Lost [4/?]

DJWero

Kategoria: ?

Zweryfikowane przez -DJWero-

Atris

Zaczynamy od błędów, później się będę rozpływać

DJWero

No błędy poprawione, ale żyd zostaje ;p
Chyba do końca życia zapamiętam sobie, że po "a" przecinek

A co z szybkością pisania fików, to u mnie jest różnie

Wena się przyda

Atris

Każdy ma różną prędkość.
Na początku pisałam miniaturkę na dzień, tyle miałam pomysłów i entuzjazmu. Teraz ochłonęłam i robię rozsądne odstępy

A te przecinki to jest zmora każdego autora. Naprawdę. I ciężko jest je sobie przyswoić akurat w takiej ilości, w jakiej mają występować

Ok, niech zostanie. Twój twór, twoja wola

Ja tylko mówiłam, że mi zgrzytnął

coolness

Błędów się czepiać nie będę, bo zrobiła to już Atris; choć parę przecinków mi jeszcze zgrzytnęło.
Irytuje mnie jedna rzecz. A mianowicie dialogi napisane pochyłym pismem. Nie wiem dlaczego, ale dla mnie jest to strasznie denerwujące.

No skoro sprawy techniczne mamy już za sobą to przejdę rozpływania się nad tekstem. Mi się podoba i to ogromnie. Ja jestem z loveshipem

Pozostaje tylko życzyć weny w dalszym pisaniu. Czekam na ciąg dalszy z OGROMNĄ niecierpliwością.

Weny

DJWero

333bulletproof

Mam niejasne podejrzenia, że Wilson wykorzystał tą gumkę nie całkiem wobec striptizerki

Proszęproszęproszę

Podoba mi się ^^ Weny, bo jestem strasznie ciekawa jak rozwiążesz ten pomysł :>

Ale, za Atris, Żyd mi się nie podoba *nieśmiało*

DJWero

Atris

Oj coś czuję, że tego dzieciaka poznamy bliżej

W każdym razie, polubiłam go

Cieszę się, że nie wybrałaś "Tap Tapa", który nie kojarzy mi się dobrze.
Zgrzytnęło mi jedno zdanie, to o ogromnych turbulencjach. Czy one mogą być ogromne? Może albo bez tego przymiotnika, albo nagłe, albo coś tam, w każdym razie ogromne nie pasują

A tak poza tym, to bardzo mi się podoba i potrafisz zaciekawić, aby potem ludzie wiercili ci w brzuchu dziurę o dalszy ciąg

DJWero

Atris

Sorry, sorry, ten podpis mnie trochę męczy, bo często zmieniam ubranko z dnia na dzień

Twój avek uchował się dłużej

DJWero

333bulletproof

Samolot pełen dzieci, gra na PSP o paczkę lizaków, tłum przedszkolaków, House z papierosem

, tych trzech facetów wychodzących z toalety i odpadające części maszyny *__* To wygląda jak teledysk! To świetny materiał na teledysk ^^

I nie wiem czemu tak mi się kojarzy, ale wygląda na to, że urwałaś tuż przed refrenem

Weny!

DJWero

333bulletproof,
nie dodałaś, że lizaki były czerwone ;p
o inne pewnie by nie grał

DJWero

Samolot
30 września 17.20 - 1 dzień na wyspie

Przyjaciele zapięli nerwowo pasy i chwycili się za ręce. Greg chwycił szybko wolną ręką Nate'a i trzymał go z całej siły. Nagle tylna część samolotu oderwała się i zaczęła spadać do wody. Przednia część leciała w stronę ogromnej wyspy porośniętej drzewami. Powietrze dmuchało z ogromną prędkością pasażerom w twarze, nie mogli oddychać. Co kilka sekund odrywały się pojedynczo tylne siedzenia. Wiatr rozrzucał ludzi we wszystkie strony świata. Samolot powoli zbliżał się do wyspy. Pasażerowie krzyczeli tak głośno, jakby ktoś obdzierał ich ze skóry. House chwycił dzieciaka dwoma rękami. Powoli zaczynał mu się wyślizgiwać. Gdy Wilson zorientował się co się dzieje, szybko pomógł nefrologowi. Do zderzenia z wodą pozostało kilkanaście metrów. W ostatnich sekundach James wykrzyczał :

- House, kocham Cię! Zawsze Cię kochałem!

