A watched pot never boils/ Czekającemu czas się dłuży [NZ]

NiEtYkAlNa

Będzie długo i namiętnie. Ten fick jest dla osoby, która z uporem maniaka namawiała mnie dziś do napisania mojego pierwszego Hilsona, a więc powstał takowy, jakastam - dla Ciebie.

Następna kwestia: osobie, która wytrwale przebrnęła przez całą część i poprawiła moją grafomanię, dziękuję.

Moja beta lubi Hilsona, ale nie przepada za nimi, jako parą, więc czyta i sprawdza moje teksty z zamkniętymi oczami.

To ostatnie oczywiście było żartem, oczy ma szeeeroko otwarte, jestemmaciek, jeszcze raz dzięki.

Mam nadzieję, że wyszło nieźle i że się spodoba, ale krytyka będzie mile widziana. Nic innego mi nie pozostało, jak tylko życzyć przyjemnej lektury wszystkim Hilsonkom i wszelakim "mieszankom"(jak to zabrzmiało

) House'owym.

Kategoria: love

Zweryfikowane przez NiEtYkAlNa

A watched pot never boils/ Czekającemu czas się dłuży.

I

Było godzinę po północy pierwszego stycznia następnego roku, w którym czas nie będzie pędził wolniej niż w poprzednim.

House nie znosił zmian, nie lubił nowości ani stresu, w jaki wpędzały go nowe sytuacje.
Sylwestra spędziłby w samotności, gdyby nie Wilson, który jak zwykle zadbał o chińszczyznę i alkohol. House’owi pozostało tylko wyciągnąć się wygodnie na kanapie przed telewizorem i oczekiwać, aż James do niego dołączy.
Czas spędzili na rozmowach, oglądaniu telewizji i żartowaniu z możliwie jak największej liczby pielęgniarek oraz lekarzy z Princeton Plainsboro Teaching Hospital.

Jedną trzecią fiolki vicodinu i kilka piw później House usiadł za fortepianem i skinął na Jimmiego, żeby się przysiadł. Onkolog zdziwił się nieco, ponieważ doskonale wiedział, że jego przyjaciel gra najchętniej w samotności i nie przepada za tym, żeby ktoś „wisiał” wtedy nad nim.

Usiadł obok diagnosty w milczeniu, spoglądając na niego od czasu do czasu badawczo.

- Nie zjem cię Jimmi, możesz usiąść bliżej – szepnął.
- Zamierzam nauczyć cię czegoś prostego…
- House, ja się nie nadaję do czegoś takiego. – Onkolog stanowczo zaprotestował.
- Zamknij się i daj rękę. – Chwycił go za dłoń i spojrzał na nią uważnie.
- Pianistą może nie zostaniesz, ale dłonie masz zadbane – mruknął.
- Czy ty właśnie powiedziałeś mi komplement? House, jesteś na haju? – Wilson nie wierzył własnym uszom.
- W żadnym wypadku – zaprzeczył.
- Pijany?
- Delikatnie, a ty?
- To tak jak ja, więc co do cholery… - Nie zdążył dokończyć, bo House mu przerwał.
- Mam dobry humor. – Uśmiechnął się.
- Rozumiem, że dobrze się bawisz, ale nie musisz tego robić moim kosztem. – Zirytował się i zawstydził jednocześnie. Jak zawsze, gdy House patrzył na niego ze swoim wrednym uśmieszkiem na twarzy.
- Dlaczego jesteś taki spięty? – Zakpił House. – To nie jest nasza pierwsza wspólna impreza, Jimmi.
- House! Nie będę się uczył grać na tym cholernym fortepianie, wiesz, że nie mam słuchu muzycznego. – Wyrwał się z uchwytu diagnosty.
- Jak to? Słyszałem kiedyś jak śpiewasz pod prysznicem, nieźle ci szło. – Roześmiał się.
- C-co cię tak bawi? – James ledwo się powstrzymywał, żeby nie zdzielić House’a po tej jego inteligentnej czuprynie.

