

Kiedyś poczułaby motylki w brzuchu. Prawdopodobnie cała krew odpłynęłaby jej z twarzy i gdyby nie dobry podkład wyglądałaby jakby zobaczyła ducha. Ale nie teraz. Wyleczyła się. A przynajmniej chciała, żeby tak było.

- A ty znowu tutaj? Odczuwasz satysfakcję, gnębiąc te próbki moczu i inne tym podobne? - spytał House.
- Czego chcesz? - starała się, żeby jej głos brzmiał chłodno.

- Popatrzeć. - Cameron dostrzegła chłopięcy błysk w jego hipnotyzujących, niebieskich oczach. Ten błysk nigdy nie zdradzał czegoś dobrego. Odwróciła się i spojrzała wprost na niego.
- House ...

Myśl, Alison, myśl! Skoro już wypowiedziałaś jego imię, to znaczy, że chcesz mu coś powiedzieć...
- House... - powtórzyła w momencie, gdy zapiszczał jego pager. Spojrzał na nią i z cichym westchnięciem podszedł do drzwi.
- Rusz się, Wilson w moim imieniu przyjął nowy przypadek. Wyjątkowo nudny przypadek...
Nie musiał dwa razy powtarzać.

- Uwielbiam nudne przypadki - ucieszyła się Cameron, podskakując z radości. - Z radością ruszę mu na spotkanie, hi hi. - po czym wybiegła w podskokach.
House został w tyle, podnosząc opadającą szczękę.

- Pobiegłbym za tobą, gdyby nie fakt, że nie umiem naśladować baletowego kroku - krzyknął za nią ironicznie i ruszył w kierunku gabinetu. Ot, kolejny chory dzień.
Może dzisiaj przedawkowałem Vicodin? - przemknęło mu przez myśl.

Myśl o przedawkowaniu i wywołanych tym halucynacjach potwierdzał jeszcze jeden fakt. Do pokoju konferencyjnego, w którym przeprowadzali diagnozowanie wpadł nagle zdyszany Chase cały w sosie czekoladowym.
- Jakiś wariat z oddziału psychiatrycznego uciekł, schował się w stołówce i zaczął atakować ludzi sosem czekoladowym!- wyjęczał zdyszany Chase, wycierając się ręcznikiem.

- Super, zawsze lubiłem sos czekoladowy. Prowadź, czekoladowy kangurze! - zawołał House i ruszył w kierunku stołówki.

ofwca · Wysłany: Czw 20:56, 20 Mar 2008 Temat postu:

Była w laboratorium i badała próbkę krwi. Usłyszała zbliżające się charakterystyczne stukanie laski.

Kiedyś poczułaby motylki w brzuchu. Prawdopodobnie cała krew odpłynęłaby jej z twarzy i gdyby nie dobry podkład wyglądałaby jakby zobaczyła ducha. Ale nie teraz. Wyleczyła się. A przynajmniej chciała, żeby tak było.

- A ty znowu tutaj? Odczuwasz satysfakcję, gnębiąc te próbki moczu i inne tym podobne? - spytał House.
- Czego chcesz? - starała się, żeby jej głos brzmiał chłodno.

- Popatrzeć. - Cameron dostrzegła chłopięcy błysk w jego hipnotyzujących, niebieskich oczach. Ten błysk nigdy nie zdradzał czegoś dobrego. Odwróciła się i spojrzała wprost na niego.
- House ...

Myśl, Alison, myśl! Skoro już wypowiedziałaś jego imię, to znaczy, że chcesz mu coś powiedzieć...
- House... - powtórzyła w momencie, gdy zapiszczał jego pager. Spojrzał na nią i z cichym westchnięciem podszedł do drzwi.
- Rusz się, Wilson w moim imieniu przyjął nowy przypadek. Wyjątkowo nudny przypadek...
Nie musiał dwa razy powtarzać.

- Uwielbiam nudne przypadki - ucieszyła się Cameron, podskakując z radości. - Z radością ruszę mu na spotkanie, hi hi. - po czym wybiegła w podskokach.
House został w tyle, podnosząc opadającą szczękę.

- Pobiegłbym za tobą, gdyby nie fakt, że nie umiem naśladować baletowego kroku - krzyknął za nią ironicznie i ruszył w kierunku gabinetu. Ot, kolejny chory dzień.
Może dzisiaj przedawkowałem Vicodin? - przemknęło mu przez myśl.

Myśl o przedawkowaniu i wywołanych tym halucynacjach potwierdzał jeszcze jeden fakt. Do pokoju konferencyjnego, w którym przeprowadzali diagnozowanie wpadł nagle zdyszany Chase cały w sosie czekoladowym.
- Jakiś wariat z oddziału psychiatrycznego uciekł, schował się w stołówce i zaczął atakować ludzi sosem czekoladowym!- wyjęczał zdyszany Chase, wycierając się ręcznikiem.

- Super, zawsze lubiłem sos czekoladowy. Prowadź, czekoladowy kangurze! - zawołał House i ruszył w kierunku stołówki.

W stołówce panował totalny chaos. Wszyscy biegali w popłochu chcą uniknąć trafienia przez szaleńca, który swój repertuar broni wzbogacił o keczup i musztardę. Pielęgniarze starali się złapać zbiega ale ten tylko przeskakiwał ze stolika na stolik krzycząc walecznie:
- Jam jest pan i władca wszechobecnej materii, ugnijcie się przed mocą moich promieni!
- Super!- krzyknął House- wreszcie ktoś na poziomie!

Em. · Wysłany: Czw 21:00, 20 Mar 2008 Temat postu:

Była w laboratorium i badała próbkę krwi. Usłyszała zbliżające się charakterystyczne stukanie laski.

Kiedyś poczułaby motylki w brzuchu. Prawdopodobnie cała krew odpłynęłaby jej z twarzy i gdyby nie dobry podkład wyglądałaby jakby zobaczyła ducha. Ale nie teraz. Wyleczyła się. A przynajmniej chciała, żeby tak było.

- A ty znowu tutaj? Odczuwasz satysfakcję, gnębiąc te próbki moczu i inne tym podobne? - spytał House.
- Czego chcesz? - starała się, żeby jej głos brzmiał chłodno.

- Popatrzeć. - Cameron dostrzegła chłopięcy błysk w jego hipnotyzujących, niebieskich oczach. Ten błysk nigdy nie zdradzał czegoś dobrego. Odwróciła się i spojrzała wprost na niego.
- House ...

Myśl, Alison, myśl! Skoro już wypowiedziałaś jego imię, to znaczy, że chcesz mu coś powiedzieć...
- House... - powtórzyła w momencie, gdy zapiszczał jego pager. Spojrzał na nią i z cichym westchnięciem podszedł do drzwi.
- Rusz się, Wilson w moim imieniu przyjął nowy przypadek. Wyjątkowo nudny przypadek...
Nie musiał dwa razy powtarzać.

- Uwielbiam nudne przypadki - ucieszyła się Cameron, podskakując z radości. - Z radością ruszę mu na spotkanie, hi hi. - po czym wybiegła w podskokach.
House został w tyle, podnosząc opadającą szczękę.

- Pobiegłbym za tobą, gdyby nie fakt, że nie umiem naśladować baletowego kroku - krzyknął za nią ironicznie i ruszył w kierunku gabinetu. Ot, kolejny chory dzień.
Może dzisiaj przedawkowałem Vicodin? - przemknęło mu przez myśl.

Myśl o przedawkowaniu i wywołanych tym halucynacjach potwierdzał jeszcze jeden fakt. Do pokoju konferencyjnego, w którym przeprowadzali diagnozowanie wpadł nagle zdyszany Chase cały w sosie czekoladowym.
- Jakiś wariat z oddziału psychiatrycznego uciekł, schował się w stołówce i zaczął atakować ludzi sosem czekoladowym!- wyjęczał zdyszany Chase, wycierając się ręcznikiem.

- Super, zawsze lubiłem sos czekoladowy. Prowadź, czekoladowy kangurze! - zawołał House i ruszył w kierunku stołówki.

W stołówce panował totalny chaos. Wszyscy biegali w popłochu chcą uniknąć trafienia przez szaleńca, który swój repertuar broni wzbogacił o keczup i musztardę. Pielęgniarze starali się złapać zbiega ale ten tylko przeskakiwał ze stolika na stolik krzycząc walecznie:
- Jam jest pan i władca wszechobecnej materii, ugnijcie się przed mocą moich promieni!
- Super!- krzyknął House- wreszcie ktoś na poziomie!

