Bajki [NZ, +18]

Narenika

zweryfikowane przez Nisię

Couvert de Neige

Ale fajniutkie

a cameron tańcząca na stole

BOSKIE!

dyla

Zapowiada się ciekawie. Jest naprwdę fajne ..i coś mi przypomina

No może poza erotycznym tańcem Trzynastki i Cameron.^^ I rzeczywiście zapowiada się na to ,że nie będzie to normalny fik.

Czekam na ciąg dalszy.

Em.

Narenika, jakoś moja chora wyobraźnia nie potrafi zmaterializować mi Cameron, tańczącej na stole

. Ale całość bardzo fajna

.

Xsanti

Genialne

uśmiałam się - Cameron tańcząca z trzynastką

W.

Ciekawe. Narenika, masz talent.

Narenika

Dziękuję za ciepłe przyjęcie

Cieszę się, że taniec erotyczny wywołał oczekiwaną reakcję

Wiecie oczywiście, od kogo był karminowy szalik? Ciekawe, czy zgadniecie, co House dał w zamian..

dyla

Nie trzymaj nas dłużej w napięciu.. bo nie wytrzymamy. Pisz..!

Jen

Fic świetny, a Cameron z Trzynastką na stole... ^^. Czekam na kolejną część.

Couvert de Neige

domyslam sie od kogo szalik ^^
ale dawaj dalszą część bo juz nie moge się doczekac

evay

musze przyznac ze gdy zobaczylam tytul pomyslalam 'ueee jakis cukierkowaty nudny fik, fuj' ale jest swietny!

bbuhahahaha taniec erotyczny jest po prostu rewelacyjny ;D
kolejna czesc! szyyyybko!

Narenika

Hehe ja i cukierkowaty fik

Historię mam obmyśloną kilka ruchów naprzód, ale siedzę zagrzebana w zadaniach, które do soboty muszę mieć zrobione, bo mam zaliczenie. Jeżeli uda mi się wziąć wyobraźnię w ryzy i szybko przebrnąć przez kolejne rozdziały ćwiczeń, to może dzisiaj usiądę nad 2 rozdziałem.

evay

hmm no bo na poczatku nie zauwazylam ze to Ty tlumaczylas ;] dopiero gdy wreszcie kliknęłam zobaczyłam "ooo Narenika, no to będzie coś super" ;D

Narenika

A o czym teraz mówisz? Tłumaczyłam Zostań (Stay), a Bajki są przeze mnie pisane. Tak czy siak, cukierkowe fiki są nie dla mnie

Chociaż odrobina kiczu czasami jest nader wskazana

evay

aaaaaaa ;D
przeczytalam u gory "wybor" i wzielam sie od razu za fika, myslalam ze wyjasniasz, dlaczego tlumaczysz (wyglupilam sie ;pp)
noł łej, że napisałaś takie cudo *_*

WIĘCEJ!!!

Narenika

Nie naciskaj, bo Ci napiszę streszczenie i zrezygnuję z pisania całości. Streszczenie byłoby zdecydowanie mniej pracochłonne

evay

o nie nie nie zdecydowanie nie streszczenie!
pelna wersja rozmiarowo jak Potop! ;D (ktory wlasnie czytam <_< albo raczej PROBUJĘ)
w kazdym razie czekam niecierpliwie!

corazón

No rewelacja! Narenika Ty to masz talent, pisz wiecej!

Narenika

Dzisiejszy odcinek napędza "Bad day" Daniela Powtera

Rozdział 2

Sometimes the system goes on the blink
And the whole thing turns out wrong

Allison Cameron miała swój patent na udany dzień. Kluczem do sukcesu był leniwy poranek. Mogłoby się wydawać, że słowa „lekarz na ostrym dyżurze” i „leniwy poranek” spychają się wzajemnie ze znaczeniowej półki, jednak wystarczyło wstać dwie godziny wcześniej, puścić Milesa i zanurzyć w pełnej piany wannie, żeby złapać tego nieuchwytnego motylka sprzecznej równowagi i nawet utrzymać go na resztę dnia. Uwielbiała te swoje samotne, leniwe, kobiece poranki. A dzisiaj zaspała. Radiobudzik był ciemny, najwyraźniej była awaria prądu. Brak prądu oznaczał też brak ciepłej wody. Przeklinając smak pasty na pobieżnie opłukanych zębach i brak porannej kawy z ekspresu, związała włosy w kucyk i pognała na swój dyżur.

- Coś jest nie halo z kablówką faceta w śpiączce. - House, jak rozdrażnione dziecko próbował walnięciem naprawić zepsutą zabawkę.
- Komisja budżetowa przegłosowała obciążanie pacjentów kosztami kablówki. - Cuddy wiedziała, że nie uspokoi się, dopóki nie znajdzie rozwiązania zagadki nagłej awarii telewizora.
House popatrzył na nią błagalnie, ale nie zamierzała mu pomóc. Musiał znaleźć inny sposób na odzyskanie dostępu do ulubionej rozrywki. Znał kogoś, kto miał miękkie serce.

