Nagły wypadek [+18, erotyka, Z]

Narenika

Z mieszanymi uczuciami wrzucam to tutaj. Generalnie uważam, że jest to za ostre, ale wiem, że i tak podobne fiki już się na Horum znajdują. Uległam też argumentom namawiaczek, twierdzących, że to mój najlepszy fik. No trudno, widocznie erotykę opisuję najlepiej

TYLKO DLA DOROSŁYCH

No dobra, już chyba wystarczy..
Cytaty pochodzą z Billie Holliday "That Old Devil Called Love"

Dla Nisi

Nagły wypadek

It's that old devil called love again
Gets behind me
And keeps giving me that shove again
Putting rain in my eyes
Tears in my dreams
And rocks in my heart.

Stukanie do drzwi oderwało ją od medycznego tomiszcza. Odruchowo spojrzała na zegarek. Zbliżała się północ. Zabezpieczyła drzwi łańcuchem i dopiero wtedy otworzyła.
- House?! - krzyknęła zaskoczona.
- Cameron?! Co ty tu robisz? - zakpił.
Zamknęła drzwi. Zdjęła zabezpieczenie i otworzyła ponownie. Widok zaskoczenia na jego twarzy, którego nie zdążył zetrzeć, był bezcenny. Od razu dostrzegła, że coś jest nie tak. Rana na lewym policzku krwawiła obficie, a rękaw skórzanej kurtki był w strzępach..
- Miałeś wypadek? - odsunęła się, żeby wpuścić go do środka.
- Mała sprzeczka w barze, - zrobił krok do przodu i zachwiał się.
- Nawet nie chcę wiedzieć, co robiłeś w barze koło mojego mieszkania, - złapała go i pomogła mu dokuśtykać do kanapy.
- Śledzę cię wieczorami, nie wiedziałaś? - jego głos obniżył się od wysiłku.
- A dzisiaj się zagapiłeś w moje okno i potrąciła cię polewaczka? - rzuciła przez ramię, idąc do łazienki po środki opatrunkowe.
- Masz coś do picia? - zapytał słabo, gdy wróciła.
- Mleko bananowe może być? - namoczyła w wodzie utlenionej wacik i delikatnie zaczęła czyścić ranę na policzku.
- Wino wypiłaś już całe? - zerknął na butelkę i pusty kieliszek na stoliku pod oknem.
- Przeczuwałam, że wpadniesz, - przytrzymała jego głowę i przyjrzała się bliżej.
Rana nie wyglądała groźnie, a krwawienie ustało. Pod palcami poczuła szorstki zarost. Przeciągnęła palcami po zarysie szczęki. Kiedy nic nie mówił, jego usta wyglądały niemal niewinnie. Napotkała jego uważny wzrok i poczuła, że się mimowolnie rumieni. Nauczyła się już radzić z jego odzywkami. Ze spojrzeniami nadal nie radziła sobie zbyt dobrze.

S'pose I didn't stay, ran away, wouldn't play
The devil, what a potion he would brew?
He'd follow me around, build me up, tear me down
Till I'd be so bewildered
I wouldn't know what to do.

- Nie wiedziałem, że lubisz Billie Holliday, - ciche słowa otrzeźwiły ją.
- Też nie wiedziałam. Dostałam wczoraj. Dasz radę zdjąć kurtkę? Muszę obejrzeć twoją rękę, - mówiła szybko, jakby chciała zatrzeć wrażenie chwili. Płytę dostała na urodziny, ale nie zamierzała mu się do nich przyznawać. Nieporadnie zrzucił z siebie kurtkę. Mógł ruszać lewym ramieniem, co było dobrym znakiem. Rękaw koszuli był poplamiony krwią.
- Musisz zdjąć koszulę, - odsunęła się lekko skrępowana.

Nie radził sobie z guzikami i musiała mu pomóc. Kiedy je rozpinała i zsuwała mu koszulę, unikała jego wzroku. Wystarczało jej, że z trudnością powstrzymywała dłonie przed drżeniem. Starała się skupiać na szczegółach. Miał pięknie umięśnione ramiona. Nie o takie szczegóły jej chodziło. Skupiła się na lewym ramieniu. Skóra była obtarta, ale krwawienie już się zatrzymało. Obtarcie było duże, ale mało groźne. Ot, bolesna pamiątka na kilka dni, może tydzień. Jego skóra była gorąca, a mięśnie pod nią twarde. Przemywała obtarcie, błagając w duchu, by zapach odkażacza zagłuszył wreszcie zapach jego skóry. Zaczynało jej się kręcić w głowie.