"Szalenie" popatrzał na lekarza ze zdziwieniem, po czym rzucił w jego stronę butelkę z Ketchupem. House nie zastanawiał się długo. Pierwszą osobą, którą trafił była Cameron. Nie mógł się powstrzymać, kiedy zobaczył jej minę, wybuchnął szczerym, głośnym śmiechem.

Narenika · Wysłany: Czw 21:09, 20 Mar 2008 Temat postu:

Była w laboratorium i badała próbkę krwi. Usłyszała zbliżające się charakterystyczne stukanie laski.

Kiedyś poczułaby motylki w brzuchu. Prawdopodobnie cała krew odpłynęłaby jej z twarzy i gdyby nie dobry podkład wyglądałaby jakby zobaczyła ducha. Ale nie teraz. Wyleczyła się. A przynajmniej chciała, żeby tak było.

- A ty znowu tutaj? Odczuwasz satysfakcję, gnębiąc te próbki moczu i inne tym podobne? - spytał House.
- Czego chcesz? - starała się, żeby jej głos brzmiał chłodno.

- Popatrzeć. - Cameron dostrzegła chłopięcy błysk w jego hipnotyzujących, niebieskich oczach. Ten błysk nigdy nie zdradzał czegoś dobrego. Odwróciła się i spojrzała wprost na niego.
- House ...

Myśl, Alison, myśl! Skoro już wypowiedziałaś jego imię, to znaczy, że chcesz mu coś powiedzieć...
- House... - powtórzyła w momencie, gdy zapiszczał jego pager. Spojrzał na nią i z cichym westchnięciem podszedł do drzwi.
- Rusz się, Wilson w moim imieniu przyjął nowy przypadek. Wyjątkowo nudny przypadek...
Nie musiał dwa razy powtarzać.

- Uwielbiam nudne przypadki - ucieszyła się Cameron, podskakując z radości. - Z radością ruszę mu na spotkanie, hi hi. - po czym wybiegła w podskokach.
House został w tyle, podnosząc opadającą szczękę.

- Pobiegłbym za tobą, gdyby nie fakt, że nie umiem naśladować baletowego kroku - krzyknął za nią ironicznie i ruszył w kierunku gabinetu. Ot, kolejny chory dzień.
Może dzisiaj przedawkowałem Vicodin? - przemknęło mu przez myśl.

Myśl o przedawkowaniu i wywołanych tym halucynacjach potwierdzał jeszcze jeden fakt. Do pokoju konferencyjnego, w którym przeprowadzali diagnozowanie wpadł nagle zdyszany Chase cały w sosie czekoladowym.
- Jakiś wariat z oddziału psychiatrycznego uciekł, schował się w stołówce i zaczął atakować ludzi sosem czekoladowym!- wyjęczał zdyszany Chase, wycierając się ręcznikiem.

- Super, zawsze lubiłem sos czekoladowy. Prowadź, czekoladowy kangurze! - zawołał House i ruszył w kierunku stołówki.

W stołówce panował totalny chaos. Wszyscy biegali w popłochu chcą uniknąć trafienia przez szaleńca, który swój repertuar broni wzbogacił o keczup i musztardę. Pielęgniarze starali się złapać zbiega ale ten tylko przeskakiwał ze stolika na stolik krzycząc walecznie:
- Jam jest pan i władca wszechobecnej materii, ugnijcie się przed mocą moich promieni!
- Super!- krzyknął House- wreszcie ktoś na poziomie!

"Szalenie" popatrzał na lekarza ze zdziwieniem, po czym rzucił w jego stronę butelkę z Ketchupem. House nie zastanawiał się długo. Pierwszą osobą, którą trafił była Cameron. Nie mógł się powstrzymać, kiedy zobaczył jej minę, wybuchnął szczerym, głośnym śmiechem.

Cameron spojrzała na krwawą plamę na piersi, pokiwała głową i nie zastanawiając się dłużej, zdjęła kitel, zawiązała pod biustem koszulkę w węzełek, resztę keczupu rozsmarowała po policzkach i z okrzykiem bojowym Apaczów rzuciła się w kierunku baru obstawionego plastikowymi butelkami z sosami.

ofwca · Wysłany: Czw 21:09, 20 Mar 2008 Temat postu:

Była w laboratorium i badała próbkę krwi. Usłyszała zbliżające się charakterystyczne stukanie laski.

Kiedyś poczułaby motylki w brzuchu. Prawdopodobnie cała krew odpłynęłaby jej z twarzy i gdyby nie dobry podkład wyglądałaby jakby zobaczyła ducha. Ale nie teraz. Wyleczyła się. A przynajmniej chciała, żeby tak było.

- A ty znowu tutaj? Odczuwasz satysfakcję, gnębiąc te próbki moczu i inne tym podobne? - spytał House.
- Czego chcesz? - starała się, żeby jej głos brzmiał chłodno.

- Popatrzeć. - Cameron dostrzegła chłopięcy błysk w jego hipnotyzujących, niebieskich oczach. Ten błysk nigdy nie zdradzał czegoś dobrego. Odwróciła się i spojrzała wprost na niego.
- House ...

Myśl, Alison, myśl! Skoro już wypowiedziałaś jego imię, to znaczy, że chcesz mu coś powiedzieć...
- House... - powtórzyła w momencie, gdy zapiszczał jego pager. Spojrzał na nią i z cichym westchnięciem podszedł do drzwi.
- Rusz się, Wilson w moim imieniu przyjął nowy przypadek. Wyjątkowo nudny przypadek...
Nie musiał dwa razy powtarzać.

- Uwielbiam nudne przypadki - ucieszyła się Cameron, podskakując z radości. - Z radością ruszę mu na spotkanie, hi hi. - po czym wybiegła w podskokach.
House został w tyle, podnosząc opadającą szczękę.

- Pobiegłbym za tobą, gdyby nie fakt, że nie umiem naśladować baletowego kroku - krzyknął za nią ironicznie i ruszył w kierunku gabinetu. Ot, kolejny chory dzień.
Może dzisiaj przedawkowałem Vicodin? - przemknęło mu przez myśl.

Myśl o przedawkowaniu i wywołanych tym halucynacjach potwierdzał jeszcze jeden fakt. Do pokoju konferencyjnego, w którym przeprowadzali diagnozowanie wpadł nagle zdyszany Chase cały w sosie czekoladowym.
- Jakiś wariat z oddziału psychiatrycznego uciekł, schował się w stołówce i zaczął atakować ludzi sosem czekoladowym!- wyjęczał zdyszany Chase, wycierając się ręcznikiem.

- Super, zawsze lubiłem sos czekoladowy. Prowadź, czekoladowy kangurze! - zawołał House i ruszył w kierunku stołówki.

W stołówce panował totalny chaos. Wszyscy biegali w popłochu chcą uniknąć trafienia przez szaleńca, który swój repertuar broni wzbogacił o keczup i musztardę. Pielęgniarze starali się złapać zbiega ale ten tylko przeskakiwał ze stolika na stolik krzycząc walecznie:
- Jam jest pan i władca wszechobecnej materii, ugnijcie się przed mocą moich promieni!
- Super!- krzyknął House- wreszcie ktoś na poziomie!

"Szalenie" popatrzał na lekarza ze zdziwieniem, po czym rzucił w jego stronę butelkę z Ketchupem. House nie zastanawiał się długo. Pierwszą osobą, którą trafił była Cameron. Nie mógł się powstrzymać, kiedy zobaczył jej minę, wybuchnął szczerym, głośnym śmiechem.

Cameron spojrzała na krwawą plamę na piersi, pokiwała głową i nie zastanawiając się dłużej, zdjęła kitel, zawiązała pod biustem koszulkę w węzełek, resztę keczupu rozsmarowała po policzkach i z okrzykiem bojowym Apaczów rzuciła się w kierunku baru obstawionego plastikowymi butelkami z sosami.

Bitwa rozgorzała na dobre. Wszyscy dali się ponieś emocją nawet Forman dał się ponieść zabawie rzucając w House znalezioną gdzieś kanpką.

Narenika · Wysłany: Czw 21:10, 20 Mar 2008 Temat postu:

ofwca, skompresuj nasze wersje, co?

ofwca · Wysłany: Czw 21:13, 20 Mar 2008 Temat postu:

twoja wersja mi pasuje

dodałam tylko coś na koniec

nie mogli przecież bawić się tylko w dwójkę

Narenika · Wysłany: Czw 21:58, 20 Mar 2008 Temat postu:

Była w laboratorium i badała próbkę krwi. Usłyszała zbliżające się charakterystyczne stukanie laski.

Kiedyś poczułaby motylki w brzuchu. Prawdopodobnie cała krew odpłynęłaby jej z twarzy i gdyby nie dobry podkład wyglądałaby jakby zobaczyła ducha. Ale nie teraz. Wyleczyła się. A przynajmniej chciała, żeby tak było.