Zdawał sobie sprawę, że okropnie fałszuje, jednak lubił śpiewać pod prysznicem. Niekoniecznie, żeby ktoś tego słuchał.
Diagnosta zawtórował refren przeboju, który Jimmi śpiewał niegdyś w kąpieli, potwornie przy tym fałszując.*

- Przestań! Prosiłem, żebyś… – Jego cierpliwość sięgnęła zenitu. – Wychodzę.
- Nigdzie nie pójdziesz – zakomunikował mu starszy lekarz.
- A właśnie, że pójdę. Zrobię, co zechcę. Trzeba było się zastanowić, zanim zacząłeś ze mnie szydzić – powiedział nad wyraz głośno.
- Jesteś pijany. – Głos diagnosty był cichy i spokojny.
- A ty nieznośny – jęknął. – Poza tym, jestem trzeźwy – znów powiedział głośno.
- To dlaczego tak wrzeszczysz? Mam chorą nogę, bębenki są niczego sobie – krzyknął House, naśladując onkologa. Wilson zdał sobie sprawę z tego, jak głośno mówił i zrobiło mu się wstyd.
- To nie ja przesadzam, tylko ty – stwierdził House. Ja zachowuję się tak samo jak zawsze, a ty odbierasz to wszystko jak… - Wywrócił wymownie oczami. – baba.
- To nieprawda. – Wilson bronił honoru.
- Ależ to jest czysta prawda, mój drogi Jimmy. Jesteś wrażliwy jak pupa niemowlaka, ale dlatego jesteś moim „psiapsiółem”. – Zażartował ponownie.
- Może rzeczywiście przesadziłem w swojej reakcji. – Onkolog nadal stojąc w drzwiach opuścił głowę.
- Nauczyć cię czegoś prostego?
- Nie odpuścisz mi?
House pokazał ruchem głowy, że nie ma takiego zamiaru i poklepał miejsce obok siebie.
- W porządku, ale tylko jeden utwór, pierwsze takty. – Uniósł palec wskazujący do góry.
- Pierwsze takty. – House pokiwał głową.

Wilson ponownie zajął miejsce przy diagnoście, tym razem House mógł swobodnie poprowadzić dłoń przyjaciela w kierunku śnieżnobiałych klawiszy fortepianu, chwycił ją niezwykle delikatnie, jakby obawiał się, że może ją zgnieść. Położył swoją na dłoni Wilsona i ułożył palce idealnie pokrywając te, które należały do onkologa.

Po kilku dobrych minutach przestrzeń mieszkania lekarza wypełniły dźwięki utworu Ludviga Van Beethovena.** Wilson przyglądał się House’owi, gdy ten grał dokładnie to samo, czego uczył go chwilę wcześniej. Diagnosta był szczęśliwy kiedy towarzyszyła mu muzyka, odprężał się, a na jego twarzy pojawiało się wiele uczuć, które bez wątpienia można było uznać za ciepłe lub pozytywne. House zerknął na Wilsona z uśmiechem.

- Dlaczego mi się tak przyglądasz?
- Bo wyglądasz zabawnie.
- To znaczy jak? – zapytał, nie przestając się uśmiechać.
- Tak… szczęśliwie – jęknął niepewnie Jimmi.
- Bo tak właśnie się czuję – odpowiedział, puszczając mu oczko.

W tym roku bal noworoczny w PPTH miał mieć kilkudniowe opóźnienie, zostały do niego dwie doby. Obaj lekarze wybierali się na przyjęcie, chociaż House został do tego zmuszony przez Wilsona.

cdn.
-------------------------------------------------------------

Wyjaśnienia:

* Wykonawca: [link widoczny dla zalogowanych], tytuł piosenki "One Way Ticket."
Link do piosenki: http://www.youtube.com/watch?v=7DYA1raD-YY

** Wykonawca: [link widoczny dla zalogowanych], tytuł: "Do Elizy".
Link do utworu: http://www.youtube.com/watch?v=6xOPpLkabZ0

coolness

333bulletproof

A ja bym odkręciła ciepłą wodę i zasłoniła tę ich przeźroczystą zasłonę

*wyciąga popcorn* Chcesz, J.?

