Przechodnie [D]

Scribo

No więc pomysł powstał. Po piątym sezonie.
Serię drabbli uznaję za rozpoczętą.
100 słów.

Stało przed nim dziecko. Duże, szare oczy, miały nienaturalnie rozszerzone źrenice. Długi, czarny warkocz oplatał ją dookoła, sięgając ziemi i ciągnąc się dalej. Dziewczynka odziana była w łachmany – brudne, poprzecierane, podarte. Nie ruszała się, nie mówiła. Patrzyła prosto na niego, przewiercając go spojrzeniem, przeszywając na wskroś. Czuł się pod nim niezwykle mały, nieważny. Stawał się tylko kolejnym człowiekiem nękanym problemami.
Przypominał sobie jak odtrącał ludzi którym na nim zależało, na których zależało jemu. Widział wszystko co zrobił źle – te obrazy malowały się na białych ścianach pokoju zakładu psychiatrycznego.
– Kim jesteś? – spytał cicho. Oni ciągle przychodzili – chciał wiedzieć dlaczego.
– Poczuciem winy…

elfchick

Piękne. Niesamowicie piękne. Czekam na więcej.

Kasinka

o łał.
...
zatkało mnie.

fajne, chociaż smutne. Czekam na więcej.

Repika

Fajne, nareszcie jakiś drabble z zaskakującą puentą. Na samym wstępie pomyślałam że znowu patos na patosie i zmusił mnie tylko nick autorki i długość, która że tak powiem jest krótka. Na szczęście nie przerwałam w trakcie czytania, bo bardzo dobrze Ci wyszło. Patos trawię tylko zamierzony, jak na przykład tutaj.

Nie wiele mogę napisać, to napiszę że czekam na jeszcze

Ps: Światowy dzień przytulania!

Scribo

Myślę, że ta wyszła mi lepiej od poprzedniej, ale w sumie... co kto lubi

Nie widział jej wyraźnie. Wydawała się przesłaniać ją jakaś mgiełka, coś jak złocisty pył. Wirował w powietrzu, skręcał się, tańczył wokół niej. Ciężko było cokolwiek dostrzec, ale był pewien, że wyróżniało ją niezwykłe piękno. Na ramiona spływały jej długie, jasne włosy. Cera wydawała się być porcelanowa, na policzkach wykwitły rumieńce. W przerwie pyłu mignęły mu błękitne oczy. Prosta, biała sukienka ciągnęła się za nią po ziemi. Próbował zgadnąć kim była… Pragnieniem? Nie, nie pragnął jej. Ale… Przez nią widział kogoś innego.
– Mylisz się – powiedział głośno.
Dostrzegł, że się uśmiecha, ukazując rząd białych zębów. Pokręciła głową.
– To ty mnie stworzyłeś. Tęsknotę.

elfchick

Niezwykle poetyckie. Chcę więcej.

ceone

śliczne miłe drabelki. mają w sobie mnóstwo poetyki i magii

. więcej, aż przeszły mnie dreszcze.

Scribo

Wydawała się wypełniać sobą całą przestrzeń. Pochłaniała pokój, zmniejszała go. Stała na środku, cała ubrana w szarość. Szare były też jej oczy, włosy i skóra. Rysy twarzy rozmyły się, jakby jakieś dziecko rozlało wodę na obrazek namalowany akwarelami. Niezmiennie kojarzyło mu się to z popiołem, z żałością. Roztaczała aurę beznadziei. Kiedy spojrzał jej w oczy poczuł się tak, jakby spadał. Spadał w głąb studni bez dna. Znikąd ratunku, wszędzie tylko szarość, wszędzie tylko pustka. Bał się jej. Bo nagle stwierdził, że się z nią utożsamia.
– Kim…? – nie dokończył pytania. Nie musiał. A ona nie musiała odpowiadać. Wiedział już. Była Smutkiem.

elfchick

Jestem pod wrażeniem

joasui

To aż boli. Dokopujesz.
Piękne. Wszystkie dotychczasowe.
Czekam na więcej.

Huddy

O łał. Raczej rzadko czytam ficki, ale te... powtórzę - łał. Smutek genialny, najbardziej mi się podobał, weny życzę!

Repika

na począdku zachwycałam się zaskakującą puentą. I w pierwszym drabblu tak jest. Pojawia się zarysowana i mocna, ale przy kolejnych ta cecha Ci umyka. Łapię, głębszy sens. Ale drabble ma kilka zasad. Mniej więcej 100 słów i zaskakująca puenta drugiego warunku zaczęło brakować.

little girl

Em.

Świetne. W ogóle większość wariacji dotyczących szpitala wydają się być interesujące. Z tą nie jest inaczej, nie mogę doczekać się kolejnych części

.

pannaX

Piękne. Każde słowo jest ważne i potrzebne a razem tworzą delikatne dzieło. Nie wiem co mogę powiedzieć.

madziax

Super. Takie krótkie i miażdżące.
Więcej, więcej!

Scribo

Otworzył oczy i… stała przed nim.
Po tych wszystkich halucynacjach, pojawiła się ta...
Uśmiechała się niepewnie, a jej szaro – niebieskie oczy błyszczały. Ubrana w czarny żakiet i obcisłą spódnicę – elegancko, ale seksownie. Jak zawsze. Przygryzała wargę, wyraźnie się denerwując. Jakby trafiła tu przypadkiem i chciała jak najszybciej uciec.
Jęknął w geście protestu. No bo ile można?
– Pożądanie już było! To kim ty jesteś, jakąś cholerną miłością?!
– House, co…? – zapytała niepewnie Cuddy. Oczywiście, normalni ludzie nie trafiają do zakładu psychiatrycznego, ale nie spodziewała się, że będzie z nim aż tak źle…
Otworzył szerzej oczy. Idiota!
– O kurde. Ty… Ty jesteś prawdziwa!

Nie mogłam sie powstrzymać

Mam nadzieje, że puenta jest zaskakująca

joasui

Zmiana klimatu od 180 stopni

. Fajne

Pietruszka

Aww, urocze

pannaX

Przewrotnie. Podoba mi się takie wykiwanie czytelnika, który spodziewał się czegoś innego.

bobi_szmyc

Awesome, drabble z zaskakującą puentą to coś co lubie prawie tak bardzo jak parodie

Brawo, kto by pomyślał, że Greg ma poczucie winy... Fajnie to pokazałaś.

Pikaola

Śliczne są te drabble

A ten ostatni

Nota bene ciekawa jestem kto był pożądaniem

IloveNelo

Słowa nie są w stanie wyrazić mojego zachwytu Twoim talentem pisarskim. Kocham wszystkie Twoje fiki!

Czerwono-Zielona

I znów zachwyt.

Masz dar przekazywania uczuć, nastrojów, barw ulotnych chwil zawieszonych w niebycie zdarzeń...

Ujęła mnie zwłaszcza pierwsza praca. Ja też miałam parę takich "wizji" (literackich, nie schizofrenicznych

), w których jakieś emocje czy myśli przybierały postać dziecka... To niezwykłe, że komuś nasunąl się podobny obraz...

Ta metafora z oplatającym dziewczynkę długim czarnym warkoczem... Jakże trafna.
"Oni wciąż przychodzili..." - niby- nic, ale mnie ciarki po plecach przeszły...

A ostatni tekst mnie rozwalił

Zdecydowanie zaskakujący

Gratulacje

anna lee.

fik wydarty w zaświatów, ale bardzo się cieszę, że przeczytałam go w ten zimowy wieczór...;] fantastyczny... zaskakujący... piękny... smutny.