- A ty znowu tutaj? Odczuwasz satysfakcję, gnębiąc te próbki moczu i inne tym podobne? - spytał House.
- Czego chcesz? - starała się, żeby jej głos brzmiał chłodno.

- Popatrzeć. - Cameron dostrzegła chłopięcy błysk w jego hipnotyzujących, niebieskich oczach. Ten błysk nigdy nie zdradzał czegoś dobrego. Odwróciła się i spojrzała wprost na niego.
- House ...

Myśl, Alison, myśl! Skoro już wypowiedziałaś jego imię, to znaczy, że chcesz mu coś powiedzieć...
- House... - powtórzyła w momencie, gdy zapiszczał jego pager. Spojrzał na nią i z cichym westchnięciem podszedł do drzwi.
- Rusz się, Wilson w moim imieniu przyjął nowy przypadek. Wyjątkowo nudny przypadek...
Nie musiał dwa razy powtarzać.

- Uwielbiam nudne przypadki - ucieszyła się Cameron, podskakując z radości. - Z radością ruszę mu na spotkanie, hi hi. - po czym wybiegła w podskokach.
House został w tyle, podnosząc opadającą szczękę.

- Pobiegłbym za tobą, gdyby nie fakt, że nie umiem naśladować baletowego kroku - krzyknął za nią ironicznie i ruszył w kierunku gabinetu. Ot, kolejny chory dzień.
Może dzisiaj przedawkowałem Vicodin? - przemknęło mu przez myśl.

Myśl o przedawkowaniu i wywołanych tym halucynacjach potwierdzał jeszcze jeden fakt. Do pokoju konferencyjnego, w którym przeprowadzali diagnozowanie wpadł nagle zdyszany Chase cały w sosie czekoladowym.
- Jakiś wariat z oddziału psychiatrycznego uciekł, schował się w stołówce i zaczął atakować ludzi sosem czekoladowym!- wyjęczał zdyszany Chase, wycierając się ręcznikiem.

- Super, zawsze lubiłem sos czekoladowy. Prowadź, czekoladowy kangurze! - zawołał House i ruszył w kierunku stołówki.

W stołówce panował totalny chaos. Wszyscy biegali w popłochu chcą uniknąć trafienia przez szaleńca, który swój repertuar broni wzbogacił o keczup i musztardę. Pielęgniarze starali się złapać zbiega ale ten tylko przeskakiwał ze stolika na stolik krzycząc walecznie:
- Jam jest pan i władca wszechobecnej materii, ugnijcie się przed mocą moich promieni!
- Super!- krzyknął House- wreszcie ktoś na poziomie!

"Szalenie" popatrzał na lekarza ze zdziwieniem, po czym rzucił w jego stronę butelkę z Ketchupem. House nie zastanawiał się długo. Pierwszą osobą, którą trafił była Cameron. Nie mógł się powstrzymać, kiedy zobaczył jej minę, wybuchnął szczerym, głośnym śmiechem.

Cameron spojrzała na krwawą plamę na piersi, pokiwała głową i nie zastanawiając się dłużej, zdjęła kitel, zawiązała pod biustem koszulkę w węzełek, resztę keczupu rozsmarowała po policzkach i z okrzykiem bojowym Apaczów rzuciła się w kierunku baru obstawionego plastikowymi butelkami z sosami.

Bitwa rozgorzała na dobre. Wszyscy dali się ponieś emocją nawet Forman dał się ponieść zabawie rzucając w House znalezioną gdzieś kanpką.

- Tylko żadnych pikli! - krzyczał House, rzucając w Foremana pojemniczkami ze śmietanką do kawy. Rozbryzgujące się pojemniczki tworzyły abstrakcyjne desenie na twarzy Foremana. - Ty farbowany Białasie! - krzyczał dalej House, zadowolony z efektu.
Chase schowany pod stołem w rogu sali, przyjmował zakłady od coraz liczniej przybywających widzów. Gorszącą scenę mogło zakończyć już tylko jedno..

Em. · Wysłany: Czw 21:58, 20 Mar 2008 Temat postu:

Była w laboratorium i badała próbkę krwi. Usłyszała zbliżające się charakterystyczne stukanie laski.

Kiedyś poczułaby motylki w brzuchu. Prawdopodobnie cała krew odpłynęłaby jej z twarzy i gdyby nie dobry podkład wyglądałaby jakby zobaczyła ducha. Ale nie teraz. Wyleczyła się. A przynajmniej chciała, żeby tak było.

- A ty znowu tutaj? Odczuwasz satysfakcję, gnębiąc te próbki moczu i inne tym podobne? - spytał House.
- Czego chcesz? - starała się, żeby jej głos brzmiał chłodno.

- Popatrzeć. - Cameron dostrzegła chłopięcy błysk w jego hipnotyzujących, niebieskich oczach. Ten błysk nigdy nie zdradzał czegoś dobrego. Odwróciła się i spojrzała wprost na niego.
- House ...

Myśl, Alison, myśl! Skoro już wypowiedziałaś jego imię, to znaczy, że chcesz mu coś powiedzieć...
- House... - powtórzyła w momencie, gdy zapiszczał jego pager. Spojrzał na nią i z cichym westchnięciem podszedł do drzwi.
- Rusz się, Wilson w moim imieniu przyjął nowy przypadek. Wyjątkowo nudny przypadek...
Nie musiał dwa razy powtarzać.

- Uwielbiam nudne przypadki - ucieszyła się Cameron, podskakując z radości. - Z radością ruszę mu na spotkanie, hi hi. - po czym wybiegła w podskokach.
House został w tyle, podnosząc opadającą szczękę.

- Pobiegłbym za tobą, gdyby nie fakt, że nie umiem naśladować baletowego kroku - krzyknął za nią ironicznie i ruszył w kierunku gabinetu. Ot, kolejny chory dzień.
Może dzisiaj przedawkowałem Vicodin? - przemknęło mu przez myśl.

Myśl o przedawkowaniu i wywołanych tym halucynacjach potwierdzał jeszcze jeden fakt. Do pokoju konferencyjnego, w którym przeprowadzali diagnozowanie wpadł nagle zdyszany Chase cały w sosie czekoladowym.
- Jakiś wariat z oddziału psychiatrycznego uciekł, schował się w stołówce i zaczął atakować ludzi sosem czekoladowym!- wyjęczał zdyszany Chase, wycierając się ręcznikiem.

- Super, zawsze lubiłem sos czekoladowy. Prowadź, czekoladowy kangurze! - zawołał House i ruszył w kierunku stołówki.

W stołówce panował totalny chaos. Wszyscy biegali w popłochu chcą uniknąć trafienia przez szaleńca, który swój repertuar broni wzbogacił o keczup i musztardę. Pielęgniarze starali się złapać zbiega ale ten tylko przeskakiwał ze stolika na stolik krzycząc walecznie:
- Jam jest pan i władca wszechobecnej materii, ugnijcie się przed mocą moich promieni!
- Super!- krzyknął House- wreszcie ktoś na poziomie!

"Szaleniec" popatrzał na lekarza ze zdziwieniem, po czym rzucił w jego stronę butelkę z Ketchupem. House nie zastanawiał się długo. Pierwszą osobą, którą trafił była Cameron. Nie mógł się powstrzymać, kiedy zobaczył jej minę, wybuchnął szczerym, głośnym śmiechem.

Cameron spojrzała na krwawą plamę na piersi, pokiwała głową i nie zastanawiając się dłużej, zdjęła kitel, zawiązała pod biustem koszulkę w węzełek, resztę keczupu rozsmarowała po policzkach i z okrzykiem bojowym Apaczów rzuciła się w kierunku baru obstawionego plastikowymi butelkami z sosami.

Bitwa rozgorzała na dobre. Wszyscy dali się ponieś emocją nawet Forman dał się ponieść zabawie rzucając w House znalezioną gdzieś kanapką.

- Tylko żadnych pikli! - krzyczał House, rzucając w Foremana pojemniczkami ze śmietanką do kawy. Rozbryzgujące się pojemniczki tworzyły abstrakcyjne desenie na twarzy Foremana. - Ty farbowany Białasie! - krzyczał dalej House, zadowolony z efektu.
Chase schowany pod stołem w rogu sali, przyjmował zakłady od coraz liczniej przybywających widzów. Gorszącą scenę mogło zakończyć już tylko jedno..

W środek całego zamieszania weszła Cuddy i na dzień dobry dostała w twarz kawałkiem ciastka. Nagle wszystko ucichło. Administratorka powoli starła krem z twarzy. Była wściekła.
- House, ty i twoja świta macie natychmiast ruszyć swoje tyłki do mojego gabinetu!