Might as well give up that fight again
I know damn well he'll convince me that he's right again.

- Jeżeli posiedzisz tak chwilę, nie trzeba będzie bandażować, - szepnęła ze ściśniętym gardłem.
Przytrzymał jej dłoń zdrową ręką.
- Dziękuję, - mruknął.
Odruchowo spojrzała mu w oczy i natychmiast zrozumiała swój błąd. Płonęły i przyciągały ją, jak magnes. Nikt nie powinien mieć takich oczu. To powinno być karalne. Nikt nie powinien mieć takich głodnych ust. Nikt, kto ma takie oczy i usta, nie powinien w środku nocy siedzieć półnagi na jej kanapie. Przestrzeń zakrzywiła się, jak w gabinecie luster w wesołym miasteczku. Dystans dzielący ich nagle zniknął. Sam z siebie, bo przecież żadne z nich nie było się w stanie poruszyć. A już na pewno nie ona. Chciała tylko poczuć znowu jego smak. Sprawdzić, czy jego usta są nadal tak miękkie i obezwładniające, jak w jej wspomnieniach. Bo może wspomnienia ją okłamywały? Może wcale nie były tak idealne?

Były. Czekały na nią otwarte i chętne, jakby chciały jej pokazać, czym naprawdę jest pocałunek. Zetknięciem gorących warg? Obezwładniającym ruchem języka? Wilgotnym pomieszaniem smaków? Całkowitym zaćmieniem? Pod palcami czuła jego włosy, miękko wijące się na karku. Westchnęła, gdy jego dłonie wślizgnęły się pod jej koszulkę. Chciała, żeby nie przestawał jej całować. Chciała czuć jego dłonie. Chciała poczuć go mocniej. Chciała. Jego dłonie odnalazły jej piersi i mimowolnie oderwała się od jego ust, wyginając się w łuk, pod jego dotykiem. Zaczął całować jej szyję, a ona przekręciła głowę, żeby trafił na punkt, który doprowadzał ją do szaleństwa. Zrozumiał i lekko zacisnął na nim zęby. Jęknęła. Popchnął ją i pochylił się, podciągając do góry jej koszulkę. Objął dłońmi jej piersi i muskał ustami na zmianę to jeden, to drugi nabrzmiały pożądaniem sutek. Przyciągnęła jego głowę bliżej i przesunęła dłonie. Chciała poczuć znowu jego umięśnione ramiona. Syknął, gdy przeciągnęła po lewym, więc oderwała dłoń i uwolnioną ruszyła na poszukiwanie. Po klatce piersiowej, w dół do linii włosów zaczynającej się poniżej pępka, do chłodnej klamerki paska. Potrzebowała obu rąk, żeby go rozpiąć. Wyprostował się, gdy poczuł jej manewry. Jęknęła w proteście, ale niepotrzebnie. Chciał jej tylko pomóc. Rozpiął pasek i guzik dżinsów, co skwapliwie próbowała natychmiast wykorzystać.

Złapał ją za nadgarstki i przytrzymał przez moment, podnosząc je do góry i tak zostawiając, by sięgnąć do jej koszulki i powoli ją z niej ściągnąć. Powoli, milimetr po milimetrze zdejmował z niej koszulkę, doprowadzając ją do szału. Każdy fragment skóry, którego dotknął, płonął. Koszulka nareszcie odfrunęła na bok, a on sięgnął do jej włosów i rozpuścił je, wplatając w nie palce i rozrzucając niedbale. Delikatnie popchnął ją znów na kanapę i nachylił się, by rozpocząć zwiedzanie. Miał bardzo ciekawskie palce i nie mniej ciekawskie usta. Z niewiadomych powodów najbardziej zaciekawiały go miejsca, które wprawiały jej ciało w drżenie i wyrywały z niej mimowolne jęki. W takich miejscach zatrzymywał się dłużej, jakby uczył się ich na pamięć. Kiedy dotarł do linii bioder, zahaczył palcami o gumkę miękkich spodenek i powoli zsunął je w dół, gdy uniosła w górę biodra. Nie sądziła, że zdejmowanie spodenek może być tak ekscytujące. Kiedy jego dłonie, i usta, nie zapominajmy o ustach, wracały powoli wzdłuż linii ud do góry, szukała jakiegoś punktu zaczepienia, którego mogłaby się chwycić, gdy kanapa zapadała się pod nią, a przestrzeń wokół zaczęła wirować.