*rozsiada się wygodnie naprzeciwko łazienki*
Dobrze, że ją przekonałaś! Me are happy, me like! ^^

Mi też się podobało ^^, lekko się czyta, a zdania takie jak to -

Agusss

Hmmm... Zapowiada się baaardzo ciekawie^^

I tak! Wiem co znaczy zostać zmuszonym do napisania czegoś przez Jakąstam

Moja krew^^

Czytało sie miło xD
Tylko mam załe zastrzeżenie! xD Jako, że mam siostrę na fortepianie grającą... To wątpię, aby House wybrał akurat "Dla Elizy" xD To trudny utwór^^ Ale to moja mała gadka wiec sie nie przejmuj^^

Czekam na więcej!

NiEtYkAlNa

jakastam interpunkcja poprawiona

soft

+18. Mraaauuu ^^

333bulletproof

NiEtYkAlNa

333bulletproof Myślę, że dziś będzie imprezowo w PPTH, o ile beta sprawdzi mi tekst, bo bez tego ani rusz.

soft cieszę się, że się podoba, mam nadzieję, że również będzie Ci się podobało, gdy akcja się rozwinie.

Ps. Usunęłam posta, zamiast choćby dać EDIT

--------------------------------------------------

Jak się cieszę, że się udało przebrnąć betom przez mój tekst, miejmy nadzieję, że nie ma rażących błędów

dziękuję Wam: jakastam, dr Tygrysolka i jestemmaciek

333bulletproof dzięki również, że zachęciłaś mnie

II a.

Było późne po południe dnia drugiego stycznia. Wilson w pośpiechu prasował koszule, swoją i House'a. Obiecał przygotować przyjacielowi również garnitur, bo wiedział, że House nie pokusi się nawet o wyprasowanie kołnierzyka. Postanowił zadzwonić do diagnosty. Chciał upewnić się, że będzie on gotowy, żeby od razu ubrać się i wyjść, gdy Wilson przywiezie mu ubrania.

- Na jakim etapie "przygotowywania się" jesteś? - zapytał, zdając sobie sprawę z tego, że House na pewno nie ma takiego wyrazu w swoim słowniku.
- Czy ja wiem? Piję bourbon i palę cygaro - te same czynności będę wykonywał na balu - powiedział z nutką sarkazmu w głosie.
- Kąpałeś się już, ogoliłeś się? - Wilson był zniecierpliwiony.
- Jimmy, przecież nie idę na randkę - szepnął do słuchawki, jego kąciki ust uniosły się nieznacznie.
- Na randki też się nie myjesz? Nie podejrzewałem, że...
- Yeah, yeah, yeah... wiesz co, wolę uniknąć przemowy, idę pod prysznic, ale...
- Ale? - Po drugiej stronie zapadła chwilowa cisza.
- Ogolić się nie zamierzam. - House, rzucił słuchawką i dokończył drinka.

Po kilku minutach nalał sobie kolejnego, dopalił cygaro, które sam sobie podarował w mikołajki i ruszył w stronę łazienki. Ledwie wszedł pod prysznic i zamoczył ciało, usłyszał natrętny dzwonek do drzwi.

- Jeśli to Wilson, to otworzy sobie kluczem, jeśli nie, to do diabła z cholernymi "sprzedawcami" religii - myślał, gdy ciepły, kojący strumień wody oblewał jego ciało, lekko dudniąc w jego tors i swobodnie płynąc wzdłuż jego brzucha, a później leniwie ściekając po genitaliach.

Po chwili usłyszał głośne pukanie, ale wcale nie zamierzał wychodzić z przyjemnej kąpieli i otwierać. Nagle do jego uszu dotarł znajomy dźwięk jego komórki. Sięgnął laską w kierunku stołka, na którym leżał telefon i przyciągnął go do siebie. Odczytał wiadomość tekstową:

01-02-2010 19:07 pm
Od: Wilson

House, wpuść mnie, chyba nie wziąłem klucza, poza tym stukam nogą, bo... rusz się!

Diagnosta uśmiechnął się szeroko i, opierając się o ścianę, zaczął odpisywać.

01-02-2010 19:09 pm
Do: Wilson

Nie mogę wyjść z wanny, bo zapodziałem szlafrok, musisz zaczekać...