Gregory nie zdążył odpowiedzieć, samolot zderzył się z wodą. Lekarze zaczęli szybko odpinać pasy. Ogromna siła zaczęła wciągać ludzi do wody. Nate zniknął diagnoście z oczu. Gdy rozglądał się za nim, coś ciężkiego uderzyło go w głowę i zemdlał. Onkolog rozerwał białą, mokrą koszulę i popłynął w stronę Grega.
Sprawdził mu tętno, chwycił pod rękę i zaczął płynąć w stronę brzegu. Wtedy usłyszał płacz dziecka. To był Nate, był ranny. Cała woda dookoła niego przybrała kolor czerwony. Nagle lekarz zauważył, że ludzie zaczynają znikać, a ktoś w oddali krzyknął: rekin! Wilson dostał kopa, nie miał on nic wspólnego z narkotykami, które House wsypuje mu czasem do kawy. Dopłynął do chłopca, załadował go na plecy i popłynął w stronę brzegu. Po przepłynięciu pięciu metrów poczuł, że coś za nim płynie. Odwrócił się do tyłu i zobaczył wystającą z wody ogromną płetwę grzbietową. W jego oczach można było zobaczyć przerażenie. Po przepłynięciu kolejnych pięciu metrów poczuł ogromny ból przeszywający jego prawą nogę. Jimmy wydobył z siebie najgłośniejszy dźwięk jaki tylko potrafił. Rekin ściskał jego udo z całej siły. W pewnym momencie poluzował szczękę na tyle, żeby Wilson mógł wyciągnąć nogę. Niestety nie mógł już płynąć dalej. Powoli zaczął tracić przytomność. Gdy trójka mężczyzn zaczęła tonąć, Gregory otworzył oczy. Chwycił towarzyszy pod rękę i nie zważając na ból nogi i głowy zaczął płynąć za ludźmi. Kiedy dopłynął do mielizny. Jakaś kobieta podbiegła i pomogła mu nieść Nate'a. Diagnosta położył ostrożnie przyjaciela na piasku i zaczął udzielać pierwszej pomocy. Zaczął od masażu serca, po 30 uciśnięciach odchylił delikatnie głowę rannego, zbliżył usta do jego ust i powoli zaczął wdmuchiwać powietrze. James zaczął wykrztuszać wodę. Gregory poczuł ogromną ulgę. Popatrzył na gołą klatę Wilsona i powiedział:

- Widzę Jimmy, że zacząłeś pakować.

James uśmiechnął się. Mało brakowało, żeby umarł, a House zamiast powiedzieć coś w stylu dobrze, że nie umarłeś, skomentował jego całkiem niezłą klatę. Może żartując chciał ukryć to co czuł, kiedy myślał, że jego jedynego przyjaciela, osoby, na którą zawsze mógł liczyć już nie ma. Na twarzy onkologa pojawił się ból. Nefrolog rozerwał koszulę i owinął ją wokół uda przyjaciela. Niestety nie powstrzymało to krwawienia. Kobieta, która pomogła nieść Nate'a zaczęła wołać o pomoc. Greg odwrócił się w jej stronę i nie wiedział co robić. Zostawić Jimmiego i lecieć na pomoc kobiecie, czy pomóc przyjacielowi, żeby się nie wykrwawił. Wilson zauważył problem diagnosty i powiedział:

- Jestem lekarzem, dam sobie radę. Idź!

House zaczął biec w stronę kobiety. Po drodze udzielił pierwszej pomocy dwóm osobom. Gdy w końcu dobiegł do celu zobaczył, że to nie kobieta jest ranna, tylko chłopiec, Nate. Zaczął udzielać pierwszej pomocy. Powtarzał ją w kółko, ale chłopiec wciąż nie oddychał.

- Przynieś mi długopis! - powiedział House kobiecie.
- Chłopiec umiera, a pan szuka długopisu!?
- Ty idiotko! Widać, że nie uważałaś na lekcjach biologi! Smarkacz ma opuchnięte gardło, muszę zrobić tracheotomię!
- Ale...
- Zaufaj mi, jestem lekarzem!

Kobieta podniosła tyłek z piasku i pobiegła szukać długopisów. Lekarz zaczął szukać czegoś ostrego. Podbiegł do wraku samolotu i oderwał kawałek metalu. Przeczyścił go w wodzie i zaczął przygotowywać się do przeprowadzenia zabiegu. Wtedy przybiegła kobieta, która pełniła rolę pielęgniarki. Wyciągnęła całą stertę długopisów i dysząc spytała czy wystarczy. Greg z pożałowaniem popatrzył na kobietę. W końcu chodziło mu o jeden długopis. Na szukaniu trzydziestu długopisów pielęgniarka straciła dużo czasu, a podczas ratowania życia czas jest bardzo ważny. House wybrał najzwyklejszy długopis i delikatnie naciął skórę chłopca. Wziął głęboki oddech i powoli zaczął wprowadzać plastikową rurkę do gardła pacjenta.