Rozsunął jej uda i przycisnął usta do wilgotnego centrum. Przez delikatny materiał majteczek znalazł językiem nabrzmiały wzgórek i zaczął go drażnić językiem. Ktoś głośno krzyknął. Jej głosem. Nie przypominała sobie, żeby krzyczała. Nie mogła się skupić, bo jego dłonie wsunęły się pod jej pośladki i pochłonęło ją odczuwanie, jak palcami i zębami delikatnie zsuwa z niej ostatnią osłonę. Strząsnęła ze stopy zbędny fragment materiału i skupiła się, na drodze powrotnej, jaką właśnie pokonywał, drażniąco powoli. Jak rany, chyba już znał tą drogę? Dlaczego tyle czasu zajmowało mu sprawdzanie ile pocałunków może zmieścić się na jej udach? Może zapomniał, dokąd zmierza? Poruszyła się niespokojnie, ale uspokoił ją naciskiem dłoni. Objął dłońmi jej biodra i trzepoczącym językiem zataczał kółeczka wokół wzgórka, by nareszcie go dotknąć, raz, drugi, dziesiąty. Wczuwając się w jej drżenie szukał właściwego rytmu i idealnego miejsca. Palcami dłoni wsunął się w jej wilgotne wnętrze i przyśpieszył ruchy języka. Pociemniało jej w oczach i zapomniała, czym jest oddech. Krzyknęła, gdy wszystko rozbłysło oślepiającym blaskiem.
Krzyk przeszedł w jęk, gdy poczuła, jak jego ciało przesuwa się do góry, a miejsce języka i palców zajmuje coś twardego, gorącego i bardzo, bardzo natarczywego.

Nie pamiętała, żeby zdejmował spodnie i bieliznę, ale odnosiła wrażenie, że przez moment miała małą przerwę w życiorysie. Myśl pierzchła, jak spłoszony motyl i przyciągnęła go do siebie, objęła ramionami, owinęła udami, pragnąć, by w nią wszedł. I zrobił to. Jednym, długim, mocnym pchnięciem, po którym zatrzymał się na moment, jakby stracił całą siłę, jakby zamierzał w niej zostać na zawsze. Pocałował ją, a jego język powtórzył pchnięcie. Poruszyła biodrami, niezdolna do zachowania spokoju. Jęknął i zamruczał w proteście.
- Zaczekaj, - błagał ją. - Za mocno cię pragnę. Nie chcę... - wysunął się z niej lekko, żeby pchnąć ponownie, - za szybko skończyć. - Znów się zatrzymał.- Chcę... cię... czuć... jak... najdłużej... - szeptał w rytm pchnięć.
Chciała, bardzo chciała spełnić jego prośbę, ale jej ciało funkcjonowało już niezależnie od jej woli. Biodra dostosowały się do jego ruchów, amortyzowały je, pogłębiając pchnięcia, wychodząc im naprzeciw. Trzymała się go mocno, bo czuła, że powoli się rozpada i zatraca w tej wspinaczce na szczyt. Każde jego pchnięcie drażniło jej nadal nabrzmiałą kobiecość. Wszystko wirowało coraz szybciej i szybciej, aż znowu zalała ją fala gorącego białego światła i eksplodowała z krzykiem na miliardy kawałeczków. Trzepotała w jego ramionach, gdy doganiał ją, bo nie mógł powstrzymać się, czując, jak zaciska się wokół niego rytmicznie w spazmach rozkoszy. Eksplodował w nią z ciemnym jękiem, którego rezonans przetoczył się przez nią pogłębiając i wydłużając jej własną rozkosz. Trzymała go mocno. Nie zamierzała go puścić. Nigdy.

Napięcie opadało i poczuła, jak rozplata jej uda i zsuwa się z niej. Usiadł i sięgnął po dżinsy. Ustaw wykrzywił mu ból i wiedziała, że szuka tabletek. Obserwowała jego postać, gdy odchylał głowę do tyłu i sucho przełykał. Kiedy zwiesił głowę i przykrył prawe udo, podniosła się i przytuliła do jego pleców. Objęła go ramionami i głaskała powoli, uspokajająco, całując jednocześnie jego barki. Nie odepchnął jej, odchylił tylko głowę do tyłu i oparł się o nią, chłonąć jej ciepło. Musiał być zmęczony, a skutki wypadku znowu zaczynały dawać znać o sobie. Wstała i wyciągnęła do niego rękę. Ciężko dołączył do niej i wsparł się na niej, gdy prowadziła go do sypialni. Ostatnim wrażeniem, zanim ogarnął ją sen, było bicie jego serca, gdy przytulała się do jego piersi. Miarowe, powolne bicie serca, którego istnienia nawet nie podejrzewała.