[Narenika, postanowiłaś napisać coś wtedy kiedy ja - na szczęście wszystko idealnie pasuje

]

Narenika · Wysłany: Czw 22:01, 20 Mar 2008 Temat postu:

Pasuje, Em

skompresuj z moją wersją

Wiedziałam, że albo ich Cuddy pogoni, albo szaleniec dostanie drgawek i trzeba go będzie ustabilizować

martuusia · Wysłany: Czw 22:03, 20 Mar 2008 Temat postu:

Była w laboratorium i badała próbkę krwi. Usłyszała zbliżające się charakterystyczne stukanie laski.

Kiedyś poczułaby motylki w brzuchu. Prawdopodobnie cała krew odpłynęłaby jej z twarzy i gdyby nie dobry podkład wyglądałaby jakby zobaczyła ducha. Ale nie teraz. Wyleczyła się. A przynajmniej chciała, żeby tak było.

- A ty znowu tutaj? Odczuwasz satysfakcję, gnębiąc te próbki moczu i inne tym podobne? - spytał House.
- Czego chcesz? - starała się, żeby jej głos brzmiał chłodno.

- Popatrzeć. - Cameron dostrzegła chłopięcy błysk w jego hipnotyzujących, niebieskich oczach. Ten błysk nigdy nie zdradzał czegoś dobrego. Odwróciła się i spojrzała wprost na niego.
- House ...

Myśl, Alison, myśl! Skoro już wypowiedziałaś jego imię, to znaczy, że chcesz mu coś powiedzieć...
- House... - powtórzyła w momencie, gdy zapiszczał jego pager. Spojrzał na nią i z cichym westchnięciem podszedł do drzwi.
- Rusz się, Wilson w moim imieniu przyjął nowy przypadek. Wyjątkowo nudny przypadek...
Nie musiał dwa razy powtarzać.

- Uwielbiam nudne przypadki - ucieszyła się Cameron, podskakując z radości. - Z radością ruszę mu na spotkanie, hi hi. - po czym wybiegła w podskokach.
House został w tyle, podnosząc opadającą szczękę.

- Pobiegłbym za tobą, gdyby nie fakt, że nie umiem naśladować baletowego kroku - krzyknął za nią ironicznie i ruszył w kierunku gabinetu. Ot, kolejny chory dzień.
Może dzisiaj przedawkowałem Vicodin? - przemknęło mu przez myśl.

Myśl o przedawkowaniu i wywołanych tym halucynacjach potwierdzał jeszcze jeden fakt. Do pokoju konferencyjnego, w którym przeprowadzali diagnozowanie wpadł nagle zdyszany Chase cały w sosie czekoladowym.
- Jakiś wariat z oddziału psychiatrycznego uciekł, schował się w stołówce i zaczął atakować ludzi sosem czekoladowym!- wyjęczał zdyszany Chase, wycierając się ręcznikiem.

- Super, zawsze lubiłem sos czekoladowy. Prowadź, czekoladowy kangurze! - zawołał House i ruszył w kierunku stołówki.

W stołówce panował totalny chaos. Wszyscy biegali w popłochu chcą uniknąć trafienia przez szaleńca, który swój repertuar broni wzbogacił o keczup i musztardę. Pielęgniarze starali się złapać zbiega ale ten tylko przeskakiwał ze stolika na stolik krzycząc walecznie:
- Jam jest pan i władca wszechobecnej materii, ugnijcie się przed mocą moich promieni!
- Super!- krzyknął House- wreszcie ktoś na poziomie!

"Szaleniec" popatrzał na lekarza ze zdziwieniem, po czym rzucił w jego stronę butelkę z Ketchupem. House nie zastanawiał się długo. Pierwszą osobą, którą trafił była Cameron. Nie mógł się powstrzymać, kiedy zobaczył jej minę, wybuchnął szczerym, głośnym śmiechem.

Cameron spojrzała na krwawą plamę na piersi, pokiwała głową i nie zastanawiając się dłużej, zdjęła kitel, zawiązała pod biustem koszulkę w węzełek, resztę keczupu rozsmarowała po policzkach i z okrzykiem bojowym Apaczów rzuciła się w kierunku baru obstawionego plastikowymi butelkami z sosami.

Bitwa rozgorzała na dobre. Wszyscy dali się ponieś emocją nawet Forman dał się ponieść zabawie rzucając w House znalezioną gdzieś kanapką.

- Tylko żadnych pikli! - krzyczał House, rzucając w Foremana pojemniczkami ze śmietanką do kawy. Rozbryzgujące się pojemniczki tworzyły abstrakcyjne desenie na twarzy Foremana. - Ty farbowany Białasie! - krzyczał dalej House, zadowolony z efektu.
Chase schowany pod stołem w rogu sali, przyjmował zakłady od coraz liczniej przybywających widzów. Gorszącą scenę mogło zakończyć już tylko jedno..

W środek całego zamieszania weszła Cuddy i na dzień dobry dostała w twarz kawałkiem ciastka. Nagle wszystko ucichło. Administratorka powoli starła krem z twarzy. Była wściekła.
- House, ty i twoja świta macie natychmiast ruszyć swoje tyłki do mojego gabinetu!

- Ups... mama się zdenerwowała. Idziemy na gigant? - House'a nie opuszczał dobry humor. Reszta zespołu nie podzielała jego entuzjazmu. Oni mogą stracić pracę. On ma kontrakt, więc jest bezpieczny.

Narenika · Wysłany: Czw 22:05, 20 Mar 2008 Temat postu:

Była w laboratorium i badała próbkę krwi. Usłyszała zbliżające się charakterystyczne stukanie laski.

Kiedyś poczułaby motylki w brzuchu. Prawdopodobnie cała krew odpłynęłaby jej z twarzy i gdyby nie dobry podkład wyglądałaby jakby zobaczyła ducha. Ale nie teraz. Wyleczyła się. A przynajmniej chciała, żeby tak było.

- A ty znowu tutaj? Odczuwasz satysfakcję, gnębiąc te próbki moczu i inne tym podobne? - spytał House.
- Czego chcesz? - starała się, żeby jej głos brzmiał chłodno.

- Popatrzeć. - Cameron dostrzegła chłopięcy błysk w jego hipnotyzujących, niebieskich oczach. Ten błysk nigdy nie zdradzał czegoś dobrego. Odwróciła się i spojrzała wprost na niego.
- House ...

Myśl, Alison, myśl! Skoro już wypowiedziałaś jego imię, to znaczy, że chcesz mu coś powiedzieć...
- House... - powtórzyła w momencie, gdy zapiszczał jego pager. Spojrzał na nią i z cichym westchnięciem podszedł do drzwi.
- Rusz się, Wilson w moim imieniu przyjął nowy przypadek. Wyjątkowo nudny przypadek...
Nie musiał dwa razy powtarzać.

- Uwielbiam nudne przypadki - ucieszyła się Cameron, podskakując z radości. - Z radością ruszę mu na spotkanie, hi hi. - po czym wybiegła w podskokach.
House został w tyle, podnosząc opadającą szczękę.

- Pobiegłbym za tobą, gdyby nie fakt, że nie umiem naśladować baletowego kroku - krzyknął za nią ironicznie i ruszył w kierunku gabinetu. Ot, kolejny chory dzień.
Może dzisiaj przedawkowałem Vicodin? - przemknęło mu przez myśl.

Myśl o przedawkowaniu i wywołanych tym halucynacjach potwierdzał jeszcze jeden fakt. Do pokoju konferencyjnego, w którym przeprowadzali diagnozowanie wpadł nagle zdyszany Chase cały w sosie czekoladowym.
- Jakiś wariat z oddziału psychiatrycznego uciekł, schował się w stołówce i zaczął atakować ludzi sosem czekoladowym!- wyjęczał zdyszany Chase, wycierając się ręcznikiem.

- Super, zawsze lubiłem sos czekoladowy. Prowadź, czekoladowy kangurze! - zawołał House i ruszył w kierunku stołówki.

W stołówce panował totalny chaos. Wszyscy biegali w popłochu chcą uniknąć trafienia przez szaleńca, który swój repertuar broni wzbogacił o keczup i musztardę. Pielęgniarze starali się złapać zbiega ale ten tylko przeskakiwał ze stolika na stolik krzycząc walecznie:
- Jam jest pan i władca wszechobecnej materii, ugnijcie się przed mocą moich promieni!
- Super!- krzyknął House- wreszcie ktoś na poziomie!