- Weszło.
- I co teraz, przeżyje?
- Zobaczymy... Połóż go na jakimś kocu i niech leży.

Gregory zaczął biec w stronę Wilsona. Po drodze udzielił pierwszej pomocy następnym dwóm osobom. Kiedy był już w zasięgu wzroku przyjaciela zaczął iść normalnie. Co by było, gdyby Jimmy zobaczyłby, że tak mu na nim zależy? Gdy nefrolog podszedł bliżej zauważył, że krwawienie ustało.

- Muszę zdezynfekować ci ranę, żeby nie doszło do zakażenia. - powiedział House.
- Siadaj. - Gregory usiadł bez słowa obok przyjaciela.
- Wilson. - Wykrztusił diagnosta.
- Tak?
- Zapomniałem ci czegoś powiedzieć. - Jimmy dał mu chwilę, żeby mógł ułożyć to w poprawne gramatycznie zdanie - W samolocie, powiedziałeś mi, że mnie kochasz, nie zdążyłem ci odpowiedzieć... Ja ciebie też kocham.

Onkolog uśmiechnął się i wtulił w przyjaciela. Nefrolog objął go ręką i razem patrzyli na zachodzące słońce.

House_addict

O borzu, Werasku.

Ogólnie jest całkiem przyzwoicie, ale Twoje umiejętności co do strzelania byków mnie niepokoją.

Może najpierw tak bez ortografii. Pomysł jest naprawdę dobry, może niekoniecznie oryginalny, ale można go fajnie wykorzystać (

).
Na razie nie rozwinęłaś w pełni fikowych skrzydeł, ale wierzę w Ciebie. Najbardziej podobały mi się dwie poprzednie części. Działo się dużo zÓego

, House był House'em, a Wilson był Wilsonem. Motyw z Nate'em - mrr. 'Podobao siem'. Mam za to zastrzeżenia co do trójeczki. Sama nie wiem, jak bym pokazała scenę rozpadania się samolotu, ale troszkę za szybko to się działo. A ten samolot to jakiś ruski albo felerny musiał być. I to bardzo. Pewnie odkupili go od Ugandy, która odkupiła go od Ekwadoru, który... itd.

Mam nadzieję, że te "kochamcie" to tylko przez szok po wypadku. Tak trochę sztucznie to brzmiało.

Jeden błąd ortograficzny zapamiętałam:
osobOM, a nie osobĄ, jeśli mówimy o liczbie mnogiej.
Poza tym jeszcze parę przecinków.

Zaczynam się przez Ciebie poważnie hilsonić.

Ciocia H_a

DJWero

333bulletproof

Uwielbiam to

Nie wiem czy specjalnie wplatasz ten absurdalny humor, czy to tylko przypadek (albo moja skrzywiona nadinterpretacja), ale świetnie to wychodzi!

Nie będę cytować, bo za dużo by mi tego wyszło! Ale rozrywanie koszul, House, który w biegu ratuje rozbitków (i rozcina gardło kawałkiem blachy zdezynfekowanym w morzu! Tylko jemu by się to udało

) i ta kobieta która przynosi mu stertę długopisów, jakby miał robić umierającemu dziecku tatuaż, a nie tracheotomię

Edit: Już wszystko rozumiem, dzięki ^^ Jestem ostatnio tak zmęczona, że czasem coś się psuje w moim logicznym myśleniu =='

Nie mogę się doczekać następnej części

Weny!

DJWero

DJWero

1 października - 2 dzień na wyspie

Mimo tego, że słońce pojawiało się na horyzoncie, wszyscy rozbitkowie jeszcze spali. No, prawie wszyscy. Jeden postanowił poszukać różnych przydatnych rzeczy. Zaczął od wraku samolotu. Wszedł do środka, schylił głowę i zaczął rozglądać się w poszukiwaniu laski.

- Tego pan szuka? - zapytał wysoki, umięśniony blondyn, z włosami zaczesanymi do tyłu.

Trzymał w ręku długą, drewnianą laskę, ze śladami zębów. House popatrzył w jego stronę. Niestety było zbyt ciemno, by mógł zobaczyć jego twarz. Blondyn zrobił krok do przodu. Promienie światła padły na jego głowę.