Cameron biegała po oddziale, jak z pieprzem. Poranne spóźnienie i sądny dzień na ostrym dyżurze wymagały szybkiego przemieszczania się. Pojawienie się House'a było jak promień słońca w pochmurny dzień. Od kiedy nie musiała się przejmować jego zachowaniem, bawił ją i rozśmieszał. Dzisiaj nie miała jednak głowy do wnikania w jego problemy. Pojawienie się House'a było, jak promień słońca w skacowane oczy. I skąd u diabła wiedział, że ona jest w komisji budżetowej?
- Nie zamierzam załatwiać ci kablówki. Będziesz musiał samodzielnie jakoś przetrwać na kanałach ogólnych.
- Dam radę we wtorki.
Skąd u diabła wiedział o wtorkach?!

Trzynastka nie była uszczęśliwiona, że House nakazał Kaczątkom czatowanie na potknięcia Cameron, które mogłyby stanowić podstawę do szantażowania jej. Same gierki House'a były wystarczająco denerwujące, a teraz jeszcze chodziło o sympatyczną towarzyszkę gwiazdkowego szaleństwa. Bez problemu namówiła Kutnera i Tauba na wyjawienie Cameron planu House'a. Do pomocy w ogarnięciu bałaganu na oddziale dał się jednak namówić już tylko Kutner, Taub wolał oszczędzać swoje cenne dłonie chirurga do wyższych celów. Trzynastka była pod wrażeniem pomysłu Cameron na rozwiązanie problemu House'a. Sfingowanie rezygnacji z komisji budżetowej powinno go skutecznie zablokować.

Najlepszym sposobem na poprawienie sobie nastroju było zepsucie go innym. House z głębokim poczuciem dobrze spełnionego obowiązku względem swojego samopoczucia dowalił całonocną robotę w laboratorium Foremanowi i Wilsonowi. Szczególnie Wilsonowi, którego promienna osobowość i nowe koszule sygnalizowały, że znowu się zakochał. Zemsta za brak wigilijno-hanukowego wieczoru? Dlaczego nie, zemsta to rozkosz bogów.

You stand in the line just to hit a new low
You're faking a smile with the coffee you go

Promienny nastrój Wilsona po zarwanej nocy był, jak cios poniżej pasa. W dodatku najwyraźniej znowu zamierzał samodzielnie urwać się na lunch. Uśmiechy i nowe krawaty House mógł jeszcze jakoś znieść, czerpiąc przyjemność z dogryzania przyjacielowi, ale odcięcie od źródła pożywienia było zdecydowaną przesadą. Brak darmowej kablówki i brak darmowych lunchy? Czyżby świat uwziął się na niego?

- Co to za pilna sprawa? House dostał szczękościsku po tym, jak wręczyłam mu rezygnację z komisji budżetowej? - Cameron z kubkiem latte przysiadła na murku otaczającym dach szpitala, na który ściągnęła ją wiadomość pejdżera.
- Chciałabym, - zaśmiała się Trzynastka. - Niestety nie poddaje się tak łatwo. Kazał nam rozlepić to, - wręczyła Cameron plakat ze szczeniaczkami rotweilerra, po które należy dzwonić w środku nocy na domowy numer Cameron.
- Cóż, najwyraźniej przez najbliższe kilka dni mój domowy numer dotknie tajemnicza awaria, - uśmiechnęła się Cameron.
- To jeszcze nie wszystko. Kazał nam zrobić sabotaż na twoim oddziale i zmusić cię do popełnienia błędu. To już nie jest zabawne, Taub i Kutner przejęli się, nie chcą już ci pomagać. Za bardzo boją się, że stracą pracę.
- A ty się nie boisz?
- Nie, kiedy w grę wchodzi narażanie pacjentów i fajnych koleżanek.
Cameron spojrzała na nią zdumiona. - Dziękuję Trzynastka.
- Mam na imię Remy. Co masz zamiar zrobić?
Cameron zdziwiła się jeszcze bardziej, do tej pory Trzynastka unikała jak ognia spoufalania się z kimkolwiek ze szpitala.
- Allison, - odparła automatycznie i uśmiechnęła się. - Włączę w zabawę Cuddy, jest skuteczna, gdy ktoś działa na szkodę szpitala. Swoją drogą, to całkiem ładne miejsce na lunche na wynos, prawda?

To był kolejny kiepski dzień dla House'a. Co prawda naciągnął Foremana na kupienie mu lunchu i rozszyfrował próbę Cuddy wzbudzenia w nim poczucia winy, ale w żaden sposób nie mógł wyciągnąć z Wilsona, kto jest jego tajemniczą oblubienicą. Gry o kablówkę też nie wygrał, zdołał jedynie wymusić na nowych Kaczątkach opłacenie mu jej. Postanowił zadziałać radyklanie, przynajmniej w stosunku do Wilsona.