James trzymał teraz komórkę w zębach i opierał się o framugę. Podskoczył ze strachu, gdy zamiast otwierających się drzwi, usłyszał dźwięk i poczuł wibracje komórki we własnych ustach. Nie mógł poradzić sobie teraz z uwolnieniem rąk, więc postanowił czekać, aż House się zlituje i go wpuści. W ostateczności zacznie kopać w drzwi z całej siły.

Nie musiał jednak czekać długo, bo po chwili drzwi się otworzyły, a w nich stanął półnagi House. Tylko mały ręcznik okalał jego biodra. Wilson zamarł i gapiąc się na diagnostę, upuścił komórkę ze swoich ust wprost na podłogę za progiem jego mieszkania.

II b.

- Spokojnie, ten ręcznik mi nie spadnie – roześmiał się House. - Masz mój garnitur?

Wilson skinął głową. Niby nic takiego się nie stało. Przecież to nie był pierwszy raz, kiedy widział przyjaciela prawie nago, ale miał wrażenie, że od sylwestrowej nocy coś się zmieniło. Nie było to nic szczególnego. Nic istotnego się nie wydarzyło, ale jednak czuł się „inaczej", gdy przebywał obok diagnosty. Czuł się mniej swobodnie, miał wrażenie, że jest spięty, choć nie miał ku temu najmniejszego powodu.

- U- ubieraj się, zaraz musimy jechać. – Pospieszał go onkolog.
- Dokąd ci tak spieszno, Wilson? – zapytał z szelmowskim uśmieszkiem - Zabawa nie zając, nie ucieknie. Z resztą, aż tak ci się spieszy do tego, żebym ograł cię w pokera do gołego?

- A dlaczego zaraz do gołego? – Wilson podskoczył zirytowany.
- Co ci jest Jimmy? Od sylwestra zachowujesz się co najmniej dziwnie…
- Nic mi nie jest! I nie będę grał z tobą w pokera! – krzyknął, pokazując House’owi, żeby przyspieszył swoje „ubieranie się”.

Przez całą drogę milczeli. Żaden z nich nie miał potrzeby się odzywać. Było między nimi widoczne napięcie. Niestety żaden nie wiedział, czym zostało ono spowodowane. Coś się działo, zarówno z House’em, jak i z Wilsonem, ale nie potrafili nazwać stanu, który im towarzyszył.

Dotarli do szpitala w samą porę. Przyjęcie rozpoczęło się zaledwie pół godziny wcześniej. Na szczęście dla House’a, udało się im uniknąć przemówień i powitań na samym jego początku.
Mężczyźni pewnym krokiem wkroczyli na salę, na której ustawione były stoły do gry w pokera, rosyjską ruletkę i inne gry hazardowe. Przy ścianach znajdowały się te z alkoholem i przekąskami, a na całej sali roiło się od lekarzy, pielęgniarek i licznych sponsorów z PPTH.

House chciał przerwać ciszę i rozluźnić atmosferę, więc rzucił luźno:

- Zobacz, Dereck nosi tupecik, wiedziałem!
- House, ciszej! – Uspokajał go Wilson, gdy ten nie mógł przestać się znacząco uśmiechać w kierunku lekarza w peruce.
- A widzisz tamtą pielęgniarkę? – zapytał diagnostę cicho, spoglądając ukradkiem na kobietę o nieprzeciętnej urodzie.
- Zdaje się, że wzrok mam w porządku – zakpił.
- I jak? Podoba ci się?
- Chciałeś zapytać raczej: „Czy jest odpowiednia dla mnie?”
Wilson dał za wygraną.
- Zgadza się. Więc pasuje do mnie?
House spojrzał rozbawionym wzrokiem na onkologa.
- Nie – zaśmiał się.
- Dlaczego tak uważasz?
- Bo zapewne z powodu swej urody lubi mieć przynajmniej kilku facetów obok siebie.
- Sugerujesz, że mam cię przygarnąć? – Wilson spojrzał na niego rozbawiony.
- Bardzo zabawne. – House skrzywił się. - Przyniosę sobie coś do picia. Do zobaczenia za jakiś czas – powiedział do przyjaciela.