"Szaleniec" popatrzał na lekarza ze zdziwieniem, po czym rzucił w jego stronę butelkę z Ketchupem. House nie zastanawiał się długo. Pierwszą osobą, którą trafił była Cameron. Nie mógł się powstrzymać, kiedy zobaczył jej minę, wybuchnął szczerym, głośnym śmiechem.

Cameron spojrzała na krwawą plamę na piersi, pokiwała głową i nie zastanawiając się dłużej, zdjęła kitel, zawiązała pod biustem koszulkę w węzełek, resztę keczupu rozsmarowała po policzkach i z okrzykiem bojowym Apaczów rzuciła się w kierunku baru obstawionego plastikowymi butelkami z sosami.

Bitwa rozgorzała na dobre. Wszyscy dali się ponieś emocją nawet Forman dał się ponieść zabawie rzucając w House znalezioną gdzieś kanapką.

- Tylko żadnych pikli! - krzyczał House, rzucając w Foremana pojemniczkami ze śmietanką do kawy. Rozbryzgujące się pojemniczki tworzyły abstrakcyjne desenie na twarzy Foremana. - Ty farbowany Białasie! - krzyczał dalej House, zadowolony z efektu.
Chase schowany pod stołem w rogu sali, przyjmował zakłady od coraz liczniej przybywających widzów. Gorszącą scenę mogło zakończyć już tylko jedno..

W środek całego zamieszania weszła Cuddy i na dzień dobry dostała w twarz kawałkiem ciastka. Nagle wszystko ucichło. Administratorka powoli starła krem z twarzy. Była wściekła.
- House, ty i twoja świta macie natychmiast ruszyć swoje tyłki do mojego gabinetu!

- Ups... mama się zdenerwowała. Idziemy na gigant? - House'a nie opuszczał dobry humor. Reszta zespołu nie podzielała jego entuzjazmu. Oni mogą stracić pracę. On ma kontrakt, więc jest bezpieczny.

Dzielni, acz zmęczeni żołnierze, ruszyli niemrawao w kierunku wyjścia. Potykali się o pozostałości bitwy, poklepywali po plecach, wspierali przez cała długą drogę do gabinetu szefowej. W całym zamieszaniu umknął fakt, że szaleniec gdzieś zniknął..

skompresowałam

Em. · Wysłany: Czw 22:08, 20 Mar 2008 Temat postu:

Była w laboratorium i badała próbkę krwi. Usłyszała zbliżające się charakterystyczne stukanie laski.

Kiedyś poczułaby motylki w brzuchu. Prawdopodobnie cała krew odpłynęłaby jej z twarzy i gdyby nie dobry podkład wyglądałaby jakby zobaczyła ducha. Ale nie teraz. Wyleczyła się. A przynajmniej chciała, żeby tak było.

- A ty znowu tutaj? Odczuwasz satysfakcję, gnębiąc te próbki moczu i inne tym podobne? - spytał House.
- Czego chcesz? - starała się, żeby jej głos brzmiał chłodno.

- Popatrzeć. - Cameron dostrzegła chłopięcy błysk w jego hipnotyzujących, niebieskich oczach. Ten błysk nigdy nie zdradzał czegoś dobrego. Odwróciła się i spojrzała wprost na niego.
- House ...

Myśl, Alison, myśl! Skoro już wypowiedziałaś jego imię, to znaczy, że chcesz mu coś powiedzieć...
- House... - powtórzyła w momencie, gdy zapiszczał jego pager. Spojrzał na nią i z cichym westchnięciem podszedł do drzwi.
- Rusz się, Wilson w moim imieniu przyjął nowy przypadek. Wyjątkowo nudny przypadek...
Nie musiał dwa razy powtarzać.

- Uwielbiam nudne przypadki - ucieszyła się Cameron, podskakując z radości. - Z radością ruszę mu na spotkanie, hi hi. - po czym wybiegła w podskokach.
House został w tyle, podnosząc opadającą szczękę.

- Pobiegłbym za tobą, gdyby nie fakt, że nie umiem naśladować baletowego kroku - krzyknął za nią ironicznie i ruszył w kierunku gabinetu. Ot, kolejny chory dzień.
Może dzisiaj przedawkowałem Vicodin? - przemknęło mu przez myśl.

Myśl o przedawkowaniu i wywołanych tym halucynacjach potwierdzał jeszcze jeden fakt. Do pokoju konferencyjnego, w którym przeprowadzali diagnozowanie wpadł nagle zdyszany Chase cały w sosie czekoladowym.
- Jakiś wariat z oddziału psychiatrycznego uciekł, schował się w stołówce i zaczął atakować ludzi sosem czekoladowym!- wyjęczał zdyszany Chase, wycierając się ręcznikiem.

- Super, zawsze lubiłem sos czekoladowy. Prowadź, czekoladowy kangurze! - zawołał House i ruszył w kierunku stołówki.

W stołówce panował totalny chaos. Wszyscy biegali w popłochu chcą uniknąć trafienia przez szaleńca, który swój repertuar broni wzbogacił o keczup i musztardę. Pielęgniarze starali się złapać zbiega ale ten tylko przeskakiwał ze stolika na stolik krzycząc walecznie:
- Jam jest pan i władca wszechobecnej materii, ugnijcie się przed mocą moich promieni!
- Super!- krzyknął House- wreszcie ktoś na poziomie!

"Szaleniec" popatrzał na lekarza ze zdziwieniem, po czym rzucił w jego stronę butelkę z Ketchupem. House nie zastanawiał się długo. Pierwszą osobą, którą trafił była Cameron. Nie mógł się powstrzymać, kiedy zobaczył jej minę, wybuchnął szczerym, głośnym śmiechem.

Cameron spojrzała na krwawą plamę na piersi, pokiwała głową i nie zastanawiając się dłużej, zdjęła kitel, zawiązała pod biustem koszulkę w węzełek, resztę keczupu rozsmarowała po policzkach i z okrzykiem bojowym Apaczów rzuciła się w kierunku baru obstawionego plastikowymi butelkami z sosami.

Bitwa rozgorzała na dobre. Wszyscy dali się ponieś emocją nawet Forman dał się ponieść zabawie rzucając w House znalezioną gdzieś kanapką.

- Tylko żadnych pikli! - krzyczał House, rzucając w Foremana pojemniczkami ze śmietanką do kawy. Rozbryzgujące się pojemniczki tworzyły abstrakcyjne desenie na twarzy Foremana. - Ty farbowany Białasie! - krzyczał dalej House, zadowolony z efektu.
Chase schowany pod stołem w rogu sali, przyjmował zakłady od coraz liczniej przybywających widzów. Gorszącą scenę mogło zakończyć już tylko jedno..

W środek całego zamieszania weszła Cuddy i na dzień dobry dostała w twarz kawałkiem ciastka. Nagle wszystko ucichło. Administratorka powoli starła krem z twarzy. Była wściekła.
- House, ty i twoja świta macie natychmiast ruszyć swoje tyłki do mojego gabinetu!

- Ups... mama się zdenerwowała. Idziemy na gigant? - House'a nie opuszczał dobry humor. Reszta zespołu nie podzielała jego entuzjazmu. Oni mogą stracić pracę. On ma kontrakt, więc jest bezpieczny.

Dzielni, acz zmęczeni żołnierze, ruszyli niemrawo kierunku wyjścia. Potykali się o pozostałości bitwy, poklepywali po plecach, wspierali przez cała długą drogę do gabinetu szefowej. W całym zamieszaniu umknął fakt, że szaleniec gdzieś zniknął...

I nie tylko szaleniec. House też się gdzieś w całym tym zamieszaniu ulotnił, nikt nawet nie zauważył kiedy. Złość Cuddy sięgnęła zenitu. Szybkim krokiem udała się w kierunku szatni, gdzie znalazła dwóch zaginionych nad butelką białoruskiej wódki.

martuusia · Wysłany: Czw 22:14, 20 Mar 2008 Temat postu:

Była w laboratorium i badała próbkę krwi. Usłyszała zbliżające się charakterystyczne stukanie laski.

Kiedyś poczułaby motylki w brzuchu. Prawdopodobnie cała krew odpłynęłaby jej z twarzy i gdyby nie dobry podkład wyglądałaby jakby zobaczyła ducha. Ale nie teraz. Wyleczyła się. A przynajmniej chciała, żeby tak było.

- A ty znowu tutaj? Odczuwasz satysfakcję, gnębiąc te próbki moczu i inne tym podobne? - spytał House.
- Czego chcesz? - starała się, żeby jej głos brzmiał chłodno.

- Popatrzeć. - Cameron dostrzegła chłopięcy błysk w jego hipnotyzujących, niebieskich oczach. Ten błysk nigdy nie zdradzał czegoś dobrego. Odwróciła się i spojrzała wprost na niego.
- House ...

