03x10 "Merry Little Christmas"

Radoslavus

Odcinek dobry - raczej nie śmieszny ale dramaturgia od początku do końca. Ostatnie sceny naprawdę dają sporo do myślenia.
Im dalej brnę w ten sezon tym bardziej czasami mam ochotę coś zrobić Housowi żeby może jednak troszkę się opamiętał.

:smt002

madziax

mi się bardzo bardzo podobał ;D

w scenach początkowych - gdzie Tritter, Wilson i House 'rozmawiali' w jego gabinecie była wyjechana, jak co chwilę padało 'Wynoś się z mojego gabintu!'

przypadek bardzo git, i rozmowa o logistyce życia prywatnego matki tej pacjentki była b. interesująca ^^ ;]
gosh, ale to takie wręcz smutne być takiego wzrostu. House pięknie zademonstrował co się stanie jesli weźmie tabletki

ostatnie minuty odcinka były takie mroczne. I w ogóle House leżący obok swoich wymiocin wyglądał żałośnie i 'nie tak jak byc powinno' ale sam sie o to prosił. Ale z drugiej strony, jest już przynajmniej teoretycznie dorosły, więc o tym czy bierze leki przeciwbólowe (nawet jeśli się od nich uzależnił) lub nie on powinien decydować...

O taaak, Hugh zrobił to genialnie!!

święta jak to święta u House'a są czasem niezwykłego doła psychicznego... Dobił mnie jak zadzwonił do mamy.

au2

wow... super odcinek....i chyba te odcinki są ciekawsze , duuużo ciekawsze jak coś sie w nich dzieje z Housem..

moment jak Cameron przyszła do domu Housea... jak on wyglądał...szkoda mi go było..

missima

brrrrawo Hugh! w epie pt. "detox" i w tym odcinku barrdzo udziela mi się jego stan..nie to żebym coś odstawiła

ale oczy mi wilgotnieją jak widzę jego przekrwione i załzawione oczęta...wzdycham jakbym była zmęczona tym stanem tak samo jak on

a Wilson..hmm ja też się wściekam jak jestem bezsilna i nie mogę pomóc..a czy Housem to wstrząsnęło?...chyba nie za bardzo
w każdym razie House bez vicodinu to nie House

Cleopata

Kiedy Wilson powiedział że lepiej gdyby on poszedł do więzienia niż House, to po prostu szczęka mi opadła. Czyżby słowa Cameron aż tak bardzo mu dopiekły? Wilson to niesamowity człowiek O_o Nie mogę pojąć jak on po tym wszystkim co House wyprawia dalej się z nim przyjaźni! Mógłby zerwać z nim kontakt i nawet gdyby napluł House'owi na twarz (albo zakończyłby przyjaźń jakimś odpowiednikiem tego zachowania) mógłby nie mieć wyrzutów sumienia, że to on schrzanił.

Cóż. Prawdziwa przyjaźń. Tak prawdziwa, że do tej pory widziałam ją tylko w fikcyjnych opowieściach ;/

Biedna Cuddy. Podejrzewam że to nie jest zbyt przyjemne, podejmować pracę na miejscu kogoś, kogo nie w sposób zastąpić.

Tritter nie był w połowie tak wkurzający jak powinien... Być może dlatego, że już wiedział, że ma House'a w garści.
Mam jednak nadzieję, że jego wątek się skończy w następnym odcinku. Już i tak trwa za długo, i prawie całkiem odziera House'a z house'owatości.

Sandra

tysiaaa

Antonio

Zgadzam się ten fragment był najlepszy.

Smutne było kiedy House zarzygany leżał na ziemi- bądź co bądź był to obraz ćpuna.
Odcinek bardzo fajny i ta sprawa z Tritterem wciąż trzymająca w napięciu.

Czerwono-Zielona

Z rzeczy śmieszniejszych, a jeszcze tu nie wspomnianych - ktoś - nie pamiętam kto, chyba Wilson - do Foremana: "House, ale się opaliłeś" - gdy ten wyrecytował diagnozę "zdobytą" ("nielegalnie" zresztą) od House'a...

A gdy rozmawiał z matką pacjentki o "logistyce", to niby rzucał te swoje bezwstydne, chamskie teksty, ale - nie wiem czy zauważyliście - miał taką inną minę... Nie miał maski wrednego, wścibskiego, nie liczącego się z uczuciami innych egoisty, tylko patrzył na tę kobietę z takim jakimś rozczuleniem, sympatią, wręcz z ciepłym uśmiechem... Czy może tylko mi się przywidziało? Ale pamiętam, że aż sama zaskoczona byłam... A ta babeczka w ogóle świetna była.... Bardzo mi się podobała - z charakteru i z urody. A potem House z nią tak fajnie rozmawiał, tłumacząc co i dlaczego ma powiedzieć swojej córce, gdy okazało się, że dziewczyna jednak może urosnąć, ale nie chce... Otworzył się przed nią - nie pamiętam dokładnie - ale powiedział, że oboje są dziwolągami i wiedzą jak trudno jest z tym żyć... House chyba wyczuł, że kobitka jest "charakterna", że jest podobna do niego - nauczyła się być twarda, choć w środku tkwi wrażliwe, skrzywdzone dziecko... Chyba dlatego tak szczerze jej o tym powiedział... Poza tym mam wrażenie, że jeśli go nie zafascynowała, to przynajmmniej zafrapowała... Nie dawała mu się zbić z tropu, a to się rzadko zdarza... I nie była łatwa do rozgryzienia - tak jak on...

Podobały mi się - "na smutno" oczywiście - sceny, gdy wszyscy w gabinecie Cuddy próbowali wymyślić jakąś diagnozę i nic nie wychodziło...