W oddali zauważył Cuddy, która jak zwykle wyglądała pięknie. Chciał ujrzeć jej ładny dekolt z bardzo bliska. Podszedł i przywitał się, komentując głośno jej kreację, ale…
Mimo iż jej reakcja była taka, jak zazwyczaj, czyli skrzywiony uśmiech i zabawny tekst w odwecie, to House tym razem nie poczuł radości ani nutki podniecenia, wynikającej z ich ciętej rozmowy.

- Po prostu nic. – Pomyślał cicho, spoglądając wciąż na Lisę.
- Co do cholery… muszę się napić – syknął.
- Te, lesba! – Trzynastka się odwróciła na jego słowa. Ludzie znajdujący się w pobliżu zamarli.
- Chodź się napić! – krzyknął – Zobaczymy kto jest gorszym pijakiem.
Uśmiechnął się szeroko.
- A więc sprawdźmy. – Chętnie podjęła się wyzwania.

Po siódmej kolejce tequili House nie wyglądał na trzeźwego, za to Trzynastka trzymała się całkiem dobrze.

- Nieźle - jęknął, spoglądając na podwładną.
- Uczyłam się od mistrza. - Uśmiechnęła się.
- Muszę znaleźć Wilsona, chcę ograć go w karty – powiedział i opuścił towarzyszkę ze szklanką whisky w dłoni.
- Wilsoooon! - zawołał, ponieważ nigdzie na sali nie zauważył przyjaciela.
- Cuddy! Widziałaś Wilsona?
- House, śmierdzisz alkoholem z daleka. - Oburzyła się Lisa.
- Ciężko by nie było, jeśli wypiłem sporo. - Przewrócił zabawnie oczami.
- Do czego potrzebny jest ci James? - zapytała zaciekawiona.
- Chcę... - zająknął się. - Czego ja od niego chciałem? - Zastanowił się w duchu.
- Aaaa… miał zagrać ze mną w pokera - zakomunikował z szerokim uśmiechem na twarzy.
- Wydawało mi się, że wychodził na zewnątrz, może chciał przestawić samochód?
- Dzięki - mruknął.

Po chwili poczuł irytację.

- Gdzie on jest? - Siedział na piętrze i próbował dopasować puzzle do siebie.
- Wiem - szepnął do siebie. Wstał i podpierając się laską, wyszedł na balkon.

Z tego miejsca mógł zobaczyć, czy auto Wilsona stoi na parkingu. Miał na dzieję, że ciągle się ono tam znajduje, że onkolog nie pojechał bez słowa do domu. Samochód przyjaciela stał na swoim miejscu, ale...

- Niech to! - Przeklął w myślach, gdy ujrzał tam Jimmy’ego z pielęgniarką, którą mu wcześniej pokazał. Jego cierpliwość sięgnęła zenitu, a serce znacznie przyspieszyło, gdy zobaczył jak kobieta kokietuje onkologa, a ten się na to godzi.

Poczuł przypływ wściekłości i zaraz po tym jego plecy zalał zimny pot. Jak to możliwe, że największy z heteryków jest tak wściekle zazdrosny o przyjaciela. House nie czuł złości do Jimmy’ego, nie zazdrościł mu również pięknej kobiety, ale to ją obdarzył uczuciem nienawiści, jak tylko ujrzał jej dłoń na policzku onkologa.

- Uspokój się House i nie odpier... - Przeklinał siebie.

Co jeszcze mogło go uspokoić? Kolejna kolejka tequili? Jakaś kobieta, trochę vicodinu, czy Wilson, który zaprzeczy, że coś łączy go z tą lafiryndą?
Zjechał windą na dół i zabierając ze stołu jeszcze jedną szklankę bourbona, poszedł w kierunku wyjścia.

- Wilson! Tu jesteś przyjacielu! - Onkolog spojrzał podejrzliwie. Był pewien, że diagnosta coś knuje, i nie pomylił się.
- Ooo, przepraszam najmocniej, pobrudziłem panią. - Zrobił minę zbitego psa.
- Niezdarny kaleka ze mnie - jęknął.
- Ależ nic się nie stało, przepraszam, pójdę to wyczyścić. - Kobieta nie śmiała wściekać się na chorego.
- Dlaczego to zrobiłeś? - Wilson był wściekły.
- Dlaczego ty to robisz? - zapytał stanowczo przyjaciela.