- Ja cię skądś znam. - powiedział diagnosta.
- Zapewne widział mnie pan w samolocie. - powiedział mięśniak, powoli wyciągając laskę w stronę Grega (ach te dwuznaczności

).
- Nie, to nie to. A tak przy okazji, wypychaniem spodni skarpetami nie zwrócisz uwagi kobiety. Do tego trzeba mieć to - lekarz uniósł do góry laskę - i mózg. Twój kolor włosów oraz stuprocentowo sprawne ciało oznaczają, że nic nie zdziałasz na tej wyspie. Zacznij szukać wibratorów, bo za parę godzin już ich nie będzie.
- Mam przez to rozumieć, że pan chce zgarnąć wszystkie?
- Nie, ale zaraz wstanie mój przyjaciel Wilson, który jest bardzo napalony! - powiedział bardzo głośno Gregory - Podobno na wodzie głos się lepiej niesie.
House uśmiechnął się nonszalancko, zabrał znalezione, nie kradzione rzeczy i poszedł w stronę Jamesa. Zwolnił trochę, gdy zobaczył, że Jimmy siedzi na kocu z tą przedszkolanką z samolotu. Oparł laskę na drzewie, pokuśtykał szybko do wraku i zabrał kilka rzeczy. Wracając zatrzymał się na chwilę. Popatrzył w dół, uśmiechnął się i podniósł paczkę czerwonych lizaków.

- Jimmy! Przyniosłem twoje zamówienie! - nefrolog rzucił całą paczkę różnego rodzaju żelów, wibratorów, a i nawet mini zestaw do fetyszu się tam znalazł, na kolana Wilsona.
- House! - onkolog chwycił diagnostę za fraki i zaciągnął w stronę lasu - Za każdym razem, kiedy próbuję umówić się z jakąś kobietą, TY musisz ją obrzydzić! Co jest z tobą nie tak!?
- Jestem Greg House. - powiedział gangsterskim głosem starszy lekarz.
- Nieważne. Wracam do Olivii, a ty trzymaj się od nas z daleka.
- Wyluzuj, bo słyszę jak zaciskasz zęby.

Wilson popatrzył się karcąco na Gregory'ego i wrócił do przedszkolanki. Diagnosta przewrócił oczami i poszedł w stronę Nate'a.

- Jak z nim?
- Jeszcze żyje. - powiedziała pielęgniarka.
- Za jakieś dwa dni wyjmę mu rurkę z gardła. Będziemy potrzebować igły, nici i dużo alkoholu. - kobieta popatrzyła dziwnym wzrokiem na Grega.
- Chce pan upić dziecko!?
- A czy jest to zakazane w księdze prawa dżungli?
- Claire - przerwała ciszę pielęgniarka.
- Kulawy skurwiel - odwrócił się na pięcie i poszedł patrzeć jak rozbitkowie zbierają martwe ciała i zanoszą je w miejsce nowo powstałego cmentarza.

House siadł na dużym kamieniu, kręcąc laską. Dookoła panowała dołująca atmosfera. Zaledwie kilkuletnie dzieci zanosiły swoich kolegów, przyjaciół ze szkoły do wykopanych przez dorosłych mężczyzn dołów. W tak młodym wieku spotkały się ze śmiercią, ze śmiercią wielu ludzi, przyjaciół. Bawiąc się czuły zapach krwi. Ten zapach, te wspomnienia już na zawsze pozostaną w ich głowach. Co nocy będą budzić się z krzykiem.

Wilson skończył rozmowę z Olivią. Gregory zauważył uśmiech na twarzy przyjaciela i szybko pokuśtykał w jego stronę, by pogorszyć mu humor. Niestety onkolog pierwszy zabrał głos.

- House, powinniśmy im pomóc.
- Noga! - Greg wskazał palcem na udo.

Nie chodziło o nogę. Za każdym razem, kiedy starszy lekarz patrzył na zwłoki przypominał mu się jego zmarły ojciec, jego współpracownicy. Podszedł go drzewa palmowego, odsunął gałęzie, wyciągnął ze skrzynki burbon i poszedł na plażę wolną od ludzi. Jimmy podszedł do skrzyni i zobaczył mnóstwo alkoholu. Zapas z całego samolotu. Uniósł brwi do góry i poszedł pomagać nosić martwych pasażerów.

Gregory siedział i wpatrywał się w zachodzące słońce, popijając burbon z gwinta. W oddali zauważył postać mężczyzny, który zbliżał się coraz bliżej niego. Wiedział, że to James. Diagnosta udał, że go nie zauważył i wrócił do swojego zajęcia. Młodszy doktor usiadł obok niego.

- Ciężki dzień, huh? - zaczął onkolog.
- Odsuń się, jesteś cały umaziany krwią niewinnych. To wzbudza we mnie poczucie winy. - Jimmy zignorował polecenie przyjaciela i wziął od niego butelkę.
- Co u twojego pacjenta? - zapytał Wilson, popijając alkohol.
- Co u twojej dziwki? Ekhem, to znaczy Omeny?
- Olivii?
- Pamięć do zapamiętywania imion. Zawsze zawodzi! - przyjaciele uśmiechnęli się w duchu i wrócili do obserwowania słońca.