Myśl, Alison, myśl! Skoro już wypowiedziałaś jego imię, to znaczy, że chcesz mu coś powiedzieć...
- House... - powtórzyła w momencie, gdy zapiszczał jego pager. Spojrzał na nią i z cichym westchnięciem podszedł do drzwi.
- Rusz się, Wilson w moim imieniu przyjął nowy przypadek. Wyjątkowo nudny przypadek...
Nie musiał dwa razy powtarzać.

- Uwielbiam nudne przypadki - ucieszyła się Cameron, podskakując z radości. - Z radością ruszę mu na spotkanie, hi hi. - po czym wybiegła w podskokach.
House został w tyle, podnosząc opadającą szczękę.

- Pobiegłbym za tobą, gdyby nie fakt, że nie umiem naśladować baletowego kroku - krzyknął za nią ironicznie i ruszył w kierunku gabinetu. Ot, kolejny chory dzień.
Może dzisiaj przedawkowałem Vicodin? - przemknęło mu przez myśl.

Myśl o przedawkowaniu i wywołanych tym halucynacjach potwierdzał jeszcze jeden fakt. Do pokoju konferencyjnego, w którym przeprowadzali diagnozowanie wpadł nagle zdyszany Chase cały w sosie czekoladowym.
- Jakiś wariat z oddziału psychiatrycznego uciekł, schował się w stołówce i zaczął atakować ludzi sosem czekoladowym!- wyjęczał zdyszany Chase, wycierając się ręcznikiem.

- Super, zawsze lubiłem sos czekoladowy. Prowadź, czekoladowy kangurze! - zawołał House i ruszył w kierunku stołówki.

W stołówce panował totalny chaos. Wszyscy biegali w popłochu chcą uniknąć trafienia przez szaleńca, który swój repertuar broni wzbogacił o keczup i musztardę. Pielęgniarze starali się złapać zbiega ale ten tylko przeskakiwał ze stolika na stolik krzycząc walecznie:
- Jam jest pan i władca wszechobecnej materii, ugnijcie się przed mocą moich promieni!
- Super!- krzyknął House- wreszcie ktoś na poziomie!

"Szaleniec" popatrzał na lekarza ze zdziwieniem, po czym rzucił w jego stronę butelkę z Ketchupem. House nie zastanawiał się długo. Pierwszą osobą, którą trafił była Cameron. Nie mógł się powstrzymać, kiedy zobaczył jej minę, wybuchnął szczerym, głośnym śmiechem.

Cameron spojrzała na krwawą plamę na piersi, pokiwała głową i nie zastanawiając się dłużej, zdjęła kitel, zawiązała pod biustem koszulkę w węzełek, resztę keczupu rozsmarowała po policzkach i z okrzykiem bojowym Apaczów rzuciła się w kierunku baru obstawionego plastikowymi butelkami z sosami.

Bitwa rozgorzała na dobre. Wszyscy dali się ponieś emocją nawet Forman dał się ponieść zabawie rzucając w House znalezioną gdzieś kanapką.

- Tylko żadnych pikli! - krzyczał House, rzucając w Foremana pojemniczkami ze śmietanką do kawy. Rozbryzgujące się pojemniczki tworzyły abstrakcyjne desenie na twarzy Foremana. - Ty farbowany Białasie! - krzyczał dalej House, zadowolony z efektu.
Chase schowany pod stołem w rogu sali, przyjmował zakłady od coraz liczniej przybywających widzów. Gorszącą scenę mogło zakończyć już tylko jedno..

W środek całego zamieszania weszła Cuddy i na dzień dobry dostała w twarz kawałkiem ciastka. Nagle wszystko ucichło. Administratorka powoli starła krem z twarzy. Była wściekła.
- House, ty i twoja świta macie natychmiast ruszyć swoje tyłki do mojego gabinetu!

- Ups... mama się zdenerwowała. Idziemy na gigant? - House'a nie opuszczał dobry humor. Reszta zespołu nie podzielała jego entuzjazmu. Oni mogą stracić pracę. On ma kontrakt, więc jest bezpieczny.

Dzielni, acz zmęczeni żołnierze, ruszyli niemrawo kierunku wyjścia. Potykali się o pozostałości bitwy, poklepywali po plecach, wspierali przez cała długą drogę do gabinetu szefowej. W całym zamieszaniu umknął fakt, że szaleniec gdzieś zniknął...

I nie tylko szaleniec. House też się gdzieś w całym tym zamieszaniu ulotnił, nikt nawet nie zauważył kiedy. Złość Cuddy sięgnęła zenitu. Szybkim krokiem udała się w kierunku szatni, gdzie znalazła dwóch zaginionych nad butelką białoruskiej wódki.

- O Cuddy! Jak miło. Przyłączysz się? - lekarz wyciągnął w jej stronę butelkę.
- House jesteś pijany.
- Tylko troszeczkę. Ta wódka jest naprawdę świetna. Ale muszę poszerzać horyzonty. Następnym razem sprowadzę z Polski. Podobno daje niezłego kopa.
- Pogadamy jutro. Jak wytrzeźwiejesz. A po Ciebie - tu wskazała na partnera House - zaraz ktoś przyjdzie.- Cuddy obróciła się na pięcie i odeszła. Usłyszała za sobą głos "szaleńca":
- Ale laska.
- E tam. Kiepska jest w łóżku. Zdrowie. - House. Zabije go. Jutro.

Em. · Wysłany: Czw 22:17, 20 Mar 2008 Temat postu:

Była w laboratorium i badała próbkę krwi. Usłyszała zbliżające się charakterystyczne stukanie laski.

Kiedyś poczułaby motylki w brzuchu. Prawdopodobnie cała krew odpłynęłaby jej z twarzy i gdyby nie dobry podkład wyglądałaby jakby zobaczyła ducha. Ale nie teraz. Wyleczyła się. A przynajmniej chciała, żeby tak było.

- A ty znowu tutaj? Odczuwasz satysfakcję, gnębiąc te próbki moczu i inne tym podobne? - spytał House.
- Czego chcesz? - starała się, żeby jej głos brzmiał chłodno.

- Popatrzeć. - Cameron dostrzegła chłopięcy błysk w jego hipnotyzujących, niebieskich oczach. Ten błysk nigdy nie zdradzał czegoś dobrego. Odwróciła się i spojrzała wprost na niego.
- House ...

Myśl, Alison, myśl! Skoro już wypowiedziałaś jego imię, to znaczy, że chcesz mu coś powiedzieć...
- House... - powtórzyła w momencie, gdy zapiszczał jego pager. Spojrzał na nią i z cichym westchnięciem podszedł do drzwi.
- Rusz się, Wilson w moim imieniu przyjął nowy przypadek. Wyjątkowo nudny przypadek...
Nie musiał dwa razy powtarzać.

- Uwielbiam nudne przypadki - ucieszyła się Cameron, podskakując z radości. - Z radością ruszę mu na spotkanie, hi hi. - po czym wybiegła w podskokach.
House został w tyle, podnosząc opadającą szczękę.

- Pobiegłbym za tobą, gdyby nie fakt, że nie umiem naśladować baletowego kroku - krzyknął za nią ironicznie i ruszył w kierunku gabinetu. Ot, kolejny chory dzień.
Może dzisiaj przedawkowałem Vicodin? - przemknęło mu przez myśl.

Myśl o przedawkowaniu i wywołanych tym halucynacjach potwierdzał jeszcze jeden fakt. Do pokoju konferencyjnego, w którym przeprowadzali diagnozowanie wpadł nagle zdyszany Chase cały w sosie czekoladowym.
- Jakiś wariat z oddziału psychiatrycznego uciekł, schował się w stołówce i zaczął atakować ludzi sosem czekoladowym!- wyjęczał zdyszany Chase, wycierając się ręcznikiem.

- Super, zawsze lubiłem sos czekoladowy. Prowadź, czekoladowy kangurze! - zawołał House i ruszył w kierunku stołówki.

W stołówce panował totalny chaos. Wszyscy biegali w popłochu chcą uniknąć trafienia przez szaleńca, który swój repertuar broni wzbogacił o keczup i musztardę. Pielęgniarze starali się złapać zbiega ale ten tylko przeskakiwał ze stolika na stolik krzycząc walecznie:
- Jam jest pan i władca wszechobecnej materii, ugnijcie się przed mocą moich promieni!
- Super!- krzyknął House- wreszcie ktoś na poziomie!

"Szaleniec" popatrzał na lekarza ze zdziwieniem, po czym rzucił w jego stronę butelkę z Ketchupem. House nie zastanawiał się długo. Pierwszą osobą, którą trafił była Cameron. Nie mógł się powstrzymać, kiedy zobaczył jej minę, wybuchnął szczerym, głośnym śmiechem.