Chase punktualnie o 18.30 pojawił się na oddziale, żeby zabrać Cameron na kolację. Był wtorek i chociaż już od dawna nie musiał przypominać Allison, że mu na niej zależy, to nostalgia do tego dnia pozostała. Był zadowolony z siebie, udało mu się zarezerwować stolik w modnej hinduskiej restauracji. Allison ostatnio narzekała, że nigdzie nie chodzą, a chińskie dania i wieczory przed telewizorem zrobiły się monotonne. Ceny w modnej restauracji na pewno były horrendalnie wysokie, ale cóż, o kobietę należało dbać. Szczególnie, że wyglądała na wymęczoną. Ostatnie dwa dni na ostrym dyżurze były koszmarne, jak zawsze, gdy w Princeton padał śnieg. Bitwa o kablówkę też musiała ją kosztować sporo nerwów, chociaż pozornie z niej żartowała. Nie powiedział jej, gdzie się wybierają, chciał jej zrobić niespodziankę. Tak bardzo chciał jej zaimponować. Kiedy weszli do środka, otupując buty ze śniegu, niemal wpadł na Allison, która gwałtownie stanęła.
- To jest ta niespodzianka? - zapytała.
Spojrzał w głąb sali, żeby sprawdzić, co ją tak zaszokowało. W miejscu dla oczekujących na stolik stali House i Wilson. Ten widok był jak cios w czułe miejsce. Allison spojrzała na niego ze złością, ale gdy zobaczyła jego minę, jej wzrok złagodniał.
- Zmywajmy się stąd, Robercie, zanim nas zauważą. Padam z nóg, nie mam siły na kolejną utarczkę z Ciemnymi Mocami.

Wilson w najmniejszym stopniu nie był zaskoczony widokiem House'a podchodzącego do jego stolika dla oczekujących gości. Już i tak wyjątkowo długo udawało mu się wyprowadzać w pole tą reinkarnację Sherlocka Holmesa. Teraz z rozbawieniem próbował zbić przyjaciela z pantałyku, spychając go z tematu i z niemal perwersyjną przyjemnością czekał, jak zareaguje na widok jego dziewczyny.
- Bezwzględna Zdzira?
- Ja mówię do niej Amber. Typowałeś ją? - Wilson się nie zawiódł. House wyglądał, jakby go ktoś kopnął w jaja.

Where is the moment we needed the most
You kick up the leaves and the magic is lost
They tell me your blue skies fade to gray
They tell me your passion's gone away
And I don't need no carryin' on

Chase był załamany wieczorem. Nic nie wychodziło tak, jak zaplanował. Nawet w łóżku. Allison była inna niż zwykle. Nieobecna. Kiedy już wydawało mu się, że wciągnęły ją ich miłosne zmagania, nagle odpłynęła, mimo jego starań. Musiała być naprawdę zmęczona.

To nie w porządku, myślała Cameron, żeby w takiej chwili, przy tak miłym i oddanym jej facecie, przyjemność nagle przerywał widok niebieskich oczu prowokacyjnie błyskających przy słowach „Dam radę we wtorki”. Trzeba będzie zmienić dzień na inny.

House podjął poważną decyzję. Ożeni się z butelką bourbona. Ale nie z tą, ta była już pusta. Za to nareszcie przestał się czuć, jakby go ktoś kopnął. Miał plan.

Em.

Ja już napisałam, co o tym sądzę. Narenika, jak chcesz mnie trochę pognębić, to możesz wkleić moją wypowiedź [pognębić, bo zwykle na forum staram się nie przesadzać z przymiotnikami

].

Narenika

Hehe nie, raczej zostawię Ci resztkę ymydżu

Mogę co najwyżej potwierdzić, że nie popierasz przyjaźni Trzynastki z Cameron

Em.

O. I to jest to, czego potrzebowałam. Odrobiny miłosierdzia i resztki godności

.

corazón

Remy??

Jakos mi to wogole do 13 nie pasuje, do niej zadne imie nie pasuje, ciekawe jak ja nazwa.

Przyjazn Cam i 13? Hmmmm...

Co do samego opowiadania, to zrobilas to rewelacyjnie, dopowiedzialas wszystko to, co powinno byc w odcinku, a czego scenarzysci nie uwzglednili. Tak mysle,ze to Ty powinnas pisac scenariusze do Housa, przynajmniej by sie pieknie Hameronek rozwijal

wielkie dzieki i czekam na jeszcze.

Annie

Nie pytajcie, co tu robię...
Pojawienie się House'a było, jak promień słońca w skacowane oczy. - padłam

Narenika

13 naprawdę nazywa się Remy Hadley i faktycznie nijak to do niej nie pasuje, pewnie dlatego woli tego imienia nie używać

Miło mi bardzo, że moje podstępne uzupełnienia scenariusza się podobają

Generalnie odcinki House'a pozostawiają całe mnóstwo miejsca na dopisywanie własnych scenek. Jeszcze jeden rozdział i rozjadę się ze scenariuszem. Już się nie mogę doczekać

A najbardziej to nie mogę się doczekać nowych odcinków, żeby sprawdzić, czy zdołam się jakoś upchnąć w ich ramy, czy zapoczątkuję kompletnie alternatywną odnogę hałsowej rzeczywistości..