Zastanowiła mnie jedna rzecz - pacjentom w stanie agonalnym nie podaje się chyba leków w tabletkach..?! Raczej w kroplówce, i to nie paracetamol z kodeiną, tylko silne opiaty, najprawdopodobniej od dłuższego czasu są już na morfinie... Dlaczego zatem u umierającego pana Zebalusky'ego (czy jak mu tam) stały na szafce buteleczki z tabletkami, a farmaceuta wydał jeszcze kolejną..? Tak, bardzo jestem ciekawa... Ale pozostanie to zapewne słodką tajemnicą scenarzystów i ich konsultanta medycznego...

A ogólnie - odcinek bardzo przeżyłam... Chyba jeden z bardziej poruszających... Hugh tak sugestywnie zagrał to cierpienie... Czułam je w każdym kawałku własnego ciała i własnej duszy...

A Wilson... To, że wyszedł zostawiając House'a na tej podłodze to chyba nie była z jego strony złośliwość, pogarda, tylko po prostu totalna bezsilność... Jego też ta sytuacja wykończyła... I myślę, że to on jako jedyny zrobił coś konstruktywnego, by pomóc House'owi... Tak, to była tragiczna, dramatyczna decyzja, która bardzo wiele go kosztowała, ale wiedział, że inaczej nic nie zdziała, że House sam sobie nie pomoże, że tylko w ten sposób coś osiągnie, uchroni przyjaciela przed groźnymi konsekwencjami jego autodestrukcyjnych zachowań..,. A reszta sądziła, że wystarczy zabrać House'owi Vicodin i wszystko wróci do normy... Cóż za naiwność... Ale mogę sobie wyobrazić, że w sytuacji zagrożenia traci się głowę...

I początkowa scena w gabinecie House'a - wyraz jego oczu... To pochmurne spojrzenie... Pełne bólu, lęku, czy wrecz przerażenia, rozczarowania i wyrzutu... Poczucie bycia zdradzonym przez najlepszego przyjaciela... Jakby przed nim była już tylko przepaść bez dna... Naprawdę widziałam to wszystko w jego oczach... A za nim okno i padające z wolna wielkie płatki śniegu... I cały ten nastrój Świąt... Który tylko podkreślał beznadziejność całej sytuacji i wywoływał ukłucie zalu, że tyle ich omija...

Dioda14

Biedny House...kiedy go zobaczyłam w ''Detox-ie''miałam prawie że łzy w oczach...teraz ten odcinek dokładnie mnie załamał(ryczałam jak bóbr)...skoro w tych odcinkach był taki to co będzie w 1 odcinku 6 serii...

Alumfelga

Odcinek przygnębiający. W szpitalu panuje radosna, świąteczna atmosfera, a nad Housem ciąży widmo więzienia. A potem jest tylko gorzej. Upór House'a może i jest nierozsądny, ale podziwiam go. Broni się i próbuje poradzić nawet, kiedy i Wilson, i Cuddy są przeciwko niemu. Get out of my office.

O czym warto wspomnieć?
1. House w gabinecie Cuddy, wchodzi Foreman.
-Gdzie Cuddy?
-W szufladzie, próbuję ją wydostać."

Foreman, który wiedział, że w szufladzie nie ma Vicodinu, ale wykorzystał sytuację i zgodził się na układ.

2. Pacjentka z misiem. House oddaje dziewczynce swoją porcję po tym, jak się dowiaduje, jak ciężko jest chora. Lubię wyłapywać sytuacje, w których zachowuje się jak człowiek

3. House wyjaśnia pacjentce leczenie. Bierze pigułkę (która symbolizuje pigułkę

) i klęka, żeby zobrazować wzrost dziewczyny, jakby go nigdy nic nie bolało. Na mój gust, przyzwyczajony do ciągłego uważania na nogę, powinien robić to ostrożniej, wolniej.

4. Wilson wychodzący z mieszkania House'a. Nie zdziwiło mnie to wcale, za to zdziwiłam się, czytając niektóre komentarze. Co miał zrobić? Załatwił mu ugodę. Naprawdę chciał House'owi pomóc, odmowa wypisania leku na mdłości nie przyszła mu łatwo. Pilnował go. Ale ten załatwił sobie prochy, przedawkował, sięgnął dna.

Megan_K

Widzę podzielone zdania w sprawie pójścia Wilsona do Trittera.
A ja jednak twierdzę, że zrobił źle. I nie popieram jego czynu.

Przypadek:
Ciekawy :> Trudny wybór córki , dziwne decyzje jej FETYSZOWSKIEJ

matki.
Miała ( o dziwo ) dobry kontakt z House'm... No cóż, każde z nich jest na swój sposób... inne.

no i na pożegnanie: NIENAWIDZĘ TRITTERA

invisible___

Ooo jak świątecznie (;

Odebranie przypadku i całkowite odebranie vicodinu.. może to skłoni Housa do przyjęcia ugody. Ale on uparty -,-'

Foreman: Gdzie Cuddy?
House: W szufladzie. Chcę ją uwolnić.

Układ House-Foreman: teoria za szufladę ;DDD

Bez Housa jego ekipa nagle nic nie potrafi zrobić. jakby nie byli lekarzami. Nie umieją zdiagnozować przypadku, mylą się ciągle. Dla mnie dziwne..

Prawdziwy przyjaciel z Wilsona, duży plus dla niego (;

Ciekawy przypadek, odcinek bardzo fajny (; Telefon do mamy na końcu odcinka-wzruszający. Jednak nie bardziej niż House leżący na podłodze obok swoich wymiocin. Żałosny widok, szkoda go..