Cameron spojrzała na krwawą plamę na piersi, pokiwała głową i nie zastanawiając się dłużej, zdjęła kitel, zawiązała pod biustem koszulkę w węzełek, resztę keczupu rozsmarowała po policzkach i z okrzykiem bojowym Apaczów rzuciła się w kierunku baru obstawionego plastikowymi butelkami z sosami.

Bitwa rozgorzała na dobre. Wszyscy dali się ponieś emocją nawet Forman dał się ponieść zabawie rzucając w House znalezioną gdzieś kanapką.

- Tylko żadnych pikli! - krzyczał House, rzucając w Foremana pojemniczkami ze śmietanką do kawy. Rozbryzgujące się pojemniczki tworzyły abstrakcyjne desenie na twarzy Foremana. - Ty farbowany Białasie! - krzyczał dalej House, zadowolony z efektu.
Chase schowany pod stołem w rogu sali, przyjmował zakłady od coraz liczniej przybywających widzów. Gorszącą scenę mogło zakończyć już tylko jedno..

W środek całego zamieszania weszła Cuddy i na dzień dobry dostała w twarz kawałkiem ciastka. Nagle wszystko ucichło. Administratorka powoli starła krem z twarzy. Była wściekła.
- House, ty i twoja świta macie natychmiast ruszyć swoje tyłki do mojego gabinetu!

- Ups... mama się zdenerwowała. Idziemy na gigant? - House'a nie opuszczał dobry humor. Reszta zespołu nie podzielała jego entuzjazmu. Oni mogą stracić pracę. On ma kontrakt, więc jest bezpieczny.

Dzielni, acz zmęczeni żołnierze, ruszyli niemrawo kierunku wyjścia. Potykali się o pozostałości bitwy, poklepywali po plecach, wspierali przez cała długą drogę do gabinetu szefowej. W całym zamieszaniu umknął fakt, że szaleniec gdzieś zniknął...

I nie tylko szaleniec. House też się gdzieś w całym tym zamieszaniu ulotnił, nikt nawet nie zauważył kiedy. Złość Cuddy sięgnęła zenitu. Szybkim krokiem udała się w kierunku szatni, gdzie znalazła dwóch zaginionych nad butelką białoruskiej wódki.

- O Cuddy! Jak miło. Przyłączysz się? - lekarz wyciągnął w jej stronę butelkę.
- House jesteś pijany.
- Tylko troszeczkę. Ta wódka jest naprawdę świetna. Ale muszę poszerzać horyzonty. Następnym razem sprowadzę z Polski. Podobno daje niezłego kopa.
- Pogadamy jutro. Jak wytrzeźwiejesz. A po Ciebie - tu wskazała na partnera House'a - zaraz ktoś przyjdzie - Cuddy obróciła się na pięcie i odeszła. Usłyszała za sobą głos "szaleńca":
- Ale laska.
- E tam. Kiepska jest w łóżku. Zdrowie.
- House. Zabije go. Jutro.

Diagnosta został sam na sam z butelką wódki. Nie czuł się tym specjalnie unieszczęśliwiony, wręcz przeciwnie. Chociaż zawsze lepiej pić w towarzystwie. Możesz wznosić toasty i nawet jeśli jesteś kompletnie nawalony, przynajmniej nikt nie sądzi, że mówisz do siebie...

Narenika · Wysłany: Czw 22:20, 20 Mar 2008 Temat postu:

Była w laboratorium i badała próbkę krwi. Usłyszała zbliżające się charakterystyczne stukanie laski.

Kiedyś poczułaby motylki w brzuchu. Prawdopodobnie cała krew odpłynęłaby jej z twarzy i gdyby nie dobry podkład wyglądałaby jakby zobaczyła ducha. Ale nie teraz. Wyleczyła się. A przynajmniej chciała, żeby tak było.

- A ty znowu tutaj? Odczuwasz satysfakcję, gnębiąc te próbki moczu i inne tym podobne? - spytał House.
- Czego chcesz? - starała się, żeby jej głos brzmiał chłodno.

- Popatrzeć. - Cameron dostrzegła chłopięcy błysk w jego hipnotyzujących, niebieskich oczach. Ten błysk nigdy nie zdradzał czegoś dobrego. Odwróciła się i spojrzała wprost na niego.
- House ...

Myśl, Alison, myśl! Skoro już wypowiedziałaś jego imię, to znaczy, że chcesz mu coś powiedzieć...
- House... - powtórzyła w momencie, gdy zapiszczał jego pager. Spojrzał na nią i z cichym westchnięciem podszedł do drzwi.
- Rusz się, Wilson w moim imieniu przyjął nowy przypadek. Wyjątkowo nudny przypadek...
Nie musiał dwa razy powtarzać.

- Uwielbiam nudne przypadki - ucieszyła się Cameron, podskakując z radości. - Z radością ruszę mu na spotkanie, hi hi. - po czym wybiegła w podskokach.
House został w tyle, podnosząc opadającą szczękę.

- Pobiegłbym za tobą, gdyby nie fakt, że nie umiem naśladować baletowego kroku - krzyknął za nią ironicznie i ruszył w kierunku gabinetu. Ot, kolejny chory dzień.
Może dzisiaj przedawkowałem Vicodin? - przemknęło mu przez myśl.

Myśl o przedawkowaniu i wywołanych tym halucynacjach potwierdzał jeszcze jeden fakt. Do pokoju konferencyjnego, w którym przeprowadzali diagnozowanie wpadł nagle zdyszany Chase cały w sosie czekoladowym.
- Jakiś wariat z oddziału psychiatrycznego uciekł, schował się w stołówce i zaczął atakować ludzi sosem czekoladowym!- wyjęczał zdyszany Chase, wycierając się ręcznikiem.

- Super, zawsze lubiłem sos czekoladowy. Prowadź, czekoladowy kangurze! - zawołał House i ruszył w kierunku stołówki.

W stołówce panował totalny chaos. Wszyscy biegali w popłochu chcą uniknąć trafienia przez szaleńca, który swój repertuar broni wzbogacił o keczup i musztardę. Pielęgniarze starali się złapać zbiega ale ten tylko przeskakiwał ze stolika na stolik krzycząc walecznie:
- Jam jest pan i władca wszechobecnej materii, ugnijcie się przed mocą moich promieni!
- Super!- krzyknął House- wreszcie ktoś na poziomie!

"Szaleniec" popatrzał na lekarza ze zdziwieniem, po czym rzucił w jego stronę butelkę z Ketchupem. House nie zastanawiał się długo. Pierwszą osobą, którą trafił była Cameron. Nie mógł się powstrzymać, kiedy zobaczył jej minę, wybuchnął szczerym, głośnym śmiechem.

Cameron spojrzała na krwawą plamę na piersi, pokiwała głową i nie zastanawiając się dłużej, zdjęła kitel, zawiązała pod biustem koszulkę w węzełek, resztę keczupu rozsmarowała po policzkach i z okrzykiem bojowym Apaczów rzuciła się w kierunku baru obstawionego plastikowymi butelkami z sosami.

Bitwa rozgorzała na dobre. Wszyscy dali się ponieś emocją nawet Forman dał się ponieść zabawie rzucając w House znalezioną gdzieś kanapką.

- Tylko żadnych pikli! - krzyczał House, rzucając w Foremana pojemniczkami ze śmietanką do kawy. Rozbryzgujące się pojemniczki tworzyły abstrakcyjne desenie na twarzy Foremana. - Ty farbowany Białasie! - krzyczał dalej House, zadowolony z efektu.
Chase schowany pod stołem w rogu sali, przyjmował zakłady od coraz liczniej przybywających widzów. Gorszącą scenę mogło zakończyć już tylko jedno..

W środek całego zamieszania weszła Cuddy i na dzień dobry dostała w twarz kawałkiem ciastka. Nagle wszystko ucichło. Administratorka powoli starła krem z twarzy. Była wściekła.
- House, ty i twoja świta macie natychmiast ruszyć swoje tyłki do mojego gabinetu!

- Ups... mama się zdenerwowała. Idziemy na gigant? - House'a nie opuszczał dobry humor. Reszta zespołu nie podzielała jego entuzjazmu. Oni mogą stracić pracę. On ma kontrakt, więc jest bezpieczny.

Dzielni, acz zmęczeni żołnierze, ruszyli niemrawo kierunku wyjścia. Potykali się o pozostałości bitwy, poklepywali po plecach, wspierali przez cała długą drogę do gabinetu szefowej. W całym zamieszaniu umknął fakt, że szaleniec gdzieś zniknął...

