Smak [M]

Pietruszka

<i>Zweryfikowane przez autorkę.</i>

Smakował gorzko.
Cierpko, jak kawa, którą popijał każdego ranka, bez mleka i bez cukru. Smak rozbudzał i nie pozostawiał wątpliwości ani złudzeń co do życia, usłanego bólem i fałszem.
Zanim odeszła Stacy, dodawał mleko.

Nieco chemicznie, jak truskawkowe lizaki, ktore podkradał z przychodni, udowadniając wszystkim, że naprawdę zatrzymał się na poziomie emocjonalnym pięciolatka.
Jako dziecko nie jadał słodyczy.

Paląco, jak burbon, w którym coraz częściej topił nie tylko smutki, ale i zapijał nudę oraz ból.
Jeszcze kilka lat temu źle znosił alkohol.

Gorzko, jak tableki przeciwbólowe, które w jego życiu stały się koniecznością.
Przed zawałem uda nie był nakomanem.

Kasiek

Niewiele słów, bez wodolejstwa. A i tak wszystko jest wiadome. O co

.

Brawo!! za udanego ficka...
Mistrzyni miniaturek!!

Scribo

Wiesz, że kocham Twoje miniaturki. I wiesz, że jest jedna rzecz, której w nich nie znoszę - czemu są takie krótkie, no?
Własciwie to są bardziej drabble - 99 słów - niż miniaturka. Jeśli liczyć tytuł, to słów jest nawet równe 100

Nie zmiena to faktu, że tekst jest cudowny - po kolei, c się zmieniło, jak człowiek się zmienia. Hous enie ma racji - ludzię się zmeniają. Naorawdę. A on jest tego żywym dowodem.

Mój typ - słodycze

Bardzo, bardzo mi się podobało. Ten chemiczny smak - nie wiem czemu, ale to mi do niego pasuje. Chemia...
Jego dzieciństwo nie było szczęśliwe - wiem to. I dlatego to nawiązanie było dobre. Do dawniejszych czasów niż reszta a mimo to tak odpowiednie...

Cóż, weny życzę jeszcze więcej

Pozdrawiam cieplutko

Pietruszka

Katty B.

Ładne. Wszystkie porównania i kontrasty są świetnie przedstawione, ale najbardziej uderza lizak. Wszyscy sądzą, że House w pewien sposób zatrzymał się w dzieciństwie. Jak jednak można utknąć w czymś, czego tak naprawdę się nie miało?

Naprawdę ładne.
Kat.