Promień słońca przedarł się przez zasłonkę i obudził ją. Samą w łóżku. Nagą, ale samą. Poprzednia noc wydawała się tylko snem, a pokój nie potwierdzał jego wczorajszej obecności. Usiadła i przetarła dłońmi twarz, odgarniając potargane włosy. Na poduszce obok leżało małe pudełeczko, ozdobione wstążką. Sięgnęła po nie, otwierając szeroko oczy. W środku pudełeczka leżał, zwinięty w kłębek, niewielki, malachitowy kotek. Podniosła go i zamknęła w dłoni. Na dnie pudełeczka odkryła złożoną na czworo karteczkę. „Wszystkiego najlepszego z okazji urodzin. Jest z kamienia, ale Ty ożywisz go i tak.” Otworzyła dłoń i uśmiechnęła się do małej figurki, która już zdążyła rozgrzać się od ciepła jej dłoni.

When he sings that sorry song
I'm just gonna tag along
With that ole devil called love.

Nigdy nie miała się dowiedzieć, jak starannie złożył się do tamtego kontrolowanego poślizgu, kładąc motor na lewym boku zaraz na początku ulicy, przy której mieszkała. Tylko tak mógł sprawić, by wpuściła go do środka. By obdarowała go tym, czego tak mu brakowało, swoją czułością, współczuciem i ciepłem. By przygarnęła go choć na chwilę, jak bezdomnego kota.

Nisia

Co czytam, to się na nowo zachwycam. Najpiękniejszy erofik ever

Jest taki czuły i ciepły i... cudowny

Cieszę się, że dałaś się namówić do publikacji, niech TO zobaczą ;-)

Kallien

Nie odepchnął jej, odchylił tylko głowę do tyłu i oparł się o nią, chłonąć jej ciepło.

Co za uroczy moment ^^

rocket queen

Z wyczuciem i ze smakiem.
Do tego, bardzo lekko napisane.

Naprawdę przeczytałam z przyjemnością!

mroczny kiciuś

Jak już wspominałam prywatnie (a teraz uczynię to, żeby pochwalić Cię publicznie) - ten fik jest fantastyczny. Taktowny, ale gorący, a z drugiej strony z dystansem i humorem - mniam. A ostatni akapit zawsze już chyba będzie mnie diabelnie wzruszał!

Nareniko, proszę, jeszcze. Bo zamilkłaś ostatnio. Brakuje mi Twojego wyczucia...

T.

Jestem pod duzym wrażeniem (weszłam przypadkiem, ale skusił mnie znaczek+21)
Pozdrawiam ciepło.

Richie117

to ja też powtórzę, że obiektywnie (bo to w końcu nie Hilson

) mi się bardzobardzo podobało

wreszcie Hameronek "na poziomie" (bez obrazy wszystkim - mówię to w porównaniu do tych, które czytałam)

aha, wcześniej nie wspomniałam - House tak strasznie się poświęcił, żeby móc dać Cam prezent urodzinowy

Koffam jego kontrolowane poślizgi

Kama

MlecznaCzekolada

Fic jest świetny nie ukrywam, że zachęcił mnie znaczek +21.

motylek

aż się zarumieniłam jak przeczytałam erowy fragment. a moment gdy się obudziła i zobaczyła,że jest sama nasunął mi mysl,że był to tylko jedenorazowy wyskok House ale pozostawiony prezent od niego powalił mnie.
Pięknie. cudowne obrazy ich obojga.

T.

No i wyszło szydło z worka: pomysł na udanego fika, który przyciaga wzrok; Narenika i znaczek +21

Perwery!

Eithne

Świetny pomysł i bardzo zaskakująca końcówka... Na dodatek taka typowo House'owa.
Jak wszyscy jestem po ogromnym wrażeniem talentu

Ja zawsze jak kilkam na coś co napisała czy przetłumaczyła Narenika to wiem, że będzie to coś niesamowitego i pełnego klasy

Uthar

Za jefajny fik. Nom i koncowka typowa dla doktorka.

corazón

Narenika, zawsze zostawiam sobie Twoje fiki na deser i zawsze jestem zachwycona, gdy już je przeczytam.
Ten fik jest niesamowity, wszystko idealnie napisane, opowiedziane tak, że czytając go, wszystko można sobie wyobrazić. House jest Housem, Cam jest Cam. Oby tak było w serialu!

Dzięki!