I nie tylko szaleniec. House też się gdzieś w całym tym zamieszaniu ulotnił, nikt nawet nie zauważył kiedy. Złość Cuddy sięgnęła zenitu. Szybkim krokiem udała się w kierunku szatni, gdzie znalazła dwóch zaginionych nad butelką białoruskiej wódki.

- O Cuddy! Jak miło. Przyłączysz się? - lekarz wyciągnął w jej stronę butelkę.
- House jesteś pijany.
- Tylko troszeczkę. Ta wódka jest naprawdę świetna. Ale muszę poszerzać horyzonty. Następnym razem sprowadzę z Polski. Podobno daje niezłego kopa.
- Pogadamy jutro. Jak wytrzeźwiejesz. A po Ciebie - tu wskazała na partnera House'a - zaraz ktoś przyjdzie - Cuddy obróciła się na pięcie i odeszła. Usłyszała za sobą głos "szaleńca":
- Ale laska.
- E tam. Kiepska jest w łóżku. Zdrowie.
- House. Zabije go. Jutro.

Diagnosta został sam na sam z butelką wódki. Nie czuł się tym specjalnie unieszczęśliwiony, wręcz przeciwnie. Chociaż zawsze lepiej pić w towarzystwie. Możesz wznosić toasty i nawet jeśli jesteś kompletnie nawalony, przynajmniej nikt nie sądzi, że mówisz do siebie...

Tymczasem w gabinecie Cuddy Foreman przy pomocy wilgotnego ręcznika zmywał z twarzy Cameron keczup, musztardę, sos czekoladowy, makijaż...
- Mogę się przyłączyć? - zabrzmiało od progu.

martuusia · Wysłany: Czw 22:24, 20 Mar 2008 Temat postu:

Była w laboratorium i badała próbkę krwi. Usłyszała zbliżające się charakterystyczne stukanie laski.

Kiedyś poczułaby motylki w brzuchu. Prawdopodobnie cała krew odpłynęłaby jej z twarzy i gdyby nie dobry podkład wyglądałaby jakby zobaczyła ducha. Ale nie teraz. Wyleczyła się. A przynajmniej chciała, żeby tak było.

- A ty znowu tutaj? Odczuwasz satysfakcję, gnębiąc te próbki moczu i inne tym podobne? - spytał House.
- Czego chcesz? - starała się, żeby jej głos brzmiał chłodno.

- Popatrzeć. - Cameron dostrzegła chłopięcy błysk w jego hipnotyzujących, niebieskich oczach. Ten błysk nigdy nie zdradzał czegoś dobrego. Odwróciła się i spojrzała wprost na niego.
- House ...

Myśl, Alison, myśl! Skoro już wypowiedziałaś jego imię, to znaczy, że chcesz mu coś powiedzieć...
- House... - powtórzyła w momencie, gdy zapiszczał jego pager. Spojrzał na nią i z cichym westchnięciem podszedł do drzwi.
- Rusz się, Wilson w moim imieniu przyjął nowy przypadek. Wyjątkowo nudny przypadek...
Nie musiał dwa razy powtarzać.

- Uwielbiam nudne przypadki - ucieszyła się Cameron, podskakując z radości. - Z radością ruszę mu na spotkanie, hi hi. - po czym wybiegła w podskokach.
House został w tyle, podnosząc opadającą szczękę.

- Pobiegłbym za tobą, gdyby nie fakt, że nie umiem naśladować baletowego kroku - krzyknął za nią ironicznie i ruszył w kierunku gabinetu. Ot, kolejny chory dzień.
Może dzisiaj przedawkowałem Vicodin? - przemknęło mu przez myśl.

Myśl o przedawkowaniu i wywołanych tym halucynacjach potwierdzał jeszcze jeden fakt. Do pokoju konferencyjnego, w którym przeprowadzali diagnozowanie wpadł nagle zdyszany Chase cały w sosie czekoladowym.
- Jakiś wariat z oddziału psychiatrycznego uciekł, schował się w stołówce i zaczął atakować ludzi sosem czekoladowym!- wyjęczał zdyszany Chase, wycierając się ręcznikiem.

- Super, zawsze lubiłem sos czekoladowy. Prowadź, czekoladowy kangurze! - zawołał House i ruszył w kierunku stołówki.

W stołówce panował totalny chaos. Wszyscy biegali w popłochu chcą uniknąć trafienia przez szaleńca, który swój repertuar broni wzbogacił o keczup i musztardę. Pielęgniarze starali się złapać zbiega ale ten tylko przeskakiwał ze stolika na stolik krzycząc walecznie:
- Jam jest pan i władca wszechobecnej materii, ugnijcie się przed mocą moich promieni!
- Super!- krzyknął House- wreszcie ktoś na poziomie!

"Szaleniec" popatrzał na lekarza ze zdziwieniem, po czym rzucił w jego stronę butelkę z Ketchupem. House nie zastanawiał się długo. Pierwszą osobą, którą trafił była Cameron. Nie mógł się powstrzymać, kiedy zobaczył jej minę, wybuchnął szczerym, głośnym śmiechem.

Cameron spojrzała na krwawą plamę na piersi, pokiwała głową i nie zastanawiając się dłużej, zdjęła kitel, zawiązała pod biustem koszulkę w węzełek, resztę keczupu rozsmarowała po policzkach i z okrzykiem bojowym Apaczów rzuciła się w kierunku baru obstawionego plastikowymi butelkami z sosami.

Bitwa rozgorzała na dobre. Wszyscy dali się ponieś emocją nawet Forman dał się ponieść zabawie rzucając w House znalezioną gdzieś kanapką.

- Tylko żadnych pikli! - krzyczał House, rzucając w Foremana pojemniczkami ze śmietanką do kawy. Rozbryzgujące się pojemniczki tworzyły abstrakcyjne desenie na twarzy Foremana. - Ty farbowany Białasie! - krzyczał dalej House, zadowolony z efektu.
Chase schowany pod stołem w rogu sali, przyjmował zakłady od coraz liczniej przybywających widzów. Gorszącą scenę mogło zakończyć już tylko jedno..

W środek całego zamieszania weszła Cuddy i na dzień dobry dostała w twarz kawałkiem ciastka. Nagle wszystko ucichło. Administratorka powoli starła krem z twarzy. Była wściekła.
- House, ty i twoja świta macie natychmiast ruszyć swoje tyłki do mojego gabinetu!

- Ups... mama się zdenerwowała. Idziemy na gigant? - House'a nie opuszczał dobry humor. Reszta zespołu nie podzielała jego entuzjazmu. Oni mogą stracić pracę. On ma kontrakt, więc jest bezpieczny.

Dzielni, acz zmęczeni żołnierze, ruszyli niemrawo kierunku wyjścia. Potykali się o pozostałości bitwy, poklepywali po plecach, wspierali przez cała długą drogę do gabinetu szefowej. W całym zamieszaniu umknął fakt, że szaleniec gdzieś zniknął...

I nie tylko szaleniec. House też się gdzieś w całym tym zamieszaniu ulotnił, nikt nawet nie zauważył kiedy. Złość Cuddy sięgnęła zenitu. Szybkim krokiem udała się w kierunku szatni, gdzie znalazła dwóch zaginionych nad butelką białoruskiej wódki.

- O Cuddy! Jak miło. Przyłączysz się? - lekarz wyciągnął w jej stronę butelkę.
- House jesteś pijany.
- Tylko troszeczkę. Ta wódka jest naprawdę świetna. Ale muszę poszerzać horyzonty. Następnym razem sprowadzę z Polski. Podobno daje niezłego kopa.
- Pogadamy jutro. Jak wytrzeźwiejesz. A po Ciebie - tu wskazała na partnera House'a - zaraz ktoś przyjdzie - Cuddy obróciła się na pięcie i odeszła. Usłyszała za sobą głos "szaleńca":
- Ale laska.
- E tam. Kiepska jest w łóżku. Zdrowie.
- House. Zabije go. Jutro.

Diagnosta został sam na sam z butelką wódki. Nie czuł się tym specjalnie unieszczęśliwiony, wręcz przeciwnie. Chociaż zawsze lepiej pić w towarzystwie. Możesz wznosić toasty i nawet jeśli jesteś kompletnie nawalony, przynajmniej nikt nie sądzi, że mówisz do siebie...

Tymczasem w gabinecie Cuddy Foreman przy pomocy wilgotnego ręcznika zmywał z twarzy Cameron keczup, musztardę, sos czekoladowy, makijaż...
- Mogę się przyłączyć? - zabrzmiało od progu.

Foreman i Cuddy odwrócili głowy.