Nieświadomie odeszli kilka metrów w bok. Nie byli tym samym narażeni na spojrzenia gości podczas zapowiadającej się kłótni.

- Ona mi się podoba. Chyba mam prawo...
- Zamknij się! - House nie panował nad sobą.
- O co tobie chodzi, do cholery?! Czy ja tobie bronię?! – wrzasnął Wilson.
- Nie! Nie bronisz i to mnie wkurza! Denerwuje mnie twoje zachowanie - wyrzucił jednym tchem.

James zmarszczył brwi. House poczuł zapach perfum onkologa i pod wpływem chwili zbliżył się gwałtownie do przyjaciela, przyparł go swoim ciałem do muru.

- Co ty robisz? - wyszeptał przerażony Wilson.
- Nie panuję nad sobą - jęknął i ujął twarz Jamesa w swoje dłonie niemal natychmiast przykładając usta do jego warg.

Na początku drugi lekarz próbował go odepchnąć, ale widocznie nie był do końca był pewien, czy chce odrzucić House'a w tym momencie. Przestał się szarpać i pozwolił, by spragniony język diagnosty wślizgnął się do jego ust. Gorzka whisky, zapach, który czuł od lat, teraz miał nowy smak. Ich pocałunek był agresywny i namiętny, ale dosyć krótki. House zachował się jakby nagle ocknął się z letargu. Odsunął się od Wilsona na metr i opuścił wzrok.

- House... - szepnął onkolog, pocierając usta.
- Zapomnij o tym - powiedział i odwrócił się do przyjaciela plecami.
- Poproszę taksówkę pod PPTH. - Chciał jechać do domu, do swojej jaskini. Uciec i nie pokazywać się nikomu. Nie pokazywać się na oczy Wilsonowi...

Wilson zaniemówił. Spojrzał na House'a nieobecnym wzrokiem. Nie zrozumiał. Nie chciał lub nie potrafił.

cdn.

coolness

Ja ci już dwie godziny temu mówiłam co o tym sądzę.
Genialne

Jest śmieszne tam gdzie takie powinno być, ciekawe i genialne

Weny

*A i dla osób, które twierdzą, że się pisze burbon. Wujek

twierdził, że bourbon, więc zostało tak.

333bulletproof

Nie ma za co ^^

Masz łatwość w pisaniu, czułabym się winna, gdybym nie próbowała Cię zachęcać

Trzeba dbać o wspólne dobro hilsonek

NiEtYkAlNa

jakastam Genialni to oni są, we dwóch

333 Racja, Hilsonki muszą trzymać się razem

coolness

Agusss

Ooo tak, tak, tak xD

Teraz to naprawdę mnie zaskoczyłaś xD Na pewno jesteś Huddziną? :>

Ja już Cię pod Hilsonke bym kwalifikowała^^ Wspaniale to napisane... Tak z uczuciem xD

coolness

Agusss, panna N. się nawróciła już na Hilsonka

Agusss

No sorry nie było mnie kawałek czasu, nie? xD

No to baaaaaardzo dobrze^^

NiEtYkAlNa

Ktoś wyrzuci ten post?

NiEtYkAlNa

jakastam to przez Twojego worda xD
Agusss Dziękuję

Hilsonka z krwi i kości, i to mnie cieszy

NiEtYkAlNa

coolness

NiEtYkAlNa

Izoch

Czeeeeść! *macha*
Nadrabiam w końcu zaległości o.O

Miałam pisać wypracowanie na historię, uczyć się rosyjskiego, zrobić ćwiczenia z matematyki i angielskiego, napisać rozprawkę na polski i tak dalej, a siedzę tu i czytam

Chyba się nie zbiorę w sobie, żeby wrócić do książek

OJANIEMOGĘ! Jaki rysunek! *____*
Chcę to zobaczyć w serialu

NiEtYkAlNa