Trzy etapy szczęścia [M]

coolness

zweryfikowane przez autorkę

Krótkie, pisane w gondolce jadąc na górę... może się nie załamiecie

Dla Kejti, mej jedynej miłości

Trzy etapy szczęścia

Zaczęło się od szacunku.
Później była przyjaźń.
Skończyło się na miłości.
Oczywiście żadna z tych relacji nie była normalna.
Szacunek? Na upartego można było to nazwać szacunkiem.
Ona naiwna, zapatrzona w niego jak w Boga.
On wykorzystujący to.
Tak – to był właśnie ten szacunek.
Przyjaźń? Nikt normalny tak by tego nie nazwał.
Ona miła, zwłaszcza w stosunku do niego – ufała mu całkowicie.
On wredny i sarkastyczny, do niej aż do przesady – nie ufał nikomu.
Tak – to była właśnie ta przyjaźń.
Miłość? Załóżmy, że tak można to nazwać.
Namiętność aż kipiała w powietrzu… no raczej nie za bardzo.
Nie było całusów na powitanie, trzymania się za rękę, ani ukradkowych spojrzeń.
Były za to sarkastyczne komentarze i celne riposty.
Tak – to była właśnie ta miłość.
Szacunek, przyjaźń, miłość – to właśnie były te trzy etapy szczęścia, które oni już mieli za sobą w mniejszym lub większym stopniu.

Bajeczka

jakaś tam pracuje i dobrze. Lubię takie krótke formy, poza tym bardzo celne uwagi tu zawarłaś

kin

Kto się czubi, ten się lubi... czyż nie?

Kejti

dziękować ;* Toż to radość nie z tej ziemi, gdy widzę Cię w Hameronie

Mnie w takim wypadku, chyba nie pozostaje nic innego, jak skrobnąć Hilsonka?

Sonea

Wow! Jaka piękna. Fajnie coś takiego przeczytać, jeśli się wczoraj płakało, jak Chase się Cameron oświadczał (a może ona jemu?)...

coolness

Kejti, kochana tak pisz Hilsonka, a kochać cię będę jeszcze bardziej (jakby to było możliwe

).
A ja w dziale Hameronka pojawię się jeszcze nie raz. Koniec końców tu znalazłam swą miłość